'Achterdeur naar Europa staat nog open'
PZC 35
Glamourboy
Spits Roy Makaay ziet
Feyenoord nog wel
opkrabbelen.
door Barry van der Hooft
ROTTERDAM - De spits voor wie
scoren een vanzelfsprekendheid
leek, dook de laatste weken steeds
minder op voor het vijandelijke
doel. Roy Makaay roeide tegen
Ajax als veredelde linksback een
bal naar voren en gooide er tegen
FC Groningen vol overgave een sli
ding uit. Moet de sluipschutter
van weleer ineens hartstochtelijk
mee verdedigen van zijn trainer?
„Nee", zegt Makaay gedecideerd.
„Dat komt uit mezelf. Het hoort er
op dit nïoment even bij."
Hij doelt op de precaire situatie
waarin Feyenoord zich nog steeds
bevindt. Een blik op de ranglijst
doet in Rotterdam pijn aan de
ogen, want de twaalfde plaats is
een topclub onwaardig. Elf wed
strijden heeft Feyenoord nog om
het seizoen van enige glans te voor
zien. Makaay oogt onverstoorbaar
als altijd en heeft het gevoel dat er
betere tijden aankomen. „De ach
terdeur naar Europees voetbal
staat nog steeds open", weet de
spits. „De play-offs vind ik hele
maal niks, maar die kunnen ons
dit seizoen nog wel goed uitko
men. Ik zeg niet dat we het halen,
maar ik weet wel dat we er nu qua
personele bezetting beter voor
staan dan de afgelopen weken. Als
wij een serie neer kunnen zetten,
wil ik het nog wel eens zien."
Afgelopen zondag kwam hij tegen
Ajax nauwelijks in scoringspositie,
zoals hem dat dit seizoen vaker is
overkomen. „Ik heb me in het veld
wel eens eenzaam gevoeld. We
creëerden moeilijk kansen, ook
omdat de tegenstander zich goed
op ons had ingesteld. Iedereen
kent mijn kwaliteiten. Ik ben niet
iemand die alleen maar in de punt
van de aanval blijft hangen. Ik wil
me ook eens terug laten zakken, in
de bal komen. Alleen ligt het dan
aan de spelers om mij heen hoe
het verder wordt ingevuld."
Als bliksemafleider voor Makaay
haalde Feyenoord afgelopen zo
Yvonne Wisse
neemt geen risico's
in aanloop naar EK
Zaterdag 21 februari 2009
Tip? sport@pzc.nl
Roy Makaay is niet van plan Feyenoord na dit seizoen te verlaten. „Ik ben niet voor niets na tien jaar terug naar Nederland gekomen." foto Robert Vos/ANP
mer Jon Dahl Tomasson binnen.
Door blessures heeft het duo pas
een handvol wedstrijden samen
kunnen spelen. Het is een gegeven
waar Makaay van baalt. „Toen Jon
naar hier kwam dacht ik: 'Dat kan
wel eens mooi worden'. Er was
meteen een klik tussen ons, alleen
hebben we dat door blessures nog
niet vaak kunnen laten zien. Jon is
niet alleen voor mij, maar voor het
hele elftal een belangrijke speler.
Hij kan de rol als nummer tien
perfect invullen. Op gevoel, omdat
hij geen spits, maar ook geen mid
denvelder is." In de zomer van
2007 was Makaay één van de aan
kopen waarmee Feyenoord de vol
gende stap wilde zetten. Twintig
maanden verder is van de mooie
plannen bijzonder weinig terecht
gekomen. Toch overweegt Makaay
niet om aan het eind van dit sei
zoen te vertrekken. „Ik ben niet
Roy Makaay ziet de selectie
van Feyenoord steeds completer
worden. De trainer krijgt meer
keus. Daar wordt het elftal
alleen maar beter van.
voor niets na tien jaar terug naar
Nederland gekomen. En ik ben
ook niet iemand die na een min
der jaar wegloopt. Zo zit ik niet in
elkaar. Met de aanstelling van Ma
rio Been en Leo Beenhakker is er
duidelijkheid gekomen en dat
zorgt meteen ook voor rust."
Zijn contract loopt medio 2010 af
en dan is Makaay 35. Hij kijkt al
voorzichtig vooruit en bekent in
de toekomst best als jeugdtrainer
aan de slag te willen bij Feye
noord.
