spectrum 8
Verstoppen heeft geen zin
H
'Begrijp me goed, ik ben hier heel gelukkig'
PZC
Zaterdag 24 januari 2009
door Raymond de Frel
foto Mechteld Jansen
Ronald Meijer moest in zijn puberteit elf weken plat vanwege een verdraaid slechte rug. En toen
ging-ie denken. Over zijn droom ooit een horecazaak te runnen, over geloven in God én over zijn
geaardheid. Zou hij dan echt... Of verbeeldde hij het zich allemaal? Even onder de dekens verstoppen
maar weer, even aan iets anders denken. Maar voor iemand die doorgaans meteen zegt wat hij denkt,
voelt dat als een ware kwelling.
Meijer heeft het hart op
de tong. Gooi er een
kwartje in en je weet
in een mum van tijd
wat voor vlees je in de
kuip hebt. Bijna geen geheimen, zo jo
viaal en onbevangen als een kleine jon
gen en met regelmaat klagend over
wat er in zijn stad Terneuzen allemaal
fout gaat of zoveel beter kan. Het zit
nu eenmaal in hem om de gevestigde
orde af en toe wakker te schudden, om
als een luis in de pels te fungeren en
het probleem bij de kop te vatten. „Ik
loop wel eens als een olifant door een
porseleinkast en ben niet altijd even
subtiel in mijn uitdrukkingen. Ik kan
heel fel zijn, maar ben geen ruziema
ker. Ik ben overigens niet makkelijk
voor rede vatbaar, ik moet er zelf ach
terkomen dat ik fout zit."
Die strijdbare insteek om onrecht aan
de kaak te stellen zit in zijn genen. Zijn
grootouders waren tijdens de Tweede
Wereldoorlog actiefin het verzet.
„Mijn opa en oma Blokker vingen jo
den op, opa Meijer moest onderduiken
omdat hij in de Haarlemmermeer voor
op liep in het verzet tegen de Duitsers.
Ik heb opa Meijer nooit gekend, maar
door alle verhalen is hij toch een soort
voorbeeld voor mij geworden. Hij zat
echt diep in de gevarenzone. Hij heeft
steeds voor vrijheid gevochten, maar
er helaas bijna niet meer van mogen
genieten. Net na de oorlog is hij door
een tragisch ongeval om het leven ge
komen."
Meijer genoot een christelijke opvoe
ding. Nederlands hervormd, niet al te
streng („We gingen op zondag ge
woon naar het zwembad, hoor"), maar
wel overtuigd. Inmiddels heeft hij het
geloof zo goed als afgezworen. „Kan je
nog geloven als je schoonbroer op het
kanaal van Gent naar Terneuzen is ver
dronken, terwijl hij juist het water in
dook om een jongen te redden? Dat
kan ik aan de hand van het geloof niet
verklaren. Sorry hoor, maar het gaat er
bij mij niet in dat God dit soort dingen
bedenkt."
Het gezin Meijer verkaste met regel
maat van woonplaats, omdat vader als
schooldirecteur vaak van werkgever
veranderde. Na zes jaar Sint Maartens
dijk verhuisde brugklasser Ronald in
1982 mee naar Terneuzen. Hij sukkelde
toen al met zijn rug. Meijer is geboren
met een botafwijking en een auto-on
geluk maakte de situatie er niet beter
op. Na twee zware operaties om bot
uit zijn heup naar zijn ruggenwervel te
transporteren, moest-ie elf weken op
bed blijven liggen. „Dat is ontzettend
lang voor een puber. In die periode be
gon ik mij veel vragen te stellen, die er
uiteindelijk in hebben geresulteerd dat
ik mijn ouders op mijn zestiende heb
verteld dat ik homoseksueel ben. Dat
was een behoorlijke klap voor ze. Ik
heb het er zelf ook een tijd lastig mee
gehad. Je bent als ënige in de klas ho
mo en bovendien ben je ook nog eens
de zoon van de schooldirecteur. In de
beginperiode viel er echt een last van
mijn schouders af, ik zag het leven let
terlijk door een roze bril. Ik kon mijn
geluk niet op, eindelijk kon ik open
zijn. Maar na een halfjaar keerde ik te
rug op aarde. Ik liep tegen veel onbe
grip aan. Rare vragen als 'heb je het
dan nog nooit met een vrouw gedaan?'
