Weinig publiek voor jeugdige talenten
Een intrigerende actrice die vertolking
laat zweven tussen type en karakter
PZC Maandag 16 februari 2009 19
Na het Multiple Piano fes
tival, dat met relatief on
bekende muziek twee
keer een bijna volle zaal
trok, was het ronduit teleurstel
lend dat er vrijdag slechts enkele
tientallen mensen kwamen luiste
ren naar de prestaties van jeugdige
talenten. Dat was echt opvallend,
omdat het programma bestond uit
werken van Mozart en de musici,
die al vele prijzen in de wacht heb
ben gesleept, bekend Staan als ge
degen vertolkers die het niet van
populistisch gedoe moeten heb
ben.
Het concert werd theatraal inge
leid door actrice Marieke van Leeu
wen en dè vijftien jaar oude pia
nist Nicolas van Poucke opende
met de Pianosonate in nr. 9 KV
310. Mozart schreef dit werk tij
dens zijn verblijf in 1778 in Parijs.
Het Allegro maestoso zit vol pathe
tische en tragische elementen. Van
Poucke speelde het met een stevi
ge toucher en (te) veel pedaal. Per
soonlijk houd ik van een meer
transparante Mozart interpretatie,
genuanceerd en helder. Mozart is
geen Rachmaninov en vereist een
sierlijke invulling, gespeend van
overdadige romantiek. Het Andan
te werd expressief en met een juis
te in achtneming van de dyna
miek gespeeld. In de Finale (pres
to) toonde de jeugdige pianist dat
hij over een fenomenale vinger
vlugheid beschikt.
Het Strijkkwartet in Bes KV 589, is
het tweede van de drie Pruisische
Sonate, kwartet en piano
Muziek Podium Zeeland.
Sonate, kwartet en pianoconcert
van Mozart. Door Nicolas van
Poucke (piano) en het Rubens
Strijkkwartet.
Gehoord vrijdag 13 februari in de
Concertzaal in Middelburg
door Jeanette Vergouwen
Kwartetten die Mozart schreef
voor de Pruisische koning Fried-
rich-Wilhelm II. Deze vorst was
cellist en daarom is de partij voor
de cello extra rijk. De kwartetle
den: Sarah Kapustin, Sidonie Riha,
Roeland Jagers en Joachim Eijlan-
der zijn goed op elkaar ingespeeld,
er wordt naar elkaar geluisterd en
daardoor is de balans goed. Het
werk is speciaal, omdat de cello en
niet de viool regelmatig de thema
melodie brengt. Het werk vol dy
namische effecten werd knap ge
bracht met prachtige versieringen
en onderstreepte modulaties in
het Larghetto en veel emotie in
het Menuet. Het tempo in het Me
nuet was nogal snel, maar daar
door was het Trio extra spits en
sprankelend.
Het Pianoconcert nr. 12 in A KV
414 werd gespeeld in de bewer
king voor piano en strijkkwartet.
Tijdens het Allegro zochten de vijf
musici even naar de juiste balans,
maar die werd snel gevonden. De
heerlijk in het gehoor liggende mu
ziek kreeg een goede vertolking
met interessante, spits gebrachte
cadensen en mooie dialogen tus
sen strijkers en solist.
Het Andante bevat een thema uit
een ouverture van Johann Christi
an Bach, de Londense Bach, waar
Mozart veel aan te danken had.
Dit middendeel werd gevoelig, stijl
vol nogal romantisch vertolkt. Het
slotdeel Allegretto met een rondo-
vorm vormde een mooi besluit
van dit concert.
FILMS
BERGEN OP ZOOM
Cinem'actueel,
Transporter 3: 20.00 uur; The Curious Ca
se of Benjamin Button: 20.00 uur; Spion
van Oranje: 20.00 uur; Mataharis: 20.30
uur;
GOES
Merral,
New in Town: 19.15 en 21.45 uur; Spion
van Oranje: 19.00 en 21.00 uur; The Cu
rious Case of Benjamin Button: 21.15
uur; Valkyrie: 19.30 en 22.00 uur; Yes
Man: 18.45 uur;
MIDDELBURG
Schuttershof,
Cherry Blossoms - Hanami: 20.00 uur;
OOSTBURG
Ledeltheater, Australia: 20.00 uur;
TERNEUZEN
View,
New in Town: 19.30 uur; Spion van
Oranje: 21.15 uur; Curious Case of Benja
min Button: 20.15 uur; Valkyrie: 20.30
uur;
VLISSINGEN
CineCity,
De maanprinses en het geheim van het
Witte Paard: 14.00 uur; Despereaux:
13.45 en 16.00 uur; Australia: 21.00 uur;.
Bolt: 14.00 en 16.15 uur; Doubt: 19.30
uur; Friday the 13th: 22.00 uur; Kikker
dril: 13.30 en 15.15 uur; New in Town:
16.15 en 19.00 uur;
Oorlogswinter: 19.15 uur; Pink Panther 2:
13.45 en 19.00 uur; Slumdog Millionaire:
16.15 en 21.30 uur; Spion van Oranje:
17.00 en 19.15 uur; The Curious Case of
Benjamin: 15.45 en 21.15 uur; Transpor
ter 3: 21.45 uur; Valkyrie: 16.15, 19.00
en 22.00"uur; Yes Man: 19.15 uur; Sneak:
22.00 uur;
meer agendanieuws op onze webside
Nicolas van Poucke beschikt over een fenomenale vingervlugheid.
foto Ruben Oreel
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
Ik houd van toneel dat je helemaal
meesleurt en bij regelmatig gebrek
daaraan houd ik dan ook maar van to
neel, dat te denken geeft. Iéts te denken
geeft, het maakt niet uit wat. En Toneel
groep Alaska, die afgelopen week voor 25
man hun 'Safety First' speelde in het Arse
naaltheater, heeft op dat laatstgenoemde
terrein wel wat te bieden. Om te begin
nen hun uitgangspunt.
