Communiceren als hobby
spectrum 6
heel de wereld'
West Zeeuws-Vlaanderen is het mooiste gebied van
PZC
Zaterdag 17 januari 2009
Golvende grijze lokken, een brede glimlach en weidse armgebaren zijn kenmerkend voor Ab Verhage,
de veilingmeester van Middelburg, Zeeuws-Vlaming in hart en nieren én pastor die vol overtuiging de
kracht van het geloof verkondigt, maar die niet houdt van vrome mensen die met de Bijbel op je kop
slaan. Hij pakt de komende week weer zijn koffers voor een verblijf van enkele maanden in de Domini
caanse Republiek. Communiceren met mensen is zijn grootste hobby.
door Ali Pankow
foto Mechteld Jansen
Alles wat hij meemaakt in
zijn leven heeft zin. Alle
stukjes, wit of zwart, val
len als een legpuzzel in
elkaar. God heeft immers
het beste met hem voor. Dat geeft rust,
vertrouwen en richtlijnen. Het geloof
speelt een prominente rol in het leven
van Ab Verhage. Als telg uit een gere
formeerd gezin is godsdienst hem met
de paplepel ingegeven. Daar heeft hij
nooit problemen mee gehad. „Ach, het
leven was toen ook veel simpeler! Je
had nog niet zoveel vertier. Boven
dien: ouderlijke regels waren regels.
Als je 's avonds om elf uur thuis moet
zijn, dan was je om elf uur thuis. En
één van de Tien Geboden luidt 'Eert
uw vader en uw moeder, opdat het u
wel gaat'. Dat gebod houdt dus ook
een belofte in. Dat is mooi hè?", vraagt
hij lachend en met glinsterende ogen.
Ab Verhage straalt plezier in het leven
uit. Hij heeft er al veel uitersten in be
leefd. Zo vertoefde hij vaak in de duur
ste hotels in onder meer Parijs, Lon
den, Madrid en New York, tussen
schatrijke lieden, maar aanschouwt hij
ook met eigen ogen de schrijnende ar
moede in de Dominicaanse Republiek.
Hij probeert daar met zijn Brigade de
la Luz, al is het dan wellicht een drup
pel op een gloeiende plaat, een helpen
de hand in te bieden.
Ab houdt van mooie dingen om zich
heen. Als zoon van een antiquair wist
hij zich van jongsaf aan omringd door
antiek en kunstvoorwerpen.
„Mijn vader nam mij een keer mee
naar een grote veiling in Brussel. Dat
was allemaal heel deftig. Mooie spul
len, plechtige mannen achter een tafel.
Het sprak me wel aan. 'Dit wil ik ook',
besloot ik toen. Ik zal een jaar of 18
zijn geweest. Na mijn HBS ben ik aller
lei studies Kunstgeschiedenis gaan
doen. Veel praktijkervaring heb ik op
gedaan tijdens kunstveilingen over de
hele wereld. Soms zat ik meer'in vlieg
tuigen dan dat ik thuis was. Mijn per
soonlijke interesse gaat vooral uit naar
schilderijen en mijn smaak is heel
breed."
„Het allermooiste schilderij? (na een
korte bedenktijd, red). Dat is een klein
werkje van Rembrandt. Ik denk van 30
bij 40 centimeter. Het hangt in het Me
tropolitan Museum in New York. Het
is een portretje van Hendrikje Stoffels
en Rembrandt heeft daar al zijn liefde
voor haar in weten te leggen. Daar
raakte ik ontroerd van."
Ab is een man van verhalen. Zij die
nen als sierlijke verpakking voor zijn
talrijke ervaringen en belevenissen.
Dus: „Een mooi verhaal. Ik werd des
tijds door een miljonair uitgenodigd
een schilderijencollectie voor hem sa
men te stellen. Hij gaf me een ongeli
miteerd chequeboek mee met de op
dracht: 'Als je iets moois ziet, dan koop
je dat. 'Zo', zei ik, 'dat kan'. Ik heb zül-
ke prachtige dingen gekocht toen: een
Brueghel en een )an Goyen bijvoor
beeld. Ik had in die tijd veel steun van
kenners uit het Israël-circuit. Zij ver
trouwden mij en hielpen me mooie
dingen te vinden. Misschien kwam dat
wel door mijn naam: Abraham Izaak."
