«RlltLcSSSooP omgriipbwr
Zelfs olympiërs reden in de Braakman
46 Zaterdag 7 maart 2009 PZC
Tm~-s£ï
™W!"n' Z Zr im T, Wt
Vrijbuiters stonden
aan de wieg van
jubilerende koers.
,rv,NK - CtortOT 4* »»n r-li" ,r "vv J
irriNK - ,H'"
„ml. Korttiin, w (echtb*" KW
™<"n'" I ln FtfrtW*? tfl 'opbwr
-5S.tr~ T <+i?zz
1 itt-
Krantencollage
door Frits Bakker
PHILIPPINE - Henk Segers kan er zo
veel jaren later in een urenlange te
rugblik wel om lachen. De Om
loop van de Braakman, die dit jaar
het veertigjarig bestaan viert, wil
de in de beginjaren al uitgroeien
tot een grote klassieker, maar het
groeiproces werd nogal geremd
door tegenslagen.
Zoals de wielerdag die het comité
had georganiseerd met Jan Janssen,
Jo de Roo en Bart Zoet als promi
nente gasten. Het liep uit op een
fiasco. De rollen van de hometrai
ner bleken defect, zodat de wed
strijden niet door konden gaan. De
wielerfilm werd afgeblazen, omdat
het buiten niet donker genoeg was
om de beelden te tonen. De wieier-
organisator Ton Visser en ploeglei
der Piet Liébregts waren uitgeno
digd voor het forum, maar ze kwa
men niet opdagen.
Die valse start, op 19 november
1967, kon niet verhinderen dat het
de aanzet was voor de koers die la
ter de Omloop van de Braakman
zou worden. Henk Segers, Paul
Wiskerke en Willy Spuesens ston
den aan de wieg van de koers. Phi
lippine werd één van de kleurrijk
ste wielerdorpen van het land.
Henk Segers: „We hebben het van
af het begin professioneel aange
pakt en reisden heel Nederland af
om toprenners naar onze koers te
halen. Het motto was: bij ons hoe
ven ze niet voor een hap boeren
kool te rijden, wij betalen de ren
ners mooie startgelden."
De erelijst, vooral van het crite
rium in de eerste jaren, mag er dan
ook zijn. Cees Priem won de eerste
koers bij de aspiranten. Ad Duyker
won de Mosselronde bij de ama
teurs voor Sjef van den Burgh en
Hennie Kuiper. En op een histori
sche foto van maandag 17 juli 1972
kijkt Hennie Kuiper als winnaar
van de amateurronde met een
grijnzende blik in de camera, ge
flankeerd door de jonge rondemiss
Marjan Bal, die later de vrouw
werd van Cees Priem.
„Die overwinning van Hennie Kui
per was historisch, omdat hij dat
jaar ook olympisch kampioen
werd", vertelt Willy Spuesens. Paul
Wiskerke: „Hennie Kuiper reed
een geweldige solo in de laatste ki
lometers. Daarna hebben we nooit
meer zo'n mooie winnaar gehad."
Toch reed alles dat later de stap
naar de profs zou maken in die ja
ren in Philippine, zoals Fedor den
Hertog, Frits Schür, Aad van der
Hoek, Roy Schuiten, Jan Aling en
ook de Zeeuwen Jan Raas, Cees
Priem, Kees Bal, Toine van den
Bunder en Wim de Waal.
De Zeeuwse wielersport beleefde
zijn hoogtijdagen in Philippine.
„We hadden eerst de Mosselronde,
het criterium dus, maar ook wieier-
forums, wielerdagen, de Gentle-
mankoers die berucht en beroemd
werd, omdat prominenten van de
KNWU of jury er met een ezel,
een bok of een zwart schaap te kijk
werden gezet", vertelt Segers.
De Omloop van de Braakman
kwam voort uit al die activiteiten
op het wielerdorp. Johnny Spue
sens, die de eerste jaren heeft mee
gemaakt en later het boegbeeld
werd: „Toen we voor een klassieker
kozen, waren we eerlijk gezegd wel
wat meer aan regels gebonden."
Henk Segers: „We konden zelf niet
meer achter renners aanjagen om
ze met geld naar Philippine te lok
ken."
