Het succes
van de
moeilijke
jongeren
Een Klasse Apart besteedde vijf
jaar geleden aandacht aan de
zeer moeilijke lerende
kinderen met ernstige
gedragsproblemen op de Amsterdamse
Kingma-school. De documentairemakers
zochten de kinderen op om te zien hoe het
nu met hen gaat.
door Monique Brandt
Cheers
m media@wegener.nl dj. media
"*"*1024-3650570 PZC
Zaterdag 11 april 2009
Remi's theepauze is
voorbij. De 18-jarige
leerling van de Am
sterdamse Kingma-
school, voor ruim
driehonderd zeer
moeilijk opvoedbare kinderen in
de leeftijd van 12 tot 20 jaar, moet
weer aan de slag. Het wordt
T-shirts en handdoeken strijken,
een hele mand vol.
Gniffelend gaat de jong ogende Re-
mi, klein van stuk, vuurrood haar,
ondeugende twinkeling in zijn
ogen, aan het werk in een rustig
hoekje van de kantine. Hij is een
beetje nerveus, omdat hij binnen
kort op moet voor zijn zwemdiplo
ma B. Bovendien is zijn tante ook
nog net overleden. „Dat wil maar
niet mijn hoofd uit." Aan de ande
re kant heeft zijn moeder nu wel
mooi een hele week vrij van de So
ciale Werkplaats. „Ga ik haar mor
gen heel hard helpen. De afwas
doen en thee zetten."
Remi is één van de leerlingen die
een belangrijke rol speelden in de
documentaire-reeks E',en Klasse
Apart van Manfred en Mascha Pop-
penk, die vijfjaar geleden veel in
druk maakte. In de tv-serie, vanaf
17 april in de herhaling, wordt het
dagelijks reilen en zeilen in de
school geregistreerd. Het duo liep
er destijds bijna drie jaar rond.
Problematisch gedrag, leraren met
eindeloos geduld, de kleine over-
Foto boven: Remi vijfjaar geleden. Hij wordt hier toegesproken door de directeur van de Kingma-school.
Foto links: Remi nu samen met filmmakers Mascha en Manfred Poppenk. foto's VanVincent/CPD
loosd, of hebben ze een bijna niet
meer in te halen taalachterstand.
Hoewel de kinderen streetwise over
komen, worden ze in de maat
schappij tot hun grote frustratie
voortdurend overvraagd, aldus
schooldirecteur Wim van Oosten.
„Ze vallen overal buiten de boot.
De serie liet ze niet zien als negatie
ve beesten die in de wijken rond
hangen, zoals ze namelijk meestal
worden neergezet. Het zijn laat
bloeiers, die wat meer tijd en bege
leiding nodig hebben, maar die pri
ma werknemers kunnen zijn."
De filmmakers bezorgden alle Ka
merleden destijds een exemplaar
van de serie. Zelf werden ze door
drie verschillende Kamercommis
sies gevraagd de film toe te lichten.
Ook directeur Van Oosten draafde
regelmatig op bij politieke en on
derwijsdebatten. „Het is shocking
dat er dus verder he-le-maal niets
is gebeurd", aldus Poppenk. „Deze
jongeren vallen buiten de boot in
het VMBO of MBO, omdat dat te
zwaar is. Zekomen in een Wa-
jong-regeling terecht, een uitkering
voor jonggehandicapten, en dat is
dat. Terwijl de school laat zien dat
ze wel degelijk toekomst hebben
op de arbeidsmarkt."
Het gaat ook bij Van Oosten wel
eens mis. Eén van de jongens uit
de eerste serie heeft inmiddels een
paar keer voor ernstige misdrijven
vastgezeten. Maar dat het op de
Kingma-school vaker wél lukt, is
volgens Van Oosten te danken aan
de op elke leerling toegesneden be
geleiding. Die gaat soms ver. Remi,
die vijfjaar geleden zeer moeilijk
gedrag vertoonde, loopt nu stage
op een zorgboerderij en doet klus
jes op school. Hij heeft wel een be
geleidster die voortdurend bij hem
is. „Maar het werkt wel echt", zegt
Poppenk. „De kinderen hier ma
ken enorme stappen. Toen Remi
op school kwam, ging het erg
slecht. Hij ging met zijn hoofd op
de grond liggen bonken als iets
hem niet beviel." Nu geniet hij van
de klusjes die hij doet en gaat hij
zelfs alleen met de bus.
Van Oosten hoopt nog steeds dat
de politiek inziet dat deze groep
probleemjongeren concreet moet
worden geholpen. Bijvoorbeeld
door brede 'werkscholen' zoals de
Kingmaschool, waar dan ook Justi
tie, Sociale Zaken en de zorgsector
zouden samenwerken.
Remi ziet zijn toekomst, na diep
nadenken, wel voor zich. Hij wil
blijven op de zorgboerderij waar
hij nu werkt. „Dat is echt leuk. Ze
hebben er lammetjes. En morgen
mag ik lekker uitslapen."