Voor het zover is, wil hij nog van
waarde zijn voor Feyenoord. „Ik
vind het moeilijk om vooruit te kij
ken naar de laatste maanden van
dit seizoen. Natuurlijk wil ik sco
ren, want dat blijft het mooiste
wat er is. Maar de resultaten van
het team staan nog steeds voorop.
De selectie wordt steeds comple
ter, we gaan richting een vertrouw
de situatie, de trainer krijgt meer
keus. Daar wordt het elftal alleen
maar beter van."
pagina 39: Uefa geeft Feyenoord
boete van 50.000 euro
Danny Blind overlegt
bij Ajax elke week mét
Marco van Basten
We worden gescheiden door een
dranghek, dat eigenlijk overbo
dig is. Maar regels zijn regels, en
dus staat hij in de zone voor de voetballers
en ik een halve meter van hem verwij
derd. Het is juni 2007, de zon schijnt uit
bundig en weerkaatst op zijn gouden tan
den. In Langezwaag, een dorpje in Fries
land dat je alleen met een vergrootglas
kunt vinden, laat hij desgevraagd de vele
tatoeages op zijn lichaam zien en legt uit
wat de betekenis ervan is. De woorden rol
len over zijn lippen. Snel en onbevangen,
zoals hij ook voetbalt. Met die stijl heeft
hij het publiek veroverd. Zijn sterrenstatus
groeit en de coach waar hij zo'n innige
band mee heeft geniet van een afstandje.
Hij wil hem af en toe afremmen, want de
trainer is bang dat de aandacht van de bo
ze buitenwereld ten koste zal gaan van
zijn prestaties. De bezorgdheid valt te be
grijpen, want die ruwe diamant lijkt mak
kelijk te beïnvloeden. Toch halen ze de fi
nale, die in Groningen wordt gespeeld.
Onderweg naar de Euroborg stop ik bij
een tankstation. Op de enorme parkeer
plaats erachter staan vijf auto's dicht bij el
kaar, met een grote groep Surinamers er
omheen. Ik ontdek zijn vader, zijn moe
der is er ook en vanzelfsprekend tante He
len. Zij kan zo heerlijk koken, heeft hij ver
teld, maar ze zijn nu met z'n allen op weg
naar het noorden omdat hij zo lekker kan
voetballen. Hij moet de druk voelen, maar
schudt de bewegingen, demarrages en
voorzetten zonder enig spoor van twijfel
uit zijn heupen, benen en linkervoet, jong
Oranje heerst en wordt voor de tweede
keer Europees kampioen, met hem als één
van de uitblinkers. Chelsea wil hem heb
ben, Real Madrid brengt een bod uit.
Zijn wereld staat op zijn kop. Op de Open
Dag van zijn eigen club wordt, hij uitgeflo
ten door de fans. Aan de telefoon klinkt
hij die avond verbitterd en terneergesla
gen. Hij dreigt even later met een arbitragé-
zaak, om weg te komen bij Feyenoord. De
gang naar de rechter komt er niet, omdat
zijn overgang naar de hoofdstad van Span
je alsnog wordt afgerond. De kassa rinkelt,
het Bernabeu is zijn nieuwe thuis.
En voor een ventje van twintig begint hij
daar ook best aardig. Maar het lekkere ge
voel verdwijnt, als de fans van Real hem
niet meer pruimen. Hij wordt uitgefloten
en vraagt zijn trainer om even niet meer
te worden geselecteerd. Zoals die oude, er
varen Foppe dat na het olympisch toer
nooi ook niet meer heeft gedaan. Ze zijn
geen vrienden meer, het imago van de jon
ge belofte loopt een nieuwe deuk op. En
dan bekent hij wel eens met een psycho
loog te willen praten.
De ontwapenende kerel met de gulle lach
is getransformeerd tot een onzekere, ge
krenkte voetballer, wiens heupen, benen
en voeten niet meer op de automatische
piloot doen wat hij zo goed kan. Of is het
kon? Zijn toekomst is in nevelen gehuld,
een vervolg bij Real lijkt uitgesloten. Mis
schien is hij volgend jaar wel een huurling
van AZ en kan hij in de Champions Lea
gue zijn ritme hervinden. De mensen die
nu om hem lachen, kan hij dan de mond
snoeren. En als hij weer flitst aan de linker
kant, willen ze allemaal dat ene ontbreken
de voetbalplaatje. Van de goedlachse
Royston-Drenthe, met glimmende gouden
tanden.
Barry van der Hooft
