Zeeuwse vrouwen kunnen
spectrum 8
Oproep
'Ze krijgen het leven
in hun gezicht gegooid'
'Zo weerbaar zou ik
zelf ook wel willen zijn'
PZC
Zaterdag 28 februari 2009
Muziektheaterstuk Zeeuwse Vrouwen gaat
donderdag in première.
Vier actrices duiken in de wereld van hun
Zeeuwse grootouders.
door Rolf Bosboom en Ali Pankow
foto's Lex de Meester
Vrouwen in Zeeland, hon
derd jaar geleden.
Kees Slager boekstaafde
een aantal van hun verha
len in de in 1995 verschenen bun
del Zeven Zeeuwse Vrouwen. Thea
terproductiehuis Zeelandia besloot
op voorstel van actrice Gonny
Gaakeer een muziekvoorstelling te
maken op basis van dat boek. Artis
tiek directeur Alex Mallems van
Zeelandia bewerkte het boek tot
theater. Dicvan Duin werd aange
trokken als regisseur en de uit Tho-
len afkomstige musicus Maurits
Fondse arrangeerde voor deze voor
stelling levensliederen en pop
songs.
Gonny Gaakeer, Julia van de
Graaff, Astrid van^Eck en Angeli-
que de Bruijne spelen vier van de
Zeeuwse Vrouwen uit het boek.
Op deze pagina vertellen zij over
hun binding met Zeeland.
In het kader van de voorstelling
verzamelen Theaterproductie
huis Zeelandia en de PZC verha
len van en over Zeeuwse vrou
wen. Ook foto's zijn welkom.
Stuur ze naar: web@pzc.nl of Re
dactie PZC, Postbus 91, 4330 AB
Middelburg o.v.v. Zeeuwse Vrou
wen.
Owww.pzc.nl/zeeuwsevrouwen,
waar de verhalen eh foto's wor
den gepubliceerd.
Julia van de Graaff
Haar overgrootvader richtte in 1900 in BresRens de Van Melle Zeeuwsche Dropsfabriek op, nu
bekend als snoepgoedfabrikant Van Melle.
Ze voltooide de Toneelacademie in Maastricht in 1994 en speelde in producties van diverse
theatergezelschappen, zoals het Nationale Toneel. Op televisie was ze te zien in 'Spangas', 'Dan-
kert Dankert' en 'Keijzer De Boer'.
Astrid van Eek
Geboren in Oostburg en woonde in Sluis. In 2001 studeerde ze af aan de Toneelschool Amster
dam. Daarna speelde ze bij verschillende theatergezelschappen, waaronder Toneelgroep Am
sterdam, Noord Nederlands Toneel, Alex d'Electrique, Theater Oostpool en Annette Speelt
Ze had rollen in televisieproducties als 'Wet en Waan' en "Waltz*. Bij het Nazomerfestival speel
de ze twee jaar geleden de monoloog 'Om te beginnen een vrouw'.
De Zeeuwse Vrouwen, vlnr. Gonny Gaakeer, Astrid van Eek, Julia van de Graaff en Angelique de
Julia van de Graaff
„Mijn oma, de moeder van mijn vader,
komt oorspronkelijk uit Breskens. Haar va
der was Izaak, die daar in 1900 de snoepfa-
briek is begonnen. De band met Zeeland is
voor mij lange tijd ver weg geweest, maar
door Zeeuwse vrouwen is deze heel dichtbij
gekomen. Ik ben me gaan verdiepen in de
geschiedenis van mijn familie aan vaders
kant. Ik heb heel veel foto's teruggezien en
mijn vader en ik hebben in januari op de
bank gezeten en allerlei oude brieven voor
gelezen. Daar hebben we ontzettend veel
plezier mee gehad. Ik geloof heel erg dat je
voorouders in jezelf voortleven.
Het zijn allemaal mooie verhalen in het
boek van Kees Slager. Wat me opviel is dat
de vrouwen zo sterk zijn. Ze krijgen
het leven in hun gezicht gegooid,
maar steeds is het: rug recht en
doorgaan. Ik heb wel het gevoel
dat dat een heel Zeeuwse ei
genschap is.
