Zeeland
Mensen weten Bruse Kijk en Koophal
Oma Kruit leert van paard Kevin te houden
Auteurs kinderboeken
te gast in bibliotheken
voor Schrijversfestival.
18 I Dinsdag 10 maart 2009 PZC S
'En nu maar hopen dat er van de zomer een hittegolf komt'
Het is niet het eerste product dat
je verwacht aan te treffen in een
verkoophal van een hervormde ge
meente: felicitatiekaarten voor kin
deren die 'ter communie' ztjn ge
gaan. „Daar kwam eens iemand
mee aanzetten", wijst beheerder
Dies van den Berg op de professio
nele kaartenstandaard waarin on
der meer communie- en vormsel-
kaarten zitten. „Toen de dominee
langskwam, zei hij: ik denk niet
dat deze hier heel snel worden ver
kocht." Zo is het trouwens met al
le producten die in de Bruse loods
staan. Soms staan dingen een jaar
te verstoffen. Een andere keer is
Koelkasten doen het altijd goed.
„Die zijn zo weg", weet Van den
Berg. „Mensen zetten er graag nog
eentje in hun schuur bij. Ja, goede
koelkasten zijn altijd welkom."
Ook een stofzuiger extra blijkt po
pulair. Computerschermen daaren
tegen raak je aan de straatstenen
niet kwijt, vertelt Marlien Wie-
laart. Apparatuur moet natuurlijk
werken, maar er gaat wel eens iets
mis. „We zitten al een half jaar
naar de Everly Brothers te luiste
ren", vertelt Wielaart over haar
cd-speler met niet-functionerende
klep. Vraag en aanbod staan onder
tussen niet stil. „Een paar jaar gele
den was er meer oud spul", om-
het in een oogwenk weg. Zoals de
lading die eens is opgehaald in het
Zierikzeese Kaaskenswater. „Dat
werd door mensen hier meteen
van de aanhangwagen gepakt."
Grootste klapper was de verkoop
van de eigen Opel Blitz. Een
vrachtwagentje dat op deze ma
nier voor een veel praktischer aan
hangwagen ingeruild kon worden.
Maar het blijft altijd -weer span
nend wat de markt uiteindelijk
doet. Zo kreeg de Kijk en Koophal
laatst van een bedrijf een serie ven
tilatoren. Van den Berg: „En nu
maar hopen dat er van de zomer
een hittegolf komt."
schrijft Gerrit Siesse de trend.
„Donkere meubels. Terwijl je nu
veel meer lichteiken ziet." En ach,
ze hebben in de Kijk en Koophal
ook weieens een kans gemist. „We
hebben een keer aan een Duitser
voor een habbekrats een schilderij
verkocht. Dat bleek best wat
waard te zijn." Of die keer dat ze
een Rotterdamse boekhandel leeg
mochten halen en daar de eerste
uitgave van een Dik Trom niet op
waarde schatten. „Het is hét risico,
maar meteen ook de leukste kant
hiervan", vindt Wielaart. „En je
moet je er niet te veel van aantrek
ken, anders zou je bang worden
om nog iets te verkopen."
Kaartencaroussel met communie-
kaarten. foto Dirk-Jan Gjeltema
In tijden van crisis is een
zaak met tweedehands
spulletjes geen overbodige
luxe. De Kijk en Koophal in
Bruinisse boert echter sinds
de oprichting al goed.
door Esme Soesman
Toekomst te over voor de
aan de Industrieweg ge
vestigde hal met tweede
hands spulletjes van de
Hervormde Gemeente Bruinisse.
„Dit heeft eindeloos het leven. Als
er tenminste voldoende medewer
kers zijn", denken beheerder Dies
van den Berg en zijn echtgenote
Marlies. Die bezetting is nu nog
geen enkel probleem. In de 'Stier-
kasse' (ofwel stuurhut), een soort
inpandig kantoor in de Kijk en
Koophal, is het altijd een zoete in
val. „Ontzettend gezellig, ook als
er verder niemand komt. Er wor
den nieuwtjes uitgewisseld. Er
wordt veel gelachen", roepen Mar
lien Wielaart, Nelly Schraver, Ger
rit Siesse en Dies en Marlies van
den Berg door elkaar heen. Zoals
laatst toen er één met een flesje
glühwein aan kwam zetten. „Die
hebben we in de waterkoker opge
warmd."
Een dikke 20 jaar geleden werd de
basis voor de hal gelegd, spit man
van het eerste uur Luuk Ottens in
zijn geheugen. Er werd af en toe
eens een bazaar georganiseerd.
„Dan bleef er altijd wel spul over.
Wat moet je daarmee?" Het werd
opgeslagen in garages en een enke
le keer verkocht op een rommel
markt elders. Tot het moment dat
de kerkvoogdij besloot een stuk
loods te huren. „Een kwart in de
winter en een halve in de zomer,
want dan stonden de caravans bui
ten". Het vaste verkooppunt, de
Kijk en Koophal, was een feit.
Een jaar of 15 geleden werd overge
gaan tot aankoop van een voorma
lige autoshowroom op de huidige
plek. Na een allesverwoestende
brand in 2005 werd gekozen voor
herbouw. Vanwege het sociale
aspect, maar zeker ook omdat de
Kijk en Koophal de kerk wat ople
vert. In de loop der jaren kon on
der meer het orgel van de opbreng
sten worden gerestaureerd. De her
opbouw was een klus. „We had
den niets meer", blikt Dies van
den Berg terug. Schraver: „Maar
als je hier begint met een paar kop
jes dan groeit het zo weer aan."
