Di
5 spectrum
Eigenaardige kerstkaart!
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
o dennenboom
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 20 december 2008
e jaaroverzichten denderen weer over
I ons heen. |e kunt geen krant of week-
blad opslaan of de rijtjes van me dit en
me dat staren je aan. Ook televisie en
de radio wedijveren om ons geheugen op te fris
sen. Ik laat dit jaar gewoon achter me. Veel leuker
om naar het kakelverse nieuwe jaar te kijken.
Want wat is het nut om te worden herinnerd aan
het zoet, dat onze minister-president ons vorig
jaar voortdurend beloofde. Het zoet, dat na het
zuur van de matiging ons goed zou smaken. Ik
heb nog nooit zo heftig het zuur gehad als de laat
ste maanden van dit jaar door de onthullingen
van de op wereldwijde schaal gepleegde frauduleu
ze handelingen, te veel bonussen opstrijkende
bankmannen en andere ranzige manieren tot zelf
verrijking.
Daarom kijken wij liever vooruit. Eerst maar eens
een beetje eenvoudig Kerstmis vieren. Bij mijn
één na jongste zoon zit de hele familie aan tafel.
Ieder heeft zijn aandeel aan het kerstmaal, dat wij
dit jaar met tweeëntwintig man vieren. Mijn jong
ste kleinzoon laat horen hoe ver de pianoles hem
dit jaar heeft gebracht, mijn schoondochter heeft
haar unieke geheime soep klaargemaakt, oom
Frank en oom Mathieu brengen hun kippen-
sla-vootgerecht mee, ook gemaakt volgens een ge
heim familierecept, en ik mag het vlees verzorgen.
Deze taak valt mij al jaren toe en heeft er zelfs een
maal toe geleid, dat de hele straat mocht meegenie
ten van de enorme hoeveelheid kalkoendijen, die
ik had meegebracht. Na het recital van mijn klein
zoon zet ik mij achter het klavier en begeleid alou
de kerstliederen, die ik beurtelings in de toonsoor
ten C en G in ruime afwisseling ten gehore breng!
Mijn zoon nodigt ieder jaar ook altijd iemand aan
tafel, die uit zijn familie- of relatieboot is gevallen.
Dat is een oud principe van hem, door mij inder
tijd ingebracht. Wij zijn een familie, die behoorlijk
onconventioneel door het leven gaat, maar wel
dol is op tradities. Traditie zit in onze familie ver
ankerd als een stevig fundament, dat door geen
grondwater of ander ondergronds ongerief ver
zakt. En er is niets wat in deze rommelige tijden
meer geruststelt dan die vaste traditiepunten,
waaraan wij hechten.
Natuurlijk ontkomen wij niet aan het versturen
van de immense stapel kerstkaarten. Gelukkig heb
ben wij ook daarvoor een beproefd recept. Op Sin
terklaasavond, ook al zo'n rots in de branding van
het leven waarop de hele familie zich terugtrekt,
wordt de kerstkaart gemaakt. Opoe (dat ben ik)
neemt plaats in het midden van de bank en mijn
nageslacht, de kleinkinderen, groeperen zich lichte
lijk tegen heug en meug om mij heen. Ondanks
dat ik ieder jaar weer roep: 'Jongens, laten we nu
eerst de kerstfoto maken voordat wij er allemaal
zo uitgeput uitzien na ons uitzinnige sinterklaas
feest!' Maar naar mij wordt al heel lang niet meer
geluisterd, zodat wij er ieder jaar op de kerstfoto
weer uitzien of wij zwaar aan de geestverruimen
de en alcoholische middelen zijn! Mijn jongste
kleindochter kijkt ons onder haar Zwarte pieten
muts lodderig aan vanonder haar door de water
pokken licht dichtzittende oogjes en de andere zes
kleinkinderen zijn allemaal heel melig en recalci
trant. De ontvanger wordt zo een vrolijk kerstfeest
gewenst door mijn nageslacht. Ik zit daar een beet
je hulpeloos kijkend tussen.
En vanaf deze onorthodoxe kerstkiek roepen wij
U allen een vredig kerstfeest en een meer dan ge
lukkig nieuwjaar toe!
