Censuur is te sterk verwijt
Carnaval
is niet
altijd leuk
Ontpolderen is monnikenwerk, is gekkenwerk
1 liftoff
EDITH RAMAKERS
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
Park Veldzigt35,
Postbus 91
4330 AB Middelburg.
Telefoon: 0118-434005
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich kunnen
uiten over actuele zaken is bereikbaar
via internet; www.pzc.nl
EVEN
De ene grap is beter dan de andere
en de ene grap valt beter dan de
andere. Maar een grap is pas een
grap als alles van begin tot einde
klopt. Zelfs met carnaval.
De carnavalswagens zijn opge
tuigd, de carnavalskleding is van
zolder gehaald. Alle remmen mo
gen los. Het is carnaval.
Ter voorbereiding op het feest
stond er deze week een interview
met nar Kees Witkam van de
Koenkelpot uit Paerehat ('s-Hee-
renhoek) in de krant. Boven het
stuk stond dat een nar altijd net
iets meer mag zeggen.
De nar schudde tal van grappen
en grollen uit zijn mouw. Hij
maakte het verslaggever Frank Bal
kenende gemakkelijk. Bestuurders
en bekende dorpelingen uit Paere
hat moeten met carnaval een dik
ke huid hebben, dat was duidelijk.
Als Witkam met zijn staf zwaait,
neemt hij geen blad voor zijn
mond. „Het moet wel een leuke
grap zijn, want je mag niemand
kwetsen", besefte Witkam.
En leuk verhaal, maar toch niet
voor iedereen. Citaat uit de krant
van 17 februari: „Kijk", „van stra
tenmaker Van Kranenbroek is be
kend dat-ie niet de allersnelste is.
Daar maken wij van dat-ie nog
langzamer is dan het gemeenteper-
soneel en nog geen slak kan van
gen."
Frank van Cranenbroek belde naar
de krant en sprak er met Witkam
over. Van Cranenbroek was er
boos en 'verdrietig over'. „De grap
is geen grap als je niet weet hoe
die grap tot stand is gekomen. Nu
slaat het nergens op en het staat er
ook nog eens gortdroog, alsof het
de waarheid is."
Daar kwam bij dat zijn naam ver
keerd was geschreven en dat het
gemeentepersoneel erbij is ge
haald. „De gemeente is een belang
rijke opdrachtgever van mij." Van
Cranenbroek is liefhebber van car
naval. „Ik zet me al 23 jaar in voor
de Koenkelpot. Stroop mijn mou
wen op om er een geslaagd feest
van te maken. Ach, ik werk altijd
hard en snel en ik weet wat ik kan
verwachten met carnaval." Nee,
dit is niet leuk. Zelfs niet met car
naval.
PZC Zaterdag 21 februari 2009
Lezersrubriek gediend
bij veel verschillende
meningen en inzichten
Een van de vervelendste ver
wijten die een krant kan
krijgen, is dat zij censuur
toepast. Die beschuldiging
suggereert dat er kwade opzet in
het spel is om een stuk niet te
plaatsen. In het verwijt klinkt
door dat de vrijheid van menings
uiting wordt ingeperkt en dat de
krant partijdig is - niet alle kanten
van het nieuws belicht. Als de aan
tijging klinkt, is de verstandhou
ding tussen lezer en krant al danig
verstoord.
Brievenschrijvers hebben er moei
te mee als hun bijdrage geweigerd
wordt of als van een mail slechts
een samenvatting in de krant ver
schijnt. De teleurstelling is te be
grijpen. Je schrijft om gelezen te
worden. De brievenschrijver voelt
zich tekort gedaan, want hij heeft
er veel tijd in gestoken en zich in
een kwestie verdiept. Dan doet
het pijn als een briefin de prullen
bak verdwijnt.
De PZC biedt de lezers een eigen
podium, waarop zo veel mogelijk
brieven gepubliceerd worden. De
ruimte voor het podium is echter
beperkt. In de lezersrubriek en op
de website willen we veel menin
gen van veel verschillende perso
nen teruglezen om de rubriek inte
ressant te houden.
Bij heikele kwesties voelen heel
wat brievenschrijvers zich geroe
pen om steun te betuigen. Brieven
met dezelfde strekking stromen
binnen, in de hoop dat de mening
sterker wordt door de herhaling.
Dit patroon deed zich recentelijk
weer voor na de berichtgeving
over de jacht op de damherten in
de kop van Schouwen, de fusiepe
rikelen van de ziekenhuizen boven
de Westerschelde, de ontpoldering
en ook na het nieuws van de greti
ge kraai, die op zoek naar eten
mensen belaagde.
Lang niet alle brieven halen de
krant. Hen tiental brieven over de
ze kwesties heb ik teruggestuurd
naar de afzender met de opmer
king dat de opvatting niet tot nieu-
Weigering van een
lezersbrief schiet soms
in verkeerde keelgat
we inzichten leidt en er geen nieu
we argumenten in de brief werden
opgeworpen. Die weigering schoot
een paar keer in het verkeerde keel
gat. De krant kiest partij, is een
pro-ontpolderingskrant, een partij
voor de jagers, voor de dieren; kort
om de krant censureert en publi
ceert alleen wat haar uitkomt, luid
de de kritiek.
Brievenschrijvers moeten zich hou
den aan regels. Een brief mag niet
langer zijn dan 150 woorden, niet
beledigend zijn en een mening
moet nieuw, aanvullend of bijzon
der zijn. Als een journalist een
stuk inleven waarin geen nieuwe
feiten staan, of dat niets toevoegt
aan wat al over het onderwerp ge
schreven is, moet hij zijn werk op
nieuw doen. Want de krant - en
dus ook de brievenrubriek - moe
ten aantrekkelijk blijven.
Ook de internetredactie krijgt
vaak het verwijt dat ze censureert.
Als een reactie geweigerd wordt,
zou de krant uiterst links zijn, of
juist extreem-rechts, dan weer
voor de milieubeweging of juist
voor de jagers.
De krant wil zelf niet gecensu
reerd worden en doet dat ook haar
brievenschrijvers niet aan.
POSTVAK
„Onze carnavalswagen is niet tot in de puntjes afgewerkt, maar het-
signaal dat we afgeven wordt altijd gewaardeerd. We hebben wei
eens iets gedaan over het verzakken van onze dorpskern en over
mestzakken (van to bij 10) die overal in de polder lagen, die ston
ken en daar kwamen vliegen op af Onze vliegenmeppers werkten
goed", zegt William van Passel uit Graauw. „Deze carnaval gaat het
over de ontpoldering. We zitten er middenin."
Van Passel van de carnavalsvereniging De Bolussen mailde het vol
gende stuk naar de krant: „In den tijd dat wij 'de monniken' van
bisdom Gent de polders moesten inpolderen, verdienden we nog
geen cent. Het land van rondom Saeftinge was heel vruchtbare
grond, en ook toen stonden we wel eens tot ons knieën in de
stront.
Er hangen nu donkere wolken boven de polder. Als wij er aan den
ken, krijgen we de kolder. Leugens en feiten, niet begrijpen of veel
verdriet. De waarheid op dit moment zie ik niet. Ik weet niet hoe
ver we kunnen kijken. Dat komt wel uit, zal later wel blijken. Is het
een leugen of een feit. Wij worden gek van al dat gezeik. Ontpolde
ren is uiteindelijk monnikenwerk. Dus is het misschien wel gekken
werk." Het venijn zit in de staart, zegt hij.