„Ja echt. Het stond hief zo weer
vol. Buutengewoon", concludeert
Wielaart. En nog steeds komt er
telkens spul bij. Helaas ook veel
zooi die stomweg voor de deur
wordt gedumpt. „Mensen die te
beroerd zijn om even naar de stort
door te rijden." Klanten weten de
weg minstens zo goed te vinden.
„Op een goede woensdag komen
er wel vijftig mensen langs." Van
Bruinisse, of toeristen die een huis
je in de buurt hebben. Van elders
van Schouwen-Duiveland, Flip-
land en soms zelfs een handelaar
uit het Rotterdamse. Morgen trou
wens even niet. Dan is de Kijk en
Koophal vanwege biddag dicht.
'Het is hét risico maar meteen ook de leukste kant hiervan'
'Een ouderwetse kookketel voor wasgoed die als mosselpan gebruikt gaat worden'
Een man die stoelen en servies
kwam afleveren, stond een week
later opnieuw voor de deur van de
Bruse Kijk en Koophal. Hij wilde
zijn spulletjes toch liever terug. Of
wat je ook hebt:, mensen die iets
kopen, er een jaartje van genieten
en het meubelstuk dan weer keu
rig terugbrengen. Er worden soms
dingen gebracht waarvan niemand
eigenlijk weet waar ze voor die
nen. Of mensen weten het wel,
maar besluiten tot creatief herge
bruik. Marlies van den Berg:
„Laatst werd zo'n ouderwetse
kookketel voor wasgoed meegeno
men. Om als mosselpan te gebrui
ken." Van Flakkee komt een stel
waarvan de vrouw het altijd voor
elkaar krijgt om bij het rondkijken
serviesgoed te laten sneuvelen.
Maar er is ook een vrouw die al
tijd om kapotte schoteltjes komt,
voor het maken van mozaïek. Wie
de drempel van de Bruse hal over
stapt, wordt met bonte verhalen
verwelkomd. Ottens, die na de
brand het beheerdersstokje aan
Van den Berg heeft overgedragen,
heeft met zijn vrouw ook altijd
graag zijn schouders onder de hal
gezet. Het heeft een meerwaarde
boven de (meer gebruikelijke) ba
zaar die op vele andere plaatsen
veelvuldig wordt gehouden. „Je
bent het hele jaar aan het inzame
len en opslaan. En dat moet je dan
op één dag allemaal zien te verko
pen. Maar het kost je bijna even
veel energie." Ook de huidige club
steekt (naast de openingstijden
woensdag van 14.00 tot 17.00 en za
terdag van 9.00 tot 12.00 uur) vele
uurtjes in het selecteren en op or
de houden van de spulletjes. Voor
de kerk, om van alles en nog wat
mee te betalen. Dies van den Berg:
„Voor jezelf zou je het niet doen,
je zou er niet van kunnen leven."
Straver: „Terwijl de kerk deze bij
drage wel missen zou."
Nelly Schraver, Marlies van den Berg, Marlien Wielaart, Gerrit Siesse en
Dies van den Berg (van links naar rechts). foto Dirk-Jan Gjeltema
door Ali Pankow
ZIERIKZEE - Waarom gaat iemand
boeken schrijven? Dat wilden de
leerlingen uit de groepen 4 tot en
met 6 van openbare basisschool
Theo Thijssen uit Zierikzee gister
ochtend in bibliotheek De Stolpe
wel eens weten van Johanna
Kruit. De 68-jarige schrijfster uit
Biggekerke was daar uitgenodigd
in het kader van het Schrijversfesti
val van BibliObsterschelde.
Voor Kruit werd de basis voor
haar latere loopbaan al in haar
jeugd gelegd. „Ik had elf broertjes
en zusjes en moest hen als één na
de oudste vaak bezig houden. Dan
vertelde ik verhaaltjes die ik zelf
verzon. Later ben ik die gaan op
schrijven."
Kruit's rijke fantasie heeft haar
ruim vijftig boeken opgeleverd. De
schoolkinderen wilden er veel
over weten. Onder aanvoering van
leerkracht Niels Leenheer vuurden
zij talloze vragen op de schrijfster
af Zo kwamen zij te weten dat
Kruit graag in dagboek- en brief
vorm schrijft, omdat zij de verha
len graag tot een persoon richt.
Haar eigen favoriete schrijvers zijn
Harriet Beecher Stowe (De Neger
hut van Oom Tomen Astrid Lind-
gren, vooral vanwege de boeken
over Nils Holgersson.
De leerlingen stelden ook de ken
nis over haar eigen boeken op de
proef Zij maakten tekeningen
naar aanleiding van haar verhalen.
Aan Kruit de opdracht te zeggen
om welk verhaal en wel fragment
daarin het ging.
Naast boeken vol fantasie schrijft
Kruit ook waargebeurde verhalen.
Eén daarvan las zij de kinderen
voor. Kruit vertelt daarin hoe zij
haar angst voor paarden overwon
en veel is gaan houden van Kevin,
het paard dat haar kleindochter Li
za drieënhalf jaar geleden moest
achterlaten toen zij met haar broer
tje en oüders naar Canada emi
greerde.
Johanna Kruit las gistermiddag
voor in bibliotheek De Schutse in
Burgh-Haamstede. In De Zaete in
Bruinisse maakte schrijver Ro-
bert-]an Zwiers zijn opwachting.
Johanna Kruit leest voor in bibliotheek De Stolpe. foto Dirk-Jan Gjeltema
Serie schilderijen met certificaat.
foto Dirk-Jan Gjeltema
