Meningen
Kop maakt het allemaal erger
Jongerius
bedwingt
Balkenende
'Scheiden? Breng mensen niet op die gedachte'
COR
DE JONGE
In crisistijd voorzichtig
zijn met het gebruik
van het woord crisis.
1 2 Zaterdag 28 maart 2009 PZC
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
ParkVeldzigt35,
Postbus 91
4330 AB Middelburg.
Telefoon: 0118-434005
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich kunnen
uiten over actuele zaken is bereikbaar
via internet; www.pzc.nl
EVEN
Het is een tekening waar je
twee keer naar kijkt. De il
lustratie van Tom Janssen
in de krant van gisteren. FNV-voor-
zitter Agnes Jongerius danst met
Jan Peter Balkenende. Zij is een
reusachtige vrouw, met rood aan
gezette lippen, rode jurk met split
en ze draagt stevige pumps. Me
vrouw kijkt voldaan, een beetje
slinks ook. Ze tilt meneer op alsof
hij een veertje is. Inderdaad, zij
danst met hem, niet andersom.
Het parlement zit erbij als een
muurbloempje, stijfjes en gesto
ken in een braaf groen jurkje.
Tom Janssen heeft het crisis
akkoord treffend in beeld ge
bracht. Je kunt je voorstellen dat
het echt zo gegaan is. Jongerius' ei
sen zijn ingewilligd. Ze heeft vast
hard op de tafel geslagen en grom
mend gezegd: 'over mijn lijk',
maar die verhoging van de
AOW-leeftijd naar 67 jaar komt er
niet zolang ik voorzitter van de'
FNV ben. Jan Peter is er vast van
geschrokken en heeft in haar ge
zicht vast iets gemompeld dat er
dan wel alternatieven voor die
aderlating moeten komen en dat
dan 65 jaar misschien bespreek
baar is.
Jongerius zei na afloop van het ak
koord glunderend tegen iedereen
die het wilde horen dat ze haar
zin had gekregen en dat de
AOW-leeftijd op 65 jaar blijft. In
een bijzin zei ze nog dat het gek
moest zijn als ze geen alternatief
vindt. Jongerius, ze had gewon
nen. Vreemd dat daarna premier
Jan Peter Balkenende heel duide
lijk zei dat de AOW-leeftijd wordt
verhoogd naar 67. Balkenende had
ook gewonnen. Hij stond er met
een gezicht bij van 'zie je wel dat
ik kan optreden'. Mijn wil is wet.
Zijn lip trilde.
De strategie van de hoofdrolspe
lers is duidelijk: als je hard roept
dat je gewonnen hebt, dan heb je
gewonnen. Maar toch is Jongerius
de winnaar van het publiek en in
elk geval van Tom Janssen. Ze
danst als de eerste vrouwelijke pre
mier van Nederland en heeft Bal
kenende in de tang. Hij heeft geen
keuze, hij moet haar wel volgen.
'Crisis treft Sturm en Dekker' kop
te de Walcherse editie van de PZC
donderdag.
Een negatieve kop, die lijdzaam
heid van het Zeeuwse sloopbedrijf
suggereert die er niet is, en die er
ger doet vermoeden - zo las direc
teur Verheijke van Sturm en Dek
ker die kop. „En ik was niet de eni
ge. Mijn moeder van 86 jaar viel
bijna van haar stoel, personeelsle
den waren boos omdat ze dachten
dat ik iets belangrijks verzwegen
had en buren vroegen of het einde
nabij is. Maar dat is niet het geval."
In crisistijd heeft crisis een andere'
klank dan in een economisch sta
biele periode. Verheijke vindt dat
journalisten daarmee rekening
moeten houden.
De directeur werd deze week ge
beld door Maurits Sep, chef van de
regioredactie Walcheren. De krant
was getipt dat het sloopbedrijf
werktijdverkorting voor een deel
van het personeel had aange
vraagd en dat de omzet daalde.
