5 spectrum
Condoleezza en Hillary
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
avondlicht
PZC
Zaterdag 21 februari 2009
Wat willen wij in tijden van kredietcri
sis? Geruststelling. Nu, wanneer ik
krant, televisie en radio volg, dan
wordt ons in grote overdoses inge
wreven dat het slecht gaat. Niks geruststelling.
Bijna niemand ziet licht aan het eind van de tun
nel. Bij Pauw en Witteman zitten beleidsmannen
en -vrouwen ordinair te kiften over de manier
waarop de crisis moet worden ingedamd en opge
heven. En in de kranten vertoont de crisis veel
overeenkomst met voetbal: we lezen gemiddeld
zeven keer per dag hetzelfde verhaal over hetzelf
de probleem!
Ik denk na. In mijn lange leven wisselden crises af
met tijden van voorspoed, met als tussendoortje
wereldoorlog II. Tijdens de vorige crisis schreef ik
samen met leroen Krabbé een bezuinigingskook
boek, een boek dat vele drukken beleefde en dat
veel eenvoudige maaltijden behandelde, waarbij
vooral gehakt de hoofdrol speelde.
Ik pieker; wat staat ons nu te doen? We denken
na hoe wij ons huis energiezuinig kunnen maken.
Want wanneer ik naar de toekomst kijk, zie ik
vooral een tekort aan fossiele brandstoffen. Gas en
licht, waar halen we het vandaan? Zei Lange Jan!
De kinderen van een vriendin, jong en onderne
mend, hebben een klein huisje gebouwd. En ze
hebben zonnepanelen op hun dak laten zetten.
We schuiven samen met hen aan bij de keukenta
fel van hun moeder. Haar zoon begint een enthou
siast betoog over zijn warmwatervoorziening, die
nu door zonnewarmte wordt geregeld. Zijn vrouw
giechelt: „Hij kijkt de hele dag naar de meter, waar
op we kunnen zien hoeveel elektriciteit er terug
vloeit naar het lichtnet! Het betekent dat wij,naast
de investering die ongeveer tien jaar bedraagt, di
rect geld verdienen met onze zonneboiler."
Dat is een mooi vooruitzicht, ik ga mij ook laten
informeren.
En daarnaast valt er ook nog veel te lachen, ik
hoop dat de lezer door dit verhaal ook de mond
hoeken een beetje in de lachrichting kan optrek
ken!
In een oude Volkskrant staan wel vijftien foto's on
der elkaar van de voormalige Amerikaanse minis
ter van Buitenlandse Zaken, Condoleezza Rice, op
bezoek bij regeringsleiders, vice-premiers en minis
ters van buitenlandse zaken van vijftien landen.
Op al die foto's heeft Condo, zoals zij in de wande
ling liefkozend wordt genoemd, haar mooie be
nen tot ver over de knie ontbloot en sexy over el
kaar geslagen: twaalf keer links over rechts en drie
keer rechts over links! Zo deze lichaamstaal onder
deel vormde van haar strategie de vrede in de we
reld te bewerkstelligen, dan moeten wij dat Hilla
ry Clinton afraden.
Ook Rice's veel geroemde pianospel leverde wei
nig succes op. Dick Cheney, voormalig Ameri
kaans vicepresident in zijn verdediging van de
Amerikaanse martelpraktijken: „Sorry mensen,
een beetje water over je heen gegooid krijgen is
geen martelen. Wil je weten wat martelen is? Wat
dacht je van een twee uur durende piano-uitvoe
ring van Condoleezza Rice!"
Hij had waarschijnlijk gelijk. Ik zag een stukje film
van zo'n piano-optreden van Miss Rice tijdens een
afscheidsconcert bij Queen Elizabeth thuis. De ko
ningin luisterde ernaar met een blik op haar ko
ninklijk gelaat, waarop meer dan duidelijk stond
te lezen: „We are not amused."
Ik kan niet wachten om er achter te komen welke
wapens Hillary Clinton in de strijd gaat gooien!
