a 100 sms p/mnd
Geen maar
€6.00
De verkeersaso
moet oppassen
SUPER SIM ONLY!!
Incl. 150 belmin.
Minister Verhagen maakt geen
excuses voor bloedbad in 1947
NU:
p/mnd
tkP"
1 0 Donderdag 15 januari 2009 PZC
Speciale agressietrainingen
voor verkeershufters en
surveillancewagens die
bumperklevers, afsnijders en
hardrijders opvallend volgen.
De politie is begonnen met
een offensief tegen de aso
in de auto. De gedragscursus
is een laatste kans.
door Rudi Buis
H
et stopsein van de
surveillancewagen
staat Richard uit het
Gelderse Bemmel
nog altijd helder op
het netvlies. Te hard over de pro
vinciale weg, een rood stoplicht ge
negeerd én een wat ouder stel in
de auto voor hem opgejaagd. Op
het moment dat de verkeersagent
hem vroeg z'n raampje te openen,
wist de 23-jarige Richard, die niet
met zijn achternaam in de krant
wil, dat hij een paar bonnen rijker
was en een paar honderd euro ar
mer.
De 'schade' is ruim 600 euro, ver
telt hij over zijn aanhouding, vorig
jaar september.
„Ik had haast. En ja, ik kan me be
hoorlijk ergeren als iemand voor
me langzamer rijdt dan mag."
Maar hij vindt niet dat hij past in
de categorie verkeershufters.
„Geloof me, normaal rij ik netjes.
Stevig, maar netjes." De jonge be
stuurder komt er vanaf met een
boete, en de waarschuwing dat hij
bij een volgende overtreding zijn
rijbewijs kwijt is. Eigenlijk heeft
Richard nog mazzel dat hij in sep
tember over de schreef is gegaan,
en niet in oktober. Politiekorpsen
sturen sinds die maand het pro-
ces-verbaal van 'verkeershufters'
door naar het Centraal Bureau Rij
vaardigheidsbewijzen (CBR), waar
ze moeten opdraven voor een ge
dragscursus.
Bij weigering wordt het rijbewijs
ingenomen. Inmiddels staan al 156
automobilisten genoteerd voor de
cursus, de zogeheten Educatieve
Maatregel Gedrag en verkeer
(EMG).
De opzet is bijzonder in de we
reld, vertelt projectleider Rob van
Beekum van het CBR, die de cur
sus heeft opgezet. Na een indivi
dueel voorgesprek worden de ge
pakte automobilisten in groepen
van tien a elf personen in drie da
gen geconfronteerd met hun ge
drag. In de hoop dat ze zich
voortaan weer als een heer netjes
in het verkeer gedragen. „Het rijbe
wijs is een soort vergunning om te
mogen rijden. Als je gedrag niet
goed is, verlies je die. De cursus is
een laatste kans."
Grofweg zijn er drie soorten risico
bestuurders, schetst Van Beekum.
Zo zijn er de ervaren bestuurders,
die jaarlijks veel kilometers ma
ken: de zogeheten 'king of the
road'-types, die vaak agressief rij
den. Een andere categorie is jonge
bestuurders, meestal mannen, die
graag indruk willen maken en den
ken dat ze alles kunnen, maar in
de praktijk niet over voldoende
stuurmanskunsten beschikken.
„En dan heb je nog de 'latent-bo
zen', mensen die altijd boos zijn.
Ook als ze lang moeten wachten
in de rij bij de supermarkt. Die
zijn heel vervelend op de weg."
Uiteindelijk is het de bedoeling,
bij voldoende instroom, om nog
een cursus op maat te maken voor
de jonge (mannelijke) bestuurders
tot 25 jaar, vertelt Van Beekum.
„Voor de écht agressieven, die zich
bijvoorbeeld levensgevaarlijk ge
dragen door anderen van de weg
te drukken, is de cursus niet be
doeld. Daarvoor geldt gewoon het
strafrecht."
Of de agressietraining het verkeer
veel veiliger maakt, is nog afwach
ten, stelt hoogleraar verkeerspsy-
chologie Karei Brookhuis van de
Rijksuniversiteit Groningen. „Een
deel van de cursisten zal toch weer
opnieuw in de fout gaan. De attitu
de van automobilisten verander je
niet zomaar." Hij verwijst naar de
cursus voor bestuurders die te veel
hebben gedronken: circa de helft
wordt later opnieuw met een slok
te veel op aangehouden. Brook
huis zou het 'zeer verstandig' vin
den om vooraf een motivatietest
af te nemen: als de bestuurder vol
strekt ongemotiveerd is, is het be
ter om de maatschappij te bescher
men en het rijbewijs meteen af te
pakken.
