spectrum 6
Ik wil van alles wel iets weten
'Ik heb eigenlijk geen tijd, maar ik kijk er wel even naar'
PZC
Zaterdag 7 maart 2009
door Raymond de Frei peter jg Qratf |eeft a|s een prins in de polder bij Axel, maar heeft zijn hart verpand aan Terneuzen.
foto Mechteld Jansen r x
Hij leeft een rijk leven, al weet hij als geen ander dat die kwalificatie maar betrekkelijk is. Een verhaal
over Hilde, Luka, Echo en Snoek. Over Peter dus.
Opeens valt hij stil. Dat is
een unicum, het mo
ment duurt ook maar
heel even, maar toch...
Een klein beetje vocht
maakt zich meester van zijn ogen.
Heel even maar, hij probeert het te ver
bergen. Oei, klinkt het aan de keuken
tafel. Een bijna verlegen lachje volgt na
een diepe slik. Ja, het is zo. Hilde geeft
hem vrijheid. Elke dag weer, als van
zelfsprekend. Maar dat korte kreetje,
die kleine 'oei' verraadt een veel die
pere overpeinzing dan alleen maar een
uiting van een romantisch gevoel. Zo
vanzelfsprekend is het in huize De
Graaf namelijk allemaal niet.
De stilte valt na een wat plat gezegd
'Geld vind ik totaal onbelangrijk'.
„Oké, dat klinkt wat makkèlijk, omdat
wij het prima voor elkaar hebben. We
wonen hier bijvoorbeeld in een prach
tig huis in een nog mooiere polder,
maar dat is met name omdat Hilde op
de centen past. Ik ben niet van het
geld, ik vind het vooral geweldig om
mensen te helpen. Dat is ook altijd
mijn motivatie geweest in mijn tijd bij
hifi-zaak Echo Audio. Ik was altijd
druk in de weer voor klanten, Hilde
was het rustpunt in de winkel. Jk was
de spil, maar zij was mijn spil. Ja, inder
daad. Zij gaf mij vrijheid. Nog steeds
trouwens."
Ze moet ook wel. Want als De Graaf
iets in zijn kop heeft, dan heeft-ie het
niet in zijn kont. Je moet van heel goe
de huize komen om hem met stevige
argumenten op andere gedachten te
brengen. Peter de Graaf heeft graag
grip op de zaak, wil alles tot in de punt
jes regelen. Lukt niet altijd, op sommi
ge dingen heeft ook De Graaf geen in
vloed. In 2003 zette hij een punt achter
Echo Audio, omdat de slepende ziekte
van Hilde meer aandacht vroeg dan De
Graaf op dat moment kon geven. „Hil
de werd in 1997 ziek, zes jaar later heb
ben we de knoop doorgehakt. Het was
niet meer op te brengen. Er speelde
overigens nog wel meer mee in mijn
besluit. Het grapje over 'wie die man is
die op zondag het vlees aansnijdt' ken
de ik niet. ik had namelijk nooit tijd
om televisie te kijken. Iets meer tijd
voor mijn kinderen kon geen kwaad
en bovendien had ik het gevoel dat ik
met Echo mijn top op het gebied van
audio wel had bereikt. Ik heb grote be
drijven van geluid voorzien, een pro
ject in Nigeria gedaan, met Blof ge
werkt... het werd me wat te groot. Ik
werd steeds meer een manager, ik mis
te op een gegeven moment het per
soonlijke contact met de klant. Maar
desondanks, als Hilde niet ziek was ge-
x worden, hadden we nu nog steeds in
Echo Audio gestaan. Doorgaan kon ge
woon niet meer, het zou mijn gedre
venheid in de weg zitten."
Genoeg over die vervelende ziekte, die
nog altijd met regelmaat de dienst uit
maakt in het leven van familie De
Graaf Hoe moeilijk het ook is, Peter
en Hilde proberen er zo rationeel mo
gelijk mee om te gaan. „Je kan niet
meer doen dan naar oplossingen zoe
ken. Dat doen we ook voortdurend.
Het feit dat ik op deze situatie geen vat
heb, is maar met twee woorden samen
te vatten: zwaar klote. Wij kijken niet
meer te ver vooruit. We leven van
daag, een beetje morgen, maar veel ver
der niet. En achterom kijken heb ik
nog nooit gedaan."