Mijn oma zat in de muziek,
had het conservatorium in
Brugge gedaan. Maar op
jonge leeftijd heeft zij
haar man, die apotheker
was, verloren. Toen is
zij de apotheek gaan be
heren. Zelf wilde ik
ook zangeres worden,
maar geleidelijk ben
ik opgeschoven jiaar
het acteren. Toén
ben ik naar de to
neelschool in
Maastricht ge
gaan. Maar op
een gegeven
moment komt muziektheater toch weer
op mijn pad, zoals in dit project.
Ik speel in Zeeuwse vrouwen Johanna. Er
zijn wel enkele parallellen met mijn eigen
leven. Haar man wordt bijvoorbeeld ziek
en zij zorgt dan voor hem. Mijn vriend is
ook heel erg ziek geweest.
Mijn vader is net onverwacht overleden.
Dan besef je weer dat we in een tijd leven
waarin alles om luxe draait. We denken
dat het een maakbare samenleving is en
als het niet lukt, dan is het je eigen schuld.
Maar eigenlijk heb je helemaal geen contro
le over je leven. Gezondheid, liefde en ge
luk kun je niet kopen.
Ik weet dat mijn vader dit een ontzettend
leuk project vond. Daar
om wil ik ondanks
het verdriet pro
beren de voor
stelling tot
een goed
einde te
brengen,
als ode
het verd
beren
stel
ee
en zijn
fami
lie."
„Die vrouwen staan zo sterk in het leven.
Ondanks al die armoede en veel ongeluk
gaan zij steeds maar weer door. Zo weer
baar zou ik zelf ook wel willen zijn. Je
móet zoveel als vrouw, vind ik. Vroeger,
maar ook nu nog. Je moet als vrouw suc
cesvol zijn met studeren,veel vriendinnen
hebben, een goede baan hebben én ambië
ren, goede moeder en minnares zijn en er
sexy uitzien. Daar ben ik veel meer van'
doordrongen geraakt sinds ik zelf moeder
ben. Ik heb een dochtertje van 14 maan
den. Die vrouwen hadden het vroeger nog
veel zwaarder. Vaak stonden ze een week
na een bevalling alweer op het land te wer
ken. Zij moesten wel. Het hielp niet te
gaan lopen zeuren. Maar ik moet er
niet aan denken, zelf was ik na
drie maanden pas weer een
beetje op de been. Tot
mijn vierde jaar woon
de ik in
Zeeuws-Vlaande-
ren. Toen scheid
den mijn ouders
en ben ik met
mijn moeder
naar Dordrecht
gegaan. Maar ik
kwam vaak
naar Zeeland,
mijn vader
bleef hier wo
nen. Ik herin
ner me uit Sluis
dat ik bij de vis
boer in de bak
garnalen naar
krabbetjes zocht
Als kind was ik
al met theater be
zig. Op school
mocht ik
met mijn vriendinnetje zelf verzonnen ver
haaltjes voor de klas spelen. Ik fantaseerde
erop los. Wij hadden twee soorten verhaal
tjes: 'Meisje en Meisje' en de serie 'Ver
dwaald', daarin gebeurden vooral enge din
gen. Pas op de middelbare school besefte
ik dat je voor toneel ook een HBO-oplei-
ding kon volgen.
In 2007 heb ik met veel plezier de mono
loog Om te beginnen een vrouw gespeeld in
Zeeland. Zeven Zeeuwse Vrouwen kende
ik niet, wel andere boeken van Kees Sla
ger. Ik speel Jaantje, de weduwe in ons
stuk. Haar verhaal heeft me wel getriggerd
hoor. Het maakte me nieuwsgierig naar
hoe mijn moeder en oma het nou allemaal
gedaan hebben. Ook vragen aan
mezelf. Jaantje krijgt die
briefkaart op de mat
met de mededeling
dat haar man een
kind heeft bij een
ander. Ik weet
niet of ik dat ge
pikt zou hebben.
We zingen in
de voorstelling.
Heerlijk, ik
zing zo graag,
vooral voor
die kleine te-
genwoor-
Astrid van Eek
