reizen ii
S.
Sophia Loren
rcf
Opgepropt in een klein
Fiatje zitten drie agenten
in hun strakke pakjes
J
Griekenland is zon,
zee, eilanden. De
noordelijke regio
Macedonië en zijn
hoofdstad
Thessaloniki staan
maar op weinig
toeristische
agenda's. Volgens
Eelco van der
Linden is dat
onterecht.
PZC
Zaterdag 7 maart 2009
reizen@wegener.nl
I 024-3650360
HM
70
7s
CD
O
Het is al weer lang geleden dat ik in Rome was, dus
heb ik er zin in. Om meteen goed voor de dag te ko
men, reserveer ik kamers aan de Piazza Navona,
een plein dat ik mij herinner als romantisch, rustig en pitto
resk. Niet dat ik deze reis hiervan iets moet hebben, maar
het is allicht beter dan de Ibis op een industrieterrein.
Vroeger bezat ik een zwart-witfoto van Sophia Loren aan de
Piazza Navona. Een paar jaren geleden heb ik daar in de
buurt nog eens heel lekker gegeten. Redenen genoeg dus
juist in dat stukje Rome tijdelijk de tenten op te slaan.
Het hotel ligt, zoals de website vermeldt, bij de Piazza Navo
na, met uitzicht op het plein. De aankomst valt tegen. Het
hotel ligt inderdaad aan een piazza, maar niet aan Navona.
Wel is er uitzicht op een onooglijk driehoekje voor de deur
dat Piazza Largo Febo heet. Navona is een steegje verder.
Het is lunchtijd en dat moeten we in Italië serieus nemen.
Een terrasje op de Piazza, lijkt mij. Het steegje dat op het
plein uitkomt, is smal. Pas wanneer we helemaal aan het ein
de zijn, krijgen we de volledige blik op Navona. Tja, wat zal
ik daar nu eens van zeggen? In elk geval is het anders dan ik
mij herinner. Dat komt vooral omdat het plein vol is met
toeristen en mensen die geld aan hen moeten verdienen.
Het hele Navonaplein stikt van de schilderijenverkopers. Je
kunt je kont niet keren of je stoot wel tegen een schilders
ezel waarop een, meestal afzichtelijk, kunstwerk wordt ge
presenteerd. Van alle morsige mannen die er voor de ver
koop bij zitten, zie ik er niet één schilderen. Arties
ten zijn het namelijk niet. Ze ontvangen elke och
tend grote pakken schilderijen uit onopvallende
vrachtwagentjes. Werkjes uit de grote schilderijcen
trale. Als kunstenaars lopen ze ermee het plein op,
om er vervolgens naast te gaan zitten slapen.
Wanneer we eindelijk een plaatsje hebben gevon
den op een van de weinige terrassen die in de win
ter zijn geopend, volgt opnieuw een tegenslagje.
Een paar meter verderop verschijnt een gitaarspeler.
Zijn zigeunerachtige voorkomen doet vermoeden dat er
flink op los geramd zal gaan worden en dat blijkt te klop
pen. Als even later zijn broer zich ook nog eens meldt voor
een duosessie, wordt het tijd de rekening te voldoen. Het
mag nogal wat kosten. Ik houd me redelijk goed bij het zien
van ons eindsaldo, maar twee tafels verderop ontploft een
landgenoot op niet mis te verstane wijze. De obers hebben
daar duidelijk plezier in. De menukaart wordt erbij gehaald
en de terrasopslag uitgelegd. Tel daarbij nog eens 22 procent
bediening en ja, dan kan het wel eens tegenvallen. 'Scusi'.
De klant is boos en dreigt met de politie. Die komt toevallig
net voorbij rijden. Opgepropt in een klein Fiatje zitten drie
agenten in hun strakke pakjes. Het zijn modeplaatjes. De
ringbaardjes keurig geschoren, het haarvet in de juiste hoe
veelheid aangebracht. Ze hebben gedrieën een dikke sigaar
opgestoken. Het autootje walmt uit alle ramen. Uiteraard
blijken ze bevriend met de belaagde ober. De getilde Hollan
der druipt af, zijn kinderen kijken teleurgesteld toe.
Wanneer we via de kortste route het plein willen oversteken
richting ons hotel, worden we plots staande gehouden. Een
jongeman meldt dat de opnamen voor een nieuwe speelfilm
in volle gang zijn. De productie heet The detective brothers.
