O
'Gewoon' zal het nooit worden
'De meisjes moeten de topprioriteit blijven, ook al is hun vader de leider van de vrije wereld'
tfe °'J
eo. "iet:
re.
st
w"l
Michelle Obama
PZC Zaterdag 24 januari 2009 1 1
in een vissenkom
'C/e °"l
ern 0s
e// 9oec/ en.
">ee
'e/?
Barack Obama en zijn vrouw willen
hun kinderen een zo normaal
mogelijke jeugd geven. Maar hoe doe
je dat als alle ogen op ze gericht zijn?
Malia en Sasha moeten vooral genieten
van hun tijd in het Witte Huis, raden
de dochters van ex-president Bush aan.
door Miriam van den Brand
Sfl
l'O
un leven in het bekendste
huis van Amerika begon
met een feestje. Malia (10)
en Sasha (7) Obama moch
ten met klasgenootjes het
presidentiële onderkomen
aan 1600 Pennsylvania Ave
nue verkennen terwijl hun ouders over de
dansvloer zwierden op inaugurele feestjes.
Ze konden aanschuiven bij hun favoriete
films, High School Musical 3 en Bolt en
werden door personeel meegenomen
op speurtocht. Een traditie. Ook Chel
sea Clinton (toen 12), kreeg zon tocht
voorgeschoteld.
Sinds dinsdag, toen vader Barack presi
dent van de VS werd, is het leven van Ma
lia en Sasha voorgoed veranderd. Geen
aspect van hun leven zal nog privé zijn als
het aan de media ligt. De interesse wordt,
extra aangewakkerd omdat de meisjes zwart
zijn. Maar ook de risico's zijn toegenomen.
Een wandelingetje zonder bodyguards zit er
echt niet meer in.
Zelf kijken Malia en Sasha uit naar hun verblijf
in het Witte Huis. „Het wordt cool", zei Sasha.
„Ik ben vooral blij dat ik mijn nieuwe kamer
zelf mag inrichten", vertelde Malia. Aan aflei
ding geen gebrek, met een zwembad, bowling
baan, tennisbaan en bioscoop op het terrein.
Het Witte Huis telt 134 kamers en 35 badka
mers.
Hun voorgangers, Jenna en Barbara Bush, we
ten hoe het is in het Witte Huis. Ze kwamen
er al op 7-jarige leeftijd toen opa president was
en keerden er terug toen hun vader aantrad. Ze
weten hoe het voelt om in de 'vissenkom' te
wonen en hebben de Obama-kinderen in een
brief advies gegeven. Om ervan te genieten,
om zich te omringen met goede vrienden en
om hun vader te blijven zien als hun vader en
zich niet te laten afleiden door het oordeel van
de buitenwereld.
De dochters van Obama zijn de eerste echt jon
ge kinderen in het Witte Huis sinds Amy Car
ter er in 1977 met haar ouders op 9-jarige leef
tijd introk. Amerika is collectief gek op de
schattige meisjes.
De uitdaging voor Barack en Michelle Obama
is nu hun kinderen een zo normaal mogelijke
opvoeding te geven. De president heeft al aan
gegeven zijn dochters waar dat kan uit de pers
te houden. „Wat ze onder meer zo charmant
maakt, is dat ze zich niet zo druk maken over
tv-camera's of de politiek en dat willen we
graag zo houden."
Obama zei dit nadat hij met zijn hele familie
een interview had gegeven tijdens een verjaar
dagsfeestje. Daar had hij later spijt van. „Ik
denk dat het niet gezond is en dat we dit soort
dingen in de toekomst vermijden."
Michelle Obama heeft zichzelf de titel 'First
Mom' gegeven. Ze benadrukt dat de kinderen
hun eigen kamer moeten opruimen en hun ei
gen bed opmaken. „De meisjes moeten de top
prioriteit blijven ook al is hun vader de leider
van de vrije wereld."
Maar ze zal zich erbij moeten neerleggen dat
keuzes die andere ouders vrij kunnen maken,
in haar geval voortaan uitgebreid worden be
commentarieerd. Dat bleek al toen Malia aan
gaf als hondje een goldendoodle, een kruising
golden retriever en poedel, te willen. Dat is een
hond met minimale haaruitval, wat goed uit
komt omdat Malia allergisch is. Dierenbescher
mers stonden op hun achterste benen. Waar
om geen hond uit het asiel?
Ook de schoolkeus ging niet onopgemerkt
voorbij. Michelle'koos voor Sidwell Friends,
een privéschool waar ook Chelsea Clinton naar
toe ging. Waarom geen openbare school, was
de kritiek.
Malia en Sasha zijn zo jong dat het oordeel van
de wereld mild zal zijn. Een misstapje is zo ver
geven. Anders ligt dat bij oudere presidentskin
deren, zo toont het verleden. Chelsea Clinton
werd keihard onderuit gehaald door komieken
en media. Omdat haar haar pluizig was of om
dat ze onhandig zou zijn. Tijdens haar studie
ebde de belangstelling weg. Chelsea sprak niet
meer met de media. Inmiddels is ze terug met
een nieuw imago als slimme en scherpe
vrouw.