Alsof mijn voorkeur zou veranderen
als ik eens een lekkere vrouw zou heb
ben gehad... Ik stelde dan maar me
teen de vraag terug of hij ooit al eens
een man had gehad. Je kunt homosek
sualiteit misschien lang verstoppen,
maar uiteindelijk komt het toch boven
drijven. Dan kun je er beter toch me
teen voor uitkomen? Dat is moeilijk,
maar het maakt je uiteindelijk een stuk
gelukkiger."
Klinkt makkelijk, maar Meijer weet als
geen ander dat er een boel hobbels
zijn te nemen. Hij kwam als bestuur
der van het COC in Zeeuws-Vlaande-
behoefte aan is. Daarom heb ik bij het
COC 'Midden-Zeeland aan de bel ge
trokken. Zij proberen hier iets op po
ten te zetten. Midden-Zeeland heeft
het COC-songfestival gewonnen, dus
moeten ze de volgende editie zelf orga
niseren. Het zou bij wijze van aftrap
toch hartstikke mooi zijn om dit evene
ment in Terneuzen te houden?"
Meijer zal zich daar zelf niet al te na
drukkelijk mee bemoeien..De tijd van
actievoeren, langlopende projecten op
zetten en vergaderen in tal van bestu
ren heeft hij achter zich gelaten. Eind
jaren negentig was hij vier jaar gemeen
teraadslid voor GroenLinks, maar de
start van zijn broodjeszaak slokte hem
zo op dat hij niet meer in staat was
zijn raadswerk fatsoenlijk uit te voe
ren.
„Via het COC raakte ik betrokken bij
de oprichting van jongerencentrum Ka-
lashnikov. Die punkscene trok mij wel.
Niet eens zozeer vanwege de muziek,
want daar zat soms vreselijke herrie
bij, maar vooral vanwege de kritische
ren jarenlang op voor de belangen van
homo's en nog altijd trekt hij zich het
lot van jongens en meiden aan die met
hun gevoelens worstelen. „Er zijn nu
weer nieuwe problemen. We leven in
een multiculturele samenleving, waar
van mensen deel uitmaken die homo
seksualiteit vanwege hun geloofsover
tuiging verafschuwen. Vooral in grote
steden kan je het daarom pittig heb
ben. Neem Amsterdam, dat toch
wordt gezien als gaystad nummer één.
Daar bespeur je nu steeds meer geweld
tegen homo's. In Terneuzen is daar
veel minder sprake van, maar je moet
de trend zeker niet negeren. Begrijp
me goed, er is ook een grote groep die
er helemaal geen problemen mee
heeft. Als een moslim in ritijn zaak een
broodje bestelt waarin varkensvlees is
verwerkt, meld ik hem of haar dat. Dat
is een kwestie van wederzijds respect.
Maar er is ongetwijfeld ook'een groep
die geen broodje bij Meijer haalt, om
dat hij homo is. Prima, dan gaan ze
maar naar een ander."
et gebeurt nog regelmatig dat
ouders met hun kind Meijers
broodjeszaak binnenstappen
om hun verhaal te doen. „Na strubbe
lingen in het bestuur heb ik mijn voor
zitterschap van het Zeeuws-Vlaamse
COC in 2001 neergelegd. Niet veel la
ter was het, waarschijnlijk mede door
de opkomst van internet, gebeurd met
dat COC. Er zijn nog wel wat initiatie
ven geweest, maar op dit moment is er
bijna niets voor homoseksuele mensen
in Zeeuws-Vlaanderen. Terwijl er echt
opstelling tegenover de maatschappij.
Zo kwam ik ook bij GroenLinks te
recht. Er moest hier in die periode ook
echt iets gebeuren. Van de elfhonderd
woningen in de binnenstad waren er
honderd aan drugs gerelateerd. Het is
toch niet normaal dat de buurtbewo
ners de Donze Vissersstraat moesten
uitroepen tot drugsvrije zone om een
barbecue te kunnen houden?"
