Als er geschoten wordt
heb je een vette titel nodig
Een complete overdosis
aan medemenselijkheid
filmrecensies
www.pzc.nl/uit
42 Donderdag 15 januari 2009 PZC
door Bart van der Put
In Nederland hadden we
meesterkraker Aage Meinesz,
tegen wie geen brandkast of
gevangenis bestand was; in het
Frankrijk van de jaren zeventig
groeide Jacques Mesrine uit tot
de meest gevierde bandiet van
het land. Die rol beviel uitste
kend, en daarom flirtte Mesrine
destijds net zo openlijk met de
Franse media als Aage M. dat met
tv-ster Willem Duys deed. Beide
boeven schreven een boek over
hun misdaden.
Mesrine's L'instinct de mort
werd een bestseller, en vormt
meer dan dertig jaar na publica
tie de basis voor het gelijknamige
filmportret, dat om strikt com
merciële redenen bij ons als Pu
blic enemy number one wordt
uitgebracht.
Films waarin geschoten wordt
trekken meer publiek wanneer ze
een vette Amerikaanse titel heb
ben, ook al blijft de voertaal
Frans. Regisseur Jean-Fran^ois Ri-
chet kreeg het na zijn Hol-
lywood-debuut Assault on pre
cinct 13 hoog in de bol, want zijn
filmbiografie duurt vier uur en
wordt derhalve in twee delen uit
gebracht. Het levert een merk
waardige eerste film op, want Ri-
chet opent zijn gespleten epos
met een voor niet-ingewijden las
tig te duiden aanslag op Mesrine,
die pas over een maand in het
slotdeel van een begrijpelijke con
text wordt voorzien.
Toch heeft Public enemy number
one part 1 al veel fraais te bieden,
want kosten noch moeite wer
den gespaard om de periode
1956-1972 te reconstrueren, en
een puike rolbezetting geeft de
schets van de vroege loopbaan
van de bandiet een flinke meer
waarde.
Regie: Jean-Frangois Richet. Met: Vin
cent Cassel, Cecile de France, Gerard
Depardieu, Roy Dupuis. Te zien in Vlis
singen.
motieven van Smiths personage
intrigeert Seven Pounds.
Maar zodra de mist optrekt en
duidelijk wordt dat deze somber
kijkende man in pak een Grote
Misstap probeert goed te maken
door een minstens zo Grote
Opoffering, verliest de film zich
in dweperige sentimentaliteit.
Erger nog dan The pursuit of hap
pyness, de vorige film die de Itali
aanse regisseur Gabriele Muccino
samen met Will Smith maakte,
probeert Seven Pounds de kijker
te verstikken met een overdosis
warme medemenselijkheid.
Ongetwijfeld zullen er mensen
gevoelig zijn voor Smiths met
veel pathos gebrachte variant op
de Grote Donorshow. Persoonlijk
heb ik alleen van de film opgesto
ken dat een vegetarische hond
een gezelliger huisdier is dan een
kwal.
Regie: Gabriele Muccino.
Met: Will Smith, Rosario Dawson,
Woody Harrelson.
Te zien in Vlissingen.
door Mark Moorman
Richard M. Nixon mag dan
als president een gehate fi
guur zijn geweest - hoewel
hij het zelfs op zijn dieptepunt
niet zo ver heeft geschopt als de
huidige bewoner van het Witte
Huis - hij is voor toneel-, opera-
en filmmakers de afgelopen decen
nia een formidabele inspiratiebron
gebleken.
De laatste dubbelklapper komt
van scenarioschrijver Peter Mor
gan (bekend van The Queen). Hij
schreef het prijswinnende toneel
stuk Frost/Nixon, dat zich geheel af
speelt rond een aantal marathonin
terviews die de Britse televisiejour
nalist David Frost in 1977 hield
met Nixon, drie jaar nadat hij in
schande aftrad na de Watergate af
faire.
