Donderend gedruis
4»«saaiajè|
'jiwm I
Koopziek. Een luxe dat ik het woord ken!
in
oo
IA
n
1 'Een schitterend
bedrag, wie krijgt er
zomaar 15.000 euro
op z'n bordje'
pzc zaterdag 13 december 2008
oo
<4
00
ia
N
'«w
SC
O
f4
u
N
QL
00
O
ia
<N
u
N
cl
00
f4
r*
v*
Q£
ia
f4
U
M
00
O
O
C4
i
00
ia
fv
CC
ia
f4
u
N
cl
00
O
O
f4
a
00
IA
r>>
CC
O
ia
f4
u
IM
cl
00
oo
IA
A»
Mevrouw J.J. Dreve-van Cadsand
uit Breskens leerde in haar jeugd
de klassieke vaderlandse
liederen. Het Zeeuws-Vlaamse
volkslied is volgens haar weer
actueel. Voor wie de tekst
vergeten is sluit ze haar verhaal
af met twee coupletten Van d'Ee
tot Hontenisse.
*Ventei oc&a
mt&i &eC
viaamü.e
(AoC^jUed
In deze tijd waarin we ons allemaal
behoren druk te maken over ont-
poldering, moet ik vaak denken
aan ons Zeeuws-Vlaamse Volks
lied, dat in 1917 door ds. Pattist uit Aar
denburg werd geschreven. De reden
was toen niet ontpolderen, maar de
dreigende annexatie van Zeeuws-Vlaan-
deren door België. Daar werd hevig te
gen geprotesteerd, tot in Den Haag toe.
Het Volkslied zal vaak hebben geklon
ken. Ook toen koningin Wilhelmina in
1919 ons een hart onder de riem kwam
steken met een uitgebreid bezoek.
Op school moesten we toen in de hoge
re klassen alle vaderlandse liederen uit
het hoofd kennen. Bij de meester aan
z'n tafel de tekst op komen zeggen, tot
hij tevreden was en dan zingen maar.
'Waar de blanke top', 'Merk toch hoe
sterk' en natuurlijk ook, 'Waar eens
't gekrijs der meeuwen'.
Er is heel veel veranderd. En terecht.
Maar ons volkslied past nog perfect in
deze tijd van 'dreigend verderf, dat wil
zeggen ontpolderen.
Ook onlangs kwam de koningin ons be
zoeken. Maar de kinderen in Breskens
hadden zoveel moeite met dit lied, dat
er een cd aan te pas moest komen. Het
ritme was veranderd en het was alles
behalve een strijdlied geworden.
We zullen de tekst nog eens goed moe
ten leren. Dan kunnen we beginnen in
de raadzaal in Sluis, want daar weten ze
alleen maar van 'gekrijs'. Ook in het
provinciehuis bij de nieuwjaarsreceptie
moeten we in ons 'boerengoed' maar
eens gaan zingen waar de 'stormwind'
vandaan komt.
De Zeeuws-Vlamingen gingen in 1919
naar De Haag. Misschien zal dat nog
wei eens nodig zijn, maar dan om te
protesteren tegen onze eigen bestuur
ders!
En dan maar hopen dat iedereen mee
kan zingen van d'Ee tot Hontenisse,
van Hulst tot aan Cadzand.
Waar eens 't gekrijs der meeuwen
Verstierf aan 't eenzaam strand
Daar schiepen zich de Zeeuwen
Uit schor en slik hun land
En kwam de stormwind woeden
Hen dreigend met verderf
Dan keerden zij de vloeden
Van 't pas gewonnen erf
Van d'Ee tot Hontenisse
Van Hulst tot aan Cadzand
Dat was hun eigen landje
Maar deel van Nederland
Waar eens de zeeën braken
Met donderend gedruis
Daar glimmen nu de daken
En lispelt bladgesuis
Daar trekt de ploeg de voren
Daar klinkt de zicht in 't graan
Daar ziet men 't Zeeuwse koren
Het allerschoonste staan
Van d 'Ee tot Hontenisse
Van Hulst tot aan Cadzand
Dat is ons eigen landje
Maar deel van Nederland
Vy::;
QÊ Stichting'PZC Middelburg helpt'
Rekeningnummer: 40.26.67.794
door Carla van de Merbel
Dit is de laatste aflevering van
een lange reeks over De Mikke.
