reizen
•D
m
Abba
Hun knackebrödgeklets
J.ntals. onze
lachspieren te werken
De Bollenstreek bij Lisse is van oudsher dé plek waar de
bloembollen in de lente het landschap kleuren. Maar
dat beeld is achterhaald, weet Mirjam van Twisk. Voor
het grootste aaneengesloten bollengebied van Europa
moet je in de kop van Noord-Holland zijn.
PZC
Zaterdag 14 maart 2009
reizen@wegener.nl
024-3650360
73
7\
03
O
Het is tegen middernacht als we aankomen in Hua
Hin, een bekende badplaats aan de golf van Thai
land. Vanuit het reserveringskantoor in Bangkok
was een centraal gelegen zakenhotel beloofd, maar ons re
sort blijkt een gezellig familiehotel. Groot, tropisch, strand,
prachtig zwembad, de ideale plaats voor de genietende va
kantieganger. De enorme ontbijtzaal zit vol vrolijke lieden,
die er al behoorlijk zin in hebben. Kinderen rennen rond in
hun opblaasbandjes en ouders scheppen nog eens op van
het buffet dat uiteraard inclusief is.
Wij, de zakenmensen, prutten wat in onze roereieren. Op
de een of andere manier word je niet vrolijk van al die blije
mensen op vakantie. Op zon moment wil je namelijk je ei
gen kids om je heen hebben. Ook op vakantie zijn, niks
doen, boekje lezen. Maar goed, zo is het dus niet.
Gelukkig komt er afleiding. Wanneer wij om half tien de
laatste kruimeltjes toast achter de kiezen hebben, verschij
nen vier gasten aan de tafel naast de onze. Twee stelletjes uit
Zweden. Aan de tatoeages is duidelijk te zien dat de mannen
oud-zeelieden zijn. Hun vrouwen zijn gewoon oud. De kle
dij is ontspannen. De heren in singlet, de dames dragen een
bloemetjesjurk.
Hun knackebrödgeklets begint al snel op onze lachspieren te
werken. Ineens staan beide mannen op. Zelfverzekerd lopen
ze richting de bar. Even later komen ze terug met vier enor
me glazen tapbier. Twee 'liters' voor de mannen, de dames
krijgen elk een halve liter. Op onze horloges is het nog geen
tien uur in de ochtend. Gulzig nippend werkt het stel zich
vrolijk naar de bodem van het glas. Dan wordt er bijgetapt.
Ik kan mijn ogen gewoon niet van ze afhouden. Twee echt
paren op leeftijd uit Zweden. We noemen ze vanaf nu Ab
ba. Met hun verse consumpties slenteren ze richting terras.
Björn en Bennie blijven in de schaduw, Agnetha en Frida
nestelen zich in de zon. De mannen drinken stilzwijgend,
de vrouwen kwebbelen en nippen. Wij gaan aan
het werk.
Rond lunchtijd is het bloedheet in het centrum van
Hua Hin. We laten de kleine, authentieke eetstalle
tjes daarom voor wat ze zijn en kiezen voor verpo
zing aan de waterkant. De restaurants met hun
enorme terrassen in zee zitten vol. We vinden met
moeite een tafeltje. Even verderop lacht een kwartet
goede bekenden ons toe. Abba zit er op het eerste
gezicht nog redelijk fris bij. Men is voorzien van
spijs en drank. Vis en bier. Alles in grote boeveelheden.
Voor ons blijft het bij een gestoomd visje en, vooruit, èèn
glaasje wit. Een mens moet wat.
De rest van de dag moet ik vaak aan Abba denken. Hoeveel
zouden ze nu al achterover hebben geslagen, vraag ik me
dan af. Op die vraag komt pas 's avonds een antwoord.
Na zonsondergang, rond etenstijd, heeft een bandje zich
geïnstalleerd op een podium aan de rand van het zwembad.
