O www.bevrijdingspastoraat.nl Hoe vertel je je vrouw en kinderen datje duivels uitdrijft? Datje met satan in gevecht gaat om iemand te bevrijden van demonen? Predikant Rob Kranen (42) uit Putten deed het. Hij raakte er door zijn werk van overtuigd dat satan met demonen mensen probeert te vernietigen. TEKST ANNE BOER FOTO RUBEN SCHIPPER en satan te gebieden het lichaam te verlaten." Wie be vrijd is van de demonen, moet volgens Kranen zijn le ven richten op Christus. Er zijn tal van boeken en films over duivelsuitdrij- ving, met The Exorcist uit 1973 als bekendste. Zo wild als het er in die film aan toe gaat, maakte Kranen het nog niet mee. „De demonen werden wel steeds bozer tij dens onze eerste bevrijdings sessie. Ze wilden niet weg. Maar wij schreeuwen niet." Ze zitten meestal met z'n drieën of vieren rond de ta fel, de persoon die bezeten is, enkele mensen van het team en Kranen. „We wer ken in gebed toe naar het moment waarop we de de mon aanspreken en krachtig bevelen te vertrekken." Die hulp heeft alleen zin als de persoon, zoals Kranen het noemt, een occulte belas ting heeft. „Het lukt niet al tijd en we letten er zo goed mogelijk op dat het niet om een psychisch probleem gaat. Bij die vrouw bleken de demonen van generatie op generatie te zijn doorge geven en lag de oorzaak in een zigeuner-overgrootmoe der die als waarzegster door het leven ging." Sinds die eerste keer volg den er tientallen. „De nood is hoog", merkte Kranen. „Het is voor veel mensen moeilijk er over te praten, maar juist niet voor ortho doxe christenen, omdat het allemaal in de Bijbel staat. Maar ik dacht altijd dat het figuurlijk, symbolisch was." Kranen wil het onderwerp nadrukkelijk op de agenda van de Protestantse Kerk in Nederland plaatsen en heeft al gemerkt dat het in veel ge meenten bespreekbaar is. In zijn eigen dorp is inmiddels een interkerkelijk team voor het bevrijdingspastoraat op gericht, dat zich in het bij zonder bezighoudt met het uitdrijven van demonen. Daarnaast wordt er door het Evangelisch Werkverband gewerkt aan een landelijk netwerk. „Na die eerste, in spannende en ingrijpende bevrijding hield ik mezelf voor: dit is eenmalig. Ik duw de het van me af Het is be angstigend, maar het bestaat en we kunnen ons er niet van afkeren. Voor mijn ge voel zou ik een lafaard zijn en God in de steek laten." De predikant ziet dat occul te zaken steeds meer terrein winnen. Hij wijst op de tal loze televisieseries, de popu lariteit van boeken als Harry Potter, de opmars van reiki, spirituele bewegingen, hek serij, satanskerk, paranorma le beurzen. Dat baart hem grote zorgen. „De kerk in Nederland loopt leeg, maar mensen zoeken wel spiritua liteit. Dat is gevaarlijk. Ik hoor mensen zeggen 'God bestaat niet', maar ze gelo ven het wel als iemand met doden praat." De strijd tegen demonen verdiepte zijn geloof, zegt hij. „God doet veel meer dan we denken. We bidden alleen vaak te bescheiden, omdat we bang zijn teleurge steld te worden." VOOR ROB KRANEN staat het vast. Mensen die geesten zien, die zeggen dat ze para normaal zijn of die met over ledenen praten, hebben te kampen met een demoni sche belasting. Hij had nooit gedacht dat hij tot die con statering zou komen. De in Best geboren en in Nijkerk getogen vader van vier zo nen in de leeftijd van 4 tot 12 jaar, omschrijft zichzelf als een van huis uit nuchter mens. „Bevrijdingspastoraat was in mijn ogen zweverig." Toch praat hij over demo nen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Voor hem is dat ook zo sinds een vrouw uit zijn gemeente hulp vroeg en hij haar, met hulp van een ouderling, kon bevrijden van demonen die haar richting zelfmoord leid den. De vrouw is nu geluk kig in een ander deel van het land. Kranen wilde dierenarts worden en later arts, maar werd uitgeloot voor de stu die geneeskunde. Dat leidde naar zijn tweede liefde, wis- en natuurkunde. Hij ging studeren aan de Universiteit Utrecht. Een wereld van we ten, niet van geloven. Na en kele jaren stapte hij over naar theologie. „Ik sprak met mijn zwager, die theolo gie studeerde en was in één avond om. Dat moet roe ping zijn geweest." Het was het begin van een nieuwe reis, die hem na een periode Nijkerkerveen in 2001 naar de Andreaskerk (Hervorm de gemeente, 3.600 zielen, twee predikanten) in Putten voerde. In 2004 vroeg een jonge vrouw uit de gemeen te hulp. Ze zag geesten. Haar zoontje van 4 ook. Eens per week werd ze ontzettend agressief. Bezeten. Gevaarlijk voor zichzelf en haar kinde ren. Kranen hoorde het ver haal met verbijstering aan. Dit was helemaal nieuw voor hem. Nooit iets over ge hoord op de opleiding. De man van de vrouw beves tigde alles. Ook de verhalen over deuren die open en dicht gingen zonder dat er iemand in de buurt was en lampen die spontaan knip perden. Wat overkomt me nu, was Kranens eerste ge dachte. Hij verdiepte zich in het fenomeen. „Ik dacht al tijd: satan bestaat wel, maar daar moet je niet te veel over praten. Als je je er niet mee bemoeit, heb je er ook geen last van. Doordat God deze vrouw op mijn weg zet te, weet ik dat het anders is. Demonen zijn realiteit. Psy chiaters en psychologen kun nen die niet weghalen. Dat kan alleen met hulp van God, door samen te bidden PZC 24 DECEMBER 2008

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 94