ii spectrum
PZC
Zaterdag 24 januari 2009
Ernest Beniest heeft een progressieve spierziekte. De thuiszorg wast hem, kleedt hem aan en helpt hem in zijn rolstoel.
thuiszorg
de chemokuren liet ze enige tijd haar ont
lasting lopen. „De schaamte is dan zo
groot", vertelt ze. Dat zij steevast door de
zelfde verpleegkundigen werd verzorgd,
was voor haar een grote opluchting. Met
trots en dankbaarheid kijkt ze naar haar
vaste verpleegkundige Angelica Visser.
„Het is echt geweldig hoe zij voor mij
heeft gezorgd."
Eerder die ochtend begon Visser haar rou
te bij de 85-jarige mevrouw Verhoef uit
Zoetermeer. Visser helpt haar bij het aan
trekken van de steunkousen. Tot voor kort
kon Verhoef dankzij een speciaal apparaat
weer zelf haar kousen aan- en uittrekken.
„Vier tot zes keer oefenen en toen kon ik
het." Om het apparaat te gebruiken, heeft
ze wel haar handen nodig. En dat gaat nu
even niet. Ze heeft tijdens een valpartij
haar hand gebroken.
ieke mensen die hulp nodig heb
ben, daar is thuiszorg voor be
doeld. Maar volgens Buurtzorg
directeur De Blok is het systeem
doorgeslagen naar het productiedenken.
„Omzet halen, daar draait het om."
Volgens voorzitter Jan Verschuren van
Branchebelang Thuiszorg Nederland, de
organisatie van particuliere thuiszorginstel
lingen, is het én-én. „Natuurlijk kijken on
dernemers naar de omzet. Dat is logisch.
Ze stoppen hun eigen geld erin. Ze willen
er hoe dan ook voor zorgen dat ze hun
centen terugverdienen", aldus Verschuren.
Daarom doet de particuliere sector het rela
tief ook goed. Van de aangesloten leden
kampt slechts eenderde met verliezen.
„Lean and mean-andernemen is ons mot
to", zegt Verschuren. „Maar wel met oog
voor de kwaliteit van zorg." Echt rijk wor
den, is slechts aan enkelen voorbehouden,
meent Verschuren.
Voor de honderden bemiddelingsbureau
tjes die als paddenstoelen uit de grond
schieten, is dat volgens hem anders. Het
zijn ondernemers die volledig hun eigen
gang gaan. „Daar zitten goede zorgonder-
nemers tussen, maar ook foute."
Uit cijfers van de Kamer van Koophandel
blijkt dat de thuiszorg een van de snelst
groeiende sectoren is in Nederland. Alleen
al in 2007 zagen 420 nieuwe thuiszorg
instellingen het licht. Een drama noemt
Jan Kramer, bestuurder Zorg van de vak
bond Abvakabo/FNV, dit. „Er is geen en
kel zicht op de winsten en dividenden in
die bedrijven. Ik ken bedrijven waar het
personeel op een houtje zit te bijten, ter
wijl de eigenaren negen ton euro aan divi
dend aan zichzelf uitkeerden."
Ondertussen moet personeel in de thuis
zorg steeds meer werk in minder tijd leve
ren. Iets dat Ernest Beniest (74) aan den lij
ve ervoer. Beniest heeft een progressieve
spierziekte. Hij kan niet meer zelfstandig
lopen. Alleen als hij zijn benen strekt, kan
hij, wanneer hij met zijn handen leunt op
de armen van verpleegkundige Jetty Por
tier, door heen en weer te waggelen voor
uitkomen.
Van de zomer werd het hem duidelijk.
Het ging niet meer. Hij vroeg een zorgindi-
catie aan. Een dag later werd hij gebeld
door een thuiszorginstelling. „Of het uit
bed halen, wassen en aankleden ook in
twintig minuten kon, was de eerste vraag
die ze me stelden", zegt Beniest. „Kijk nou
naar me? Hoe wil je dat ik dat doe met
mijn krachten." Hij liet ze weten dat hij
meer tijd nodig had. In dat geval konden
ze hem geen zorg leveren.
Een dag later kon hij bij de particuliere
thuiszorginstelling Buurtzorg terecht. Drie
vaste verpleegkundigen kreeg hij toegewe
zen, die hem om de beurt verzorgen. Zij
hebben wel de tijd.
Het Zoetermeerse kantoor van Buurtzorg
telt acht verpleegkundigen. Zonder uitzon
dering noemen ze hun huidige werkgever
een verademing. Sommigen draaien al
tien, twintig jaar mee in de zorg. Het enige
dat ze zagen, was verschraling van de zorg,
wanbeleid, reorganisaties en bezuinigin
gen.
Verpleegkundige Portier gruwt als ze de
verhalen van haar oud-collega's hoort. „Ik
sprak laatst iemand die op één avond bij
negentien patiënten de steunkousen moet
uitdoen. Daarvoor krijgt ze vijf minuten
per patiënt!" Toen Portier er nog werkte,
kreeg ze er nog tien tot vijftien minuten
voor.
Verplegend en verzorgend personeel dat
het doorgeslagen productiedenken beu is,
is de vakvereniging V8tVN niet vreemd.
Duizenden zijn inmiddels voor zichzelf be
gonnen, om te ontdekken dat ze er ook
dan bijna niet aan ontkomen. Om hun
diensten betaald te krijgen, zijn verpleeg
kundigen namelijk vaak afhankelijk van be
middelingsbureaus. Die vragen soms zo
veel geld dat het voor de zelfstandig ver
pleegkundige bijna niet rendabel is. Velen
stoppen dan ook met hun onderneming.
Dat het zover komt in de zorg, vindt Rob
van der Peet van V8EVN triest. „Er wordt
maar geklaagd dat de zorg te duur wordt.
Er moet bezuinigd worden. Maar dat ge
beurt altijd aan de basis. Het recht op zorg
wordt geschrapt. Ondertussen wordt er
soms ook grof geld verdiend in deze sec
tor. Daar zou eens naar gekeken moeten
worden."
reageren?
spectrum@wegener.nl
