Cultuur
Aviv Quartet heeft toekomst
De goedkoopste autoverzekering BenZeker
van Nederland?
Misschien was het toch wel
de Week van het Grote Geluk
film ra i ra - h wêêêbê r ra -mrara
kamermuziekserie
agenda WÊÊÊÊÊÊÊÊÊS
nader beschouwd
PZC Maandag 19 januari 2009 19
MIDDELBURG - Sergey Ostrovsky,
Evgenia Epshstein, Shuli Water
man en Rachel Mercer richtten
twaalf jaar geleden het Aviv Quar
tet op. De vier musici zijn enthou
siast en bereid om zich te ontwik
kelen. Er werden vele masterclas-
ses gevolgd en het kwartet won
ook prestigieuze prijzen. Het is
dan ook een verdienste van de
Stichting Kamermuziek Zeeland
dat zij dit ensemble heeft gepro
grammeerd. Van zo'n kwartet mag
je kwaliteit en juist dat ietsje meer
verwachten. De verwachtingen
werden volledig ingelost.
Aviv bezit een mooie totaalklank,
nog niet die mooie ronde toon
van het Emerson Kwartet, maar
toch een eigen kleur. De musici
zijn niet alleen goed op elkaar inge
speeld, er wordt ook geluisterd
naar elkaar zodat er samen wordt
geademd. Opvallend is de inbreng
van de middenstemmen. De pri
marius speelt technisch verbluf
fend knap, maar produceert soms
een iets te scherpe toon, de celliste
speelt sterk, met een volle toon en
levert een robuust fundament.
Strijkkwartetten van Beethoven,
Sjostakovitsj en Brahms. Door het
Aviv Quartet. Gehoord op vrijdag
16 januari in de Concertzaal in
Middelburg.
door Jeanette Vergouwen
Het openingswerk: Strijkkwartet
in G op. 18 nr. 2 van Ludwig van
Beethoven maakte op mij een die
pe indruk. Meteen was duidelijk
dat deze compositie gebracht werd
met voldoende dynamiek en dat
er veel zorg besteed werd aan nu
ances en afwisseling van zachte en
harde passages. In het Adagio can
tabile werd duidelijk dat vier indi
viduele musici echt samen musi
ceerden. De melodielijnen vloei
den ineen en werden verstrengeld,
en toch etaleerden elke musicus
zijn eigen kwaliteit. In het Scher
zo, vol contrasten, was de dialoog
tussen de eerste viool en de ande
re drie strijkers opmerkelijk. In de
Finale, met een dynamisch ritme
en een mooie solo door de cello,
was duidelijk dat het technische
peil hoog lag. Er werd virtuoos ge
speeld, maar ook uiterst muzikaal.
Het Strijkkwartet in F op. 73 nr. 3
componeerde Dmitri Sjostakovitsj
in 1946. Het werk zit, typisch voor
Sjostakovitsj, vol humor en bijten
de spot. De compositie in vijf de
len kent gewaagde samenklanken,
ongewoon felle frasen en nostal
gisch klinkende passages. Hoe on
heilspellend klinken de tonen als
er gebruik gemaakt wordt van de
met strijkstok geslagen akkoorden
en hoe weemoedig en echt Rus
sisch klinkt het Adagio.
Na de pauze werd het Strijkkwar
tet in a op. 51 nr. 2 van Johannes
Brahms vertolkt. Zoals veel van de
werken van Brahms is ook deze
compositie symfonisch van opzet.
Juist de afwisseling in de verschil
lende delen, zoals de canon in het
Andante en de speelse elementen
in het Menuet, werden goed in de
verf gezet. Het samenspel was
mooi en de spanningsbogen wer
den goed doorgetrokken. Een ta
lentvol strijkkwartet met brede
toekomst mogelijkheden.
BERGEN OP ZOOM
Cinem'actueel,
Australia: 20.00 uur;
Yes Man: 20.00 uur;
Wit licht: 20.00 uur;
II y longtemps que je t'aime: 20.30 uur;
GOES
Merral,
Australia: 18.30 en 21.30 uur;
Oorlogswinter: 19.00 uur;
Saw V: 21.15 uur;
Wit licht: 19.30 en 22.00 uur;
Yes man: 19.15 en 21.45 uur;
MIDDELBURG
Schuttershof,
Bride Flight: 20.00 uur;
OOSTBURG
Ledeltheater,
Bride Flight: 20.00 uur;
TERNEUZEN
View, Oorlogswinter: 20.15 uur;
Yes man: 21.15 uur;
Wit licht: 19.00 uur;
Australia: 20.15 uur;
VLISSINGEN
CineCity,
Australia: 16.00 en 20.15 uur;
Bedtime stories: 14.00 uur;
Boy in the striped pyjamas: 14.00 uur;
Frost/Nixon: 16.15 en 19.15 uur;
High school musical 3: 14.00 uur;
Madagascar 2 (nl): 14.00 uur;
Oorlogswinter: 13.45,16.15 en 19.30
uur;
Piet piraat: 13.45 uur;
Public enemy number one: 16.15 en
21.45 uur;
Quantum of Solace: 16.30 uur;
Righteous Kill: 22.00 uur;
Saw V: 22.00 uur;
Seven pounds: 16.00,19.00 en 21.45
uur;
Wit licht: 19.15 uur;
Yes man: 13.45,16.15,19.15 en 22.00
uur; Sneak: 22.00 uur.
