het tempo van de streek
Inge D'Hulster verbeeldt op doek herinneringen die beklijven
Station
Zuid sluit
tournee af
Inge D'Hulster toont
haar schilderijen in de
Raadskelder in Sluis.
door Anita Tournois
SLUIS - De schilderijen van Inge
D'Hulster in de Raadskelder in
Sluis gaan in hoofdzaak over men
sen, hun relaties, bezigheden en
passies.
Met vlugge en krachtige verftoets
legt de jonge Belgische kunstena
res uit Damme met verf beelden
vast van verschillende personages
in de vorm van portretten, bewe
gende of poserende figuren. Haar
werk - olieverf op doek in zowel
kleur als zwart-wit - getuigt van
een grote voorliefde voor film en
fotografie.
Het verleden is voor haar een inte
ressant uitgangspunt, waarbij ze
de staat van herinnering vastlegt.
De beoogde sfeer, waarin de tijd
wordt stilgelegd en haar persona
ges vertoeven, weet ze bijzonder
goed te treffen. D'Hulster gaat in
de geschilderde tijdsdocumenten
in de eerste plaats voor schoon
heid.
Naast de waarneming - bijvoor
beeld een bepaalde houding van
een personageof een fraaie lichtval
- speelt het gevoel een belangrijke
rol. Ze verbeeldt het beleven van
beklijvende momenten op doek
met talrijke dik aangezette of dun
ne glacerende verflagen.
Tegen diffuse, vervagende contou
ren van de achtergrond treden de
'Ogenschijnlijk schilder ik
herkenbare beelden, maar
het blijft een illusie in verf
personages naar voren door de dik
kere verfaanzet. In de ietwat dro
merige sfeer wordt ook het
niet-tastbare voelbaar gemaakt en
stralen de banale en huiselijke scè
nes een soort verhevenheid uit.
Omdat je slechts een deel kunt
vastleggen van wat je waarneemt,
van hetgeen zich werkelijk af
speelt, spreekt D'Hulster zelf van
schijnwerkelijkheid. „Schilderen is
verbeelden. Ogenschijnlijk schil
der ik herkenbare beelden, maar
het blijft een illusie in verf Ik
streef vooral naar mysterie." Bij
haar werk komen onvermijdelijk
persoonlijke herinneringen boven
drijven. De zwart-wit serie, de wer
ken van Vier vrouwen aan tafel en
een paartje aan een Schietkraam
vormen frappante voorbeelden,
die sterk tot de verbeelding spre
ken. Een werk als Alice, een tref
fend portret van een oude dame
die in haar situatie lijkt te berus
ten, en een dubbelportret van Sad
dam (Hoessein) voor en na arresta
tie geven blijk van sociale en poli
tieke betrokkenheid.
De schilderijen Rood licht - het
meest geabstraheerde - en Blauw
licht, met vage afbeeldingen van
lampen en een kast, tonen weer
een andere invalshoek.
Op sokkels liggen zeven kleine
doekjes, waarin met zwarte verf
Oervormen in een dikke laag zijn
opgebracht.
Expositie t/m 4 januari 2009 in de
Raadskelder, Markt, Sluis. Geopend:
dag. beh. do. en vr. 14.00-17.00 uur.
PZC Dinsdag 16 december 2008 29
en zorgvuldige voorbereiding zor
gen er bovendien voor dat het tem
po van zijn show omhoog gaat.
„Maar een type als Lebbis zal ik
nooit worden. Die gaat mij trou
wens weer veel te snel. Ik houd lie
ver het tempo van de streek aan.
Op het gemakje, eh!"
De eindejaarsshows van Maikel Harte
in het Ledeltheater in Oostburg (22 de
cember) en Scheldetheater in Terneu-
zen (26 en 27 december) zijn uitver
kocht. Voor de show in de Stadschouw-
burg in Middelburg (21 december om
15.00 uur) zijn nog kaarten verkrijg
baar.
Choreograaf Shropshire
laat in Sonata dans in
haar puurste vorm zien.
MIDDELBURG - Station Zuid, het
danshuis voor de drie zuidelijke
provincies, sluit morgen in Middel
burg zijn tournee van de voorstel
ling Sonata af. De voorstelling in
de Stadsschouwburg begint om
20.00 uur.
De basis van Sonata, dat drie
maanden geleden in Tilburg in pre
mière ging, bestaat uit eén danser,
één pianist, één filmscherm en
één balletvloer. Choreograaf Ste
phen Shropshire laat in de voor
stelling de kunst van het bewegen
in haar puurste vorm zien.
Danser Jussi Nousiainen neemt de
toeschouwer mee naar zes solo's:
What it's like, All things considered,
Release the Dogs, 32, Point of De
parture en Open. Deze worden
door Anny Tseng live op piano be
geleid. Zij speelt zowel werken van
Bach als nieuwe werken van de Til-
burgse componiste Anne Parle-
vliet. Daarnaast zijn er videobeel
den te zien van Gido Leijtens, die
de zeggingskracht van het dansen
de lichaam versterken.
Jussi Nousiainen danste eerder bij
Danshuis Station Zuid in de voor
stelling Newbodies van Pia Meu-
then en is momenteel bezig met
een eigen choreografie.
Stephen Shropshire maakte na
een carrière van bijna tien jaar als
danser en choreograaf in de Vere
nigde Staten in 1999 de overstap
naar Galilidance in Groningen.
Sinds 2005 is hij als vaste choreo
graaf verbonden aan Danshuis Sta
tion Zuid, waar hij onder meer in
de producties The Recital - die in
Middelburg was te zien tijdens het
Zeeland Nazomerfestival - en Dan
dy zijn eigen krachtige muzikale
bewegingstaal verder heeft ontwik
keld. In Sonata kiest hij voor de
schoonheid en eenvoud van dans.
Volgend jaar wordt Shropshire de
nieuwe artistiek leider van Noord
Nederlandse Dans in Groningen.
Vier vrouwen aan tafel, schilderij van Inge D'Hulster foto Wim Kooyman
