Van opslagloods naar kunsthoeve
BenZekerir
De goedkoopste autoverzekering
van Nederland?
Een verhaal met veel tamtam
maar zonder tomtom
PZC Maandag 15 december 2008 19
Officiële start Zeeuwart
met expositie van leden
Rondje Kunst.
door Ali Pankow
RENESSE - Zeeuwart luidt de naam
van de nieuwe galerie aan de Ho-
genzoom 99 in Renesse op de
grens van Burgh-Haamstede, die
zaterdagmiddag officieel werd geo
pend. De aanduiding 'galerie' dekt
overigens niet geheel de lading. De
omschrijving 'kunsthoeve' doet
het initiatief van Veronie en (an
Rens meer recht. Zij kwamen een
jaar geleden vanuit Tholen naar
Schouwen-Duiveland. De stek die
zij in Renesse vonden, wekte een
latent verlangen tot leven: een ei
gen ruimte voor het creëren én
het presenteren van kunst.
Het echtpaar transformeerde een
oude opslagloods bij hun nieuwe
woning tot kunsthoeve, waar ze
nu beiden kunnen werken en om
de twee maanden nieuwe wisselex
posities zullen inrichten. Veronie
Rens maakt bronzen beelden. Zij
kneedt en boetseert en verricht
van Zeeuwart blijkt na een half
jaartje proefdraaien een succes te
worden.
Naast het werk van Veronie en )an
behoren de sieraden van hun
dochter Inge Rens tot de vaste col
lectie. Zij volgde de opleiding voor
goudsmid in Schoonhoven, even-
'Wat ons bindt, is de
verscheidenheid en de
behoefte om te creëren'
als de Kunstacademie in Maas
tricht. Bij de huidige expositie zijn
onder meer sieraden van zilver in
combinatie met lavasteen en glas
van haar hand te zien.
„Je bent een geschenk voor ons",
sprak voorzitter Elly Mes van
Rondje Kunst, de maandelijkse
kunstroute door Burgh-Haamste
de. Zeeuwart biedt daarin een
fraaie nieuwe locatie en blijkt bo
vendien een mooie plek om bij
een te komen voor de kunstenaars
zelf die aan deze route meedoen.
„Wat ons bindt is verscheidenheid
en de behoefte om iets te creëren",
constateert Mes. De tentoonstel
ling in deze kunsthoeve biedt
naast genoemde vaste collectie
werk van alle locatiehouders van
Rondje Kunst. Dat resulteert in
een divers, maar boeiend aanbod.
Zo lijken de bronzen van Veronie
Rens vanuit een vergelijkbare be
zieling te zijn ontstaan als de im
mer indruk makende beelden van
Joop van Nugteren. Addy Bliek ver
rast met onder meer een ijsbeer
en een olifant uit Belgisch hard
steen, evenals met schilderijen
waarin zij de structuur van steen
in het platte vlak weet te vangen.
De schilderijen van Rina van Dijk
getuigen van 'twee zielen in één
borst' met impressies van een grau
we, verstilde einder en daarnaast
een glorieuze uitspatting van kleu
ren en vormen. Verder zijn er siera
den te zien van Corry van Rees en
werk uit de collectie 'oude mees
ters' van Galerie Borsboom.
Expositie, t/m 5.jan, Renesse, Hoge-
zoom 99, Kunsthoeve Zeeuwart, vrij
t/m zon, 11-18 uur.
Veronie Rens met twee van haar bronzen beelden.
ook zelf het gehele gietproces. Al
haar beelden zijn unica. Mensen,
samenwerking, op weg gaan en be
weging zijn kenmerkende onder
werpen in haar werk.
Jan Rens is een hakker, ofwel: hij
foto Dirk-Jan Gjeltema
maakt beelden uit steen, voorna
melijk abstract. „Het laatste jaar
ben ik daar echter nauwelijks aan
toe gekomen vanwege de verbou
wing van de loods en het huis",
zegt hij zonder spijt. Het initiatief
NADER BESCHOUWD
In 'De grote verkiezingsshow' wordt een
doodgewoon gezin, de familie Alleman
aangeklaagd. Vader, moeder, zoon en
dochter zijn verbijsterd. Wat hebben zij
fout gedaan? De aanklacht luidt 'verwaar
lozing van hun democratische burger
plichten'. 'De grote verkiezingsshow'
wordt aangeprezen als een komedie,
maar is méér of anders dan dat. De bo
dem is dubbeler dan je van een dubbele
bodem mag verwachten. Want er valt
wel veel te lachen, maar de onderliggen
de boodschap van het stuk zou wel eens
heel serieus bedoeld kunnen zijn. Zóu
kunnen, maar misschien ook weer niet.
