Cowboytje spelen
In Canada
2i reizen
Tijdens een ruitervakantie in de heuvels van het Canadese Alberta komt de tijd van
het Wilde Westen tot leven. Thijs Heslenfeld voelde zich even cowboy tussen de
cowboys op een ranch.
Grote foto: Jonge cowboys worden steeds schaarser.
Links: Het brandmerken van een kalf.
Onder: Alle buren komen naar de corral, foto's Thijs Heslenfeld
reizen@wegener.nl
024-3650360 pzc
Zaterdag 28 februari 2009
De Lucasia ranch van
Wayne en Judy Lucas
ligt op het randje van
de Rocky Mountains.
Met het stijgen van de
temperatuur begint de reusachtige
ranch (1.600 hectare) te bruisen
van het leven. Kalfjes, veulens, kui
kentjes, kittens - je kunt geen deur
opentrekken of je loopt een leven
de verrassing tegen het lijf
De dieren laten elkaar met rust.
Dat klinkt te mooi om waar te
zijn, en inderdaad, op een onbe
waakt ogenblik verschalkt een van
de bordercollies snel een eend. En
als ik van een zonsondergang sta te
genieten, vliegt plotseling een raaf
voorbij met een eendje in zijn sna
vel. Ook heeft Wayne de afgelopen
dagen al twee veulens verloren: er
is een poema in de buurt.
Een ruitervakantie op een werken
de ranch betekent dat je jezelf
moet vermaken. Je kunt natuurlijk
de hele dag op een paard zitten,
maar er is meer te doen. Helpen
bij het voeren van de dieren, bij
voorbeeld. Of met de auto naar het
30 kilometer verderop gelegen
Claresholm voor de boodschap
pen. Of een stuk wandelen, met
een verrekijker om je nek. Je komt
van alles tegen: witstaartherten,
muildier- en wapitiherten en elan
den. Je ruikt de stinkdieren en niet
ver van de ranch broeden reusach
tige steenarenden. Beren kun je
ook tegenkomen, en poema's...
Vandaag vraagt Wayne of ik kan
helpen hekken te repareren. Op
een ranch als deze staan honder
den kilometers prikkeldraad en
daar zit altijd wel ergens een gat in.
Soms is het het vee dat de afraste
ringen vernielt, maar ook elanden,
herten en beren maken ze kapot.
In een oude V8 Chevy pick-up zon
der schokbrekers hotsebotsen we
door de heuvels. Tientallen prairie-
dogs schieten voor de auto weg.
De grondeekhoorns vormen een
plaag. Op de autowegen geven
chauffeurs een instinctieve ruk aan
het stuur als zo'n schattige gopher
op de weg zit. Niet om hem te ont
wijken, maar om hem plat te rij
den. Wie een uurtje vrij heeft, gaat
voor de lol prairiedogs schieten.
Wayne overhandigt me het ge
weer. „Wil je het eens proberen?"
Na vier schoten is het raak. Het do
delijk getroffen beestje rolt twee
keer over de kop. „Good!" roept
Wayne enthousiast, maar ik voel
direct spijt. Misschien was het wel
een moedereekhoorn en liggen er
nu acht kleintjes te verhongeren.
Nee, dat hoeft voor mij niet meer.
Heel aardig van een vakantie op de
ranch is dat je echt meedoet. Ik eet
met de familie en ik ben bijna elke
dag een paar uur op pad met
Wayne. Hij is vooral in zijn ele
ment als hij met zijn paard over de
eindeloze landerijen rijdt.
De ranch is van alle moderne ge
makken voorzien, maar het is een
echte ranch. Ik heb mazzel, want
net tijdens mijn verblijf staat een
branding op het programma. Eén
VERENIGDE
STATEN
Alberta ligt in het westen van
Canada en is ruim vijftien keer
zo groot als Nederland. Een
ranchvakantie is geschikt voor
iedereen die enige ervaring
heeft met paardrijden.
Zie www.canada.nl en -
www.welkomincanada.nl
De hierboven beschreven reis
werd verzorgd door Trailfinders.
Deze specialist biedt ruiter-
vakanties in binnen- en buiten
land voor elk type ruiter, inclu
sief volslagen beginners. Een
paardrijvakantie naar Canada is*
mooi te combineren met een au
tovakantie door Alberta en
British Columbia.
Zie www.horseholiday.com
keer per jaar wordt al het vee van
een ranch bijeengedreven om de
jonge dieren te brandmerken, te
castreren en te vaccineren. Het is
een sociaal gebeuren, waar cow
boys en -girls uit de hele omgeving
op afkomen. Ze galopperen 's och
tends de heuvels in en ik rijd de
Chevy naar de corral, de verzamel
plaats voor het vee. Terwijl ik zit te
wachten, dood ik de tijd met cola
blikjes schieten. Dat geeft een be
ter gevoel dan de gophers.
De branding zeifis voor de dieren
geen lolletje. De kalfjes worden
een voor een door cowboys te
paard met lasso's gevangen en uit
de groep gesleurd. Daarna volgen
enkele traumatische minuten - al
les gebeurt zonder verdoving. Het
is een geschreeuw en gekrijs van
jewelste, maar al weer snel na de
behandeling pakken ze hun leven
tje op. En vergeleken met onze kal
veren hebben ze weinig te klagen,
houd ik mezelf maar voor. Voor de
dieren is het dus stress, maar de
cowboys hebben een topdag.
„Zo zien we elkaar tenminste nog
eens", zegt buurvrouw Michele.
„Verder ontmoeten we elkaar ei
genlijk alleen op begrafenissen,
want iedereen heeft het zo druk."
Intussen ken ik de meeste cow
boys al, ook het verhaal achter hun
stoere buitenkant. Neem Anthony,
de gespierde buurman die ook part
time als gevangenbewaarder werkt.
Een jaar geleden getrouwd met
een beeldschone blondine, die zich
ontpopte als gokverslaafde. Nu is
Anthony niet alleen zijn vrouw
kwijt, maar ook zijn huis en vrij
wel al zijn bezit. Even verderop zit
Pete, de zwijgzame man van
Latricia. Hij werd tien jaar geleden
getroffen door een hersenbloeding
en kan bijna niet meer lopen. Pete
zit het grootste deel van de dag vei
lig achter een hek op een stoeltje.
Maar het is traditie dat ook hij
even op zijn paard gehesen wordt
om een paar kalfjes te ropen. Als
het tempo daardoor even inzakt, is
dat een mooie gelegenheid even
een kop koffie te drinken.
Het is hartverwarmend om te zien
hoe de mensen voor elkaar zorgen.
Maar ik houd toch een dubbel ge
voel over aan deze dag. Aan de ene
kant heeft het iets heel moois dat
mensen nog op zo'n manier leven.
De ranches, de paarden, de cow
boys - het is allemaal echt, oor
spronkelijk. Maar jonge cowboys
zijn er niet veel meer. Veel ranches
staan te koop. Ouderen die met
pensioen gaan, verkopen hun bezit
vaak op een veiling. Hun kinderen
werken in de grote stad. Cowboys
klussen zelf al bij: parttime banen
in de stad zijn geen uitzondering.
Steeds meer ranches boren het toe
risme als extra inkomstenbron aan.
Wayne en Judy begonnen er tien
jaar geleden mee, met succes. Toe
risme verdient beter dan veehoude
rij. Steeds meer ranches houden al
leen nog wat paarden en koeien
voor de sier. En daarmee lijkt het
lot van de cowboy bezegeld.
Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