„Alaska vindt dat haar theater zich in de
wereld moet manifesteren en niet op een
eiland zichzelf moet gaan zitten uitvin
den. Dit betekent dat de onderwerpen ac
tueel, betrokken bij de samenleving en
soms politiek zijn. Omdat je niet iets
kunt zeggen over grote en complexe on
derwerpen zonder serieuze inhoudelijke
verdieping, betekent het dat de benade
ring tamelijk intellectueel is. Omdat we
theater maken en geen journalistiek be
drijven moet het dwars door en onder de
thematiek, wél kunst zijn. Dat wil zeg
gen, vormgegeven, vertaald, esthetisch en
betekenisvol op andere gronden dan al
leen in onderwerp of uitspraak."
Achter die stelling zit een nogal krasse
stellingname over veel gangbaar toneel.
Daar ga ik nu niet verder op in. Hun to
neel moet actueel zijn. En het moet 'be
studeerd' zijn. En toch kunst. Dat is de es
sentie, kort door de bocht gezegd. Of hen
dat op het podium wel zo goed lukt, be
twijfel ik, ondanks het acteertalent dat de
groep in huis heeft. Maar rond de voor
stelling doen ze wel interessante dingen.
Zo organiseren zij voor de voorstelling
een enquête van bestaande bedrijven, die
hen daar kennelijk voor betalen. Hoe
meer vragen je beantwoordt, hoe meer
korting je krijgt op de voorstelling. Hoe
voorzichtig is nu het publiek bij het ver
strekken van informatie? Hoe zorgvuldig
gaan ze om met hun privacy? Want dat -
de bescherming van de privacy - is één
van de thema's van 'Safety First'.
We weten nu al dat theaterliefhebbers
weinig geboeid zijn door pornofilms. En
dat het merendeel geen bezwaar heeft te
gen hulp bij zelfdoding door niet me
disch geschoolde hulpverleners. Als ik op
mezelf afga, dan is het afstaan van dat
soort private informatie in ruil voor een
leuke korting geen enkel probleem.
Afscherming. Bescherming. Dat
zijn de thema's. En de mensen die daar
bij 'helpen' (de beveiligingsfirma's), wie
zijn dat? Want je kunt je wel voorstellen
dat de behoefte aan bescherming bepaald
wordt door het gevoel van angst. En dat
kan iemand je ook aanpraten. Journalist
Nikkel Wesselink heeft ook dat idee. Hij
start een diepgaand onderzoek naar het
opvallende succes van de firma Zwart,
een goedlopend beveiligingsbedrijf Ge
leid door een krachtdadige vrouw. Hij
dreigt een belangrijke ontdekking te doen
Scène uit Safety First van Toneelgroep Alaska.
en moet koste wat het kost worden ge
stopt.
Zo krijgt 'Safety First' eigenlijk al snel na
aanvang het aanschijn van een 'thriller'.
Snelle dialogen, met altijd dat nét niet uit-
gesprokene. Van relatieconflict tot zaken
geheim. Tot liefdesverklaring. Snelle uiter
lijkheden ook: designinterieur, vlotte eti-
quettebabbel, strak pak. Heel onderhou
dend allemaal en knap gespeeld door be
kwame acteurs. Kees Hulst en Nettie
Blanken, niet de geringsten. En Dagmar
Slagmolen, een intrigerende actrice die
haar vertolking laat zweven tussen een
type en een karakter.
Puur toevallig was mij ter ore gekomen,
dat de vloer van het podium vol lag met
kleine spiegels. (Uren aan gewerkt.) Dat
gegeven werd aan het slot ook wel even
gebruikt, als de vloer onder de voeten
van 'mevrouw de imperatrice' begint te
kraken. Maar verder? Ik probeer me voor
te stellen wat het is om voortdurend alles
foto Jara Lucieer
in de vloer weerspiegeld te zien. Ik kan
het plaatsen bij het begrip schone schijn.
Of bij het begrip design. Maar in Vlissin-
gen is er op dat verhoogde podium totaal
niets van dat gespiegel te zien. Vergeefse
moeite. Té design en té ver gezocht mis
schien. Dat laatste gevoel blijft me sowie
so het sterkste bij.
Deze week
is het (hopelijk) nagenieten van 'Cunicu-
lus' van Neville Tranter, reeds zondaga
vond (maar te laat voor deze editie) ge
zien in De Wegwijzer. 'Romeo over Julia'
(vrijdag in De Mythe) is 'Romeo 8c Julia'
gespeeld door vijf mannen, en dat past
perfect in mijn Straatje van Nieuwsgierig
heid. Maar ik ben verhinderd. Zaterdag
dan naar de première van 'Duet' (Arse
naaltheater), over een violiste die door
MS nooit meer zal kunnen spelen.
Reageren kan via: willem.nijssen@jubii.nl