De wilde jaren dateren dus uit de
tijd dat Segers het bestuur leidde
en hij samen met Wiskerke ner
gens voor terugdeinsde. De reputa
tie van het comité was, dat strakke
regels van de KNWU als een rode
lap op een stier werkten. De twee
Philippinenaren stonden bekend
als vrijbuiters. Segers: „We zijn
eens naar de Coolsingel gegaan,
omdat daar een koers was voor
Omloop van de Braakman
De Omloop van de Braakman
viert het veertigjarig bestaan
met een receptie op vrijdag 20
maart in zaal De Kaai van res
taurant Au Port in Philippine,
s De ontvangst van de gasten is
om 18.45 uur, daarna volgt om
20.15 uur een persconferentie
en receptie (20.30 tot 22.30).
Het wielercomité heeft veel
oud-winnaars, oud-Zeeuwse
renners en prominenten uit de
wielersport uitgenodigd.
De wedstrijd zelf wordt dit jaar
op zaterdag 4 april gereden.
amateurs en we sprongen over de
dranghekken om Joop Middelink,
de bondscoach, aan te schieten.
Het resultaat was dat hij met zijn
hele olympische selectie naar Phi
lippine kwam."
Wiskerke: „Op het bureau van de
KNWU in Bunnik lachten ze ons
eerst uit als Zeeuwse boertjes,
maar Henk ging daar zo tekeer, dat
we al snel voor vol werden aange
zien en uitgroeiden tot een spraak
makend comité."
De Mosselronde en de Omloop
van de Braakman maakten onder
tussen veel tongen los. Zo was er
de vete tussen Toine van den Bun
der en Wim de Waal, die in een
kogroep geen meter voor elkaar
wilden rijden. De Waal zei: „Ik
ben niet gek hoor, hij maakt me
zwart in de krant, dat moet hij dan
maar voelen in de koers." Van den
Bunder: „Die De Waal zit in de
koers apathisch naar je te kijken en
wil geen meter op kop rijden."
Tonny Huijzen uit Kloetinge riep
op een dag: „Ik kom nooit meer te
rug naar de Braakman." De Beve-
landse renner was een jaar daar
voor betrokken bij een valpartij.
Hij werd naar het ziekenhuis ge
bracht en de achterblijvende
EHBO'ers zochten in het gras naar
een vinger die de renner zou zijn
kwijtgeraakt. Maar in het zieken
huis bleek hij toch nog alle tien
zijn vingers te hebben. Een jaar la
ter viel Huijzen weer en liet hij we
ten: „Deze koers is veel te gevaar
lijk."
En dan was er nog de geruchtma
kende ruzie die in de kranten uit
voerig werd omschreven als 'de kip-
penaffaire'. Het ging om een con
troverse tussen de organisatie en
het jurykorps, dat bonnen had ge
kregen voor een maaltijd, maar
zich ongevraagd tegoed had ge
daan aan de kippen die aan andere
gasten werden geserveerd. Segers:
„Ik krijg wel eens het idee dat ze
hier rondlopen als oliesjeiks, maar
eerdaags vliegen er een paar de
vest in."
Bierpompen onder de bomen, dui
zenden mensen achter de drang
hekken, het hoorde allemaal bij de
Omloop van de Braakman. Aan
sponsors geen gebrek. Henk Se
gers: „We gingen ieder jaar naar
het Pinkstercriterium in Axel, kwa
men zo zat als een konijn terug,
maar wel met meer dan duizend
gulden op zak."
Gilbert de Caluwé is ook zo'n ver
haal dat past in de historie van het
wielerdorp. Hij was een doodgewo
ne jongen van het dorp, een vrijge
zel, die elk jaar de Ketting-ploeg be
taalde en in ruil daarvoor een petje
kreeg en met de renners van de
ploeg een biertje mocht drinken
na de koers. Segers: „Het was de
mooiste dag van het jaar, iedereen
rookte een sigaar en dronk een glas
bier." Johnny Spuesens: „Het is la
ter minder geworden, toen de gro
te namen wegbleven. Het systeem
van de KNWU veranderde, de gro
te klassiekers bleven över en wij
werden een koers met minder kwa
liteit." Het enthousiasme is wel ge
bleven. „Zo veel prachtige wieier-
historie mag ook nooit verloren
gaan", vinden de oprichters.
