Hellebaut laat natuur haar gang gaan
42 en 43
r£»\j 41
43
Trainers te koop
Ex-cocaïneverslaafde
Jan Ykema krijgt
een tweede kans
Zaterdag 6 december 2008
PSV'er Salcido is door
Stevens plezier in
voetbal kwijtgeraakt
Tip? sport@pzc.nl
Olympisch kampioene
stopt met atletiek nu ze
zwanger is.
door Ronny Ceuleers
BRUSSEL - Een jaar eerder dan ver
wacht kondigde Tia Hellebaut gis
teren haar afscheid van de atletiek
aan. Twee goede redenen heeft de
Belgische daarvoor: ze is drie
maanden zwanger en met haar
olympische titel heeft ze het
hoogst haalbare bereikt.
Hellebaut zou gisteren in Brussel
haar toekomst toelichten en viel
meteen met de deur in huis. „Ik
stop met mijn carrière als atlete,
want ik ben drie maanden in blij
de verwachting", zei ze glunde
rend. De zwangerschap was geen
accidentje in de roes na de gouden
medaille, benadrukte ze. „Een
paar dagen na mijn olympische ti
tel keek ik naar wat er nog kon ko
men. Voor de Spelen stond het
vast dat ik nog in 2009 zou verder
gaan, maar die olympische titel
veranderde heel wat. We besloten
de natuur gewoon haar gang te la
ten gaan. Ik dacht dat ik nog te ma
ger was om al meteen zwanger te
geraken, maar begin oktober besef
te ik dat ik in verwachting was.
We hebben bewust drie maanden
gewacht om het mee te delen, om
dat in een prille zwangerschap
nog van alles kan mislopen. Geluk
kig heb ik ondanks mijn leven als
topsporter geen roofbouw ge
pleegd op mijn lichaam."
Was de motivatie ook weg?
„Als je twee Europese titels, een
wereldtitel en olympisch goud
hebt, een vrouw van dertig jaar
bent en kinderen wil, dan ga je
eens nadenken. Ik heb nooit on
der stoelen of banken gestoken dat
ik een kinderwens had. Bovendien
kan ik nu op mijn hoogtepunt
stoppen. Laat me nog goud halen
op het EK indoor in maart en een
medaille op het WK in de zomer,
nooit zou de vreugde en de
impact nog zo groot zijn geweest
als bij mijn olympische titel. Daar
om vonden we dit een mooi mo
ment om te stoppen, zelfs al kon
ik volgend jaar mijn olympische
titel nog te gelde maken. Maar
daar ben ik nooit mee bezig ge
weest."
Na het afscheid van Kim Gevaert is
dit opnieuw een zware klap voor de
Belgische sport?
„Dat is nu eenmaal zo. Atleten ko
men op, bereiken een hoogtepunt
en stoppen. We zijn de laatste ja
ren in de vrouwensport verwend
geweest en we moeten niet ver
wachten dat we meteen weer me
dailles gaan pakken. Nu moeten
we jonge atleten ervaring laten op
doen en daar wil ik aan meewer
ken, zeker op mentaal vlak. Van
wie gaan ze het anders leren?"
Ga je de topsport niet missen?
„Ik stop niet gefrustreerd en ik
blijf samen met Wim in de atle
tiek. Ik ben ook nog altijd fysiek
bezig, een keer of vier, vijf per
week. In vergelijking met de vroe
gere trainingen is dat bezigheids
therapie."
Tia Hellebaut (30) is zwanger en
stopt dus per direct met atletiek.
De Belgische won in Peking olym
pisch goud op het onderdeel
hoogspringen.
WOt waren de scharniermomenten
in je loopbaan?
„Hét moment was het WK in Hel
sinki in 2005, waar ik zesde werd
in het hoogspringen na een opera
tie in maart. Daar ben ik erin be
ginnen geloven en heb ik beslist
nog één zevenkamp te doen en
dan voluit voor het hoogspringen
te gaan. Nog een beslissend mo
ment was september 1999 toen ik
met Wim Vandeven ben beginnen
werken. Ik trainde niet echt als
een prof tot op dat moment. Ik
heb hem gevraagd om mij te bege
leiden. Hij heeft me uitgelegd hoe
het er dan moest aan toegaan en
ik heb dat geaccepteerd. Atletiek
heeft mij als mens gemaakt tot
wie ik nu ben. Ik was eerst een
heel verlegen iemand en ben door
mijn sport veranderd. Ik ben nooit
vergeten vanwaar ik kom."
Kan je jezelf plaatsen in de Belgische
sportgeschiedenis?