„We hebben echt gestreden voor een
gedoogbeleid. Met succes. Ik kon het
jammer genoeg vanwege Pays de Mer
niet volhouden als raadslid. En dan
moet je dus niet vanwege die raadsver-
goeding op het pluche blijven zitten.
Daar doe je jouw kiezers echt mee te
kort."
Het gedoogbeleid bracht rust in de
stad en ook Meijer hield zich sindsdien
hoofdzakelijk koest. Tot hij eind vorig
jaar een déjavu kreeg. NadapcofFee-
shop Checkpoint vanwege overtredin
gen van de Opiumwet werd gesloten,
staakte ook de tweede shop Miami na
een inval tijdelijk de Verkoop van soft
drugs. Straatdealers roken meteen hun
kans om de onwetende stroom Franse
en Belgische drugstoeristen op te van
gen. De meeste binnenstadbewoners
uitten hun zorgen alleen onder elkaar.
Meijer niet. „Ik snap die mensen heel
goed, maar je moet het probleem toch
benoemen? Anders gebeurt er niets.
Het was hier echt weer even een zooi
tje, maar gelukkig heeft kordaat optre
den van de politie erger voorkomen. Ik
was echt bang dat de oude situatie zou
terugkeren. En dat terwijl het centrum
van Terneuzen zo'n prachtig dorp is.
Het is hier zo gemoedelijk, er is hier zo
veel moois. Maar de meeste Terneuze-
naren'willen het niet zien. Ja, ook ik
kan mij over van alles druk maken.
Over een terrassenbeleid dat horeca
ondernemers verplicht om al hun be
zoekers vanaf één uur 's nachts binnen
te hebben. Belachelijk! Dat soort din
gen steekt mij, het wordt zo bijna on
mogelijk gemaakt om er iets gezelligs
van te maken. Maar toch, Terneuzen
zou nog mooier zijn als de inwoners
niet alle nieuwe initiatieven meteen af
kraken. Ik mis een gevoel van trots."
Zo, Ronald Meijer maakt zich
weer eens even boos. Duurt
meestal niet zo lang, de donder
bui drijft doorgaans snel weer over.
„Begrijp me goed, ik ben hier heel ge
lukkig. Ik heb een mooie zaak opge
bouwd, heb een schat van een vent...
wat wil ik nog meer? Ik zou Terneuzen
alleen verlaten voor het buitenland.
Mijn vriend Erwin en ik zouden ooit
graag naar Turkije verhuizen. Toen
ons, los van elkaar, werd gevraagd
waar wij na onze dood willen worden
uitgestrooid, zeiden we allebei: boven
de Galatabrug in Istanboel. Die stad
heeft alles. Cultuur, historie, vrijheid.
En je hoeft er als homo echt niet bang
te zijn dat je niet wordt geaccepteerd.
Er is zelfs een behoorlijke uitgaans-
scène voor homoseksuelen. Weet je
wat het is? Zolang je normaal doet, is
er helemaal niets aan de hand. Ja, als je
in vrouwenkleding over straat gaat,
word je vast nagekeken. Maar dat is in
Terneuzen niet anders.
Of onze droom waarheid wordt? Geen
idee. We zien het wel. Sinds de dood
van mijn schoonbroer, vijftien jaar ge
leden, zijn Erwin en ik ons heel be
wust van het feit dat het morgen alle
maal voorbij kan zijn."
Ronald Meijer
Geboortedatum: 21 maart 1965
►- Geboorteplaats: Harderwijk'
Woonplaats: Terneuzen
Burgerlijke staat: geregistreerd partner
schap met Erwin de Bruijn
Kinderen: geen
►- School: LEAO, via leerlingwezen diploma
verkoopmedewerker, diverse cursussen
op mbo-niveau.
Loopbaan: verkoper bij Van der Meer Da
mesmode in Terneuzen, loonadministra-
teur bij de Belastingdienst en sinds 1998
eigenaar van brasserie Pays de Mer in Ter
neuzen.