Een verfilming van een toneelstuk
(hoe briljant ook, in dit geval)
over twee pratende mannen lijkt
op het eerste gezicht geen al te
veelbelovende opzet. Maar Ron
Howard is erin geslaagd, met de
zelfde cast als op het toneel in Lon
den en New York, van de televi
sie-interviews en alles wat er zich
achter de schermen in beide kam
pen afspeelde een fascinerend
duel te maken, tussen twee man
nen - een zwaargewicht politicus
en een lichtgewicht televisieper
soonlijkheid - die alles op het spel
hadden gezet.
David Frost was een Britse talk-
showhost die in de jaren zeventig
vooral bekend was door een Au
stralische talkshow, waar hij gas
ten als de Beegees ontving. Hij be
naderde Nixon, die tot op dat mo
ment er het zwijgen toe deed, om
dat hij het gevoel had dat een be
kentenis en een spijtbetuiging van
de voormalige president televisie
geschiedenis zou schrijven en zijn
eigen carrière op weg zou helpen.
Nixon en de zijnen zagen Frost als
een makkelijk te nemen hindernis
richting rehabilitatie, die boven
dien (win win) met een flinke zak
geld voor de deur stond. En zo
staat in Frost/Nixon veel meer op
het spel dan de waarheid over Wa
tergate.
De twee voornaamste acteurs zijn
als tegenpolen volstrekt aan elkaar
gewaagd. Michael Sheen (die door
brak als Tony Blair in The Queen)
is perfect als de televisieman, een
al glanzend opportunisme en spec-
Bienvenue
In Bienvenue chez les Ch'tis wordt
de chef van een postkantoor in de
Zuid-Franse Provence tegen zijn
wil overgeplaatst naar Bergues, in
de noordwestpunt van Frankrijk.
Een regelrechte nachtmerrie. Hij
vreest een leven tussen alcoholisti
sche werklozen die in iglo's wo
nen, maar ontdekt een volk van
gastvrije levensgenieters.
Te zien in Middelburg
Australia
In het met brede streken geschil
derde epos Australia vertelt Baz
Luhrmann het romantische ver
haal van een verwende Engelse da
me (Nicole Kidman) die valt voor
een veedrijver (Hugh Jackman).
Deze duurste Australische produc
tie ooit is een avonturenfilm, met
veel Australisch landschap.
Te zien in Bergen op Zoom, Goes,
Terneuzen, Vlissingen
door Fritz de Jong
Seven Pounds opent met de
aankondiging van de zelf
moord van de hoofdper
soon. Daarna zien we hoe deze
door Will Smith vertolkte belas
tinginspecteur zich op ongebrui
kelijke wijze mengt in het leven
van verschillende vreemdelingen.
Hij beledigt een blinde telefonist
(Woody Harrelson), stalkt een
mooie hartpatiënte (Rosario
Dawson) en dringt zich op aan
een moeder die geslagen wordt
door haar vriend. Zolang je nog
moet gissen naar het plan en de
Ruisende violen, warme kleuren
en al na een minuut de doorgroef
de kop van Rutger Hauer in een
enorme close-up. Het is meteen
duidelijk: Bride Flight is een film
om lekker bij onderuit te zakken.
Al heeft het verhaal wat trekjes
van een keukenmeidenroman, het
is een ambitieuze publieksfilm.
Te zien in Goes, Middelburg, Oost
burg
Will Smith in Seven Pounds.
machtigste man ter wereld naar
banneling nog niet heeft verwerkt.
Morgan en Howard hadden de
uren durende televisie-interviews
als basis voor een reconstructie,
maar aarzelen niet om een aantal
fictieve elementen toe te voegen,
die het drama dragen. Bijzonder
geslaagd is de verhouding van
Bride Flight
taculair geföhnd haar, dat doods
angst moet maskeren.
En Frank Langella is een formida
bele Nixon (een Oscarnominatie
kan niet uitblijven), die niet alleen
mimiek, stem en gestalte raak
treft, maar van de gevallen presi
dent een grootse tragische figuur
maakt, een man die de stap van
Mathieu Amalric (links) en Vincent Cassel.
