Jongen A kan zijn pijnlijke
verleden niet ontlopen
De Cosa Nostra heeft
weinig met eer te maken
www.pzc.nl/uit
Le fils de l'épicier
Valkyrie
Burn after reading
6 Donderdag 29 januari 2009 PZC
Andrew Garfield in Boy A.
door Fritz de Jong
De openbaar aanklager ken
de destijds geen twijfel:
„Ze moeten zo lang mo
gelijk worden opgesloten. Ze zijn
slecht. Ze zijn gevaarlijk." (aren la
ter mag één van de jeugdige da-
dertjes van een wrede misdaad
het toch weer gaan proberen in
de maatschappij. De tijdens het
proces als 'Jongen A' aangeduide
delinquent (Andrew Garfield),
krijgt na zijn ontslag uit de jeugd
gevangenis een nieuwe identiteit
en een nieuw leven. Onder toe
zicht van een toegewijd sociaal
werker (de ijzersterk acterende
Peter Mullan) moet de jongeman
de verloren tijd inhalen.
Hij krijgt een baan, hij sluit
vriendschappen en hij wordt ver
liefd. De toekomst lijkt hoopvol,
totdat hij op een dag een meisje
redt uit een verongelukte auto.
Zijn heldenontvangst trekt de
aandacht van een Londens boule
vardblad, dat zijn identiteit ont
hult en de pijnlijke misdaad van
jaren geleden van a tot z oprakelt.
De Ierse regisseur ]ohn Crowley,
die eerder indruk maakte met
het wervelende misdaaddrama In
termission (2003), schetst met oog
voor detail een realistisch beeld
van een grauw Noord-Engels ar
beidersmilieu. Zijn film werpt in
dringende vragen op.
In hoeverre kun je jongeren hun
(wan)daden aanrekenen? Kan ie
mand die zijn halve leven gevan
gen heeft gezeten nog normaal le
ven, of is de gewelddadige kroeg
ruzie, waarin de jongeman be
landt, een teken aan de wand?
En wie beslist of je een tweede
kans verdient? En wat betekent
dit alles voor de slachtoffers en
hun families? Het zijn prikkelen
de vragen, verpakt in een mooi
sociaal drama dat uitblinkt in
zijn natuurlijk klinkende dialo
gen en ingeleefd acteerwerk over
de hele linie.
Boy A
Regie: John Crowley. Met: Andrew
Garfield, Peter Mullan.
Te zien in Zierikzee.
door Hetty van Rooij
Iedereen die wellicht nog een
romantisch beeld heeft van
de Siciliaanse maffia, is daar
na het zien van II Dolce e l'Amoro
voorgoed van genezen. In zijn
bioscoopdebuut schildert de Itali
aanse regisseur Andrea Porporati
een rauw portret van de Cosa
Nostra.
Saro Scordia is de jonge Siciliaan
die zich door de maffia laat inlij
ven, omdat hij denkt dat zijn cri
minele pa in de gevangenis door
de politie is vermoord. Hij laat
zich strikken met mooie praatjes
over respect en eer, maar als hij
weer met beide benen op de
grond staat, blijkt hij belast met
het uit de weg ruimen van men
sen. De mooie Ada (Donatella Fi-
nocchiaro) wijst hem af, omdat
Luigi Do, Vincenzo Arnato en Dona
tella Finocchiaro (vlnr).
ze daar niets mee te maken wil
hebben.
Een film over de Siciliaanse maf
fia roept onvermijdelijk herinne
ringen op aan The Godfather. II
Dolce e l 'Amaro (Het zoet en het
bitter, de laatste woorden die Sa
ro Scordia's vader aan zijn zoon
meegeeft) is geen Godfather 4,
maar staat wel op eigen benen
recht overeind. Regisseur Porpo
rati hoort bij de Italiaanse film
makers, die er niet voor terug
deinzen om het ware gezicht van
de criminaliteit op Sicilië te laten
zien, ook al riskeren ze daarmee
hun leven. Hij maakte een uitste
kende film, waarin goed wordt
geacteerd en die er prachtig uit
ziet. Porporati weet hoe hij sfeer
moet scheppen. De machtige be
jaarde peetvaders, dinosaurussen
die alleen maar aan zichzelf den
ken, zitten steevast in een naar
geestige keuken onder kil blauw
kunstlicht.
II Dolce E I'Amaro
Regie: Andra Porporati. Met: Luigi
Do Cascio, Donatella Finocchiaro,
Vincenzo Amato.