Vanaf maart werd op deze pagi
na elke week verteld over het wel en
wee van de vogel-en zoogdieropvang in
Middelburg. De rubriek stopt omdat de
PZC-inzamelingsactie voor De Mikke
ten einde is. De krant had ter gelegen
heid van het 250-jarig bestaan van de
PZC de opvang geadopteerd. Doel was
zoveel mogelijk geld in te zamelen voor
het opknappen van de gebouwen van
De Mikke. Het resultaat is te zien op de
teller boven dit stukje. Beheerder Coby r'
Louwerse is blij met het geld. „Ik vind
het een schitterend bedrag. Wie krijgt
er zomaar 15.000 euro op z'n bordje."
Het geld wordt besteed aan het verbou
wen van de quarantaineruimte en de
ziekenafdeling voor kleine en jonge vo-
Anti-annexatie betoging in Terneuzen, 1919.
foto Beeldbank/Zeeuwse Bibliotheek
De laatste tijd gaat het slechter
met mijn gezondheid. Ik ben
namelijk regelmatig koop
ziek, een hardnekkige aandoe
ning waar tot op heden nog geen medi
cijn tegen gevonden is. In mijn geval is
het aangeboren, maar niet erfelijk.
Lastig hoor, koopziekte. Vooral rond de
ze tijd, als er gemiddeld meer geld over
de toonbank rolt dan normaal. Het Sin
terklaasfeest is nog maar net achter de
rug of we haasten ons alweer naar de
winkels voor het doen van onze kerstin
kopen.
Ik niet. Laatst stond ik vanwege de zater
dag, laat op. Tijdens mijn wandeling met
de hond passeerde ik de brug bij de Lan
ge Viele. Daar stónd me toch een arse
naal aan kerstbomen. Zo ver als ik kon
kijken. Grote, kleine, dikke en dunne
kerstbomen. „Knusjes", dacht ik bij me
zelf.
Kerstmis betekent voor mij heel veel. Ge
zelligheid, respect, samen zijn en vrede
typeren voor mij de kerst. Allemaal fijne
dingen. Toch was ik bij het passeren van
de 'vroege' kerstbomen op de brug, nog
niet helemaal klaar voor de acute om
schakeling van het pepernotenfestijn
naar de kerstbelletjes. Mijn chocoladelet
ters liggen nota bene nog onaangebro
ken in de koelkast!
gels. De bijna 15.000 euro die de PZC-ac-
tie heeft opgeleverd, is niet genoeg om
het hele plan te realiseren, maar de PZC
vult het benodigde bedrag aan.
Louwerse kijkt terug op een druk jaar.
Tot nu toe heeft De Mikke in 2008 zo'n
2650 dieren opgevangen. Dat is meer
dan voorheen. De opvallendste dieren
dit jaar waren toch wel het stinkdier en
de wespendief. En er waren heel veel
roofvogels. Louwerse: „Meer dan an
ders. Hoe dat komt, weet ik niet. Daar
is geen staat op te maken." In het rijtje
opvallende dieren van dit jaar mag ook
een nieuwe gast niet ontbreken: de ap-
pelvink. „Hij is gevonden in de Kuipers
poort in Middelburg. Appelvinken ko
men hier helemaal niet voor. Wel in de
Betuwe. Waarschijnlijk is het een afge
dwaalde trekvogel."
Voor wie, nu de PZC-actie is afgelopen,
nog geld wil geven aan De Mikke: giro
nummer 554.5590 staat altijd open voor
giften. En op de website van De Mikke,
www.demikke.nl, kunt u lezen hoe u
donateur kunt worden.
Angela Maas (28) uit Middelburg kwam
eind 1995 in een rolstoel terecht. Nu is ze
even gastcolumnist van de PZC.
http://angelamaas.web-log.nl
Bij het passeren van het kerstbomenbos
ging ik ongewild toch nadenken over
het naderende kerstfeest. Het zal mijn
koopziekte gegarandeerd aanwakkeren.
Ik denk zelfs dat dit inmiddels al is ge
beurd.
Kerstinkopen hebben als doel: het bin
nen- en buitenshuis sfeervol en naar je
zin te maken en anderen blij te maken
met cadeautjes. Triest genoeg hebben
veel mensen in de wereld hier de midde
len niet voor. In sommige gevallen is er
zelfs geen reden om het gezellig te ma
ken. Om dit van dichtbij te zien, hoef je
soms niet eens zo ver weg. Waar slaat
het dan eigenlijk op, om te zeuren over
mijn aandoening die ik nota bene koop
ziekte noemde. Het is een luxe dat ik het
woord überhaupt ken! En dat is de har
de realiteit.
