3 Fietsen en 'hangmatten' in Suriname skb» reizen ST Buurtcafé "l Een verfomfaaide sigaret bungelt tussen de onschuldige kinderlippen Fietsen in een tropisch land waar veel op zijn Nederlands geregeld is. Oude ANWB-wegwijzers geven de richting aan. Waar in de tropen kan dat beter dan in Suriname? Fietser Bert Sitters ging op weg. PZC Zaterdag 21 februari 2009 £4*4 reizen@wegener.nl [«1 024-3650360 Een afgebladderde buitenwijk van de Spaanse kust plaats Castellön. Het is winter en er valt niets te bele ven. Tegen de middag begint het voorzichtig te rege nen. We hebben zin in koffie en belanden in bar 'El Sueno', 'De Droom'. Een typische Spaanse buurtkroeg. Er is een gok- machine, een enorm espresso apparaat en de standaard tap van San Miguel. Op de bar zijn de tapas uitgestald. De klei ne hapjes die doorgaan voor een smakelijke delicatesse lig gen in Spanje altijd voor het grijpen. De meeste al heel lang, dat is duidelijk te zien aan de bruine, harde randjes. Ik verbaas me daar telkens weer over. Open en bloot uitge stalde etenswaar, onafgedekt en voor iedereen toegankelijk. Aan de bar zitten de klanten doorlopend te drinken en te kletsen. Op luide toon worden verhalen verteld. Veel Spaan se woorden dienen slissend uitgesproken te worden. Dat gaat dit niet zelden gepaard met onsmakelijke consumptie. En die wordt dus over de lekkere hapjes gesproeid. Na ver loop van tijd moeten de eens zo frisse tapa's dan ook wel be dekt zijn met een dun laagje sputum uit diverse kelen. Eet smakelijk, zou ik zeggen. In café 'De Droom' is het niet anders. De tapas liggen ook hier al dagenlang ranzig te worden en de croissantjes kun nen zich nauwelijks handhaven tussen de overvolle asbak ken. Want er wordt me een partij gepaft in dit barretje. De rookdichtheid is 100 procent. Echt iedereen heeft een peuk tussen de lippen. Ik besef dat eigenlijk pas goed als de café con leche al voor m'n neus staat. De ogen beginnen te prik ken. Het rookgordijn sluit zich sluipend om iedere nieuwe klant, het is verstikkend. Nou moeten volwassenen uiteraard zelf weten in welk avontuur zij zich storten. Ieder zijn vrijheid, maar voor kinderen ligt dit wat mij betreft anders. Café 'De Droom' deelt deze bezorgdheid helemaal niet. In dit rokers- hol staat naast elke tafel gewoon een kinderwagen en op ve le rokersknieën rijden peuters paardje. Het lijkt wel een crèche gesponsord door sigarettenfabrikant For- tuna. De barman legt uit dat zijn kroeg ondanks het rook gordijn het meest kindvriendelijke café van de buurt is. Wanneer een van de vaste klanten een kind ter wereld brengt, komt er een foto van de klei ne zuigeling op het prikbord te hangen. Dat schept een band. De man wijst op een muurtje naast de wc. Inderdaad lachen tientallen schattige baby'tjes de kijker toe. Allemaal van vaste klanten en er ko- men er steeds meer bij. De man wijst vervolgens op twee da mes in blijde verwachting, die nog maar eens lekker opste ken. Het is echt verbijsterend. Snel wegwezen en geen tweede kopje koffie, denk ik, maar gelukkig blijf ik nog net lang genoeg om getuige te zijn van de onthullende zoektocht naar een verdwenen peuter. Blijk baar ontsnapt aan ieders aandacht is de kleine Miguel er van door gegaan. Althans, dat concludeer ik uit de luide kreten die ontsnappen aan de schorre doorgerookte keel van zijn liefhebbende moeder. MigUel moet dit horen want het café is niet zo groot. Maar het meubilair staat hutje mutje, dus onoverzichtelijk is het wel. De krijsende dame verdwijnt onder een tafeltje en dat is het teken voor de andere klanten om ook het hoofd op knie hoogte te brengen. Peuken worden