Niettemin verwacht verkeerson-
derzoeker Jolieke Mesken van ad
viesbureau DHV, die een proef
schrift schreef over emoties in het
verkeer, dat de recidive bij de agres
sietraining lager zal zijn dan bij de
alcoholcursus. „Alcohol is soms
een verslaving, dat is een hardnek
kiger probleem dan gewoontege
drag als hardrijden of bumperkle-
ven." Dat emoties als woede in
vloed hebben op het rijgedrag is
evident, stelt Mesken. Volgens
haar raakt iedere automobilist ge
durende een uur in de auto mini
maal twee keer licht geïrriteerd, of
wordt hij zelfs boos. „Dan schat je
risico's anders in. En geïrriteerde
bestuurders rijden harder, negeren
eerder verkeerslichten en houden
minder afstand."
I effort.
Alle Netwerken
Nieuw 6 Verlenging
West-Javaanse weduwen
reizen naar Jakarta
voor genoegdoening.
door onze correspondent
Jan Lepeltak
JAKARTA - Ze waren voor excuses
gekomen, maar kregen ze niet.
Drie vrouwen van dik in de tach
tig, behorende tot de laatste getui
gen van de massamoord in Rawa-
gede (1947), spraken gisteren mi
nister Maxime Verhagen van Bui
tenlandse Zaken. Ze waren hals
overkop naar Jakarta gebracht.
Hun auto deed er drie uur over.
Het drie kwartier durende gesprek
leverde hen niets op.
De vrouwen maakten op 9 decem
ber 1947 mee hoe Nederlandse in
fanteristen in hun -West-Javaanse
doTp 431 mannen vermoordden,
en ze strijden sindsdien om ge
noegdoening. Meer dan zestig jaar
later kregen ze de kans een Neder
landse minister aan te spreken,
maar excuses of schadevergoeding
wilde deze niet bieden.
De Nederlandse ambassade had
de weduwen vanuit Rawagede op
gehaald. „Ik vond het van belang
dat indien er behoefte aan is, nabe
staanden hun persoonlijke verhaal
kunnen vertellen over wat hen in
1947 is aangedaan", verklaarde mi
nister Verhagen, die vier dagen in
Indonesië verblijft. „Ze hebben ge
zegd dat ze het zeer waardeerden,
dat het gesprek zo kon plaatsvin
den. Ze waren blij dat ze met me
konden praten."
Een van de weduwen, de 85-jarige
mevrouw Wanti, dacht er anders
over. „Het was weggegooide tijd.
Om helemaal vanuit het dorp hier
naartoe te komen voor alleen
maar een gesprek. Ik ben teleurge
steld." Maar Verhagen zag het an
ders. „Deze hele tragedie heeft
zich afgespeeld op een tijdstip dat
ik nog niet geboren was. We zijn
als persoon niet verantwoordelijk
voor wat er in die tijd gebeurd is."
Verhagen voelt zich wel 'politiek
erfgenaam'. „Dat is de reden waar
om we diepe spijt moeten uitspre
ken. Er is verschil tussen excuses
en spijt. Ten eerste de persoonlijke
betrokkenheid. Ten tweede ook de
claims die daaraan ten grondslag
liggen."
Voor de negen nog levende nabe
staanden was het misschien wel
de laatste mogelijkheid om per
soonlijk excuses van de Nederland
se regering over de moord op hun
echtgenoten en familieleden te
kunnen ontvangen.
De ontmoeting tussen minister
Verhagen en de weduwen uit Ra
wagede was toezegd door de Ne
derlandse regering. In september
stelden negen nabestaanden via
de Nederlandse advocaat Gertjan
Pulles de Nede'rlandse staat aan
sprakelijk voor de massamoord op
9 december 1947. De Nederlandse
regering nodigde hen vervolgens
uit om in gesprek te gaan over de
tragedie.
„Daarom ben ik bereid om infor
matie te delen over het strafrechte
lijke onderzoek dat in Nederland
heeft plaatsgevonden in 1995", ver
klaarde minister Verhagen na de
ontmoeting.
