m
media
heimwee tv
41
Na Indiana Jones en Wie is de Molbezoekt
nu Ancient Meg a structures van National
Geographic Channel de uit roze rotsen
gehakte, eeuwenoude stad in het
Jordaanse Petra. Monique Brandt bracht
er ook een bliksembezoek.
The Saint
media@wegener.nl
024-3650570
Uitgeputte paarden voor lege koets
jes, afgeragde ezeltjes, kamelen
die dienen als vierpotige racevoer
tuigen voor verveelde, jonge be
doeïenen, lege souvenirstalletjes
tussen de rotsen. De kredietcrisis
heeft ook het eeuwenoude stadje Petra bereikt,
diep verstopt in de zuidelijke Jordaanse woes
tijn. Het aantal toeristen dat de imposante, uit
rozerode zandsteen gehakte stad bezoekt, is in
vergelijking met vorig jaar met ruim 20 procent
afgenomen, blijkt uit cijfers van het Petra Ar
cheologisch Park.
Normaal heeft Petra, de stad die in 1812 door de
Zwitserse onderzoeker lean Louis Burckhardt
werd herontdekt, jaarlijks een half miljoen toe
risten te verwerken. Dat aantal wordt in 2009
vrijwel zeker niet gehaald. Niet alleen de crisis,
maar ook de onrust in het nabijgelegen Gaza
houden met name Israëlische toeristen massaal
thuis. Zelfs de wetenschap dat op deze plek tal
van videoclips en speelfilms werden opgeno
men, en dat Spielberg er filmde voor Indiana Jo
nes and the Last Crusade, lijkt niet te helpen.
Meer dan vervelend voor de woestijnbewoners
van Petra, dat in 1985 door de Unesco tot We
relderfgoed werd verklaard. Maar voor de bezoe
ker wel heerlijk rustig. Terwijl kamelendrijvers
de enkele toerist proberen te verlokken tot een
tochtje op hun niet al te montere lastdier, is een
wandeling richting Al Khazneh, ofwel de schat
kamer, de beste keuze. De schatkamer speelt een
hoofdrol in de documentaire Ancient Megastruc-
tures, begin mei bij National Geographic Chan
nel te zien.
De weg naar de kloof in de heuvels waar de Na-
bateeërs, een volk van rondtrekkende handel
aren, rond 2000 voor Christus een bloeiende
stad stichtten, geeft het gevoel op een andere pla
neet te zijn beland. De weg leidt door een zande
rige leegte vol bizar gevormde, uit de rotsen ge
hakte graftombes, sommige versierd met kunsti
ge patronen. Op de rotsige grond, zo'n 260 kilo
meter ten zuiden van de hoofdstad Amman,
zijn overal de eeuwenoude karrensporen te zien
van de Romeinse wagens. De bestuurders kwa
men van heinde en ver naar Petra om inkopen
te doen. Parels uit de Rode Zee, zilver, wierook,
zijde uit Azië, kruiden uit India, ivoor uit Afrika:
het was allemaal in Petra te krijgen. De stad,
gunstig gelegen ten opzichte van belangrijke
handelroutes als de Zijderoute, was een befaam
de handelspost voor de Nabatese karavanen. De
welvaart leidde tot de bouw van een stad die, ze
ker in die tijd, ongeëvenaard was.
Een stad in
roze rotsen
De toegang tot Al Khazneh, de schatkamer van Petra. foto GPD
PZC
Zaterdag 4 april 2009
Eenmaal door de 90 meter hoge kloof heen,
waar zelfs zitjes in de rotsen zijn uitgehakt,
stuit de bezoeker op een van de wetenschappe
lijke hoogstandjes uit vervlogen tijden. Het ge
heimzinnige hoogtepunt van de Petra-wande
ling doemt opeens op aan het einde van de
smalle kloof: Al Khazneh, de schatkamer. Een
39 meter hoge facade, gehouwen uit een enor
me rots, versierd met Romeinse zuilen, uit
steen gehakte amazones, de kroon van de Egyp
tische godin Isis en het hoofd van de Griekse
god Zeus. „)e ziet de beitelslagen van de arbei
ders nog zitten", zegt historica Nicole Douek,
die is gespecialiseerd in de geschiedenis van Pe
tra. De mix van stijlen toont hoe groot de in
vloed was van de Grieken en Romeinen.
De Schatkamer van de Farao, zoals de enorme
graftombe in de volksmond heet, werd in
84 voor Christus gebouwd voor de familie van
koning Aretas de derde. De lokale bevolking
meende echter dat de graftombe het werk
moest zijn geweest van de Farao van Egypte.
