McLaren en
Ferrari in
lichte paniek
Veuchelen
Hamilton achttiende bij
vrije training aan begin
van Formule i-seizoen.
riit 33
36 en 37
Kracht, gratie en emotie
Willy Kanis sprint
op WK baan naar
halve eindstrijd
Zaterdag 28 maart 2009
door Paul Zweverink
MELBOURNE - Het is de gewoonte
dat de teams in de aanloop naar
een race vertrouwen en optimis
me uitstralen, maar bij McLaren
en in mindere mate Ferrari was gis
teren al een lichte vorm van pa
niek zichtbaar. TWee dagen voor
de seizoensouverture in Melbour
ne stonden de gezichten bij de we
reldkampioen in de Formule 1, Le
wis Hamilton, en zijn team zelfs
op onweer. Niet vreemd ook; de
Brit werd achttiende bij de vrije
trainingen, diens ploeggenoot Hei-
ki Kovalainen zeventiende.
De geluiden waren al uiterst voor
zichtig vanuit het kamp van Ha
milton. „Ik koester mijn wereldti
tel, maar verwacht op voorhand
niet dat ik daar dit jaar weer een
gooi naar kan doen", zei de revela
tie van de afgelopen twee seizoe
nen tot ontsteltenis van al zijn
fans.
McLaren heeft niet goed overwin
terd, dat is wel zeker. Na de twee
vrije trainingen zijn de geluiden
nog terughoudender. „Ik vond
geen vertrouwen om hard te
gaan", was het veelzeggende com
mentaar van Hamilton.
Alle veranderingen hebben toch al
een grote invloed op vrijwel alle
teams. De vrijdagtrainingen dra
gen zelfs het beeld van een heuse
revolutie met zich mee. Rijders en
teams waar niemand iets van ver-
Tijdens de vrije trainingen op
het circuit van Melbourne
zetten de hoogvliegers van het
vorige Formule 1-seizoen
matige tijden neer.
wachtte, stonden gisteren opeens
bovenaan de lijst van snelle tijden,
gevestigde grootmachten lieten
het opvallend afweten.
Wie had aan Williams gedacht?
Het team van de oude teambaas
Frank Williams was de laatste ja
ren juist diep weg gezakt. Maar
wat gebeurde er op het circuit Al-
bert Park van Melbourne? In beide
sessies reed Nico Rosberg in de
Williams naar de snelste tijd. In de
eerste sessie was het zelfs een on
vervalste één-twee voor Williams.
Kazuki Nakajima eindigde in de
tweede sessie als zevende.
En dan was er nog dat raceteam
van Ross Brawn. Het oude Hon-
da-team, nu omgetoverd tot
BrawnGP, baarde al opzien bij test
sessies in de afgelopen weken, in
Australië werd dat beeld bevestigd.
Rubens Barrichello zette de twee
de tijd neer, Jenson Button eindig
de de tweede vrije training als vijf
de.
Ook Ferrari, de tweede groot
macht naast McLaren, kwam te
leurstellend voor de dag op Albert
Park: Felipe Massa was tiende, Ki-
mi Raikkonen zat een plaatsje
daar achter. „De set-up is min of
meer in orde, maar we moeten on
ze snelheid nog zien te verbete
ren", verzuchtte Massa. Ook Raik
konen straalde weinig optimisme
uit. „Wat we ook deden, we kon
den ons in de middag niet verbete
ren. Ik heb nog geen idee waar we
staan ten opzichte van de concur
rentie."
Het waren allemaal tekenen dat in
elk geval de uitkomst van de eerste
race van het zestigste Formule
i-seizoen uiterst onzeker is. Het is
niet ondenkbaar dat de verhoudin
gen in 2009 volledig anders ko
men te liggen dan deze sport jaren
lang gewend was.
Onno Doeland is toe
aan zijn honderdste
goal in de hoofdklasse
Tip? sport@pzc.nl
LOS ANCELES - De Amerikaan Evan Lysacek heeft gister
ochtend (Nederlandse tijd) zijn eerste wereldtitel kunst
rijden veroverd. In Los Angeles leverde hij een foutloze
kür af en kreeg veruit de hoogste jurywaardering.
