5 spectrum
Allerlei
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Marjan
Berk
bosuitje
PZC
Zaterdag 2 mei 2009
Koninginnedag en de herdenkingen op 4
en 5 mei zorgen ervoor, dat er tegen
woordig voorjaarsvakantie wordt ge
vierd, waardoor de oorspronkelijke veer
tien dagen schoolvakantie rond Pasen zijn verdwe
nen. Het weer zit mee, hoewel de nachten behoor
lijk kil zijn en de geraniums nog even binnen wor
den gehouden tot de IJsheiligen achter de rug zijn.
Het lezingenseizoen is bijna voorbij en ik hijg uit!
En de voorstellingen die ik als jurylid voor de ver
kiezingen van de [ohn Kraaikamp Musical Award
heb gezien zijn ook voorbij. Zo bezocht ik deze
week de laatste voorstelling die ik moest bezoeken
van 'Kikker en zijn vriendjes' naar de boeken van
Max Velthuijs in gezelschap van mijn hoogzwange
re schoondochter en kleindochter Veerle. Over de
kwaliteit van de musical hoort U mij niet reppen,
my lips are sealed!
Het was voor de tweëeneenhalfjarige Veerle haar
eerste schouwburgbezoek. Op de crèche hebben
ze net een complete Max Velthuijs-Kikkerweek
achter de rug, een betere voorbereiding voor die
eerste theatervoorstelling in haar leventje konden
we niet bedenken. Daar zit ze op haar luchtkus
sen, zodat ze goed over de hoofden van de kinde
ren voor haar kan kijken. Ze houdt mijn hand en
die van haar moeder stevig vast en het hele uur
dat de voorstelling duurt, kijkt zij gebiologeerd
naar het toneel, naar de dieren die ze door en
door kent uit de Kikkerboeken.
Als de finale achter de rug is, zucht ze diep: „Snel
weer voorstelling!" En valt in de taxi op de schoot
van haar moeder in een diepe slaap. Ze praat
steeds beter en af en toe rollen er de moeilijkste
woorden uit haar kleine mond.
De taxi die mij naar de musicals rijdt is een van de
voorrechten van mijn leeftijd. De meeste chauf
feurs van het bedrijf ken ik inmiddels, en zo leer
de ik ook Mohammed Shahbash kennen, de Iraak-
se Koerd, die al twaalf jaar in ons land woont en
die mij toevertrouwt dat hij een echte Zeeuws-
Vlaamse heeft getrouwd! „Mijn schoonvader leest
wel eens uw stukjes!" De wereld is klein, daar zijn
we aan gewend. En Zeeuwen zitten ook overal,
dat is bekend. De wereld is een smeltkroes, iets
waar ik meer dan ooit van overtuigd ben na de we
ken waarin ik in de actie voor de laaggeletterden
een groot aantal lezingen heb gegeven en soms op
één avond wel twintig verschillende nationalitei
ten onder mijn gehoor trof! Allemaal mensen die
met grote inzet dapper onze taal onder de knie
proberen te krijgen, daartoe vakkundig aangemoe
digd door grote aantallen docenten.
Mohammed spreekt uitstekend Nederlands, en
het Zeeuwse 'ééééh' klinkt ook al heel authentiek
uit zijn mond! Hier spreken wij van geslaagde-inte
gratie.
Terwijl ik dit stukje zit te schrijven belt een van
mijn kleinzoons. Hij is elf jaar. Trots verteld dat hij
op de rommelmarkt heeft gezeten. „Oma. Ik heb
geweldig gescoord! Met mijn ouwe troep op de
stoep heb ik honderd vijf euro verdiend!"
Aangemoedigd door zijn verkoopsucces overweeg
ik ook nog even met een paar incourante kleding
stukken op de stoep te gaan zitten.