„Het gebouw ligt aan een centraal plein, ooit
omringd door talrijke graftombes. De Naba-
teeërs leefden temidden van hun doden. De
dood was onderdeel van het leven. Ze kwamen
er graag om te verpozen en te bidden. Ze wa
ren trots op hun tombes, zoals de Egyptenaren
trots waren op hun piramides", aldus histori
cus Raed O. Saleem. Hij toont dat het gebied
met de tombes zich eindeloos uitstrekt.
Tot een paar jaar geleden werden de tombes be
woond door bedoeïenen. Een speciaal voor
hen gebouwd dorp aan de rand van Petra en de
verzekering dat zij de souvenirstalletjes in de
kloof mochten bemannen, zorgden ervoor dat
ze uit de grotten wegtrokken.
Nu is de stad vooral het toneel van archeologi
sche projecten. Uit de hele wereld komen on
derzoekers naar Petra. Volgens Saleem ligt nog
zo'n 80 procent van de stad verborgen onder
het zand. Hij bukt zich en raapt achteloos een
handvol scherven op: „Eeuwenoude resten van
Nabatese potten." Met een grote grijns: „Deze
plek is één groot archeologisch lustoord."
Ancient Megastructures, vanaf woensdag 6 mei,
National Geographic Channel, 23.00 uur. We
kelijks komt een ander architectonisch won
der aan bod. Na Petra komen onder meer
St Paul's Cathedral in Londen, en de Aya
Sophia in Istanboel aan de beurt.
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
In Heimwee TV worden elke week
tv-series uit het verleden belicht die
de geur van nostalgie ademen.
foto GPD
Voor velen is Roger Moo
re de ultieme James
Bond. Voor die rol, waar
Moore lang op gehoopt
had, kon hij uitgebreid
oefenen in Britse tv-series als Ivan-
hoe en The Saint. Eigenlijk waren
het drie dezelfde rollen: Ivanhoe,
The Saint en James Bond. Strijders
tegen onrecht en geboefte. Een
soort Robin Hoods, gewapend met
humor en een altijd rake vuistslag:
charmant, knap en cool. Reed Ivan
hoe nog op een wit paard,
The Saint alias Simon Templar en
ST, verplaatste zich in een witte
Volvo P1800. Van 1962 tot 1969 raas
de ST in zijn Volvo over het
tv-scherm. Eerst in zwart-wit, later
in kleur: 118 afleveringen lang.
The Saint had zo'n cirkeltje boven
zijn hoofd, zoals je dat in kerken
zag bij de H. Antonius en H. Fran-
ciscus. Maar anders dan dit H. duo
kon Simon Templar zijn heiligen-
schrijn afzetten als het hem uit
kwam. Want The Saint wist dat je
boeven met boeven vangt. Maar
dan wel op een slimme, gevatte
manier en nooit met klamme
handjes en klotsende oksels.
Naast de revolver staat altijd een
glas champagne of dry martini. En
in bed ligt hij nooit eenzaam te
dubben hoe hij een boef kan pak
ken. Hij is bij voorkeur aan het
stoeien met een brunette of blondi
ne, terwijl hij een valstrik voor een
slechterik uitbroedt. Hij bevecht
geen boefjes uit achterstandswijk
jes of ladelichters uit de vastgoed
wereld. Nee, high-classgespuis: sno
de jetsetboeven, malafide kunst
handelaars en onbetrouwbare ju-
welensmokkelaars. Miljoenen kij
kers genoten intens van The Saint,
die geestige en guitige filantroop
met een crimineel randje. Nooit te
beroerd voor zichzelf ook wat
snoepgeld te reserveren van de te
ruggevonden juwelen.
Voor ons, jongens van 14 jaar, was
The Saint een superslimme padvin
der met lef We waren net welp
afen begonnen de werking van het
ontluikend testosteron te voelen.
Mussen waren lang niet zo interes
sant meer als meiden. Een brom
mer lokte meer dan een wandel
tocht. We hadden de neus vol van
onze schutspatroon, de H. Francis-
cus, die met vogels kon praten. We
wilden die andere heilige, The
Saint. Die wist tenminste wat je
met blondines allemaal voor span
nende dingen kon uitvogelen.
Vaak gingen we stiekem naar het
patronaatsgebouw en bestelden
stoer een sneeuwwitje. Tegen een
verbaasd kijkende oppasser zeiden
we dan: Shaken, not stirred. Net als
ons idool, The Saint. Ray Simoen
