Biervliet heeft zijn
dorpsbos verdiend
PZC Zaterdag 28 februari 2009 1 7
in de jaren zeventig en tachtig was het
heel gewoon: bij elke ruilverkaveling kreeg
bijna elk dorp een eigen bosje. Een zoge
naamd dorpsbosje. Ruilverkaveling Biervliet
en omstreken was één van de eerste
ruilverkavelingen die afgestemd werden.
De merendeels agrarische bevol-
king stemde niet in met de plan
nen van de toenmalige Landin-
richtingsdienst, nu Dienst Lan
delijk Gebied. Inmiddels heeft Biervliet
toch een dorpsbos. Een successtory! De
vraag die Burgemeester Barbé in het
voorjaar van 1996 aan de Dorpsraad Bier
vliet stelde, was niet aan dovemansoren
gericht. „Heeft Biervliet nog interesse in
een dorpsbos?" De leden van de dorps
raad keken elkaar aan, je zag ze denken:
'Die kans was toch voorbij?' Doordat en
kele inwoners van Biervliet vanaf dat mo
ment flink aan de kar getrokken hebben,
kwam alles in een stroomversnelling. Er
werd een plan geschetst, waarin de mees
te inwoners van Biervliet zich konden
NATUURSTEMMEN
door Hans van Hage
vinden. Uit betrouwbare bronnen weet
ik dat het plan onder invloed van enkele
goede Belgische trappisten op een zon
dagmiddag geschetst is. Het was een
plan met visie: alle karakteristieke
Zeeuwse elementen met een natuurlijk
karakter waren samengevoegd in één
dorpsbos: wat knotbomen, grenslindes,
hoogstamfruitbomen, een vlietberg, ha
gen, stadswallen en poelen. Bedoeld om
van te genieten, voor wandelaars, met én
zonder hond, spelende kinderen, vissers
en passerende fietsers. Een eenvoudig
plan, dat degelijk in elkaar zat. Dat het
degelijk genoeg was, bleek later toen er
met dat plan door de in de haast opge
richte stichting Dorpsbos Biervliet een
subsidie werd binnengehaald van ruim
500.000 euro. Biervliet kreeg een eigen
dorpsbos om trots op te zijn.
Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder
en begint het Poortbos, want die naam
heeft het gekregen, volwassen te worden.
Nu zou ik hier een opsomming kunnen
geven van de ongetwijfeld hoge natuur-
ik Vx Mf 'y* M
k' /'I Mt.
XT- Awffl
Y ':i0
X. 1 li 1 -3S' 4 1
W; Jf/
■- ,<j
In Biervliet willen ze een jaarlijks terugkerende natuurwerkdag.
waarde die het dorpsbos heeft. Hoe be
langrijk dorpsbosjes zijn voor broedvo-
gels, kleine zoogdieren insecten en amfi
bieën. Deze keer niet. De belangrijkste
functie van het dorpsbos is in mijn ogen
een sociale functie. Mensen komen el
kaar tegen tijdens een wandelingetje, rus
ten uit op een bankje of schaatsen er.
Toen de brandput in Biervliet afgelopen
schaatsseizoen nog niet veilig was, kon
de jeugd al wel terecht op de natte laag
tes van het Poortbos. En ook als het niet
vriest, kom je steeds meer kinderen te
gen in het Poortbos.
Vorige week is diezelfde jeugd ook inge
schakeld voor het onderhoud. Kort gele
den hebben de natuurouders van basis
school de Maatjes een natuurwerkoch
tend georganiseerd voor groep 7 en 8.
Het was koud en nat, maar onder des
kundige leiding van Stichting Land
schapsbeheer Zeeland, samen met en
thousiaste ouders en leerkrachten waren
de kinderen niet meer te stuiten. Ze na
men nauwelijks tijd voor hun warme
chocolademelk en hadden het liefst de
hele dag gezaagd, geknipt en met takken
gesleept. Even waren de gameboys, voet
balplaatjes en televisieprogramma's niet
meer belangrijk. De jeugd van Biervliet
was aan de slag in zijn eigen bos.
Hoe belangrijk buiten spelen is voor een
kind, hoeven we elkaar eigenlijk niet
meer te vertellen. Vorig jaar nog bood
Minister Gerda Verburg het boek met de
veelzeggende titel Het laatste kind in het
Bos aan alle leden van de Tweede Kamer
aan. Het is een pakkend boek waaruit
blijkt dat buitenspelende kinderen gezon
der zijn en zich beter ontwikkelen dan
kinderen die vierkante oogjes krijgen
van computerschermen. Gelukkig heb
ben veel Zeeuwse dorpen de gelegen
heid om iets te doen in hun eigen dorps
bos. Natuurouders, Natuur- en mi
lieu-educatiecentra's, en gewoon enthou
siaste dorpsbewoners willen graag mee
helpen. Biervliet gaat verder en denkt in
middels na over een jaarlijks terugkeren
de natuurwerkdag waar ook overige in
woners van het dorp, kind én volwasse
ne, samen een dagje de handen uit de
mouwen steken in het Poortbos. Tenslot
te is het Poortbos van iedereen!
POLDER
Nieuwerkerke
De naam Nieuwerkerkepol-
der verwijst naar de heerlijk
heid Nieuwerkerke, die zowel
ten oosten als ten westen van
Arnemuiden lag. In de 14e
eeuw ontstond er een kerk
dorp. Over de naam is vast
niet lang nagedacht: Nieuwer
kerke. De Sint-Janskerk van
Nieuwerkerke werd zelfs
hoofdkerk van het nieuwe Ar
nemuiden, maar verdween
na de Reformatie (rond 1566).
De plek waar het gebouw
stond, staat bekend als het
oude kerkhof. Tijdens de her
verkaveling in 1963 werden
de laatste resten van het kerk
hof opgeruimd. Bij de Aller
heiligenvloed van 1570 over
stroomden delen van de heer
lijkheid. Inundaties tijdens de
Tachtigjarige Oorlog maakten
vervolgens een eind aan het
bestaan van het dorp. De
schorren bleven niet lang on
benut liggen, want de stad
Middelburg, die bijna de hele
ambachtsheerlijkheid Nieu
werkerke in bezit had, wilde
ze graag indijken.
Dat was niet zo eenvoudig,
omdat zowel Arnemuiden als
de markies van Veere ook aan
spraak maakten op (delen
van) de schorren. Middelburg
trok zjch van het geschil wei
nig aan en vroeg octrooi voor
de bedijking aan. In feite een
gedeeltelijke terugwinning
van de heerlijkheid. De niéu
we polder van ongeveer 154
hectare - nu bezuiden Arne
muiden en de A58 - lag er in
1661. Eén jaar later verkocht
Middelburg de grond, waarbij
de ruzie met Arnemuiden
werd bijgelegd.
Veel rust was de boeren in de
polder niet gegund. Tijdens
een stormvloed in 1682 liep
de polder onder. Dat gebeur
de opnieuw in 1704 (nu door
stroomaanval op de zeedijk).
Aan de kant van het Sloe
ging 42 hectare land verloren.
Bij de bedijking van de Suzan-
napolder in 1766 door de he
ren van Nieuwerkerke en Kle-
verskerke, werd de over
stroomde grond weer her-
dijkt. Ook in 1807 (door be
schadiging van de zeesluis)
en tijdens de Februariramp
1953 (watervrij 4 maart) sloeg
het water toe.
Rinus Antonisse
Kinderen uit Biervliet knotten wilgen in het Poortbos.
