Spannende voordracht
scheidepop en mooie samenklanken
9
Francis
Levoy naar
HH illlltttlli 111
Het absurde heeft ook iets
angstaanjagends dat terug doet deinzen
Zoek op kunstenaar en expositie
Tweede voorronde
festival in Terneuzen
kent hoog niveau.
Totaal niet bang voor het absurde,
dat zou je bijvoorbeeld wél kunnen zeg
gen van Theo Maassen. „Argumenten zijn
het probleem niet, maar waar wil je het
heen geluld hebben?" De man die het ab
surde ziet en er de (dit keer nog redelijk
vriendelijke) woorden voor vindt: „Nie
mand is slim genoeg om zijn eigen dom
heid te kunnen zien." Die radicale raps als
'Doodsbedreiging' durft te maken, in de
hoop dat iedereen -ook moslimterroris
ten- er de grap van ziet. „Arresteer me
PZC Maandag 30 maart 2009 1 9
www.pzc.nl/kunstinzeeland
TERNEUZEN - De Zeeuwse zan
ger-songwriter Francis Levoy mag
dit jaar met zijn band optreden op
festival Scheldepop in Terneuzen.
Hij kwam zaterdagavond als een
van de winnaars uit bus bij de
tweede en laatste voorronde van
het festival, in skihal Snowbase in
Terneuzen. De jury koos verder
voor de band Excused, skagroep
Groover en de gothicformatie A
New Dawn.
Ruim 120 groepen uit het hele
land hadden zich aangemeld voor
een plekje op Scheldepop. Daaruit
waren zestien kandidaten geselec
teerd, die - verdeeld over twee
voorrondes - mochten strijden
voor in totaal acht plaatsen op het
festival. De eerste voorronde, eind
vorige maand, werd gewonnen
door SoulLab, Elly Kellner, Johnny
Stardust en Tuxido Bandido.
De jury had zaterdagavond een las
tige taak, want het niveau lag nog
hoger dan in de eerste voorronde.
„Alle acht bands waren Schelde-
pop-waardig", zei juryvoorzitter
Peter de Graaf dan ook.
De tweede editie van Scheldepop
is op ïo, li en 12 juli.
Gewoon lekker en verant
woord muziek maken,
dat doet het Nepomuk
Fortepiano Quintet. Het
kwintet bestaat uit Riko Fukuda
(fortepiano), Franc Polman
(viool), Elisabeth Smalt (altviool),
Jan Insinger (cello) en Pieter Smit-
huijsen (contrabas). Het program
ma was evenwichtig samengesteld
van trio via kwartet naar kwintet.
Opvallend bij deze musici is het
plezier in musiceren: stijlvol en
met respect voor de partituur. Er
wordt goed naar elkaar geluisterd
en de samenklank is mooi.
Het Trio in F van Reicha bestaat
uit sfeervolle muziek met speciale
trekjes. Reicha experimenteerde
graag en dat kwam uit in de melo
dievoering en de vorm. Zo bevatte
het Allegro vivace een interessante
pseudo fugatische passage.
Persoonlijk had ik het Pianokwar
tet in Es op. 47 van Schumann lie
ver gehoord op een andere vleu
gel. Pianiste Fukuda kon zich niet
helemaal profileren in dit werk.
Wel werd er goed op elkaar gerea
geerd en klonk de uitvoering van
deze toegankelijke muziek dyna
misch en spannend, met een
speels en vlot gebracht Scherzo en
een puur romantisch Andante can
tabile. Regelmatig waren sprookjes-
Nepomuk
Reicha, Schumann en Onslow
door het Nepomuk Fortepiano
Quintet. Gehoord op zaterdag in
de Concertzaal in Middelburg.
dpor Jeanette Vergouwen
achtige passages te horen zoals
Schumann die ook gebruikte in
zijn liedcycli.
Het Pianokwintet in b op. 70 van
Onslow is heerlijke muziek waar
je ongedwongen naar kunt luiste
ren. De compositie is orkestraal
van opzet, niet echt diepgravend
en zeker niet strak van structuur.
In dit werk kwam de Pleyel vleu
gel veel beter tot zijn recht dan in
Schumann. De samenklank tussen
forte piano en de vier strijkers,
vooral de contrabas in dit werk,
was perfect. Nepomuk geeft dit
programma de titel 'De klassieke
geest in de Romantiek'. Een terech
te keuze omdat de invloed van de
klassieke stijl wel degelijk te her
kennen is in deze werken.
FILMS
BERCEN OP ZOOM
Cinem'actueel,
Marley Me: 20.00 uur; Bride Wars:
20.00 uur; Shopaholic: 20.00 uur; Entre
les Murs: 20.30 uur;
GOES
't Beest,
Merral, Bride Wars: 19.30 en 21.45 uur;
Shopaholic: 19.00 en 21.30 uur; Marley
Me: 19.15 en 21.45 uur; Benjamin But
ton: 18.30 uur; Watchmen: 21.30 uur;
MIDDELBURG
Schuttershof,
Frost/Nixon: 20.00 uur;
OOSTBURG
Ledeltheater,
Entre les Murs: 20.00 uur;
TERNEUZEN
View,
Bride Wars: 20.15 uur; Shopaholic: 21.00
uur; Marley Me: 19.00 uur; Watchmen:
20.15 uur;
VLISSINGEN
CineCity,
The Unborn: 22.00 uur Watchmen: 21.00
uur; Slumdog Millionaire: 16.15,19.00
en 21.15 uur; Oorlogswinter: 14.00 uur;
Role models: 19.00 uur; Marley Me:
13.45 19.15 en 21.45 uur; Gran Torino:
14.00, 16.30 en 19.30 uur; Hondenhotel:
13.45 en 16.15 uur; Kikkerdril: 16.15
uur; Confessions of a shopaholic: 17.00
en 19.15 uur; Defiance: 16.00,19.00 en
22.00 uur; Despereaux, de dappere
muis:13.45 uur; Australia: 13.30 uur; Bolt
(nl): 14.00 uur; Bride wars: 16.15,19.15
en 22.00 uur; Sneak: 22.00 uur;
meer agendanieuws op www.pzc.nl
Het Nepomuk Fortepiano Quintet in Middelburg.
