Zhang Song Yins
-j z,nang ^o
is uit
9 spectrum
IS?
'Als ik niet snel werk krijg in de stad,
hebben we een groot probleem'
PZC
Zaterdag 21 februari 2009
Zhang Song Yin met
rechts zijn akker en achter
hem het vervallen aqua
duct „Met 30 jaar vind ik
mezelf te oud om nog een
vak te leren."
i t
i
5 'M
droom
Zhengzhoupekjng
CHINA Henan
Hongkong
naar de stad trok om er te werken. Hij
vond er een baantje in de bouw, als stenen
sjouwer. „Elke ochtend begon ik om zeven
uur en werkte ik door tot het eind van de
middag. Zwaar werk, maar het betaalde
goed. Vorig jaar verdiende ik tussen de
1.500 en r.8oo yuan per maand (bijna 200
euro, red.)."
Elk jaar kwam Song thuis om het Chinese
Nieuwjaar te vieren met zijn familie in He
Zhang. Na twee weken ging hij weer met
de bus terug naar de stad voor een nieuw
jaar stenen sjouwen. Tien jaar geleden
kreeg hij met zijn vrouw Li Na (28) een
dochtertje, Yia Yia. Het veranderde niets.
Sterker, de geboorte van Yia Yia was nog
een extra reden om in de stad te blijven
werken. „Met mijn baan daar verdiende ik
het dubbele van wat ik hier als boer kan
binnenhalen", vertelt Song.
Terwijl hij in de stad werkte, bewerkte
zijn vrouw hun akker. Het waren moeilij
ke tijden, maar achteraf wel de beste:
„Toen ik in december terugging naar huis,
kreeg ik van mijn baas te horen dat ik niet
meer terug hoefde te komen. Vanwege de
economische crisis is er geen werk meer."
In zijn dorp trof hij veel lotgenoten. Mi
granten die na jarenlang in de stad te heb
ben gewerkt hun baan verloren. Terwijl an
deren later opnieuw probeerden werk te
vinden in de stad, is Song in He Zhang ge
bleven. „Naast stenen sjouwen en boer
zijn, heb ik geen vaardigheden. Voor mij is
er nu geen werk meer."
Enkele vrienden zijn wel vertrokken. „Ik
bel ze bijna dagelijks om te horen of ze
ook een baantje voor mij gevonden heb
ben. Het heeft nog niets opgeleverd."
Song vult zijn dagen ondertussen met kaar
ten in het dorpshuis, een donkere, beton
nen bunker bij hem om de hoek. Hij zit
evenals honderden miljoenen andere Chi
nezen tegen zijn wil vast op het platte
land.
Voor een inkomen is hij helemaal aange
wezen op zijn akkertje. Het land is, zoals al
het land in China, eigendom van de over
heid. „Dit gaat ons niet genoeg opleve
ren", wijst hij naar de verdroogde gewas
sen. „Als ik niet snel werk krijg in de stad,
hebben we een groot probleem."
Langs de rand van Songs akker ligt de ruï
ne van een aquaduct, waar al dertig jaar
geen water meer doorheen loopt. Pas in
juni kan worden geoogst, als het gewas de
huidige droogte tenminste overleeft.
Song loopt terug naar zijn huis: drie ka
mers met een keuken aan een binnen
plaats, die wordt afgesloten met twee gro
te, groene deuren. Zijn woning'is pas drie
jaar oud, gebouwd toen er nog geen vuiltje
aan de lucht was. Op zijn shirt de tekst
'Make up your life, make up your dream'.
„Voor mij gaat die tekst niet meer op. Mis
schien als ik jonger was geweest, had ik
nog wat van mijn leven kunnen maken.
Met 30 jaar vind ik mezelf te oud om nog
een vak te leren."
Song werd geboren in het jaar dat
Deng Xiaoping de deuren van Chi
na openzette voor de wereld. Dat
leverde vooral de steden een explo
sieve welvaartsgroei op. In datzelfde jaar,
1979, kregen 227 miljoen Chinese platte
landsbewoners elk 0,35 hectare grond on
der hun beheer, om van te leven. Toen dat
steeds moeilijker werd, trokken miljoenen
mensen naar de stad voor betaald werk.
Veel arbeidsmigranten zijn, net als Song,
weer terug bij af „De overheid probeert
wel te helpen. Zo zijn er cursussen, om je
te leren effectief om te gaan met geld.
Maar straks hebben we helemaal geen geld
meer. De bank zegt dat je kunt lenen als je
met een goed plan komt. Maar de waar
heid is, dat je alleen een lening krijgt als je
goede contacten bij de bank hebt."
Het liefst volgt Song rijles. „Misschien dat
ik dan nog trucker kan worden of zo. Maar
voor die lessen wil de overheid weer geen
subsidie geven, bang dat het geld ergens
anders voor wordt gebruikt."
En dus hangt Song nog steeds rond in He
Zhang, op het platteland van de provincie
Henan. De wegen worden omzoomd door
vervallen gehouwen, de meeste afgesloten
met een roestig rolluik. Op de akkers ploe
gen boeren het land met oude, omgebouw
de fietsen. Een boerengezin beheert hier
gemiddeld 0,6 hectare grond.
„Het leven is zwaar. Het is tot nu toe nog
net gelukt om voor eten voor mijn doch
ter, mijn vrouw en mijzelf te zorgen. Meer
levert het land niet op. Naast dat voedsel
hebben we helemaal niets meer. Het loont
echt niet om op het platteland te blijven
wonen. Ik moet voor een baantje snel te
rug naar de stad, ook al is de lucht daar
vuil en zijn de straten overvol"
reageren?
spectrum@wegener.nl