Nou ja, heel af en toe dan. Werp eens
een vluchtige blik op zijn carrière
moves en vrijwillige bezigheden en je
weet meteen wat voor vlees je in de
kuip hebt. Peter de Graaf kan geen mo
ment stilzitten. Een paar keer had hij
het gevoel dat hij te veel hooi op de
vork nam, maar tegelijkertijd heeft hij
dat juist nodig. „Ik presteer het beste
onder spanning. Ik kan het met tien
problemen op mijn schouders naar
mijn zin hebben. Weet je wat mijn
grootste probleem is? Dat ik nieuwsgie
rig ben. Ik wil altijd van alles wel iets
weten. En als ik het dan weet, wil ik er
meer van weten. Daar gaat het dus
fout. Ik kan gewoon geen 'nee' zeggen.
Peter, wil je even dit en dat? Nee, ik
heb eigenlijk geen tijd, maar ik kijk er
wel even naar."
Die onrust, die voortdurende
drang om nieuwe dingen tot
zich te nemen, heeft hij van
zijn vader. Op zijn zevende verkaste
Peter van Rotterdam-Zuid naar Ter-
neuzen, waar vader De Graaf tal van
activiteiten ontplooide. „Hij richtte
zwemclub De Flippers op, was politiek
actief voor de PvdA en stond aan de
wieg van de Stichting Welzijn. Hij was
nooit thuis, ma zat altijd braaf op hem
te wachten. Een jaar na zijn pensioen
ging hij dood. Nee, toch heeft mij dat
niet leren relativeren. Natuurlijk heb ik
mij wel eens afgevraagd wat het waard
is om hard te werken. Maar ik doe het
liever twintig jaar heel goed, dan veer
tig jaar rustig aan. Het leven boeit mij
enorm, ik vind elke dag tenminste één
nieuwe uitdaging. Ik noem zomaar
wat. Laatst zat ik een beetje gitaar te
spelen, vroeg ik mij opeens af waarom
die snaren nou zo op die plank liggen.
Dan bedenk ik mij hoe het beter zou
kunnen. Maar vaak blijft het bij zo'n
overpeinzing, want tijd om het te ver
anderen heb ik meestal niet."
Sinds kort speelt De Graaf weer in een
bandje: Public Transport. Die groep re
peteerde al met regelmaat in zijn stu
dio aan huis. Toen de gitarist er de brui
aan gaf, klopten de overige bandleden
bij hem aan. „Ik was 28 toen ik met
mijn bandje Boo Dzjest voor het laatst
op het podium had gestaan. Eigenlijk
begon het zo rond oudjaar weer echt
te kriebelen. Wij hielden hier op
oudjaarsavond een feestje voor vrien
den. Er zou een vriendenbandje ko
men spelen, maar de gitarist was ver
hinderd. Heb ik in een paar uur de
nummers ingestudeerd. Vervolgens
kwam Public Transport dus op de
proppen. Muziek zal gewoon altijd
mijn ding blijven. Ik vind het geweldig
om als jurylid in de voorrondes van
Scheldepop en Graauwrock en bij de
Bonte Avond van het Zeldenrust-
Steelantcollege in Terneuzen met jon
ge muzikanten bezig te zijn. En met
mijn adviesbureau ben ik eigenlijk
weer terug bij de basis: mijn liefde
voor muziek overbrengen tijdens een
zoektocht naar het ideale geluid. Als ik
op straat een staalplaat hoor vallen,
draai ik mij om. Dat geluid, wow! Zo
■hoor je het echt geen tweede keer
meer."
Dat is met meer dingen zo. Op
eens klinkt er weer een 'oei',
nu uit de mond van Hilde.
Hond Luka staat likkebaardend voor
de keukendeur, kort nadat er een schel
le gil over het erf schalde. Even later be
vestigt zoon Jesse het donkerbruine
vermoeden: Luka heeft een kippetje
naar het hiernamaals geholpen. De
Graaf gelooft daar niets van. „Ik geloof
niet in God, dat heb ik van huis uit
ook niet meegekregen. Ik denk wel dat
er kosmisch contact is. Zomaar een
voorbeeld: wij verwachten geen be
zoek, maar toch weten we vijf minu
ten voordat er iemand ons terrein op
draait al dat we visite krijgen. Dan
staat Luka al een tijd te blaffen. Dat
heeft de mens volgens mij ook in zich,
maar hij luistert niet zo vaak naar dat
gevoel."