foto Ruben Oreel
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
Nu de wereld vol blijkt van
Fritzls, wordt het steeds gemak
kelijker (maar ook navranter)
om te geloven dat seksualiteit
de mens tot vreemde dingen kan drijven.
De situatie die in Kleine Teun (Minitheater
Middelburg) beschreven wordt, zal dus
zonder twijfel hier en daar ook wel écht
bestaan. Een ouder kinderloos echtpaar
verwerft met behulp van een naïeve jon
ge vrouw een kind. Maar ergens loopt het
fout, en wordt de bijna willoze man ver
liefd op de jonge 'draagmoeder'. En daar
komen ongelukken van...
De vraag is natuurlijk, waarom wij daar
met onze verbaasde of verbijsterde ogen
bovenop zouden willen staan? Niet voor
niets luidt de kop van de filmbespreking
door Beatrijs van Agt in Skrien nr. 223
(1998): 'Alex Van Warmerdam laat zien
wat je niet wilt zien.' En er zijn dus trucs
nodig om ons tóch te laten kijken. Dé
Warmerdam-truc bij uitstek is het doorge
dreven absurdisme. Als het maar absurd
genoeg is, moet het ook tot het onwillig
ste publiek nog doordringen dat het om
'amusement' gaat. En als veel dingen uit
de omgeving ondertussen toch nog ge
wóón blijven, dan ontstaat het vervreem-
dings-effect. Dan raken we 'onthecht', dé
ultieme basis van veel moderne kunst. En
welke luiken van onze doordeweekse
geest dan openwaaien... daar is het om te
doen.
Dat was dus de opdracht voor regisseuse
en acteurs van het Middelburgs Theater:
het absurde doordrijven tegen een dood
normale achtergrond. Oftewel: hoe zich
in een oerhollands boerenkamer-interieur
een absurd drama voltrekt. Met de bene
pen bestekamer, compleet met sanseveria
en met traploper beklede treden naar de
opkamer, is alles in orde. Ook met de wc
met kijkgat, midden in die kamer. (Wij
kijken mee als iemand zich daar terug
trekt...) Een analfabete 'boer' (zonder land
en vee), een zure echtgenote, een frisse
bijlesjuf De elementen van het absurde
zijn er. De wil om die te doen ontbran
den ook. De weg ernaartoe voor een
groot stuk afgelegd. Maar er zijn obstakels.
De vele scènewisselingen vertragen het
spel, het absurde heeft ook iets angstaanja
gends dat de spelers een beetje terug doet
deinzen... (Nog alle weekends van april.)
Marjan de Bel, Jan Auke van Werkum en Amy Seerden in Kleine Teun. foto Frank vanKlinken
dan of het wordt heterdaad." Die gered
wordt door een XL-dosis zelfspot, zoals in
zijn opening van 'Zonder pardon', waarin
hij nog eens in verrassende vorm terug
komt op het beruchte foto-incident. Ver
rassing, absurde verrassing, dwaze conclu
sies. Als voorvocht ook al zwanger kan
maken (dat wisten wij allemaal allang,
nietwaar?) dan is dus de conclusie (en die
had tot dusver kennelijk nog niemand ge
trokken) dat er ook voorvochtnakomelin-
getjes moeten zijn. Slappe aftreksels, niet
geboren uit een krachtige ejaculatie. Niet
zo moeilijk om te bedenken welke slapja
nussen dat zijn. Hilarisch idee, toch? De
uitbundige zaal vond van wel. Nog zo'n
kromme redenatie die -ook al is het maar
heel even- het absurde laat bestaan. „Ik
wil geen kinderen. Ik ben tegen verwek
ken. Net zo goed tégen als tegen moor
den. Wie ben ik om te zeggen: jij mag le
ven en jij moet dood?" In hoog tempo ko
men ze voorbij, de knotsgekke bedenksels
die één nanoseconde normaal zijn vóór
ze tot absurditeit moeten worden ver
klaard. Door de wet, het fatsoen, de ge
makzucht. Om niet te diep te moeten den
ken. Of voelen. „Bij een miskraam: trakte
ren op gestampte muisjes..." Ha, hé, hè,
ho! Gauw verder. Hoe hoger het tempo,
hoe korter het stilstaan.
Deze week
Onder de vele mogelijkheden tweemaal
een 'must' voor de criticus. T\vee avonden
Middelburgse Stadsschouwburg. Op dins
dag de musical Man van La Mancha met
Peter Faber in de hoofdrol, op woensdag
nog meer muziek in het muziektheaters
tuk Victory Boogie Woogie, over leven en
werk van Piet Mondriaan. Van de wijze
les 'leef het leven niet zoals het is, maar
zoals het zou kunnen zijn' naar de vraag
'was hij een genie of een maniak?' Van do
minante Spaanse klanken naar de boogie
woogie.