Lijkt me niks, maar misschien wordt het een Oscarwinnaar.
Ik heb er geen verstand van. We moeten het hele plein
rond, zodat we niet door de shots lopen. Met frisse tegenzin
nemen we de omweg. Een fontein verderop staan twee Ro
meinen verkleed als centurions. Ze gaan graag met een toe
rist op de foto. Toevallig heb ik net zo'n Asterixfilm gezien
waarin Romeinse strijders een rol spelen. De rol van enor
me sukkels welteverstaan. Hun stoere voorkomen hier op de
Piazza werkt daardoor nogal op de lachspieren. En niet al
leen op de mijne. Arme Romeinen.
Wanneer we ons hotel alweer bijna in beeld hebben, ver
schijnt een stoet ME-busjes, die de steeg waarin we lopen
hermetisch afsluit. De politiemacht blijkt een betoging te be
geleiden. Een stuk of vijftig apothekers in witte jassen de
monstreren voor vrije medicijnprijzen. Na twee minuten
zijn ze voorbij en hup, de ME-busjes er achteraan. Eindelijk
kunnen we echt terug.
Nee, van het Piazza Navona kun je veel zeggen, maar zeker
niet meer dat het een rustig, dromerig pleintje is, waar Sop
hia Loren dagelijks op haar scootertje langs tuft.
Het goede
Drie jeugdige spijbelaars
zitten in de schaduw
van het enorme ruiter
beeld van de held van
Macedonië en alle
Thessalonicenzen: Alexander de
Grote. Die was niet veel ouder dan
deze jongens toen hij in de vierde
eeuw voor Christus ten strijde trok
tegen Perzië en daarna en passant
bijna de hele destijds bekende we
reld veroverde.
Alexander stierf op 33-jarige leef
tijd. Net als Jezus, die een paar eeu
wen later zou leven en wiens disci
pel Paulus hier voor het eerst in
'Europa' de christelijke leer verkon
digde. Voeg daar de Romeinen aan
toe, die de stad zouden laten flore
ren en de duizend jaar daarna
waarin Thessaloniki zou fungeren
als de tweede stad van het Byzan
tijnse rijk na Constantinopel, en je
hebt een cocktail die zelfs voor de
meest doorgewinterde cultuurtoe
rist te explosief kan zijn. Thessalo
niki is het culturele hart van het
land. De stad ligt op de scheiding
van oost en west en was en is in al
le opzichten een doorvoerhaven.
Dat heeft Thessaloniki een niet te
negeren multicultureel karakter ge
geven. De verwende kosmopoliet
voelt zich er net zo thuis als de
oude classicus. Maar als studenten
stad is het ook de plek voor de
jeugdige onbezonnen reiziger.
Je kunt Thessaloniki op honderd
manieren 'doen', maar de geschie
denis overslaan, is onmogelijk. Een
bezoek aan het bij het standbeeld
Foto boven: De Dimitrou Gounaristraat met triktrakkende mannen.
Foto onder: Een schoolklas bij een Romeinse ruïne.
van Alexander gelegen archeolo
gisch museum en het er bijna pal
naast gelegen Byzantijnse Museum
vormt een goed begin voor een
wandeltocht. Wandelen is wat je
in Thessaloniki het beste kunt
doen.
Thessaloniki ligt prachtig, deels op
en voor de heuvels aan de Golf van
Thermaikos. Als het helder genoeg
is, kun je aan de overkant de Olym
pus zien liggen, de hoogste berg
van Griekenland en woonplaats
van de goden van de oude Grie
ken. Toeristen flaneren langs de
veertiende-eeuwse Witte Toren,
symbool van de stad en onder
meer gebruikt ais gevangenis ten
tijde van het Turkse regime, dat in
1830 eindigde met de onafhanke
lijkheid van Griekenland. De toren
is het enige oude gebouw aan de
boulevard. De overige moderne ar
chitectuur is het gevolg van de
enorme brand die in 1917 bijna de
hele binnenstad in de as legde. Al
le houten huizen gingen verloren
en zo'n 70.000 mensen raakten
Egei's che
Zee
MACEDONIË
ALBANIË
BULGARIJE
LIMNOS
Middellandse
Zee
