spectrum
Een nieuw slank jaar
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
terugblik
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 3 januari 2009
Veel cultuur in het luchtledig stuk tijd tussen kerst
mis en Oud en Nieuw. In Hasselt speelt zich het
W.G. van der Hulstfestival af, een literaire midwin
termanifestatie in de Kop van Overijssel. Ik mag in
de Gereformeerde Kerk Bolwerk vertellen over
mijn werk en bovendien zal een journalist van de
plaatselijke courant mij aan de tand voelen. Daar
naast zullen plaatselijke sterren hun kunsten verto
nen. Maar 's middags komt eerst prof dr. Herman
Pleij een lezing houden, hij spreekt over de litera
tuur uit het verleden, de ontwikkeling van de mo
raal en de Nederlandse identiteiten: 'Literatuur uit
het verleden heeft de cultivering bevorderd van
zelfbeelden die nog steeds voortbestaan. Nederlan
ders zien zichzelf graag als ijverig, spaarzaam, ge
matigd, tolerant, schrobzuchtig en vooral als han
dig en zelfstandig!', teken ik op uit het festivalpro
grammaboekje.
Ik check deze lijst door mijzelf de maat te nemen.
Ijverig? Welzeker, dat ben ik, geconditioneerd
door de naoorlogse jaren veertig en vijftig. 'Gij
zult werken!', hetgeen ik deed. Spaarzaam ben ik
van nature minder, maar gematigd en tolerant
voel ik mij wel. Schrobzuchtig ben ik slechts bij
vlagen, handig helemaal niet, maar zelfstandig tot
in mijn botten!
Voor ik aan de beurt was kwam ik oud-collega
Wieteke van Dort met wie ik lang geleden in de
kinderserie 'Oebele' speelde, in de gang tegen, wij
omhelsden elkaar en gingen ieder naar ons eigen
podium. Wieteke zong liederen van Willem Wil
mink, waaronder het smartelijke 'Arm den Haag'
en 'Geef mij maar Nasi Goreng!'.
Na al dat cultureel geweld van gisteravond zit ik
nu vredig achter het raam met uitzicht op het ijs
voor mijn deur deze eerste column in het nieuwe
jaar te componeren, tot een krassend geluid op de
bevroren Kalenbergse gracht mij doet opkijken.
Daar schaatst mijn schoondochter, mijn achtste
kleinkind in haar buik. Uit veiligheidsoverwegin
gen glijdt zij achter de oude antieke slede van bak
ker Pieter Lok over het ijs.
Hij was de vorige eigenaar van mijn huis, zijn bak
kerij. Hij liet mij de prachtige antieke ijzers na,
waarop timmerman Pieter Jongschaap een ouder
wetse slee timmerde. Kleindochter van veertien
en kleinzoon van tien schaatsen samen met mijn
jongste zoon. Ik geloof dat het twaalf jaar geleden
is dat de Kalenbergergracht dicht lag, ons geluk is
groot.
In Amsterdam snoepte ik, ook nog in het oude
jaar, een stukje muziekcultuur in het BIM-huis.
Corrie van Binsftergen liet haar jankende gitaar ho
ren in verschillende combinaties, waaronder een
stukje concert waarin Eric Vloeimans fluwelen
trompetklanken liet horen. En het concert eindig
de met samenspel van Corrie met maar liefst ze
ven gitaristen, waaronder de verrukkelijke Anton
Goudsmit. Een voorbeeld van 'sexual harassment',
ginnegapte Corrie als antwoord op de vraag waar
om zij de enige vrouwelijke gitarist bij deze zeven
kerels was.
Zo brachten wij het oude jaar met alle schokkende
gebeurtenissen toch op een vredige en aangename
wijze tot een goed einde. Met het fantastische ijs-
plezier als grote goedmaker schaatsten wij 'en fa
milie' dat nieuwe jaar binnen. Ik wens alle lezers
een mooi nieuw tijdperk, waarin alle hobbels en
narigheden worden gladgestreken, en waarin alle
overtollige vetrollen van u mogen afgelijden, en u,
evenals ons aller Erica Terpstra, als een slanke
phoenix mag verrijzen!