Evan Lysacek (23) volgde Brian Joubert op als wereld
kampioen. De Fransman, die na de korte kür van don
derdag aan de leiding ging, bezweek in het volgepakte
Staples Center onder de druk. Hij viel al aan het begin
van zijn oefening en moest genoegen nemen met
brons. De Canadees Patrick Chan won het zilver.
Lysacek combineerde kracht, gratie en emotie in zijn
kür. Hij opende met een vloeiende drievoudige sprong
en straalde daarna steeds meer zelfvertrouwen uit. Lysa
cek juichte al om zijn titel nog voor hij klaar was.
Lysacek won al brons op de WK's van 2005 en 2006.
foto Paul Chiasson/AP
Het meisje voor de bus van de ren
ners kijkt me nogal verbaasd aan.
Je hebt toch wel eens van Fre-
derik Veuchelen gehoord, vraagt ze met
een ongelovige blik. Ik beken dat hij me
vaag wel bekend voorkomt, maar vooral
omdat hij dit jaar in dezelfde ploeg als
Johnny Hoogerland rijdt.
Ze steekt een verhaal af over de renner
die haar idool is geworden en die eigen
lijk maar één echt hoogtepunt heeft ge
kend. Hij won, als volstrekt onbekende
Belgische coureur, drie jaar geleden
Dwars door Vlaanderen. Daar, in die
koers, treffen we elkaar deze week toeval
lig in het uur voor de start. Zo maar een
meisje, voor in de twintig schat ik, hele
maal gek van wielrennen. Frederik Veu
chelen reed mee in een vroege kopgroep
in de koers die hij won. Met een solo ver
raste hij op het eind alle favorieten. Het
was zijn eerste en tot nu toe enige over
winning in een al tien jaar durende car
rière. De ontlading volgde na afloop aan
de streep. Hij droeg, zoals Belgische spor
ters dat meestal doen na een overwin
ning en een doelpunt, zijn zege op. Aan
mijn vader, zei hij, die in Italië als fietstoe-
rist was getroffen door een zwaar onge
luk.
Het meisje was ontroerd, is één van zijn
grote fans geworden en heeft een weblog
over hem gemaakt. Ik stuitte erop toen ik
met een collega zelf een weblog over het
Zeeuwse wielrennen begon. Het heeft
een heel nieuwe wereld voor me geo
pend, want niet alleen van Lance Arm
strong, die twittert, zoals dat heet, kan ik
elke dag zien waar hij uithangt en rijdt,
maar ook gemiddelde profs, zoals die aar
dige Frederik Veuchelen, zijn overal te vol
gen. Ik kan ook, als ik dat wil, een Spaan
se rittenkoers live zien. Dat heeft Anna
bel, de vrouw van profrenner Hans Dek
kers, me uitgelegd. Ze heeft deze week, in
de vlakke ritten, naar de finales van de
koers gekeken waaïin de sprinter in actie
komt.
Het is nog wel even wennen, al die web-
logs die in een razend tempo de grond
uitschieten. Ik kan nu ineens alles lezen
over collega's die door Amerika zwerven,
in Nieuw-Zeeland op avontuur trekken,
helemaal in de ban zijn van de Kustmara-
thon of alles weten over spitsen die al
leen vóór de rust en na de winterstop sco
ren.
Het is een nieuw tijdperk, met zijn voor
delen en zijn nadelen. Ik ga nog altijd lie
ver zelf naar de koers, meerijden achter
kopgroepjes, de entourage meemaken on
derweg en vooral, zoals woensdag in
Dwars door Vlaanderen, van dichtbij
zien hoe renners met de inkomens van
een minister door beestenweer over slik-
weggetjes worden gestuurd waar een
Vlaamse boer zijn koeien nog niet op los
laat.
Maar ik moet toegeven dat het me over
een jaar of drie, vier ook wel makkelijker
maakt om te stoppen. Dat het nog een
mooie ouwe dag kan worden als ik al die
koersen straks op websites voorbij kan
zien trekken, dat ik alles over de renners
kan zien op weblogs en kan blijven twit-
teren met de Armstrongs van het pelo
ton. Ik ga het voortaan maar veuchelen
noemen, dat zal het meisje van de koers
wel plezant vinden.
Frits Bakker