Sturm en Dekker kreeg minder op
drachten, omdat opdrachtgevers
door de crisis waren getroffen.
„We hebben inderdaad iets min
der werk te verdelen. Maurits en
ik hebben een prettig gesprek ge
had en ik ben openhartig geweest.
Ik had er alle vertrouwen in dat
het ondanks de minder prettige
boodschap een goed verhaal zou
worden."
Met de inhoud van het artikel had
Verheijke ook geen problemen.
„Het artikel was genuanceerd."
Maar hij vindt dat de kop alles ver
pestte. „Die had zijn negatieve
werk al gedaan. Mensen lezen dan
verder met een gekleurde bril op
en trekken de conclusie dat het
spoedig over en uit is."
En dat is bezijden de waarheid,
zegt Verheijke; het sloopbedrijf is
juist strijdbaar en vindt nieuwe
wegen om aan de gang te blijven.
Sep nam de kritiek serieus en raak
te met Verheijke in discussie. „Van
uit mijn oogpunt is het een neutra
le kop", zegt Sep. „Ik heb eerst ge-
'Nee hoor, ik begrijp
heus dat de krant
geen pr-bureau is'
probeerd om iets met werktijdver
korting in de kop te doen, maar
het was niet zeker dat die maatre
gel uitgevoerd zou worden. Boven
dien is het een vervelend woord
voor een kop. De omzet gaat met
30 procent naar beneden. Maar
wat zegt dat precies? 30 procent
waarvan? Ik ben teruggegaan naar
de basis; wat is er precies aan de
hand? Sturm en Dekker krijgt min
der opdrachten, waardoor de pro
ductie naar beneden gaat en wat is
daar de reden van? De crisis. Daar
is geen speld tussen te krijgen."
Toch laat de kritiek hem niet onge
voelig. „Het is niet mijn opzet om
een bedrijf onnodig in een lastig
pakket te brengen. Dat is wel het
gevolg van de publicatie geweest.
Hoe gezond een bedrijf is, is na
tuurlijk niet mijn verantwoorde
lijkheid en ik kan er niets aan
doen als er slecht gelezen wordt.
Maar het is wel mijn verantwoor
delijkheid om te weten welk effect
een publicatie kan hebben. Crisis
is een beladen woord in crisistijd."
Bij het afscheid zei Verheijke la
chend: „Een volgende keer wel
wat positiever hé." Hij vulde snel
aan: „Nee, hoor, ik begrijp heus
dat de krant geen pr-bureau is."
Er moet mij iets van het hart", mailt E. A. Cijsouw-van Bie-
rnen uit Westkapelle. Ze wijst op een 'reclamebord' langs de
A58, bij Middelburg: Denk je aan Scheidenlaat je goed infor
meren. Meer informatie op www.Allesoverscheiding.nl.
Mensen moeten niet op verkeerde gedachten gebracht worden,
vindt ze. „Met andere woorden: Scheiden doe je zo!", schrijft ze.
„■Moeten de geesten rijp gemaakt worden om dit als normaal te be
schouwen? Wordt hiermee niet eeu hele samenleving naar de
knoppen geholpen? Hebben zij die dit promoten niet in de gaten
dat er zo langzamerhand een hele generatie opgroeit die niet meer
weet hoe een normaal gezin er uit ziet? Dit is dan zogenaamd de
vooruitgang anno 2009. Er zou eens gedacht moeten worden aan al
die kinderen die vroeg of laat in de hulpverlening terechtkomen,
omdat ze de weg kwijt zijn geraakt. Als er geen veilige thuisbasis
meer is, groeien onze kinderen op in een liefdeloze wereld met alle
gevolgen van dien! Over de financiële crisis wordt ach en wee geroe
pen en de media staan er bol van. Veel meer zou men zich zorgen
moeten maken over wat er gebeurt op dit punt en het feit dat nie
mand hier nog van opkijkt. Laat staan zich er over verbaast! Leve
de moderne tolerante samenleving!"