uit diverse monden ge stoten, gaatjes branden in tafelkleedjes, koffiekopjes vallen stuk. Het is een hele toestand. Overal klinkt de roep om Mi guel. Na korte tijd hoor ik gejuich.'De kleine is gevonden. Onder luid applaus wordt Miguel door moeder boven de ta fel getild. Ik geloof mijn ogen niet. De bengel zal niet ouder zijn dan 3. In de kleine handjes heeft hij een pakje Ducados. Een ver fomfaaide sigaret bungelt tussen de onschuldige kinderlip pen. En terwijl ik elke avond bid dat mijn kinderen de tabak levenslang zullen laten staan, is de reactie van de mensen hier totaal anders. De kleine vluchteling wordt toegelachen, moeder pakt de sigaret uit diens mondje en steekt hem in de eigen bakkes. Als de fik er in zit, krijgt de kleine een fijne rookwolk toegeblazen. Daar moet hij van niezen. Schate rend gaan de andere gasten over tot de orde van de dag. Klei ne Miguel is weer terecht. Daar roken we op! De 50 meter hoge Jules Wijdenboschbrug biedt mij een prachtig uitzicht over de Suri name Rivier en Para maribo, maar ik moest er wel een helling van 6 procent voor nemen. Na de afdaling fiets ik nog even door verstedelijkt gebied over de Oost-Westverbinding, maar snel duik ik een landelijk weggetje op. Het is 32 graden en de zon staat loodrecht op mij te branden, maar gelukkig staat er in Suriname altijd wel een windje. Dorpjes langs de weg hebben namen als Dordrecht en Voorburg. Het Nederlandse ver leden voel ik alom: ook in Fort Amsterdam op de kop van de land tong tussen de rivier en de oceaan. Ons voormalig rijksdeel blijkt een echt rivierenland, want na de Suri name Rivier dient zich al snel de Commewijne aan. Dijken, sluizen en andere waterwerken bescher men de voormalige plantages te gen het wassende water tijdens de Paramaribo Wageningen Boskamp -n Groningen GUYANA Prof. vgn Blommeristein meer SURINAME FRANS- GUYANA 100 km BRAZILIË vloed. Gelukkig namen de Neder landers hun ervaring met de strijd tegen het water mee. De meeste plantages zijn echter overwoekerd en de vermaarde suikerfabriek van Marienburg draait al meer dan twintig jaar niet meer. Hotel Frederiksdorp ligt aan de overzijde van de rivier. Een bootje brengt mij met fiets en al naar de overkant. Vol trots leidt eigenaar Ton Hagemeyer mij rond door zijn hotel dat omgeven is door een zee van weelderig groen. Uitrustend op mijn balkon waan ik me terug in het koloniale verleden. De tro- pengeluiden lijken te versterken naarmate de avond vordert. Vogels spelen kwetterend hoog in de bo men. Lager bij de grond doet het koor van krekels massaal zijn best. Langs Alkmaar en Peperpot maak ik het rondje vol en sta ik weer voor de Suriname Rivier. Ik kies de ze keer voor het veerbootje naar de Centrale Markt aan de levendi ge Waterkant met de statige, witte huizen, die voornamelijk uit hout zijn opgetrokken. Fietspaden zijn niet nodig op de weg met de legen darische naam van Sir Winston Churchill. Het is een gezapig weg getje langs de rivier. De mensen in de dorpen begroeten mij vriende lijk. Blanke Nederlanders is.men gewend, maar een 'bakra' op de fiets is een bijzonderheid. De win keltjes langs de weg doen me den ken aan andere tropische landen, maar de reclame voor havermout brengt mij weer dicht bij huis. 'Bezoek de leuke uitspanning aan het water bij het marktplaatsje Middelburg'. Ik volg de tip. Terwijl ik mijn bami eet, gaan de bootjes af en aan. Direct aan de rivier ligt ook het Waterland Rivier Resort met simpele houten bungalows. Hier breng ik de avond door op z'n Surinaams: in een hangmatje op mijn veranda met een Parbo bier-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 94