Daaromheen de gezellig gedekte eettafels waaraan binnen
niet al te lange tijd de hotelgasten zullen plaatsnemen. Het
thema van de avond is, ik kan het bijna niet geloven, Zwe
den. Later zal me duidelijk worden dat het hotel voorname
lijk wordt gefrequenteerd door Scandinaviërs. In dat licht be
zien is Zweden natuurlijk niet zo vreemd.
Wij eten liever in de stad, maar zijn gelukkig nog voor het
einde van de Zweedse feestavond terug. Het bandje speelt
nog steeds zeer vals. Onze Abba's staan net op van hun tafel
vol bierpullen voor een dansje. Ik bekijk het tafereel van vei
lige afstand, aan de bar. Het drankgebruik is onze vrolijke
dansers nu toch wel aan te zien. Onvaste bewegingen met
soms een mislukte pirouette.
De dansvloer grenst aan het zwembad. Een noodlottige com
binatie, zo zal snel blijken. Wanneer het slechte bandje een
nieuw nummer inzet, gaat het mis. Onder de klanken van
Dancing Qiieen gaat Abba ten onder. Donderend storten
Bennie en Frida al dansend in het diepe. Solidair springen
de twee anderen hen achterna. Bulderend gelach rolt over
het terras. Hoofdschuddend zoek ik mijn bed op.
De volgende ochtend straalt de dag ons weer toe. Na het ont
bijt strijkt ook Abba weer neer op het terras. Topfit. Vrolijke
blikken verraden de voorpret. Vijf minuten later staan de gla
zen, gevuld op tafel. Een nieuwe dag, een bekend geluid.
Het is tenslotte vakantie.
ouis Davids zong vorige eeuw
Naar de bollen, die prachtige bol
len. Vrijwel heel Nederland zong
met hem mee en had er ook een
beeld bij. Toen ging je in het
voorjaar nog een dagje uit naar
de Bollenstreek en kwam thuis
met een bloemenslinger op je auto.
Dat was ooit. Tegenwoordig zijn de bollen
vooral voor buitenlanders. Daarmee doen we
onszelf tekort. Zeker omdat er plekken zijn
waar je ver weg van het massatoerisme van
dit oer-Hollandse florale kleurenspektakel
kunt genieten. Te voet, fietsend, op skates en
- dit jaar voor het eerst - zelfs op de scootmo-
biel. Daarvoor ga je naar Zijpe. Van begin
april tot half mei is het platte polderland
schap net achter de duinen tussen Schagen
en Den Helder omgetoverd tot één mozaiek
van kleuren, slechts onderbroken door een
molen of een stolpboerderij. Kan het nog Hol
landser?
Een aantal van de huidige Noord-Hollandse
bollentelers heeft zijn wortels in de Bol
lenstreek rond Lisse. Toen zij daar niet meer
konden uitbreiden, trokken veel kwekers weg
en streken neer in drie polders in de kop van
Noord-Holland: de polders Zijpe, Koegras en
Anna Paulownapolder. De bollenteelt in 'De
Noord' is in de achterliggende decennia uitge
groeid tot het grootste aaneengesloten bollen
gebied van Europa. Tot een paar jaar geleden
groeide en bloeide De Noord in anonimiteit.
Maar dat is met de kormr vu stichting
reiend Zijpe veranderu.
Drijvende kracht achter die stichting is Matty
Dekker. Zij heeft samen met voorzitter Wil
lem Vink en een legertje van tweehonderd
vrijwilligers De Noord inmiddels al behoor
lijk op de kaart weten te zetten als bestem
ming waar je in het voorjaar van de bollen
kunt genieten tijdens een dagje uit of in een
korte vakantie. „Het begon in 2006 met het
plan een wandeling dwars door de bollenvel
den te organiseren. We trokken dat eerste jaar
meteen al zo'n 2.500 wandelaars. Veel meer
dan waarop we hadden gerekend. Dat succes
maakte ons duidelijk dat onze plannen poten
tie hadden. We waren aanvankelijk een werk
groep, maar besloten na dat eerste jaar zelf
standig verder te gaan als stichting. Bewust
een stichting, omdat we niet commercieel wil
len opereren. Laagdrempelig willen we zijn.
fin puur."
