Biljarten met een biertje en
een sigaar is van vroeger
spectrum 6
„Toen ik kampioen werd, schreven ze: de natie
zal wel nooit meer van Henk Habraken horen."
PZC
Zaterdag 21 februari 2009
door Frits Bakker
foto Fotopersburo Bert Jansen
De zolderkamer van Henk Habraken is een verzameling van bekers, plakboeken, knipsels en foto's
waarop hij poseert met de groten uit de biljartsport. Raymond Ceulemans, Nobuaki Kobayashi, Torb-
jörn Blomdahl en Semih Sayginer kijken vanaf de muur op het biljart dat er al twintig jaar staat.
Tussen de vele trofeeën staat de biljartkeu die hij als klein ventje van zijn moeder heeft gekregen. „Ik
zal hem nooit wegdoen, al geven ze er vijfhonderd euro voor."
H
et centrum van de stad
maakt zich op voor de
grote jaarlijkse kroegen
tocht. Henk Habraken,
toch geboren en getogen
in Sint Oedenrode, was ooit ook een
notoire caféganger in de carnavalsda
gen, maar de jaren beginnen te tellen.
Hij trekt er nu zelfs met de biljartkeu
op uit naar een toernooitje in Duits
land. „Vroeger ging ik vier dagen op
stap, werd er gedweild van café naar
café. En als biljarter kwam ik overal
vrienden tegen. Ik kwam uit het café
leven. Mijn vader en moeder hadden
een café, ik was de jongste van tien kin
deren en kon goed voetballen en biljar
ten."
Hij loopt nu tegen de zestig. De wegen
van Henk en zijn vriendin Bernadette
scheiden zich in de dagen dat het car
naval losbarst. Zij vertelt: „Ik ga vier da
gen los, van 's morgens tot 's avonds.
Niet dat ik al die dagen heel veel bier
loop te drinken, maar ik speel op een
kleine trompet in de carnavalsband.
We maken elke dag kroegentochten
en je drinkt overal wel een biertje
mee."
Henk: „Voor mij hoeft dat allemaal
niet meer zo met al dat gebonk van die
harde muziek." Op zijn Brabants ge
zegd: „Vroeger hadde veel meer van
die liedjes die we allemaal kennen. Va
der Abraham, André van Duin. Ik voel
me er niet meer zo thuis, maar kan het
ook niet meer volhouden, zo'n dag of
vier alleen maar bier drinken."
Hij zoekt in die dagen liever de stilte
van het biljart op, met een sigaartje,
's avonds thuis op de bank, even voet
bal of wielrennen kijken met een glaas
je whisky op de bank. „Kijk", wijst hij
naar de kast in de hoek van de kamer,
„dat is mijn andere hobby naast het bil
jarten. We verzamelen Schotse whis
ky's, maar ook uit andere landen waar
ik voor het biljarten ben geweest. Zo
als deze, een setje van drie dat we in
Istanbul tegenkwamen, met prachtig
geschilderde flessen. En deze heeft Mar
tin Spoormans, mijn clubgenoot bij
Delta, meegenomen uit Singapore. De
Royal Salute is mijn oudste fles, 38 jaar
oud. We hebben de Malt Whisky Trail
langs de beroemde whiskykastelen in
de Highlands van Schotland gedaan.
Die route staat bekend als het Walhal
la voor de whiskyliefhebber."
Het is een tweede passie gewor
den, maar Henk Habraken is
toch vooral bekend als biljar
ter. Hij behoorde jarenlang tot de top
vijf van Nederland in het driebanden,
was de eerste Nederlander die met een
set van vijftien in één beurt op de Mas
ters een auto won, werd vijf keer team
kampioen van Nederland en versloeg
in een gedenkwaardige partij ooit Ray
mond Ceulemans met 50-27 in- vijftien
beurten op een toernooi in Antwerpen
in 2003.
Het zijn herinneringen die hij koestert
op het zolderkamertje waar hij duizen
den trainingsuren heeft doorgemaakt.
Het kenteken van de Daewoo Espero
hangt er nog altijd aan de muur.
HE-HA-95, om aan te geven dat Henk
Habraken in 1995 historie schreef in
het Nederlandse biljarten. „Ik won de
auto met een setje van vijftien in één
beurt tegen Raimond Burgman, dat
was nooit eerder gebeurd op de Mas
ters."
Twee jaar heeft hij rondgetoerd in die
Daewoo. „Daarna heb ik hem inge
ruild voor de BMW, die ik nu tien jaar
heb en waar 360.000 kilometer op de
teller staan. Maar dat ik die Daewoo
won, dat blijft altijd een hoogtepunt.
Ik zie de laatste carambole nog zo voor
me. Mijn bal in het midden, bal twee
tegen de band, bal drie tegen de ande
re band. Ik stoot af en hoor Frans van
gulden inleggen. De cafébaas zette er
een fles jenever bij en de winnaar
kreeg de hele pot mee. Maar toen ik
steeds beter werd, gingen ze zeggen:
Henk mag niet meer meedoen, want
dan heeft niemand kans."
De relatie met Bernadette, met
wie hij nu bijna 26 jaar samen
woont, heeft zijn carrière als
biljarter weer een impuls gegeven. „Ik
was werkloos toen we verkering kre
gen. Bernadette had wel een baan."
Bernadette: „Op een dag heb ik ge
zegd: ga jij maar doen waar je goed in
bent en wat je graag doet, dan zal ik de
kost wel gaan verdienen."
Henk: „Een paar jaar later hebben we
het biljart gekocht dat boven staat. En
in die 25 jaar is het gebleven zoals we
toen afspraken. Bernadette heeft een
baan van dertig uur in de week als pro
ductievoorbereider bij Ahrend. En ik
verdien een mooie cent met biljarten.
