O
www.bevrijdingspastoraat.nl
Hoe vertel je je vrouw en kinderen
datje duivels uitdrijft? Datje met
satan in gevecht gaat om iemand
te bevrijden van demonen?
Predikant Rob Kranen (42) uit
Putten deed het. Hij raakte er
door zijn werk van overtuigd dat
satan met demonen mensen
probeert te vernietigen.
TEKST ANNE BOER
FOTO RUBEN SCHIPPER
en satan te gebieden het
lichaam te verlaten." Wie be
vrijd is van de demonen,
moet volgens Kranen zijn le
ven richten op Christus.
Er zijn tal van boeken en
films over duivelsuitdrij-
ving, met The Exorcist uit
1973 als bekendste. Zo wild
als het er in die film aan toe
gaat, maakte Kranen het
nog niet mee. „De demonen
werden wel steeds bozer tij
dens onze eerste bevrijdings
sessie. Ze wilden niet weg.
Maar wij schreeuwen niet."
Ze zitten meestal met z'n
drieën of vieren rond de ta
fel, de persoon die bezeten
is, enkele mensen van het
team en Kranen. „We wer
ken in gebed toe naar het
moment waarop we de de
mon aanspreken en krachtig
bevelen te vertrekken."
Die hulp heeft alleen zin als
de persoon, zoals Kranen
het noemt, een occulte belas
ting heeft. „Het lukt niet al
tijd en we letten er zo goed
mogelijk op dat het niet om
een psychisch probleem
gaat. Bij die vrouw bleken
de demonen van generatie
op generatie te zijn doorge
geven en lag de oorzaak in
een zigeuner-overgrootmoe
der die als waarzegster door
het leven ging."
Sinds die eerste keer volg
den er tientallen. „De nood
is hoog", merkte Kranen.
„Het is voor veel mensen
moeilijk er over te praten,
maar juist niet voor ortho
doxe christenen, omdat het
allemaal in de Bijbel staat.
Maar ik dacht altijd dat het
figuurlijk, symbolisch was."
Kranen wil het onderwerp
nadrukkelijk op de agenda
van de Protestantse Kerk in
Nederland plaatsen en heeft
al gemerkt dat het in veel ge
meenten bespreekbaar is. In
zijn eigen dorp is inmiddels
een interkerkelijk team voor
het bevrijdingspastoraat op
gericht, dat zich in het bij
zonder bezighoudt met het
uitdrijven van demonen.
Daarnaast wordt er door het
Evangelisch Werkverband
gewerkt aan een landelijk
netwerk. „Na die eerste, in
spannende en ingrijpende
bevrijding hield ik mezelf
voor: dit is eenmalig. Ik duw
de het van me af Het is be
angstigend, maar het bestaat
en we kunnen ons er niet
van afkeren. Voor mijn ge
voel zou ik een lafaard zijn
en God in de steek laten."
De predikant ziet dat occul
te zaken steeds meer terrein
winnen. Hij wijst op de tal
loze televisieseries, de popu
lariteit van boeken als Harry
Potter, de opmars van reiki,
spirituele bewegingen, hek
serij, satanskerk, paranorma
le beurzen. Dat baart hem
grote zorgen. „De kerk in
Nederland loopt leeg, maar
mensen zoeken wel spiritua
liteit. Dat is gevaarlijk. Ik
hoor mensen zeggen 'God
bestaat niet', maar ze gelo
ven het wel als iemand met
doden praat."
De strijd tegen demonen
verdiepte zijn geloof, zegt
hij. „God doet veel meer
dan we denken. We bidden
alleen vaak te bescheiden,
omdat we bang zijn teleurge
steld te worden."
VOOR ROB KRANEN staat
het vast. Mensen die geesten
zien, die zeggen dat ze para
normaal zijn of die met over
ledenen praten, hebben te
kampen met een demoni
sche belasting. Hij had nooit
gedacht dat hij tot die con
statering zou komen. De in
Best geboren en in Nijkerk
getogen vader van vier zo
nen in de leeftijd van 4 tot
12 jaar, omschrijft zichzelf
als een van huis uit nuchter
mens. „Bevrijdingspastoraat
was in mijn ogen zweverig."
Toch praat hij over demo
nen alsof het de normaalste
zaak van de wereld is. Voor
hem is dat ook zo sinds een
vrouw uit zijn gemeente
hulp vroeg en hij haar, met
hulp van een ouderling, kon
bevrijden van demonen die
haar richting zelfmoord leid
den. De vrouw is nu geluk
kig in een ander deel van
het land.
Kranen wilde dierenarts
worden en later arts, maar
werd uitgeloot voor de stu
die geneeskunde. Dat leidde
naar zijn tweede liefde, wis-
en natuurkunde. Hij ging
studeren aan de Universiteit
Utrecht. Een wereld van we
ten, niet van geloven. Na en
kele jaren stapte hij over
naar theologie. „Ik sprak
met mijn zwager, die theolo
gie studeerde en was in één
avond om. Dat moet roe
ping zijn geweest." Het was
het begin van een nieuwe
reis, die hem na een periode
Nijkerkerveen in 2001 naar
de Andreaskerk (Hervorm
de gemeente, 3.600 zielen,
twee predikanten) in Putten
voerde. In 2004 vroeg een
jonge vrouw uit de gemeen
te hulp. Ze zag geesten. Haar
zoontje van 4 ook. Eens per
week werd ze ontzettend
agressief. Bezeten. Gevaarlijk
voor zichzelf en haar kinde
ren. Kranen hoorde het ver
haal met verbijstering aan.
Dit was helemaal nieuw
voor hem. Nooit iets over ge
hoord op de opleiding.
De man van de vrouw beves
tigde alles. Ook de verhalen
over deuren die open en
dicht gingen zonder dat er
iemand in de buurt was en
lampen die spontaan knip
perden. Wat overkomt me
nu, was Kranens eerste ge
dachte. Hij verdiepte zich in
het fenomeen. „Ik dacht al
tijd: satan bestaat wel, maar
daar moet je niet te veel
over praten. Als je je er niet
mee bemoeit, heb je er ook
geen last van. Doordat God
deze vrouw op mijn weg zet
te, weet ik dat het anders is.
Demonen zijn realiteit. Psy
chiaters en psychologen kun
nen die niet weghalen. Dat
kan alleen met hulp van
God, door samen te bidden
PZC
24 DECEMBER 2008