OP PAD
MAANDAG 19 JANUARI
Peuterfeestje
De bibliotheek in Bruinisse haakt in op
de Nationale Voorleesdagen met een peu
terfeestje. De kleintjes kunnen met hun
ouders luisteren naar het verhaal Anton
kan toveren.
Bruinisse, bibliotheek, 10.00 uur.
meer agendahieuws op onze website
door Willem Nijssen
Het was de Week van de Illusie,
dit keer. Ik weet nooit of ik die
verkies boven de Week van de
Aangrijpende Tragedie, of boven
de Week van de Bevrijdende Humor. Of
zelfs boven de Week van het Grote Ge
luk, wanneer Tragedie of Humor of Illu
sie in één week samenvallen. Het begon
in Brugge, waar ik naar 'Wintervögel-
chen' ben gaan kijken. Dat is een zeer
vrije bewerking van 'The winter's tale'
van Shakespeare, door Jan Decorte (on
der meer Compagnie Marius). De wijze
eminentie en het enfant terrible van het
Vlaamse theater had er weer zijn dwaze
best op gedaan.
Midden op het podium stond een open
houten kubus. Dat was 'het toneel'. Aan
de zijkant zaten de spelers klaar op stoe
len en als ze op moesten komen (er was
namelijk ook een verteller) dan liepen ze
eerst naar een stapeltje attributen buiten
de kubus. Kroon op, valse baard aan, en
een bordje om de nek" met een naam er
op. Want ze speelden allemaal meerdere
rollen, soms twee in één fragment, en
dan draaiden ze gewoon hun bordje en
hun stem om. Dat is geen doorprikken
van de Illusie meer, dat is doorboren. En
wat doet ons dan toch nog 'geloven'. En
waarin?
Iets soortgelijks gebeurt er, als je een pop
penspeler een dooie pop tot leven ziet
wekken: hand in de mouw, andere hand
in het hoofd. Een andere stem, een ruk of
een knik met het hoofd en hup, daar is le
ven. Poppenleven. En als een ander, een
niet-poppenspeler, dat hoofd er dan weer
afrukt, en het misprijzend op de grond
smijt? Zijn er dan illusies aan diggelen?
Zo gaat het er aan toe in 'Koffiehuis De
Ooievaar' van Fred Delfgaauw en Sjaak
Bral. Een voorstelling waarin twee totaal
verschillende broers samenkomen na de
dood van hün vader. In het voormalige
ouderlijk huis annex koffiehuis. De een
met de bravoure van een cabaretier, de an
der met de illusie van een poppenspeler.
Er is al veel opgeruimd, maar het belang
rijkste moet nog aangepakt worden. Het
verleden.
Doet het er toe, dat verhaal? Want je hebt
toch die poppen. Daarmee te zien spelen
(en oké, dat moet dan érgens over gaan)
is toch de essentie? En ja, dat is waar. Ik
ken geen gullere uitnodiging om je fanta
sie, om het kind in je, zijn gang te laten
gaan. Niets gemakkelijkers ook om aan
toe te geven. En niets heerlijkers om in te
geloven. Lang leve de Illusie. En zulke
mooie koppen. Zodanig mooie details:
frons, haar, baret. Zulke fijne gebaartjes:
wrijven onder de neus, krabben aan het
oor, de baret weer netjes op half vijf
En anders heb je nog de dolle pret. Want
die éne broer, dat is nogal een volks type.
Die neemt geen blad voor de mond, en
haalt met smakelijk genoegen herinnerin
gen op aan bepaalde types die dat koffie-
Fred Delfgaauw (links) en Sjaak Bral.
huis bezochten. Zo ontstaan min of meer
losse sketches, van bijvoorbeeld Ome Ko.
En die flapt er nogal een en ander uit,
zonder censuur! Over zijn vrouw bijvoor
beeld.
Maar daartussen zit dus dat verhaal, en
na een poos wordt het steeds duidelijker
dat het er is. En dat we er aan zullen moe
ten geloven. Dat niemand in de zaal, ook
niet die twee broers, 'Brani' en 'Depri',
nog de andere kant uit kan kijken. Het
verhaal van twee broers, die aan elkaar
verknocht zijn en toch elkaar niet kun
nen begrijpen. (Eigenlijk een oerthema,
besefik nu. Kaïn en Abel.) Ze willen wel,
en als kind waren ze het ook, twee zielen,
één familie. Maar er staat zoveel tussen
hen. Familiegeheimen. Stil verdriet. Het
nooit gekregene.
Het grijpt naar de keel, zou die zelfs kun
nen dichtsnoeren, als het verhaal niet
zou eindigen in een grandioos hilarische
apotheose met de knettergekke generaal.
Zoveel humor, zoveel zelfspot, zelfs waar
mee niet te spotten valt: de illusie. Tra
giek. Humor (ook in 'Wintervögelchen',
natuurlijk). En Illusie. Misschien was dit
toch wel de Week van het Grote Geluk.
Deze week
is Vlaams gekleurd. Op donderdag (22 ja
nuari) komt Kommil Foo naar De Mythe.
Hun 15e programma heet 'Wolf, en is
uiteraard weer een mix van sketches, lied
jes, slapstick en mime. Onovertroffen. Bo
zer én sfeervoller dan ooit, naar het
schijnt. Zaterdag ga ik in Gent kijken naar
de marathon 'Tien geboden' (de 'Deka-
loog' van Kieslowski) van NTGent, daar
na op tournee door Nederland. Helaas
niet dichterbij dan Tilburg (8 februari) of
Rotterdam (14 februari)
Reageren kan via: willem.nijssen@jubii.nl
BenZeker.nl vergelijkt en helpt u op weg!