Met zijn 28 jaar was Ab destijds de
jongste veilingmeester van Nederland.
Zijn eerste eigen veilinghuis was geves
tigd in Groede. Inmiddels is Veiling
huis Verhage aan de Houtkaai in Mid
delburg al 40 jaar een begrip. Waarom
is hij eigenlijk nooit in de provincie
hoofdstad gaan wonen? Zijn ogen wor
den groot van verbazing. „Ik ben een
Zeeuws-Vlaming in hart en nieren.
Toen God de wereld schiep, heeft hij
.West Zeeuws-Vlaanderen in de palm
van zijn hand geschapen. Dat is van
een schrijver, een zekere Elshout meen
ik. Maar echt, West Zeeuws -Vlaande
ren is het mooiste gebied van heel de
wereld."
Maar waarom woont hij dan nu in het
Belgische Maldegem? „Nou ja, dat is
maar net over de grens hoor. Dat
hoort gewoon bij Zeeuws-Vlaande
ren", lacht hij die kanttekening snel
weg met de flamboyantie die hem ei
gen lijkt.
Diplomatie komt hem van pas,
vooral ook in zijn vak. „Dat is
inderdaad wel gemakkelijk."
Het volgende verhaal borrelt op. „Ik
heb wel eens een boedel op Walche
ren moeten verdelen. Een boerderij
met wel 30 a 40 erfgenamen. Zij waren
het allemaal oneens. 'Ga jij daar maar
naar toe', zei de notaris tegen mij. Ik
ben er naar toe gegaan, heb met al die
mensen aparte gesprekken gevoerd en
aan het einde van die dagen was de fa
milie verzoend. Sommigen van hen
zijn me later op het kantoor nog ko
men bedanken. Dat is toch mooi!"
Ab heeft als veilingmeester veelvuldig
ervaren dat rijkdom maar betrekkelijk
is. Jaren geleden zo rond zijn zestigste,
stond hij eens bij het graf van een vroe
gere, gefortuneerde cliënt. „Die man
was zo rijk geweest en nu lag hij daar.
Ik zag al die dorre bladeren vanaf dat
graf in de wind omhoog dwarrelen en
op dat moment heb ik besloten theolo
gie te gaan studeren."
Hij volgde een schriftelijke studie; het
vergde wel enkele jaren voordat hij
zich echt 'pastor' mocht noemen. „Ge
loven is zo'n abstract begrip. Het
wordt pas concreet als je het geloof in
werking stelt van het dagelijks leven.
Sommigen mensen zijn wel thuis in
de Bijbel, maar willen zij ook echt gelo
ven? Ik vraag mij wel eens af hoeveel
christenen er nou echt opnieuw gebo
ren zijn. Dat is een zeer gevoelig onder
werp binnen de kerkelijk traditie."
Ab illustreert zijn onderscheid
tussen een klein, tijdelijk,
zwak en groot geloof met
weer een handvol verhalen, waaron
der die over de man die halstarrige wei
gerde zijn hoed af te zetten in de kerk.
„Aan het einde van de dienst vraagt de
dominee waarom de man geen gehoor
heeft gegeven aan het verzoek van een
ouderling noch aan dat van de vrouw
achter hem. De man antwoordt: Ik
ben al vijftien keer naar uw kerk geko
men en dit is de eerste keer dat ie
mand iets tegen mij heeft gezegd." Vol
gens Ab moet het toch duidelijk zijn
dat leven volgens christelijke richtlij
nen feitelijk het beste is. „Waar de
godsdienst verdwijnt, verwildert het
volk.'Als je de ander liefhebt zoals je
zelf kun die ander toch nooit kwaad
doen? Alle wijsheid zit in de Tien Ge
boden. Als je die verlaat, geen respect
meer hebt voor elkaar, wat blijft er dan
over? Dan kan er een vrouw in een
bushokje worden mishandeld. Dan
kan er een oude man in zijn huis wor
den overvallen. Ik heb het over een
normale samenleving. In alle gevallen
zijn er natuurlijk extremen mogelijk,
maar daar heb ik het niet over. Ik houd
overigens niet zo van vrome mensen.
