spectrum
Tips voor een culinair en/of cultureel Paasfeest
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
panne
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 11 april 2009
Mijn vrolijke paasstemming, die wordt
veroorzaakt door de komst van de kin
deren en kleinkinderen met de paas
dagen, wordt geweldig verhoogd
door het bericht dat de criminaliteit onder vijfen
zestigplussers is verdubbeld. Boven de tachtig jaar
is dat ondeugdcijfer zelfs met vier vermenigvul
digd! Wilde visioenen van stoute oudjes die hand
tasjes van andere oudjes afpakken en opa's die een
onverwachte greep, in de sigarendozen op de toon
bank van de noodlijdende rookwarenwinkels
doen, tachtigjarigen die in winkelwagentjes de ex
quise paas-lekkernijen van de grootgrutter smijten
en er dan hollend mee vandoor gaan... nu ja, ver
geef het mij. Ik ben zelf een oudje en ik lijd ook
aan het syndroom van veel ouderen, die het altijd
over 'de oudjes' hebben, vergetend dat zij zelf tot
deze groep behoren! Rare gewoonte, maar ik be
trap mijzelf er regelmatig op!
De criminele emancipatie van de oudere mens
doet mij grinniken. Mijn schrijfvingers jeuken om
er een aanstekelijke televisieserie over te schrijven.
Maar eerdere artistieke oprispingen en het aan
kloppen bij de betreffende televisiebazen heeft
mij doen inzien, dat er niemand zit te wachten op
series over oude mensen. „Boven de vijftig heeft
iedereen al een wasmiddel! En de jeugd wil er ook
niet naar kijken!" Dat zijn de argumenten. Nu
kijkt de jeugd überhaupt niet meer zó veel naar de
buis, die halen van het internet alles waar ze zin in
hebben. Ik zie de jeugd ook niet op de bank naar
een vrolijke serie over opgewonden en stoute
oude mensen kijken... Dus laten wij die oprisping
een natuurlijke dood sterven. Wij wachten ge
woon op een nieuwe artistieke oprisping. Nu rich
ten wij de blik op het in huis slepen van de eetwa
ren, die mijn familie met de komende paasdagen
gaan verorberen.
Geloof me, in mijn lange leven heb ik ondervon
den, dat gezamenlijk eten de bindende maizena-
pap van het leven is. Zeker wanneer alle kinderen
hun eigen bezigheden hebben, dan is dat samen
zijn het mooiste bindmiddel. Heel vaak roepen ze:
„Nee, we kunnen niet. We hebben het te druk!"
Maar ik ben er al lang achter, dat wanneer er lek-'
ker eten in het spel is, die drempel van „we heb
ben het té druk!", moeiteloos wordt genomen.
Ach, ik ben gewoon een gemene licht criminele
oude moeder, die alles in de strijd gooit en geen
middel schuwt wanneer het er om gaat haar
kroost en nakroost om zich te verzamelen. Om
dat te bereiken, ga ik heel ver...
Zodat wanneer de in felle kleuren geverfde hardge
kookte eieren van de grootgrutter door mij niet al
te onzichtbaar in-de tuin worden verstopt (de
jongste kleindochters moeten ze wél kunnen vin
den!) en de hele troep joelend op zoek gaat, deze
oma glimt van paaspret. Ik wens mijn Zeeuwse le
zers dan ook allemaal een vrolijk en gezegend paas
feest, met of zonder kleinkinderen en hardgekook
te eieren. En voor hen, die helemaal geen zin in al
dat paasgedoe hebben, is hier een fantastische lees-
tip: 'Verontwaardiging', van Philip Roth. Wat een
schrijver en wat een boek. Feilloos beschrijft hij de
ambivalente gevoelens van een jongeman, student
op een Amerikaanse universiteit. Zelden zo'n
prachtige beschrijving van de innerlijke en ook fy
sieke verwarring waaraan zo'n jongen, half kind,
half man, ten prooi valt, gelezen. En dat alles
speelt zich afin de vroege jaren vijftig, waarin ik
mij als jong mens ook vaak in zo'n zielsverwarring
bevond.