De wandeltocht dwars door de bollenvelden
wordt dit jaar voor de vierde keer gehouden.
Het aantal deelnemers groeit nog jaarlijks,
maar meer dan vijfduizend zullen het er niet
worden. „Daar ligt de grens van wat wij op
Waddenzee
Den Helder/
•Anna
Zijpe Paulowna
Noordzee Schagen
L,sse* Amsterdam
één dag kunnen behappen."
Dat heeft alles te maken met de huiver van
bollentelers vreemden op hun land toe te la
ten, vooral met het oog op besmettingsgevaar.
„Voor de wandeling hebben we met vijftig te-
Iers een contract kunnen sluiten. Zij stellen
die ene dag hun velden open voor de wande
laars en beloven niet te sproeien, spuiten of
koppen zo lang er wordt gelopen. Meer kun
je van hen niet vragen."
De wandelaars kunnen kiezen uit vier afstan
den: 30, 20,15 of 7,5 kilometer. Dekker waar
schuwt: „Bij het kiezen van een afstand moet
je je niet verkijken op de zwaarte van het ter
rein waarover je loopt, 30 kilometer over bol-
lengrond is heel iets anders dan eenzelfde af
stand over asfalt."
De route is ruwweg wel bekend, maar pa^s
een paar dagen voor de tocht beslissen de
rayonhoofden (de vertegenwoordigers van de
telers uit de verschillende delen van het ge
bied) op basis van de bloei langs welke velden
er wordt gelopen. Eén grote ploeg loonwer
kers helpt vervolgens geheel belangeloos mee
met betonblokken en planken bruggen te leg
gen over sloten in de route. Op de dag zelf is
een legertje vrijwilligers actief.
Inmiddels is het evenementenaanbod van
Bloeiend Zijpe even bont gekleurd als de bol
lenvelden. Iedereen vindt er wel iets van zijn
gading. Geen wandelaar? Dan kun je mee
doen aan de fietstocht of de inlineskatetocht.
Bekeken wordt nog of ook dit jaar weer rond
vluchten boven De Noord tegen kostprijs kun
nen worden aangeboden. Twee keer per week
kan een kijkje worden genomen achter de
schermen van een bollenbedrijf Voor creatie-
velingen is er een grote schilderworkshop
midden tussen de bollen en mensen die min
der goed ter been zijn, kunnen dit jaar voor
het eerst meedoen aan een scootmobieltocht.
„We noemen het zo, maar eigenlijk is het een
volledig aangepast tochtje, inclusief de bezich
tiging van een bollenbedrijf. Bedoeld voor ie
dereen die minder mobiel is", zegt Matty Dek
ker.
Keukenhof bestaat 60 jaar
De bollenliefhebbers kunnen uiteraard ook weer terecht in de Keukenhof, die dit jaar 60 jaar bestaat.
Dat wordt gevierd met diverse activiteiten, zoals een overzichtstenstoonstelling van 60 jaar Keukenhof,
een expositie van schilderijen van bollenvelden van de hand van kunstenaar Ton Schuiten en de hoeden-
tentoonstelling Flower Power. Ook wordt er uitgebreid stilgestaan bij de historische relatie tussen de VS
en Nederland, met een bloemenmozaïek van het Vrijheidsbeeld met meer dan 50.000 bloembollen,
een Amerikaanse themaroute en een Amerikaanse tuin.
Nadat koningin Beatrix komende woensdag (18 maart) de officiële opening heeft verricht, ontsluit de
Keukenhof donderdag (19 maart) de poorten voor het publiek en doet ze weer dicht op 21 mei. De
Keukenhof is dagelijks geopend van 8.00 uur tot 19.30 uur (kassa's geopend tot 18.00 uur).
www.keukenhof.nl
