spectrum 8
De wonderlijke bevallingen
van Miriam Sewpal
Vit de echo bleek
dat ik al vijfenhalve
maand in
verwachting was'
PZC
Zaterdag 11 april 2009
Ze herinnert zich nog goed
hoe het 'aan' raakte. Op de
camping in Wolphaarts-
dijk werd een barbecue ge
houden. Michel maakte
deel uit van het gezelschap watersport
vrienden. „We raakten aan de praat en
werden verliefd. Voor mij was het de
eerste keer. Hij had wel meer vriendin
nen gehad."
Haar ouders hadden geen moeite met
de relatie. Afstand was het grootste pro
bleem, maar omdat Michel en Miriam
allebei in Middelburg op school zaten,
zagen ze elkaar toch wel. „Hij zat in
het eerste jaar van de koksopleiding, ik
in 3 mavo."
Eerst zochten ze elkaar in de weekein
den op. Na een halfjaar mocht hij door
deweeks blijven slapen, op de kamer
van haar zusje. Ook bracht ze weekein
den door bij zijn ouders, thuis of op
het Veerse Meer, waar de boot lag. Het
was een idyllische verkeringstijd. „We
keken niet echt ver vooruit. Dat doe je
niet, op die leeftijd."
Na anderhalfjaar doofde het vlamme
tje geleidelijk. Van heftig liefdesver-
driet was geen sprake. Het leven her
vatte zijn gewone gang. Tot Miriams
moeder haar dochter op een dag apart
nam. „Ze zag iets vreemds aan mij.
Dacht te zien dat ik zwanger was. Zelf
had ik niks in de gaten. Mijn borsten
waren wat groter geworden, maar ja,
ik was een puber en nog in de groei. Ik
was elke maand ongesteld, slikte de
pil. Ik wist wat ik gedaan had, ik ben
niet achterlijk."
Samen gingen ze naar de dokter. „Hij
voelde het direct. Ie bent zwanger. Hoe
ver het was, kon hij niet precies zeg
gen, maar zeker een maand of vier. Ik
hoorde het aan en dacht: dit is niet
waar. Dit gaat helemaal niet over mij."
Thuis kwam langzamerhand het besef
Er werd gepraat. „Heel open, nooit in
de verwijtende sfeer. Mijn vader zei ge
lijk: we zullen je steunen. Wij staan
achter je."
De dokter had gevraagd wat ze
wilde. Miriam wist het niet.
Twee dagen later ging ze terug
naar de dokter. Samen belden ze de
abortuskliniek, in Leiden.
Er werd een afspraak gemaakt, zonder
dat daar veel emoties aan te pas kwa
men. „Voor mijn gevoel was ik niet
zwanger. Vandaar."
De avond voordat Miriam naar Leiden
ging, voelde ze voor het eerst haar ba
by bewegen. „Toen dacht ik: er leeft
iets in mij! Ik ben nog wel naar Leiden
gegaan. Uit de echo bleek dat ik al vijf-
enhalve maand in verwachting was. In
Puberen met een jaar of elf, dat
is tegenwoordig heel normaal.
Maar Miriam Sewpal puberde
niet en in jongens was ze niet
geïnteresseerd. Tot Miriam
Michel ontmoette. Dat was in
de lange, hete zomer van 1999.
Hij was 16 en woonde in Sint
Maartensdijk, zij was 14 en
woonde in Middelburg.
Ruim anderhalfjaar later - de
verkering was toen alweer uit -
beviel ze van een zoon.
door Ondine van der Vleuten
foto Mechteld Jansen
dat stadium kon je alleen nog geabor
teerd worden in Spanje of Engeland.
Maar ik had de avond tevoren eigenlijk
al besloten. Ik wilde het kind houden."
Twee weken nadat Miriam ontdekte
dat er een kind op komst was, ging ze
naar een verloskundige. Ze was de laat
ste, de wachtkamer was leeg. De verlos
kundige liet haar het hartje horen:
woesj, woesj, woesj, heel snel. „In Lei
den durfde ik nog niet te kijken naar
de echo. Nu dacht ik: het is dus écht
waar. Er leeft iets in mij."
Daarna kwam haar leven in een
stroomversnelling. „Hoe ga ik
het de vader vertellen, de
school, mijn klasgenoten? Hoe ga ik
het allemaal doen? In één klap was ik
volwassen. Het kind was er nog niet
eens, maar ik moest opeens nadenken
over dingen die bepalend waren voor
de rest van mijn leven. Hoe ga ik mijn
school afmaken, vroeg ik me af Dat
vond ik heel erg belangrijk. Mijn
ouders zeiden; jij blijft hier, het kindje
blijft hier, tot je het diploma hebt.
Maak je geen zorgen."
De mentor van school zou het aan de
klas vertellen. „Die dag stonden er di
rect nadat de school uit was, vier mei
den voor de deur. Dat heeft me heel
erg goed gedaan."
Haar ouders namen contact op met de
ouders van Michel. Miriam had beslo
ten dat ze het alleen zou doen. Trou
wens: Michel toonde geen interesse.
In maart 2001 werd zoon Bryan gebo--
ren. Ze had amper vier maanden ge
had om aan die gedachte te wennen.