Een Klasse Apart, vanaf vrijdag 17
april, Nederland 2, 19.55 uur
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
winningen als een jongen zelf zijn
tanden poetst. Maar ook de voor
de staf deprimerende momenten,
als een leerling een vuurwapen in
zijn kluisje blijkt te hebben. „Het
was geen glad reclameverhaal", al
dus schooldirecteur Wim van Oos
ten. Maar tegelijkertijd werd tast
baar met hoeveel engelengeduld
de school doorwerkt naar het doel:
deze 'vergeten' groep geschikt ma
ken voor de arbeidsmarkt. Dat lukt
steeds beter, door de begeleiding
op maat die de school biedt.
De film sloeg vijfjaar geleden in
als een bom, aldus Manfred Pop
penk. Hij is weer terug in Amster
dam-Noord om te filmen hoe het
nu is met de kinderen. De nieuwe
afleveringen staan geprogram
meerd na de herhaling van serie 1.
De bedoeling is, antwoord te ge
ven op kijkersvragen hoe het de
kinderen verging. Maar liefst zes
duizend dvd's werden de laatste ja
ren van Een Klasse Apart besteld.
De schriftelijke reacties lopen in de
duizenden, schat Mascha Poppenk.
„We krijgen nog wekelijks mails
over de serie, vijfjaar na dato."
Kijkers bleken geraakt door de pro
blematiek op de school, maar voor
al door de leerlingen. Opeens ble
ken Sharissa en Dennis niet alleen
gezien te worden als die vervelen
de probleemjongeren, maar als
vaak vertederende pubers die dage
lijks worstelen met alles wat ze
niet kunnen. En alles lijken tegen
te hebben. Want vaak komen deze
kinderen uit een zeer slechte ge
zinssituatie, zijn ze ernstig verwaar
In Heimwee TV worden elke week
tv-series uit het verleden belicht die
de geur van nostalgie ademen.
foto CPD
Als Mary Ann en Glenn
Charles in de zomer
van 1981 in Boston de
Buil Finch Pub bin
nenstappen, worden ze
direct gegrepen door de gezellige
sfeer. De echtelieden nemen bin
nen en buiten veel foto's en keren
opgetogen terug naar Hollywood,
want ze hebben eindelijk de juiste
'setting' gevonden voor een nieu
we tv-serie. In studio 25 van Para
mount Pictures wordt een decor
opgebouwd, grotendeels gebaseerd
op de Buil 8c Finch Pub, waar een
jaar later een van de meest succes
volle Amerikaanse comedyseries al
ler tijden wordt opgenomen.
Wie Cheers zegt, denkt niet alleen
aan rijkelijk vloeiend bier, barman
en ex-baseballspeler Sam Malone,
zijn naïeve maatje Woody Boyd en
de vaste stamgasten postbode Cliff
Clavin, psychiater Frasier Crane en
accountant Norm Peterson, maar
zeker ook aan het refrein van dat
heerlijke deuntje waarmee de serie
altijd begon. Sometimes you wanna
go, where everybody knows your na
me. En dat 11 jaar en 275 afleverin
gen lang.
Het scenario en de personages blin
ken uit in eenvoud. Het gaat over
alledaagse zaken, die op een onge
kunstelde en humoristische wijze
met de kijker worden gedeeld. Het
zijn vooral ook de droge dialogen
die Cheers naar grote hoogten stu
wen. Sam: ,Wat wil je drinken,
Norm?" Norm: „Nou, ik heb van
daag wel zin in een gokje. Ik drink
gewoon wat er uit die tap komt."
Sam: „Het lijkt op bier, Norm."
Norm: „Wat een geluksvogel ben
ik toch, hè Sam."
Cheers sleept in een decennium
meer dan honderd nominaties
voor Emmy Awards in de wacht.
Bijna alle acteurs in de show win
nen er een. De serie is dan ook een
springplank voor velen van hen.
Ted Danson, die Sam speelt, schit
tert aan de zijde van Tom Selleck
in de film Three Men and a Baby.
In 1989 breekt Kirstie Alley, die in
Cheers de rol van neurotische ma
nager Rebecca Howe op zich
neemt, definitief door met Look
Who's Talking. Wie Woody Har-
relson in 1994 tekeer ziet gaan in
Natural Born Killers, kan zich bijna
niet voorstellen dat hij acht jaar de
goedgelovige Woody Boyd speelde.
In de loop der tijd groeit Frasier
Crane uit tot een zeer populair per
sonage in de serie. De psychiater is
een graag geziene gast in het café.
Na het einde van Cheers in 1993
krijgt de acteur die Crane neerzet,
een eigen serie. Ook Frasier wordt
een langlopende komedie en oogst
wereldwijd succes. Branko Eijssen