Aan de oppervlakte zijn we getuige - ster
ker nog: zijn we de jury - van een recht
zaak, in het strenge en klassieke decor
van zo'n oersaaie rechtzaal. De vier aange
klaagden verschijnen de een na de ander
voor het hekje. Zij zijn doorsnee, en toch
ook archetypisch karikaturaal. De rechter
is van hetzelfde slag: normaal en bedre
ven in zijn juridische terminologie, maar
ook bijzonder want één van de meest be
kende Nederlanders. Afwisselend nemen
Philip Freriks (dinsdag in Middelburg) en
Harmen Siezen, boegbeelden van het
NOS Journaal, die rol op zich. En als er
dan ook nog, met veel rook en misbaar,
historische getuigen als Freud en Hitier
worden opgeroepen, is de maat der kome
die echt wel vol.
In zo'n komedie worden, volgens Van Da-
Ie 'mensen en hun handelingen in het da
gelijkse leVen van de vrolijke (ook lach
wekkende) kant voorgesteld'. Dat klopt
ook wel. Alle personages, inclusief aankla
ger en verdediging, zijn lachwekkend.
Maar één van de belangrijkste hoofdper
sonen, vader Alleman, is eigenlijk ook
dieptragisch. Van zijn mooie jongensdro
men is helemaal niets overgebleven en
dat is bijzonder pijnlijk. Voor hem, maar
helaas ook voor ons. Dat netelige besefis
een eerste dubbele bodem.
En dan natuurlijk het vraagstuk van de
democratie. 'De grote verkiezingsshow'
doet er weliswaar geen uitspraak over,
maar toch ontstaat wel de indruk dat er
een en ander mis is met onze democratie.
Stemmen zoals het eigenbelang het wil,
dat kan (ook volgens de historische getui
gen) toch nooit tot een echte democratie
leiden?
Dubbele bodem nummer twee,
dus. Deze knappe voorstelling laat net
iets meer steentjes in de schoen achter
dan voor een komedie .gebruikelijk is. Ik
kan niet alle trucs aanwijzen, waarmee
Het Zuidelijk Toneel dat voor elkaar
krijgt, maar ik weet zeker dat de truc om
bekende nieuwslezers in te schakelen een
listige vondst is.
Zoveel ijver om met allerlei vondsten een
verhaal goed over het voetlicht te breng
en, heb ik een dag later in Terneuzen niet
BenZeker.nl vergelijkt en helpt u op weg!
door Willem Nijssen
teruggevonden. Een gelegenheidsgezel
schap, met initiatiefnemer Mare Klein Es-
sink in de hoofdrol, speelt 'De Batavia'.
De lotgevallen van dit VOC-schip zijn tra
gisch, en al in 1647 beschreven in 'Onge-
luckige Voyagie, van't Schip Batavia, Nae
de Oost-Indien'. Een waargebeurde muite
rij van een machtswellusteling, die meer
dan 100 onschuldige mensen liet ombren
gen (zie bv. Wikipedia).
Tragische gebeurtenissen zijn bij uitstek
geschikt voor theater. Maar niet altijd.
Van de goden afkomstig onheil, okay.
Aan jezelf te wijten ondergang, dat maakt
indruk. Maar een krankzinnige als veroor
zaker van het leed? Zonder zijn 'neer
gang' te kennen? In zo'n geval is het al
minder waarschijnlijk om aangegrepen te
worden door diep mededogen of ontzag.
Vermoedelijk is een subtiele aanpak ver
eist om je publiek toch zover te krijgen.
In plaats daarvan kreeg ik bij de uitwer
king van dit thema een 'van dik hout
zaagt men planken-gevoel'. De inzet was
al verkeerd. Een 17e eeuwse gezagvoerder
die 'halfdronken' aankondigt, iets met
veel tamtam maar zonder tomtom te
gaan doen?? Brallerige teksten, dik aange
zette personages... Inderdaad in veel geval
len ook weer karikaturen. Maar met een
heel ander, minder geloofwaardig effect.
Deze week
komt de van oorsprong Zweedse Jakop
Ahlbom met 'De Architect' naar 't Beest
(18 dec). Na het verbluffende 'Vielfalt'
een nieuwe surrealistische voorstelling.
„Goochelen met het onbewuste, de ver
beelding, de waarneming en het gevoel
voor realiteit" wordt ons beloofd. Ahl
bom speelt ditmaal niet zelf, hij heeft
zich toegelegd op concept en regie. Dat
belooft nog méér.
Reageren kan via: willem.nijssen@jubii.nl
Philip Freriks als rechter in De grote verkiezingsshow.
foto GPD