Ook de tweeling Bush kon niet opgroeien zon
der camera die iedere fout registreerde. Zo wer
den Jenna en Barbara betrapt op het drinken
van alcohol terwijl ze nog minderjarig waren
en probeerden ze met een vervalste identiteits
kaart een restaurant in te komen.
De zusjes beschrijven in hun brief aan de Oba-
ma-meisjes hoeveel plezier ze hebben gehad.
Maar niet ieder presidentieel kind had het naar
de zin. Luci Johnson, dochter van Lyndon, haat
te haar rol en wilde 'normaal' zijn. Ze noemde
de woning 'een museum en een gevangenis'.
Wat de Amerikanen vooral voor de geest staat
als ze kleine kinderen op 1600 Pennsylvania
Avenue zien, zijn de vertederende beelden van
president Kennedy die in de Oval Office speelt
met zijn kinderen John en Caroline. Die laatste
had een pony, Macaroni, die vrij mocht rondlo
pen in de tuin.
Jenna en Barbara geven Malia en Sasha de tip
van de balustrade te glijden, feestjes te geven
en vooral lol te hebben in 'het magische huis'.
Of de zusjes Obama daar gehoor aan geven,
moet blijken. Als ze echt zin hebben in katten
kwaad, kunnen ze een voorbeeld nemen aan
Tad Lincoln, zoon van Abraham. Hij kwam er
achter hoe je alle bellen in het huis in één keer
kon laten rinkelen, verstoorde vergaderingen
van zijn vader, beschoot hem met nep-kanons-
kogeltjes en spande geiten voor een stoel die
hij dan door het Witte Huis liet trekken.
Reageren? nieuwsredactie@wegener.nl
Presidentskind of
koningskind, je jeugd is
niet 'gewoon'. Ook al
vragen je ouders iedereen
om je zoveel mogelijk
met rust te laten.
door Hans Jacobs
Net nu Europese konink
lijke families hun
kroost een 'zo normaal
mogelijke' opvoeding
willen geven en ze naar 'gewone'
scholen sturen, wordt de vrijheid
die dat prinsen en prinsesjes biedt,
weer beperkt door de moderne
communicatiemiddelen. Met mo
biele telefoons bijvoorbeeld die ge
luid opnemen en ook foto's en
filmpjes kunnen maken die bin
nen enkele seconden via internet
met de hele wereld worden ge
deeld. Privacy bestaat niet meer.
Prinses Maxima raakte haar fotoca
mera kwijt in Argentinië en zag de
daarop bewaarde beelden opdui
ken op televisie en in tijdschriften.
De Britse prins Harry werd aan de
schandpaal genageld nadat iemand
uit zijn militaire peloton grappig
bedoelde video-opnamen uit zijn
diensttijd van Harry's laptop pluk
te en doorverkocht. Een konings
kind dat in de fietsenstalling een
jointje rookt of een eerste kus uit
wisselt, moet er tegenwoordig op
rekenen dat beelden daarvan bin
nen een uur te zien zijn op You-
Tube of GeenStijl.
Er is geen terughoudendheid
meer. Ook niet bij (voormalig) per
soneel dat in de media gretig af
trek vindt voor een verhaal over
bijvoorbeeld een niet deugende ko
ninklijke opvoeding, zoals de Bel
gische prinses Astrid vorig jaar
overkwam.
Daarom ook dat de Oranjes tegen
woordig assertiever optreden om
met name de prinsesjes te vrijwa
ren van immer spiedende came
ra's. Het gaat er daarbij om, zo ver
duidelijkte koningin Beatrix in
2005 'ruimte te scheppen voor de
kinderen'.
Willem-Alexander en Maxima zijn
ook terughoudend geworden in
wat ze over hun kinderen vertel
len. Hoe minder over hen bekend
is, hoe meer vrijheid de meisjes
hebben. Maar 'helemaal gewoon'
is Amalia natuurlijk niet. De
ouders en oma's van klasgenootjes
staan minder vaak in de krant en
komen niet zo vaak op televisie als
die van het erfprinsesje. En voor
de skivakantie van haar medeleer
lingen trekt de internationale foto
pers niet massaal naar het Oosten
rijkse Lech.
Dat koningskinderen naar school
gaan, is nog niet zo lang gebruike
lijk. Koningin Wilhelmina werd
thuis door privéleraren onderwe
zen, de Britse koningin Elizabeth
eveneens. Voor koningin Juliana
werd op paleis Noordeinde een
klasje met drie medeleerlingen in
gericht. Koningskinderen waren
immers niet 'gewoon'.
Bij de Oranjes waren Juliana's vier
kinderen de eersten die ook echt
naar school gingen, waarbij Juliana
het volk nadrukkelijk vroeg haar
dochters met rust te laten.
Een verzoek dat een kwart eeuw
later werd herhaald door prinses
Beatrix en weer dertig jaar later
door Willem-Alexander en Maxi-
