Barack Obama
10 spectrum
Turkse verhuizing
De verkoop van
PZC
Zaterdag 10 januari 2009
STANDPLAATS
TURKIJE
door
Jessica Maas
Ik heb het even opgeteld. Ik ben het af
gelopen weekend voor de zevende
keer verhuisd. Op mijn 16e verliet ik
het ouderlijk huis in Zeeuws-Vlaande
ren om in Breda te gaan studeren. Later
bracht de studie journalistiek me in Til
burg, waar ik negen jaar ben blijven han
gen en maar liefst vijf keer ben verhuisd.
Van studentenhuis naar studentenhuis,
naar studio, naar flat, naar rijtjeshuis. Ar
me ouders. Elke keer kwamen zij uit het
Zeeuwse getuft om te helpen sjouwen,
schuren en schilderen. Elke keer werd
mijn hele hebben en houden in een ge
huurde boedelbak gepropt. Steeds weer
werden lampen opgehangen, badkamers
schoongemaakt en vloeren gelegd.
Tot anderhalfjaar geleden, toen ver
ruilde ik het Brabantse voor de mil
joenenstad Istanbul. Geen vader met
boedelbak deze keer. Met drie dikke
koffers en vijf dozen gevuld met boe
ken vertrok ik met het vliegtuig naar
vriendlief in Turkije, waar hij al een
klein appartementje aan de Aziati
sche kant van de stad had gevonden.
Het afgelopen weekend zat ik dus
weer tussen de verhuisdozen. Een
beetje onverwacht was het wel. We
waren wel voorzichtig aan het rond
kijken, maar heel concreet waren de
verhuisplannen nog niet. Maar ver
huizen gaat hier, zoals zoveel zaken,
toch weer een tikje anders dan in Neder
land. Aanvaarden in overleg, betekent hier
eigenlijk onmiddellijk verhuizen. De mees
te te huur aangeboden appartementen
staan namelijk leeg. Dus toen we de zater
dag voor kerst in een nabijgelegen wijkje
tegen een ruim appartement met balkon
en uitzicht op de Bosporus aanliepen, bete
kende dat meteen actie. We gingen
met de huisbaas, een statige oude
baas van bijna 80, rond de tafel.
Want zoals over bijna alles in dit
land, kan ook over de huurprijs on
derhandeld worden. Na wat heen en
weer gepraat ging er zo 100 euro van
de huur af Na wat aandringen be
loofde hij ook nog nieuwe parketvloeren
in drie kamers te laten leggen. In Neder
land zien ze je aangekomen. Dezelfde
avond nog werd het contract ondertekend
en twee dagen later hadden we de sleutel.
Over opzegtermijnen - officieel wel in ons
huurcontract - hoor je niemand. Ook onze
voormalige huisbaas niet.
Ook de Turkse leveranciers van gas, elektri
citeit en kabeltelevisie, vinden het de nor
maalste zaak van de wereld dat je de ver
huizing een dag van tevoren meldt. Twee
dagen later was alles overgezet Zelfs inter
net werkte meteen in het nieuwe apparte
ment. Glimlachend denk ik terug aan het
geworstel met kabels en modem en de ve
le telefoontjes die in Nederland nodig wa
ren om internet op een nieuw adres aan
de praat te krijgen. Hier niets van dat al.
Ook het verhuizen zelf gaat hier anders.
Een verhuisbedrijf met maar liefst vijf ver
huizers is hier namelijk erg betaalbaar en
ook snel te regelen. Zaterdag gebeld, zon
dagochtend - jawel, ook op zondag wordt
hier gewerkt - stond er geen boedelbak,
maar een kleine vrachtwagen voor de
deur. Razendsnel sjouwden de vijf man
nen bed, bank en kast de drie trappen van
het appartementencomplex af Om de was
machine werd een dik touw gebonden en
een van de verhuizers liep er zo mee naar
beneden.
In nog geen vier uur tijd stond alles weer
op zijn plek in ons nieuwe appartement.