„Goud op de Spelen is sportief het
hoogst haalbare, zeker in atletiek,
de moeder van alle sporten. Toen
ik een jonge atlete was, waren
olympische kampioenen voor mij
echte helden. De echte beoorde
ling zal over tien of twintig jaar
wel gemaakt worden."
Voor de gewone man is er een tijd
van kommer en kwel op komst,
voor de trainers in het voetbal een
tijd van weelde. De meeste clubs uit de
hoogste klassen moeten op zoek naar een
nieuwe technische man voor volgend jaar.
Zo veel vraag en aanbod is er in Zeeland
zelden geweest op de markt die in de win
terstop op gang komt.
Clubs die zeker zonder trainer komen,
zijn Terneuzen, Terneuzense Boys en
Zaamslag. Wellicht geldt dat ook voor
RCS, Kloetinge, Vlissingen en Zierikzee.
Mooie weken worden dat voor de trai
ners, pronken met belangstelling, prijs op
drijven en uitspelen.
Michel Leonhart en Ardian Lekaj, die de
diploma's hebben om overal te trainen, za
gen al gouden bergen op zich afkomen,
maar worden opvallend weinig gebeld.
Dat kan een stilte voor de storm zijn of
een veeg teken dat er grotere vissen in de
vijver zwemmen. Zoals Diederik Hiensch,
die met zijn-vakkennis grootse daden
heeft verricht en bij Kloetinge lang de
schijn heeft opgehouden dat het een ambi
tieuze en vooruitstrevende club was. Hij is
nu, twee jaar te laat, aan iets nieuws toe,
gaat praten met Terneuzen en is ook bij
RCS in beeld. Daar zal Romeo van Aerde
wel weg moeten, omdat hij alleen dit jaar
mocht meepromoveren.
Rinus Zegers zwijgt als de sfinx die hij zo
graag speelt, onpeilbaar als altijd. Hij wil
wel met Terneuzen praten, Terneuzen
ook met hem, maar er zit iemand in de
staf met wie hij niet om de tafel wil. Daar
schijnt nog wat oud zeer te zitten.
Cees Houtepen wordt overal genoemd en
is kennelijk geliefd. „Dat was ik liever nog
in Hoek geweest", refereert hij aan een bit
tere ervaring. Voor Terneuzense Boys lijkt
hij het meest geschikt, RCS kan ook. Hij
kan rustig afwachten wat er komt.
Roy ITendriksen en Karl Vergouwen stro
pen de markt af naar iets beters dan wat
ze nu hebben. Met de één gaat het wat be
ter dan met de ander dit jaar, alleen is het
niet goed genoeg om topclubs wakker te
schudden. Hendriksen weet zelfs al niet
meer wat winnen is dit jaar.
Michel Leonhart werd na twee prachtige
jaren bij HW'24 in een overmoedige bui
de kroonprins van het trainersgilde ge
noemd. Met een 'paar titels op zak is hij
over de grens gezakt. Daar voelt hij zich
nogal eenzaam. Maar al te graag wil hij te
rug naar het Zeeuwse. „Ze hebben me al
leen nog niet gebeld", bekent hij. Des
noods wil hij volgend jaar onder Paul Te-
lussa wel assistent worden bij Hoek. „Da's
een man van wie ik veel kan leren."
Marco Groeneveld wil ook hogerop. Niet
dat hij zo nodig wegmoet in Zierikzee,
maar hij is deze week in Terneuzen gesig
naleerd om te praten.
Het worden, kortom, weer mooie weken
zo rond de kerst. De enige die dat met een
glas wijn onder de kerstboom zorgeloos
kan aanzien is Gaby Demanet. De Belg
heeft in Hoek voor elkaar gekregen wat
niet veel van zijn voorgangers hem na kun
nen zeggen. „Hij heeft het geweldig ge
daan, we willen met hem verder", zei de
voorzitter deze week. Alleen niet voor lan
ger dan een halfjaar. Telussa wordt nog
een halfjaartje uit de wind gehouden.
Daarna mag hij zijn carrière weer oppak
ken.
Frits Bakker
Tia Hellebaut,
16 februari 1978,
Antwerpen
Belgische titels
Meerkamp: 12x
Hoogspringen: 9x
Verspringen: 6x
Hink-stap-sprong: 1x
Europese titels
2006, outdoor: hoogspringen (2.03 meter)
2007, indoor: hoogspringen (2.05 meter)
Wereldtitel
2008, indoor: vijfkamp (4867 punten)
Olympische titel
2008, outdoor: hoogspringen (2.05 meter)