Die slaan je plop, met de Bijbel op je
kop. ]e kunt beter met beide benen op
de grond blijven staan."
Dat laatste doet Ab ook letterlijk als hij
preekt Hij klimt als pastor niet op de
kansel en doet ook geen toga aan. Ove
rigens preekt hij vrijwel nooit in Neder
land. - 'Hier zijn te veel 'ja, maar types'
- wel in de Dominicaanse Republiek,
soms zelfs Voor een gehoor van dui
zend mensen.
Elf jaar geleden ging hij voor het eerst
njjar dat land op vakantie. De schrij
nende armoede die hij daar aantrof -
'Ik héb daar een kind van de honger
letterlijk grond met olie zien eten' - ac
tiveerde hem tot oprichting van de
hulporganisatie Brigade de la Luz, sa
men met enkele notabelen uit zijn ken
nissenkring. „Het heeft vervolgens
twee jaar geduurd, voordat we ook
daar ter plekke een bestuur hadden ge
vormd. De mensen daarvoor zijn goed
gescreend. We willen dat het geld te
rechtkomt waar het hoort te komen."
De hulp van de Brigade bestaat uit het
inkopen en verdelen van rijst, school
tjes realiseren, lesgeven, ouders overtui
gen dat het van belang is voor de toe
komst van hun kinderen dat zij naar
school gaan in plaats van hen een beet
je geld binnen te laten halen met
schoenen poetsen. Ab ziet vooral eco
nomische mogelijkheden voor dit land
in de ontwikkeling van het toerisme.
De Brigade krijgt financiële steun van
serviceclubs als de Rotary in Oostburg
(6.250 euro voor de inrichting van een
schooltje) en van de lunior Kamer Wal
cheren. Ab en zijn vrouw vertrekken
maandag 26 januari weer voor enkele
maanden naar de Dominicaanse Repu
bliek. Hij zal daar weer een druk so
ciaal leven hebben met onder meer be
zoek aan de negen hulpprojecten en
gesprekken over de ontwikkeling. Het
gaat hem ongetwijfeld goed af, want
communiceren met mensen geldt als
zijn grootste hobby.
In Oostburg manifesteerde Ab zich ja
renlang als het gezicht van de lokale
partij 'Dorpsbelangen en Toerisme'.
Binnen de politiek zei hij graag recht
streeks waar het op stond en voelde hij
niks voor compromissen. Ook niet
voor een wethouderszétel. Maar hoe
valt het nou te rijmen dat de man die
diep geraakt werd door een uitgehon
gerd kind in de Dominicaanse Repu
bliek, ook belangstelling toonde voor
de partij van Rita Verdonk? Hij formu
leert bedachtzaam: „Als ik in een omge
ving kom, die mij totaal vreemd is en
waar andere waarden en inzichten gel
den dan de mijne. Dan zou ik mis
schien met mijn invloed in hun ge-
dachtenwereld een positieve invloed
kunnen hebben. Maar ik ga natuurlijk
niet ploegen op de rotsen. Waarschijn
lijk heb ik bij nader inzien niks te zoe
ken bij die club."
Abraham Izaak Verhage
Geboren: 25 juni 1938 in Breskens
Huidige woonplaats: Maldegem (B.)
Burgerlijke staat: Gehuwd met Brigitte; va
der van drie kinderen uit een eerder huwe
lijk.
»- Opleiding: HBS-A, Studies Kunstgeschied-
nis onder meer aan Trinity College in Li
verpool en diverse zelfstudies en praktijk
ervaring. Studie theologie.
Loopbaan: Destijds jongste veilingmeester
van Nederland. Eerst eigenaar veilinghuis
in Groede en vervolgens oprichter Veiling
huis Verhage aan de Houtkaai 9 in Middel
burg. Sinds theologiestudie inmiddels ook
enkele jaren pastor.
