spectrum
Snoepreisjes
IO
PZC
Zaterdag 2 mei 2009
STANDPLAATS
door
Pascale Thewissen
Bij het Best Western Hotel in
Herstal, onder de rook van Luik, verza
melen zich de wielerploegen voor de
voorjaarsklassieker Luik-Bastenaken-
Luik. Rond half elf slentert de Waalse vakbonds
afgevaardigde Paul, met een krant onder zijn
arm geklemd, de hotelbar in. Het nieuws wordt
- alweer - beheerst door José Happart.
„Ken je hem", vraagt Paul. Ik knik 'ja'. In mijn
werkkamer hangt nog steeds een foto van hem
en mij. Hij zit op zijn bureaustoel, ik sta op zijn
bureau een lamp los te draaien op verzoek van
de fotograaf, die het licht te fel vond. De wat bi
zarre foto stamt nog uit de tijd dat Happart bur
gemeester was van de Voerstreek, ruim twintig
jaar geleden. Met zijn pertinente weigering Ne
derlands te spreken, dreef hij de taalstrijd op de
spits en bracht hij regeringen ten val.
Het was een afscheidsinterview. Hap
part voorzag zijn nederlaag als de vele
Nederbelgen in de Voerstreek in 2000
gemeentelijk stemrecht zouden krijgen.
Het betekende inderdaad het einde van
de Waalse heerschappij in de platte
landsgemeente. Happart keerde Voeren
de rug toe en stapte in de nationale poli
tiek. Tegenwoordig is hij voorzitter van
het Waals parlement en maakt hij
snoepreisjes naar de Verenigde Staten.
Met z'n zevenen (reisleider Happart en
zes oud-gedienden uit de Waalse pol-
tiek, de meesten vergezeld van hun
echtgenote) trokken ze met Pasen naar
de Verenigde Staten. Een studiereis,
heette het. Naar Californië, New Mexi
co en de Grand Canyon. Weinig werk en veel
bezoek, vatten de media na afloop samen. Maar
de belastingbetaler draait wel op voor de reke
ning van 80.000 euro. Schandalig in deze tijden
van economische crisis, zo was de teneur.
Happart, geschrokken van alle commotie, heeft
inmiddels aangekondigd dat de reislustige parle
mentariërs hun reisje (al ge
bruikt Happart liever de term
'missie', want 'reisje' klinkt te
veel als vakantie) terugbetalen.
Maar etht veel spijt heeft hij
niet. „Alles wat de politiek
kost, vinden de mensen te
duur. Ze zouden eens een dicta
tuur moeten proberen. Dat is
nog veel duurder", reageerde hij ijzig kalm, ge
heel zichzelf blijvend.
Ook zijn reisgenoot Jean-Claude van Cauwen-
berghe - kortweg Van Cau - voelt zich totaal
niet schuldig. Van Cau betoogde dat dergelijke
reisjes heel normaal zijn. „Eigenlijk was het qua
luxe erg minnetjes. In Sacramento sliep ik in
een hotel dat ik zelf nooit zou hebben gekozen.
Zo banaal."
De man houdt er dan ook een wat vreemde poli
tieke moraal op na. Hij moest opstappen als mi
nister-president van Wallonië na geruchten
over machtsmisbruik en afgelopen maandag sier
de ook zijn zoon weer de voorpagina's, omdat
hij zijn woning voor een habbekrats liet verbou
wen door een plaatselijke aannemer, die als te
genprestatie veel te dure rekeningen indiende
bij de gemeente Charleroi.
„Hartstikke gek zijn ze", zegt vakbondsafgevaar
digde Paul. „Ik heb helemaal niets op met deze
profiteurs die het imago van Wallonië te grab
bel gooien. Het is hoog tijd dat ze het veld rui
men."
Nee, dan de nieuwe minister-president van Wal
lonië, Rudy Demotte. „Die is integer", zegt hij.
Ook een socialist, maar van een andere, nieuwe
generatie. Een wat spichtige, bedachtzame man
die in tegenstelling tot veel van zijn voorgangers
goed Nederlands praat. Een geheelonthouder
ook, hetgeen Van Cau ooit de opmerking ont
lokte dat hij nog nooit een groot Waals politicus
was tegengekomen die alleen water dronk.
