Biljarten met een biertje en een sigaar is van vroeger spectrum 6 „Toen ik kampioen werd, schreven ze: de natie zal wel nooit meer van Henk Habraken horen." PZC Zaterdag 21 februari 2009 door Frits Bakker foto Fotopersburo Bert Jansen De zolderkamer van Henk Habraken is een verzameling van bekers, plakboeken, knipsels en foto's waarop hij poseert met de groten uit de biljartsport. Raymond Ceulemans, Nobuaki Kobayashi, Torb- jörn Blomdahl en Semih Sayginer kijken vanaf de muur op het biljart dat er al twintig jaar staat. Tussen de vele trofeeën staat de biljartkeu die hij als klein ventje van zijn moeder heeft gekregen. „Ik zal hem nooit wegdoen, al geven ze er vijfhonderd euro voor." H et centrum van de stad maakt zich op voor de grote jaarlijkse kroegen tocht. Henk Habraken, toch geboren en getogen in Sint Oedenrode, was ooit ook een notoire caféganger in de carnavalsda gen, maar de jaren beginnen te tellen. Hij trekt er nu zelfs met de biljartkeu op uit naar een toernooitje in Duits land. „Vroeger ging ik vier dagen op stap, werd er gedweild van café naar café. En als biljarter kwam ik overal vrienden tegen. Ik kwam uit het café leven. Mijn vader en moeder hadden een café, ik was de jongste van tien kin deren en kon goed voetballen en biljar ten." Hij loopt nu tegen de zestig. De wegen van Henk en zijn vriendin Bernadette scheiden zich in de dagen dat het car naval losbarst. Zij vertelt: „Ik ga vier da gen los, van 's morgens tot 's avonds. Niet dat ik al die dagen heel veel bier loop te drinken, maar ik speel op een kleine trompet in de carnavalsband. We maken elke dag kroegentochten en je drinkt overal wel een biertje mee." Henk: „Voor mij hoeft dat allemaal niet meer zo met al dat gebonk van die harde muziek." Op zijn Brabants ge zegd: „Vroeger hadde veel meer van die liedjes die we allemaal kennen. Va der Abraham, André van Duin. Ik voel me er niet meer zo thuis, maar kan het ook niet meer volhouden, zo'n dag of vier alleen maar bier drinken." Hij zoekt in die dagen liever de stilte van het biljart op, met een sigaartje, 's avonds thuis op de bank, even voet bal of wielrennen kijken met een glaas je whisky op de bank. „Kijk", wijst hij naar de kast in de hoek van de kamer, „dat is mijn andere hobby naast het bil jarten. We verzamelen Schotse whis ky's, maar ook uit andere landen waar ik voor het biljarten ben geweest. Zo als deze, een setje van drie dat we in Istanbul tegenkwamen, met prachtig geschilderde flessen. En deze heeft Mar tin Spoormans, mijn clubgenoot bij Delta, meegenomen uit Singapore. De Royal Salute is mijn oudste fles, 38 jaar oud. We hebben de Malt Whisky Trail langs de beroemde whiskykastelen in de Highlands van Schotland gedaan. Die route staat bekend als het Walhal la voor de whiskyliefhebber." Het is een tweede passie gewor den, maar Henk Habraken is toch vooral bekend als biljar ter. Hij behoorde jarenlang tot de top vijf van Nederland in het driebanden, was de eerste Nederlander die met een set van vijftien in één beurt op de Mas ters een auto won, werd vijf keer team kampioen van Nederland en versloeg in een gedenkwaardige partij ooit Ray mond Ceulemans met 50-27 in- vijftien beurten op een toernooi in Antwerpen in 2003. Het zijn herinneringen die hij koestert op het zolderkamertje waar hij duizen den trainingsuren heeft doorgemaakt. Het kenteken van de Daewoo Espero hangt er nog altijd aan de muur. HE-HA-95, om aan te geven dat Henk Habraken in 1995 historie schreef in het Nederlandse biljarten. „Ik won de auto met een setje van vijftien in één beurt tegen Raimond Burgman, dat was nooit eerder gebeurd op de Mas ters." Twee jaar heeft hij rondgetoerd in die Daewoo. „Daarna heb ik hem inge ruild voor de BMW, die ik nu tien jaar heb en waar 360.000 kilometer op de teller staan. Maar dat ik die Daewoo won, dat blijft altijd een hoogtepunt. Ik zie de laatste carambole nog zo voor me. Mijn bal in het midden, bal twee tegen de band, bal drie tegen de ande re band. Ik stoot af en hoor Frans van gulden inleggen. De cafébaas zette er een fles jenever bij en de winnaar kreeg de hele pot mee. Maar toen ik steeds beter werd, gingen ze zeggen: Henk mag niet meer meedoen, want dan heeft niemand kans." De relatie met Bernadette, met wie hij nu bijna 26 jaar samen woont, heeft zijn carrière als biljarter weer een impuls gegeven. „Ik was werkloos toen we verkering kre gen. Bernadette had wel een baan." Bernadette: „Op een dag heb ik ge zegd: ga jij maar doen waar je goed in bent en wat je graag doet, dan zal ik de kost wel gaan verdienen." Henk: „Een paar jaar later hebben we het biljart gekocht dat boven staat. En in die 25 jaar is het gebleven zoals we toen afspraken. Bernadette heeft een baan van dertig uur in de week als pro ductievoorbereider bij Ahrend. En ik verdien een mooie cent