„Na de bevalling was ik in één keer
meisje-af Vrouw. Moeder. Ik voelde
gelijk een sterke band: dit is van mij.
Nooit ben ik bang geweest dat ik niet
van mijn kind zou kunnen houden of
dat ik er niet voor zou kunnen zorgen.
Ik geloof dat alles met een reden ge
beurt. Het heeft zo moeten zijn."
Maar ze moest wel alles zelf doen, alles
zelf ontdekken. „Er was geen ant
woord op vragen als: hoe kan ik als
schoolgaande in het onderhoud van
mijn kind voorzien? Waar kan ik on
dersteuning krijgen? Ik heb toen zelf
het Steady-project ontdekt, in Rotter
dam. Dat was een groep voor moeders
van 15 tot en met 21 jaar, waar ik veel
aan heb gehad. Toen Bryan al bijna
een jaar oud was, werd er vanuit het
Fiom in Middelburg een groep voor tie
nermoeders opgericht. Daar heb ik me
toen bij aangesloten. Eens per week
kwamen we samen en praatten over
van alles en nog wat. Problemen met
de kinderen, de voeding, de combina
tie school, werk en zorg, de relatie met
de vader."
Na een jaar ging ze op zichzelf wonen,
vlakbij haar ouders.
Ze heeft niet het gevoel dat er een stuk
jeugd weg is. „Ik was al jong volwas
sen. Zorgzaam, verantwoordelijk. Mijn
ouders hadden een eigen zaak en daar
hielp ik in mee. Tien jaar lang verkocht
mijn moeder stoffen op de zomer-
markt in Westkapelle. Daar stond ik
dan ook. Mijn allerbeste vriendin ging
elk weekeinde stappen. Ik eens in de
maand, omdat ik dat genoeg vond.
School vond ik belangrijker."
Achter haar rug om werd ge
praat. Een tienermoeder...een
kind met een kind...ze haalt het
nooit... Of recht in haar gezicht: Jij za 1"
altijd dom blijven, jij redt het niet in
het leven. „Ik heb dat omgezet in drijf
kracht. Bewijzen dat ik het wel kan,
hun ongelijk aantonen. In 2002 haalde
ik mijn diploma vbo-handel. De jaren
erna had ik verschillende banen in de
detailhandel. Steeds kwam ik een stuk
je verder. Tot ik in 2005 besloot ermee
op te houden. Dat jaar zou ik 21 wor
den. Ik wist: dan stopt het jeugdloon
en word je te duur. Dan ruilen ze je lie
ver in voor iemand van zestien."
Ze ging weer studeren: een voltijds op
leiding bij het ROC, voor directiesecre
taresse. „Bryan zat op school, die was
net 4. En mama ging ook naar school.
Ik leefde van studiefinanciering. Als uit
wonende krijg je iets meer, als alleen
staande ouder kreeg ik er nog een toe
slag bovenop. Het was goed te doen. In
2008 heb ik mijn diploma gehaald."
Bryan was anderhalf toen hij zijn
vader voor het eerst zag. „Hij
heeft zijn vader toen om de
week gezien, tot hij drie was." Hoe het
kwam, dat het contact daarna weer
stokte? „We hadden het allebei druk.
Afspraken werden niet nagekomen."
Vanuit de keuken komt een stem.
Michel steekt zijn hoofd om de deur.
„Zeg maar gerust dat ik een rotkarakter
had. En een veeleisende vriendin."
Michel? Die was toch uit beeld verdwe
nen? Miriam lacht. „In 2007 begon
Bryan steeds weer over zijn vader.
Waarom zie ik hem niet meer?, vroeg
hij. Kan ik papa weer zien? Dat kan,
zei ik, maar dan moeten papa en ma
ma eerst eens goed praten."
Na een korte briefwisseling sms'te Mi
riam: zullen we eens afspreken? „Het
stomme was: toen we elkaar weer za
gen, was het of we nooit uit elkaar wa
ren geweest. Alsof ik weer 14 was. Hij
was enorm veranderd. Geen puber
meer, geen opgefokt ventje. Veilig
heidsfunctionaris bij het spoor, ook.
Dat was toch veelzeggend. Na drie
maanden hadden we weer verkering.
In mei 2008 ben ik gestopt met de pil."
Ze wrijft trots over haar dikke buik.
Acht jaar na de geboorte van Bryan,
krijgt hij een broertje. „Deze keer is het mt
helemaal bewust en gepland, voor zo
ver dat kan. En deze keer blijf ik thuis
bij de kinderen, in elk geval voorlopig.
Het leven loopt zoals het loopt. Maar
toch heb ik het gevoel dat dit zo heeft
moeten zijn. Dat we allebei, afzonder
lijk, bepaalde dingen mee hebben moe
ten maken om erachter te komen dat
wij bij elkaar moeten zijn. Mijn vader
heeft het altijd al gezegd: jullie komen
weer bij elkaar. Hij heeft gelijk gekre
gen."
Op 30 maart 2oog werd Jayden Riley ge
boren. Moeder en kind maken het goed.
Miriam Sewpal
Geboren: 5 december 1984, Middelburg
Woonplaats: Oud-Vossemeer
Huwelijkse staat: samenwonend, twee kin
deren
Opleiding: vbo-handel, directiesecretares-
se d3
Beroep: fulltime huismoeder