„Hangt er natuurlijk vanaf wat hij met groot be
doelde", zeg ik, de bierbuik van Van Cau indach
tig. Paul grijnst. „Ik krijg er dorst van. Wat zul
len we doen? Nog een koffie? Een deftig Bel
gisch biertje? Of toch maar iets sterkers?"
OEGANDA
Nakuru
Victoria O
meer
Politici verergeren de toch al
ernstige droogte in Kenia. Hun
hebzucht brengt een ecologische
KENIA n ramp teweeg die miljoenen treft
1 Nairobi# in ei8en land> maar ook in
it Tanzania en Oeganda. De
gfi regering doet niets.
Indische tekst en foto's Nona Eveleens
oceaan
Maubos
Milieuramp
O
nze rivieren staan droog.
Zelfs tijdens de grote
droogte van 1997 zat er al
tijd water in." Wafula Wa-
bulwa kijkt zorgelijk naar
het miezerige stroompje van de Narok-ri-
vier. Het bedrijf van de waterbouwkun
dig ingenieur verzorgt de watervoorzie
ning in het grootste waterwingebied van
Kenia, het Mau-bos.
In de 400.000 hectare van het Mau-bos
ontspringen twaalfbelangrijke rivieren,
die vijf meren voeden in Kenia en buur
landen. Zonder het water uit het
Mau-bos is het bestaan van ongeveer vijf
miljoen mensen in direct gevaar.
Wafula Wabulwa pompt water uit de
Narok-rivier en constateert dat de kwali
teit ervan achteruit holt. „Er zitten land-
bouwchemicaliën en menselijke uitwerp
selen in."
Narok ligt in het woongebied van het
Masaai-volk, nomaden die met hun vee
over de savannen trekken. Sinds vorig
jaar heerst er een droogte die de herders
accepteren als Gods wil. Maar anderen
wijzen met een beschuldigende vinger
naar mensen die illegaal boeren in het be
schermde Mau-bos. „Ik heb hier een huis
"gehuurd, want de rivieren verderop op de
■---V
Vermagerde buffels lessen hun dorst bij een van de drenkplaat
sen in het Mau-bos.
savanne staan droog. Maar zelfs hier is
niet genoeg water. Het is de schuld van
die mensen daarboven", zegt de oude Sar-
uni ole Pere terwijl hij naar de heuvels in
de verte wijst.
„Ze hakken in het Mau-bos bomen om,
waarvan we allemaal weten dat ze goed
zijn voor regen. De bomen zorgen dat de
bronnen water leveren. Deze mensen
moeten verjaagd worden, zodat er weer
schaduw komt in het Mau-bos#"
De Maasai kennen de traditie dat de oude
ren aan de krijgers opdracht geven om
oorlog te voeren. Kelena ole Nchoe, een
invloedrijke Maasai-oudste in Narok, sluit
niet uit dat binnenkort een poging wordt
ondernomen de landkrakers in het Mau-
bos te verdrijven. „Voor de bevolking in
Narok en omstreken is de maat vol. De re
gering doet niets. We moeten het heft in
eigen hand nemen." Toch beschouwt hij
de landbezetters niet als de grootste boos
wichten. „Zij worden misbruikt door poli
tici die aan niets anders denken dan hun
eigen macht en invloed."
Het belang van het Mau-bos heeft te ma
ken met de warme lucht die opstijgt bo
ven het Victoriameer, zo'n 200 kilometer
westwaarts. De wind drijft de warme,
vochtige lucht naar de heuvels van het
Mau-bos, dat koel wordt gehouden door
bomen en andere vegetatie. De warme
lucht botst tegen de koele heuvelranden
en ontlaadt regen. Maar met het kappen
van het Mau-bos wordt dit systeem aange
tast. Er valt al duidelijk minder regen,
waardoor de rivieren verdrogen. Luchtfo
to's tonen dat al eenderde van de bomen
in het Mau-bos is verdwenen.
Tientallen kilometers ten noorden van
Narok staat een politiepost op de rand
van het beschermde waterwingebied. Ge
wapende agenten vinden het beter mij te
begeleiden naar Sierra Leone, een neder
zetting middenin de Mau, waar vroeger
bos was, maar nu een open gebied met ak
kers en talrijke boomstronken is. De be
woners ontvangen me met grote arg-