met biljarten. Ik wil het liefst in een paar competities Kuyk in de zaal roepen: hij zit erop. Het publiek, een volle zaal-van drie honderd mensen, heeft me minuten lang toegeklapt." Hij is altijd de volksjongen geble ven, die uit een groot gezin kwam waar vader de kost ver diende in de varkenshandel en moeder het café hield. „Ze hadden het café overgenomen toen ik vijf was, in het gehuchtje Boskant net buiten Sint Oe denrode. Daar ben ik opgegroeid, tus sen de mensen, de biljarters, de voet ballers. Toen was er nog een voetbal club waarvan het veld achter ons café lag. Ik kwam zelf op mijn vijftiende als midvoor in het eerste elftal. Biljarten deed ik erbij, maar al snel was ik te goed om mee te spelen in de cafés." „Mijn twee oudste broers werkten bij DAF in Eindhoven, mijn oudere zus sen zorgden dat er 's avonds voor twaalf man eten op tafel stond. Ik werd als jongste verwend, mocht wel eens later opblijven. En dan zat ik te kijken als de mannen aan het biljarten waren. Ik had een zorgeloos leventje. Met school heb ik het niet zo nauw ge nomen. Ik ging naar de Mulo, maar heb het niet afgemaakt." „Voetballen deed ik liever dan biljar ten. Ik heb vanaf dat ik twintig was niet veel meer gebiljart. Dat kwam ook omdat ik vaak niet mee mocht doen. Je had in die tijd toernooien in de ca fés. Wie mee wilde doen, moest een meedoen. Voor het vijfde jaar speel ik nu voor Delta/Frans Bevers, eerst in Goes, dit jaar in Sluiskil. En ik speelde tot vorig jaar ook in de Belgische com petitie. Dat is jammergenoeg weggeval len. Daarom ben ik op zoek naar een nieuw team voor volgend jaar." De successen, in de schaduw van spe lers als Dick Jaspers, lean Paul de Bruijn, Raimond Burgman en Frans van Kuyk, mogen er zijn. Met het team van Dick Jaspers, Dion Nelin en Tony Carlsen werd Habraken drie keer kam pioen van de eredivisie. Die titel haal de hij ook nog eens met Delta Ocken- burgh en met Arie Weijenburg werd hij nationaal kampioen voor tweetal len. Twintig jaar al is Habraken één van de spraakmakende spelers, met een beste partij van vijftig in vijftien beurten, een hoogste serie van 23, vermaard als specialist van de losse bandstoten, dit jaar voor Delta de speler die de meeste matchpunten haalt op de vierde posi tie in het team. „Ik promoveerde zo'n twintig jaar gele den in Uitgeest met een titel naar de eredivisie. Toen schreven ze: 'De natie zal wel nooit meer van hem horen, maar Henk Habraken is kampioen van de hoofdklasse geworden en gepromo veerd'. Ik kan me over die kop in een krant nog altijd kwaad maken." „Ik kreeg in Sint Oedenrode een sup portersclub van tachtig man, die elk jaar vijftig gulden de man betaalden. Daarvan kon ik lessen gaan nemen bij Christ van der Smissen en de toer nooien in het buitenland spelen. Het biljarten heeft me over heel de wereld gebracht: Mexico, Colombia, Korea, Turkije. Ik speelde geen hoofdrol in de Worldcup, maar heb wel twee keer de halve finale gehaald. Ik heb WK's en EK's gespeeld en zesde gestaan op de wereldranglijst, met een beschermde status." De stress van die toernooien is zo groot geworden, dat ik er nu al een jaar of vijf niet meer aan meedoe. Het buitenland trekt me niet meer zo. Ik speel het liefst niet zo ver van huis, of hooguit in de Europa cup met het team. Dat heeft ook te ma ken met de gezelligheid van de spelers onder elkaar. Biljarten was vroeger een sport waarin je na de partijen nog een tijdje bleef hangen aan de bar. Veel spe lers van nu zijn gelijk na een wedstrijd weer vertrokken." „Ik heb het eerlijk gezegd wel gehad dat ik 's nachts naar huis reed en dat er drie strepen op de weg stonden in plaats van één. Dat is veranderd met die controles. Ik vind het goed dat het zo is, maar ik vond het wel een mooie tijd. ,Het was wel lachen met Herman Popeyus, Jan Doggen, die ik nog heb meegemaakt. Die hadden tijdens een partij een pot bier op tafel en rookten een dikke sigaar." „We vragen ons wel eens af of het bil jarten zoals het nu gaat nog toekomst heeft. Het Nederlands kampioenschap is vorig jaar niet doorgegaan, de beker finale ook niet, omdat de bond geen sponsors kon vinden. Dat is zorgelijk. Zoals het hier wordt gespeeld, in Sint Oedenrode, leeft het nog wel onder de mensen. Daar spelen dertien biljart clubs in een competitie die niet tot de bond behoort. Met clubs als het Straotje, Gin Keus, het Pumpke. Het ca fé zit vooral héél vol als er vrouwen moeten spelen. Dan denk is wel eens met een glimlach: zou dat de biljart- sport nog kunnen redden?" Paspoort Naam: Henk Habraken Geboren: 18 oktober 1949 Woonplaats: Sint Oedenrode Burgerlijke staat: woont samen met vrien din Bernadette Opleiding: drie jaar Mulo Beroep: biljarter Titels: vijf keer NK teams Huidig team: Delta/Frans Bevers Sluiskil

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 140