Beoordeling
het is tijd voorlamsoor (zeeaster)
www.pzc.nl/uit
10 I Donderdag 30 april 2009 PZC
Smaken verschillen, dat blijkt maar
weer eens. Op de website van de PZC
is druk gereageerd op het verhaal van
twee weken geleden over Grieks res
taurant Dionysos in Zoutelande.
door Nadia Berkelder
Twee sterren kreeg Dio
nysos twee weken gele
den in de PZC. Dat leidde
tot verontwaardigde reacties.
„Wij komen ieder jaar wel één
of twee keer eten bij Dionysos
en hebben altijd heerlijk en vers
gegeten", schrijven Johan en
Corrie.
Ook Piet en Elly Stroo komen
er al jaren. „We hebben nog
nooit één klacht gehad En
de zelfgesneden patatas zijn in
derdaad de lekkerste, maar in de
wat grotere meer toeristische
plaatsen zie je steeds vaker Mc-
Cain-achtige friet opduiken,
waarschijnlijk uit het oogmerk
van tijdwinst. Dan nog een laat
ste opmerking: in mijn ogen
kun je een mening niet baseren
op één ervaring of maaltijd."
„Na het lezen van de beoorde
ling van de Griekse keuken van
Dionysos is het duidelijk dat eni
ge kennis van de Griekse keu
ken bij de zogenaamde experts
ontbreekt", zegt Peter. Hij deelt
vier sterren uit voor zowel
prijs/kwaliteitsverhouding, en
tourage en bediening. „Dio
nysos, ga zö door!"
„Dit is één van de beste, zo niet
het beste Griekse restaurant in
Zeeland", vinden Peter en Ca-
thrien. „Authentieke gerechten
op voortreffelijke wijze klaarge
maakt. En dat tegen een goe
de prijs/kwaliteitsverhouding."
Ad en Louis zijn ook vaste gas
ten. „Volgens mij reikt jullie ken
nis niet verder dan enkele voed-
selervaringen op de Griekse va
kantiebestemmingen in goedko
pe eetgelegenheden Ik snap
niet dat de PZC dergelijke ondes
kundige mensen op hun kosten
uit eten stuurt, want de kranten
branche kan zijn geld in deze
tijd toch wel beter investeren!"
„De mousaka is de beste uit
heel Holland, en Griekenland er
bij", vindt de serveerster van
het restaurant. „De mensen ko
men van ver om deze bij Dio
nysos te eten!"
O Ook reageren op een verhaal
over een restaurant? Of zelf
een recensie schrijven? Dat
kan op www.pzc.nl/uiteten
Je moet maar durven. Eén knalro
de radijs, die nog een kort groen
stekelkapseltje heeft, op een
schaaltje leggen en dat je gasten
als eerste voorzetten. Hebben we
hier met een statement te ma
ken?
Of hebben ze in de keuken
misschien iets met die ra
dijs gedaan? Nee dus, hij is
rauw en knapperig; een gewone ra
dijs. Wij vinden het best; radijzen
en borrels combineren uitstekend.
Gelukkig staat er een bakje zout op
tafel, waar we de radijs in kunnen
dippen. En de boodschap is helder:
hier houden ze van vers en simpel.
Vanavond eten we in Restaurant
Roes in Hulst. De naam is een sa
mentrekking van Ronald en Serge,
de voornamen van de eigenaren.
Roes zit in een klein hoekpand in
de Gentsestraat, de winkelstraat van
Hulst.
Het interieur is sober, degelijk en
simpel, maar heeft een chique uit
straling. Aan de witte wanden zit
donkerbruine lambrisering, we zit
ten op donkere fauteuils aan tafels
met roestvrijstalen poten. Op tafel
ligt perfect gesteven ecru tafellin
nen met witte servetten erop. De
menukaart zit dan weer verstopt in
een bruin klembord, zoals we die
op kantoor ook hebben. De enige
frivoliteiten in het interieur zijn de
hippe koekoeksklok en het gouden
behang tegen de achterwand.
Na de radijs krijgen we nog een hap
je van het huis: een glaasje asperge
mousse met spinaziegelei er boven
op en een toastje met tartaar, waar
van ons vooral het rauwe vlees be
valt. Dan kiezen we van de kaart.
Bij Roes kun je duur doen, met een
uitgebreid diner dat inclusief wijnar
rangement bijna negentig euro kost,
maar je kunt het ook eenvoudiger
houden en alleen een hoofdgerecht
eten.
Wij kiezen voor de simpelste va
riant van een driegangenmenu.