Te zien in Middelburg.
door Bart van der Put
Met dertien Oscar-no
minaties maakt The
curious case of Benja
min Button een goede
kans om over een maand in de
prijzen te vallen.
Verrassend is dat niet: scenario
schrijver Eric Roth leverde eerder
de blauwdruk van het door Ro
bert Zemeckis geregisseerde For
rest Gump (1994), dat ook dertien
nominaties kreeg en uiteindelijk
met zes Oscars bekroond werd.
Beide films zijn sterk met elkaar
verwant, want ze tonen een halve
eeuw Amerikaanse geschiedenis
dóór de ogen van een held met
een handicap, en doen daarbij een
beroep op de traanklieren.
Met dat laatste slaat regisseur Da
vid Fincher een nieuwe weg in.
Met zijn doorbraakfilm Seyen, de
romanverfilming Fight club en het
recente Zodiac vestigde de filmma
ker een uitstekende reputatie als
grossier in wanhoop en woede,
waarbij de duistere en drukkende
sfeer aan indrukwekkend tech
nisch vernuft werd gekoppeld.
Daaraan heeft zijn nieuwe film
ook geen gebrek, want net als bij
Forrest Gump trekt Hollywood alle
moderne trucagetechnieken uit de
kast om de kijker met overdonde
rende beelden plat te walsen.
Het zeer losjes op een kort verhaal
van F. Scott Fitzgerald gebaseerde
Benjamin Button toont de levens
loop van een jongen die als stok
oude man geboren wordt en met
het klimmen der jaren een steeds
jonger lichaam krijgt. De film is
opgebouwd als een raamvertelling,
waarin de vrouw waarop de held
verliefd wordt, vanaf haar sterfbed
op diens leven terugblikt. Daar
mee verheffen Roth en Fincher
ouderdom en sterfelijkheid tot cen
trale thema's. In de kleine drie uur
die ze voor hun kroniek uittrek
ken, verliezen ze zich echter volle
dig in historische terzijdes, anecdo-
tische bijzaken en malle avontu
ren.
Erg bezwaarlijk is dat niet altijd,
want aan curieus en amusant spek
takel is geen gebrek. De voornaam
ste attractie is natuurlijk de held
zelf, in wie we bijna de hele film
Brad Pitt herkennen, hoe verwron
gen en bizar diens voorkomen
ook is. De jongen wordt als mon-
sterbaby anno 1918 in New Or
leans te vondeling gelegd, groeit er
op in een bejaardenhuis en zwerft
als zeeman de halve wereld rond,
voor de liefde een beslag krijgt en
hij door een regressief lichaam
voor lastige keuzes wordt gesteld.
De film werkt goed zolang de kij
ker in de verwonderde blik van
Button kan delen: met het gloed
vol uitgestalde rariteitenkabinet
wordt de belofte van de titel zeker
ingelost.
Roth en Fincher blijken echter
niet aan elkaar gewaagd wanneer
ze hun publiek willen ontroeren.
Waar Zemeckis in Forrest Gump
voortdurend alle register open-
In Le fils de l'épicier (De zoon van
de kruidenier) keert Antoine (Ni-
cola Cazalé) terug naar het huis
van zijn ouders om hun Franse
SRV-wagen over te nemen. Regis
seur Guirado brengt de Provence
prachtig in beeld en hij levert een
antwoord op de vraag hoe redden
oude mensen het in die lege dorp
jes, waar alle jeugd is weggetrok
ken?
Te zien in Goes ('t Beest).
Claus Graf von Stauffenberg pleeg
de in juli 1944 een aanslag op
Adolf Hitier. De film opent op het
Noord-Afrikaanse slagveld, waar
de held Tom Cruise vaststelt dat
Hitiers SS een schandvlek op het
blazoen van het Duitse leger
vormt. Als officier kan hij niet lan
ger zijn land dienen, maar moet
hij de mensheid redden.
Te zien in Bergen op Zoom, Goes, Ter-
neuzen en Vlissingen.
In Burn after reading, de nieuwe
film van de gebroeders Coen,
komt geen normaal mens voor.
Het lijkt of heel Washington be
volkt wordt door mafkezen en hal
ve garen. Burn after reading is een
zeer intelligent gemaakte komedie
met een fantastisch script, maar
het woord 'komedie' is niet afdoen
de. Er zitten donkere kantjes aan
de film.
Te zien in Bergen op Zoom.
