5 spectrum
Terug naar het dagelijks leven
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
stierlijk
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 17 januari 2009
los!' Hoe kom ik daar nu toch achter! Wanneer je
reist met kleinkind en zwangere schoondochter,
ga je na het vroege avondeten ook meteen naar
bed. Er waren avonden, dat ik om negen uur in
sliep, met als consequentie dat ik om één uur uit
gerust wakker werd!
Gelukkig was daar de televisie, zodat ik nu geheel
op de hoogte ben van het leven van de Eskimo's,
die je ook niet meer zo mag noemen, ze zijn nu
Geloof ik 'Ennu'. Vergeef mij lezer, wanneer dit
niet de juiste spelling is, wanneer U maar ont
houdt dat het woord 'Eskimo' niet meer zo op
prijs wordt gesteld. Ik leerde van die nachtelijke
documentaire ook, dat deze mensen knuffelen
met de neus. Ze betuigen elkaar hun liefde door
de neuzen intiem tegen elkaar te drukken. Het
geen mijn kleindochter ook doet.
Het enige nieuwtje dat ik uit het Berner oberland
voor U meebreng, is dat je op de Rüeblihom, een
berg aldaar, in een ijshotel kunt logeren. Het is uit
sneeuw opgetrokken, en je kunt in een slaapzak
van schapenbont slapen. Voor families zijn er mul-
ti-bed-slaapkamers! Inlichtingen te vinden op
info@iglu-dorf.com, www.iglu-dorf.com.
Terug van een rustige week vakantie in het
op dit moment goedkope Zwitserland (al
lerlaagste laagseizoen) met jongste zoon,
plus zwangere vrouw en kleinkind van
twee, wacht het barre leven in de vorm van post
en ongelezen kranten, ongeduldige telefoontjes
(we konden je niet bereiken!) dringende mail, uit
gedroogde planten, bedorven kaas in de ijskast en
verwijtende brief van het Waternet, waarom ik de
waterstand nog niet heb doorgegeven!
Eigenlijk mag een mens niet weg. En ziedaar, toen
ik de meterkast wilde openen om de waterstand
op te schrijven, waren de sleuteltjes zoek, waar
schijnlijk meegenomen door een electriciën die bij
een recente kortsluiting de meterkast bezocht. Ik
had mij zojuist in het bad laten zakken, toen de
sleutelmaker belde.... druipend in een ochtendjas
gewikkeld stond ik hem te woord... Vergeleken bij
de oorlogshandelingen in het Midden-Oosten zijn
deze menselijke beslommeringen te marginaal
voor woorden, maar ik schrijf het toch maar op
om te laten zie, dat ons-leven vaak wordt bepaald
door alle aangespoelde bric-a-brac van het dagelijk
se dat ons afhoudt van het kijken naar de schoon
heid van de opkomende zon op een ijskoude win
terdag of het luisteren naar de swingende muziek
van de laatste CD van jazzpianist Peter Beets 'New
Groove'. Terwijl je natuurlijk even moet gaan zit
ten om naar die opkomende zon te kijken, met de
eerste kop koffie, terwijl je daarna ochtendgymnas
tiek gaat doen óp die swingende Peter Beëts mu
ziek!
Gelukkig was daar het telefoontje van de jongste
zoon, die meldde dat zijn kleine dochter Veerle,
direct na onze reis bij thuiskomst besloot zindelijk
te worden, haar pamper afwierp en zowel 's
avonds als 's ochtends een plas op haar potje deed.
Het was ook stimulerend te horen, hoe zij door
een hele week in het gezelschap van volwassenen
te verkeren, haar mummelende zinnen, uitgespro
ken met speen in de mond, verruilde voor heel
precies uitgesproken woorden. Een beetje nuffig
riep zij voortdurend: „Oh néé!, Prachtig!"
Op reis namen wij met haar het Nederlandse kin
derliedjes-songboek door, ik ben weer helemaal
bij-gezongen, alleen weet ik nog steeds niet het
vervolg van het in mijn oren nog steeds nieuwe
lied: 'olifantje in het bos, laat je mammie toch niet