De pata negra (Spaanse rauwe ham)
ligt op een bord met ernaast een los
bakje sla met asperges. De sla is
ouderwetse kropsla met een uitje,
gemoderniseerd door de pittige dres
sing. De groene asperges komen uit
de koeling. En de ham is ham; die is
alleen in mooie dunne plakken ge
sneden. Aan de overkant van de ta
fel liggen sint jacobsschelpen - die
tegenwoordig als coquilles de restau-
rantkaarten veroveren - op een
rondje van basmatirijst met len
te-ui. Intussen blijven we iedere
keer nieuwe broodjes op ons bordje
gedeponeerd krijgen; zelfs de boter
- die volgens het papiertje er boven
op afkomstig is van de guern-
sey-koe - wordt aangevuld als die
op is.
Het voorgerecht was misschien nog
een beetje minimalistisch; bij het
hoofdgerecht barst het feest los. De
één krijgt varkensrack - in de prak
tijk een dikke, wat anders gesneden
sappige kotelet - op een berg puree
met raapsteeltjes en spekjes, met
gekarameliseerde appels ernaast en
paddenstoelensaus eroverheen. De
ander eet een mooi rosé gebraden
lamsfilet met witte asperges, peul
tjes en aardappelen. TWee bourgon-
Wat oogsten de boeren?
In deze rubriek elke week
een nadere kennismaking
met seizoensgroenten.
tekst Ondine van der Vleuten
foto Mechteld Jansen
Van oudsher werd op de
Zeeuwse schorren in deze
tijd lamsoor gesneden. Ei
genlijk heet de geelbloeiende, zilte
groente zeeaster, maar Zeeuwen
spreken over lamsoor. Jan Poleij
uit Kruiningen leerde op zijn 26e
lamsoor snijden. Van maart tot en
met juli ging de kokkelvisser het
schor in om een centje bij te ver
dienen en zelf ook een maaltje
mee te pakken. De oude snijder
van wie hij het vak leerde, stamde
nog uit de tijd dat de zeegroenten
'per teele uutheleurd wieren', uitge
vent dus. De klanten aten er woste-
bollen (gehaktballen) bij. Echt
volksvoedsel was het. Dat is nu
wel anders. Lamsoor geldt, net als
zeekraal, als exclusieve groente.
Twaalf jaar geleden stopte Poleij
met de visserij en wierp zich volle
dig op de zeegroenten. Wie nu wil
snijden, heeft een vergunning no
dig. En schorren zijn niet meer
vrij toegankelijk. Via zijn groothan
del verkoopt Poleij daarom niet
meer alleen Zeeuwse zeegroenten;
hij importeert ook uit Frankrijk,
waar van maart tot en met augus
tus twaalf, vijftien man in het
wild voor hem snijdt om restau
rants, viszaken en gespecialiseerde
groenteboeren te bevoorraden.
Daarnaast is Poleij begonnen met
de teelt van zeegroenten. Vanaf de
dijk bij Kruiningen zie je de teelt
bassins (30 bij 60 meter groot) lig
gen. Vanwege de dijkwerken heeft
Poleij bassins verloren en nieuwe
moeten aanleggen. Dat heeft de
oogst vertraagd. Bij wijze van
proef is over één van de bassins
een tunnelkas gezet. Poleij wijst:
„kijk, het komt wel op, maar niet
zo gelijkmatig als in de open
lucht". Zeegroenten telen is experi
menteren en ieder doet het op
zijn eigen manier. Een beetje ge
heim is het wel. Poleij koos voor
trapsgewijs aangelegde bassins.
Zeewater vloeit van het hoogste in
de lagergelegen bassins en wordt
aan het einde weer teruggepompt.
Bestrijdingsmiddelen komen er
niet aan te pas, bemesting even
min. Vanaf 11 mei zijn de lamso
ren van Jan Poleij te koop bij AH.
Lamsoorschoteltje
Smoor champignons met een uitje,
doe er de gewassen lamsoren bij en
schep nog een minuut of wat om. Be
strooid met verse peper een heerlijke
gro entenschotel.
In Eten doen de
PZC-redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
Prijs-kwaiiteit
Drie gangen kosten 32,50 euro
Bediening
Entourage
Vegetarisch
De chef kookt graag vegetarisch,
maar wie vleesloos wil eten, moet
dat wel bij de reservering melden.
Hij kan wel improviseren, maar is lie
ver voorbereid.
Conclusie:
Roes lijkt wat stijfjes, maar is minder
formeel dan het lijkt. Door de ver
schillende menu's kun je er zeer uit
gebreid of wat soberder eten.
Restaurant Roes in Hulst.