De spraakwaterval dendert voort. Een
mening over dit, een standpunt over
dat? Geen probleem. Peter de Graaf
roert zijn mondje wel. Dat heeft hem
ook veel opgeleverd. Een eigen zaak,
zijn huidige rol als projectmanager
nieuwbouw bij een sanitairbedrijf in
Terneuzen en eerlijk is eerlijk: indirect
resulteerde het ook in een prachtige
boerderij. „Maar daar heb ik dan ook
een hele tijd negentig uur in de week
voor moeten werken. Die werkhou
ding komt voor een deel ook voort uit
mijn onzekerheid. Dat vertaalt zich in
perfectionisme. Want als je onzeker
bent, ga je juist zoveel mogelijk zeker
heden creëren. Ik ben nooit tevreden,
dus ook nooit helemaal klaar. Dat is
soms frustrerend, al kan ik het nu wel
beter de baas dan een aantal jaren gele
den. Je kan niet alles doen zoals je zelf
wilt, je moet ook echt naar anderen
luisteren."
Toch blijft dat lastig, zeker als je lange
tijd eigen baas bent geweest. Het was
ook de reden dat De Graaf na drie jaar
als hoofd techniek de ziekenhuisgroep
Zorgsaam weer verliet „Na het besluit
om met Echo Audio te stoppen, deed
zich de kans voor om in het zieken
huis aan de slag te gaan. Ik vond het
reuze interessant om uit te vogelen
hoe de nierdialyse- en CT-scanner in
elkaar steekt. Maar ik miste de korte lij
nen, ik had er moeite mee om alles dui
zend keer te moeten overleggen. On
dertussen kwam ik Piet Dam van de
Baderie weer eens tegen. Ik zei hem
dat ik vond dat zijn zaak maar eens
moest vernieuwen. Vond hij ook,
maar hij wist niet hoe. Ik had wel een
idee, dus zo ben ik bij Dam aan de slag
gegaan. En zo weet je opeens weer wat
meer van sanitair en aanverwanten."
Die rol, in combinatie met zijn audio-
adviesbureau, is hem op het lijf ge
schreven. Ouwehoeren met klanten,
problemen oplossen, nieuwe dingen
bedenken... hij voelt zich als een vis in
het water. Of misschien beter, als een
snoek op de snelweg. De Graaf is na
melijk verslingerd aan de Snoek, een
van de vele bijnamen van de Citroen
DS. „Het is echt een unieke wagen,
vooral de cabrio-variant. Je voelt de
passie van de ontwerper, je beleeft hoe
hij heeft getekend. Een DS is vrouwe
lijk, soepel en rijdt als een moderne au
to. Ja, ik mag er graag mee de Terneu-
zense Markt oprijden. De DS is ook he
lemaal geen patserwagen, op een of an
dere manier vindt iedereen de DS lief"
Nee, nee, 't is geen patserwagen, maar
De Graaf mag er graag mee gezien wor
den. Hij vindt het leuk als mensert nog
eens achterom kijken. Maar ijdel? Nee,
dat is hij niet. Zegt-ie. „Ik ben graag
omringd door mooie dingen, maar ik
ben absoluut niet ijdel. Nou ja, oké, ik
ga niet in mijn korte broek naar de su
permarkt. Daar heb ik veel te lelijke
knieën voor."
Peter de Graaf
Geboren: 7 augustus 1957 in Rotterdam
Burgerlijke staat: getrouwd met Hilde
Kinderen: 2, Jesse (19) en Kayleigh (16)
Woonplaats: Axel (in de polder nabij
Zaamslagveer)
Opleiding: MTS Werktuigbouwkunde
Loopbaan: medewerker bij Sjiep Hifi in
Middelburg en Terneuzen (1981-1985),
chef werkplaats bij luctor Bandenservice
in Huist (1985-1987), eigenaar Echo Au
dio Terneuzen (1987-2003), hoofd tech
niek Zorgsaam ziekenhuizen
(2003-2006), projectmanager nieuwbouw
Baderie Dam in Terneuzen (2006-heden).
Doorlopend: Peter de Graaf Adviesbu
reau.
Hobby's: gitaar spelen, vrijwilliger Schelde
Jazz en rijden in en knutselen aan een
Citroen DS.