En konden we, deze keer met mijn Turkse
schoonouders, aan de slag. Weer werden
lampen opgehangen, de badkamer gesopt
en kasten in elkaar gezet. De verhuizing
werd alleen deze keer niet afgesloten met
een Hollands frietje en frikandel speciaal,
maar met kebab.
In de verbeelding van David Axel-
rod stond Barack Obama drie jaar
geleden al op de trappen van het
Capitool in Washington, de hand
op de Bijbel, de bewonderende na
tie aan de voeten van de nieuwe
president. De politieke consultant
kreeg dat visioen op 4 januari 2005 bij de
inauguratie van zijn toenmalige cliënt
Deval Patrick tot de "eerste zwarte gouver
neur' van Massachusetts. Er was een door
Axelrod geleide campagne aan vooraf ge
gaan waarin de lange tijd onbekende Pa
trick een monsterzege wist te boeken.
De campagnestrateeg keek tijdens de inau
guratie in Boston om zich heen eri voelde'
naar eigen zeggen dat een 'enorm gevoel
van trots en optimisme zich meester maak-
te van de menigte'. „Ik dacht: het zou ge
weldig zijn als we dit kunnen meemaken
op landelijk niveau. Zo zullen we ons voe
len als Barack Obama de eed aflegt."
Op 20 januari 2009 is het zover: het visi
oen van Axelrod wordt realiteit. Miljoenen
mensen zullen uitrukken om het histori
sche moment in Washington mee te ma
ken. Een dag later zal Axelrod zijn campag
nebureau AKP8cD Message and Media in
Chicago vaarwel zeggen. Hij neemt tegen
een beduidend lager salaris zijn intrek als
politiek adviseur in het Witte Huis. Zijn
kostje is desondanks gekocht. Ambitieuze
politici zullen ook over vier of acht jaar
nog in de rij staan om zijn diensten in te
huren, in de hoop dat iets van de magie
van de 'beste campagne ooit', zoals Barack
Obama het zelf noemde, op hen zal afstra
len.
Vakgenoten van Axelrod proberen nu al
de strategie en technieken van Obama's
De inauguratie van Barack
Obama op 20 januari is het
sluitstuk van 'de beste politieke
campagne ooit'. Politieke
campagnestrategen proberen
koortsachtig lessen te trekken uit
de marketing van de 47-jarige
nieuwe president. De nieuwe
geboden: wees fris, wees
vernieuwend, wees alles voor
iedereen. „Obama is de Big Mac
en iMac, Volkswagen Beetle en
Ford Mustang."
door Frank IHendrickx
campagne te doorgronden. Ware discipe
len van Obama willen daar niets van we
ten. In de ogen van de onbaatzuchtige vrij
willigers die folders uitdeelden, aan deu
ren klopten, kiezers registreerden, telefoon
tjes pleegden en geld inzamelden was er
geen strategie, geen concept, geen 'spin', -
geen meesterplan. Obama was simpelweg
een unieke kandidaat die mensen wist te
inspireren met ernst, intellect en integri
teit. Een spontane volksbeweging parachu
teerde de voormalige gemeenschapswer
ker vervolgens naar het Witte Huis.
De inbreng van individuele vrijwilligers en
medewerkers van Obama was groot. Ieder
een mocht zijn eigen websites maken, slo
gans verzinnen, muziekclips produceren,
campagneteams formeren. Informatie
werd niet gemonopoliseerd: de campagne
website zette de sluizen open naar alle digi
tale uithoeken, van Facebook tot Twitter,
van iPhone tot videogames. Team Obama
liet de illusie varen dat ieder detail van de
boodschap van bovenaf te controleren is
Obama was een unieke presidentskandidaat die mensen wist te inspireren met ernst, intellect en integriteit.
Een spontane volksbeweging parachuteerde de voormalige gemeenschapswerker vervolgens naar het Witte
Huis. foto Rick Bowmer/GPD