Ik wil het liefst in een paar competities
Kuyk in de zaal roepen: hij zit erop.
Het publiek, een volle zaal-van drie
honderd mensen, heeft me minuten
lang toegeklapt."
Hij is altijd de volksjongen geble
ven, die uit een groot gezin
kwam waar vader de kost ver
diende in de varkenshandel en moeder
het café hield. „Ze hadden het café
overgenomen toen ik vijf was, in het
gehuchtje Boskant net buiten Sint Oe
denrode. Daar ben ik opgegroeid, tus
sen de mensen, de biljarters, de voet
ballers. Toen was er nog een voetbal
club waarvan het veld achter ons café
lag. Ik kwam zelf op mijn vijftiende als
midvoor in het eerste elftal. Biljarten
deed ik erbij, maar al snel was ik te
goed om mee te spelen in de cafés."
„Mijn twee oudste broers werkten bij
DAF in Eindhoven, mijn oudere zus
sen zorgden dat er 's avonds voor
twaalf man eten op tafel stond. Ik
werd als jongste verwend, mocht wel
eens later opblijven. En dan zat ik te
kijken als de mannen aan het biljarten
waren. Ik had een zorgeloos leventje.
Met school heb ik het niet zo nauw ge
nomen. Ik ging naar de Mulo, maar
heb het niet afgemaakt."
„Voetballen deed ik liever dan biljar
ten. Ik heb vanaf dat ik twintig was
niet veel meer gebiljart. Dat kwam ook
omdat ik vaak niet mee mocht doen.
Je had in die tijd toernooien in de ca
fés. Wie mee wilde doen, moest een
meedoen. Voor het vijfde jaar speel ik
nu voor Delta/Frans Bevers, eerst in
Goes, dit jaar in Sluiskil. En ik speelde
tot vorig jaar ook in de Belgische com
petitie. Dat is jammergenoeg weggeval
len. Daarom ben ik op zoek naar een
nieuw team voor volgend jaar."
De successen, in de schaduw van spe
lers als Dick Jaspers, lean Paul de
Bruijn, Raimond Burgman en Frans
van Kuyk, mogen er zijn. Met het team
van Dick Jaspers, Dion Nelin en Tony
Carlsen werd Habraken drie keer kam
pioen van de eredivisie. Die titel haal
de hij ook nog eens met Delta Ocken-
burgh en met Arie Weijenburg werd
hij nationaal kampioen voor tweetal
len.
Twintig jaar al is Habraken één van de
spraakmakende spelers, met een beste
partij van vijftig in vijftien beurten,
een hoogste serie van 23, vermaard als
specialist van de losse bandstoten, dit
jaar voor Delta de speler die de meeste
matchpunten haalt op de vierde posi
tie in het team.
„Ik promoveerde zo'n twintig jaar gele
den in Uitgeest met een titel naar de
eredivisie. Toen schreven ze: 'De natie
zal wel nooit meer van hem horen,
maar Henk Habraken is kampioen van
de hoofdklasse geworden en gepromo
veerd'. Ik kan me over die kop in een
krant nog altijd kwaad maken."
„Ik kreeg in Sint Oedenrode een sup
portersclub van tachtig man, die elk
jaar vijftig gulden de man betaalden.
Daarvan kon ik lessen gaan nemen bij
Christ van der Smissen en de toer
nooien in het buitenland spelen. Het
biljarten heeft me over heel de wereld
gebracht: Mexico, Colombia, Korea,
Turkije. Ik speelde geen hoofdrol in de
Worldcup, maar heb wel twee keer de
halve finale gehaald. Ik heb WK's en
EK's gespeeld en zesde gestaan op de
wereldranglijst, met een beschermde
status."
De stress van die toernooien is
zo groot geworden, dat ik er
nu al een jaar of vijf niet meer
aan meedoe. Het buitenland trekt me
niet meer zo. Ik speel het liefst niet zo
ver van huis, of hooguit in de Europa
cup met het team. Dat heeft ook te ma
ken met de gezelligheid van de spelers
onder elkaar. Biljarten was vroeger een
sport waarin je na de partijen nog een
tijdje bleef hangen aan de bar. Veel spe
lers van nu zijn gelijk na een wedstrijd
weer vertrokken."
„Ik heb het eerlijk gezegd wel gehad
dat ik 's nachts naar huis reed en dat er
drie strepen op de weg stonden in
plaats van één. Dat is veranderd met
die controles. Ik vind het goed dat het
zo is, maar ik vond het wel een mooie
tijd. ,Het was wel lachen met Herman
Popeyus, Jan Doggen, die ik nog heb
meegemaakt. Die hadden tijdens een
partij een pot bier op tafel en rookten
een dikke sigaar."
„We vragen ons wel eens af of het bil
jarten zoals het nu gaat nog toekomst
heeft. Het Nederlands kampioenschap
is vorig jaar niet doorgegaan, de beker
finale ook niet, omdat de bond geen
sponsors kon vinden. Dat is zorgelijk.
Zoals het hier wordt gespeeld, in Sint
Oedenrode, leeft het nog wel onder de
mensen. Daar spelen dertien biljart
clubs in een competitie die niet tot de
bond behoort. Met clubs als het
Straotje, Gin Keus, het Pumpke. Het ca
fé zit vooral héél vol als er vrouwen
moeten spelen. Dan denk is wel eens
met een glimlach: zou dat de biljart-
sport nog kunnen redden?"
Paspoort
Naam: Henk Habraken
Geboren: 18 oktober 1949
Woonplaats: Sint Oedenrode
Burgerlijke staat: woont samen met vrien
din Bernadette
Opleiding: drie jaar Mulo
Beroep: biljarter
Titels: vijf keer NK teams
Huidig team: Delta/Frans Bevers Sluiskil