I Wel een eindje om
-a
1
s
s
s Foutje? Nee, gewoon verkeerd aangepakt!
cc
os
m.
*V&pel
yerimat mm
Olievogelwascursus
leert je van alles
over gif, shampoos
en medicijnen
cc
PZC zaterdag 6 december 2008
I»
O
fM
i
eo
i
rs
u
O
rs
O
in
u
N
tn
r-
Jacqueline Nelisse (48) werkt
sinds 1 september dit jaar in
Goes als ambulant begeleider
van leerlingen met een
beperking. Ze woont in Breskens
en maakt heel wat kilometers
over de Zeeuws-Vlaamse wegen
en weggetjes.
Mijn leven gaat over... mod-
derweggetjes en wegomlei-
dingen.
Sinds kort rijd ik dus met
mijn auto over de Zeeuwse wegen en
bezoek ik allerlei scholen. Begin novem
ber moest ik in Heikant zijn. Dat is nor
maal gesproken drie kwartier tot een
uurtje rijden vanuit Breskens. De kans
is groot dat je op de N61 achter een trac
tor zit, dus op tijd vertrekken.
Het zat niet mee. Bij de brug van Sluis
kil aangekomen zag ik dat hij net open
ging. 'Niks in de weg, dan rijd ik ge
woon over Sas van Gent, daar is ook
nog een brug over het kanaal'. Daar aan
gekomen zag ik tot mijn grote ergernis
dat ook die brug openstond. Er zat dus
niets anders op dan wachten.
De weg tussen Nieuwe Molen en Koe
wacht is tegenwoordig opengebroken
en afgesloten,wegens aanleg van een
nieuw fietspad, dus moest ik omrijden.
De eersté keer zag ik een man toch die
weg in slaan en dacht ik: 'Wat een an
der mag, dat mag ik ook', en reed dus
vrolijk achter die man aan. Wat een
pech, net voor de afsluiting rijdt die
man zijn erf op. Ik moest draaien op
een schuin aflopende weg, en reed
bijna de sloot in. Teruggereden en de
wegomleiding gevolgd. Daardoor
kwam ik terecht op'een hele smalle, vie
ze polderweg vol met natte gladde slik.
Tot overmaat van ramp kwam er een
dikke vrachtauto als tegenligger aan.
Als ik hier in de berm terecht kwam,
kon ik mijn bezoek aan die school wel
vergeten. Terug achteruit gereden en
een min of meer droog plekje gezocht,
om zo de vrachtauto te laten passeren.
Je snapt zeker wel dat ik dat weggetje
liever links laat liggen.
Dus dacht ik maar eens een andere weg
te nemen. Ik reed gewoon een eindje
door, er kwam vast nog wel een scho
ner zijweggetje! Ineens zat ik in België.
Ik was nog geen zijweggetje tegengeko
men. Zo reed ik via Moerbeke weer
naar Koewacht en dan verder naar den
Heikant.
Ik was meer dan een uur onderweg.
Op de school in Heikant aangekomen,
vertelde ik natuurlijk iedereen die het
maar horen wilde over mijn wereldreis
en hoe ik over België weer naar Neder
land reed. Ik werd bediend van allerlei
adviezen over de kortste weg die ook
de moeilijkste was. -
Tot er iemand op het idee kwam om
over de Expresweg naar huis te rijden.
Kan je lekker doortoeteren, was het ad
vies, het is wel een klein eindje om
maar in tijd scheelt het enorm.
Dat had ik in mijn oren geknoopt.
Toen ik 's middags weer naar huis ging,
reed ik richting de E34. Tot aan Kapel-
lebrug reed ik achter een auto met aan
hanger, die veertig reed. Maar niks in
de weg, straks kon ik doortoeteren.
De snelweg ging goed en snel, al reden
er veel vrachtwagens die ik allemaal
moest passeren. Als je me een beetje
kent weet je, dat het niet mijn favoriete
bezigheid is. Eindelijk afslag Kaprijke in
zicht, jipiieü! Bijna thuis, dacht ik.
Net voor Watervliet was er een omlei
ding, een Belgische wel te verstaan.
Door de smerigste, smalste polderweg
getjes reed ik ongeveer via Boekhoute
naar een weggetje, dat vlakbij het kruis
punt bij IJzendijke uitkwam.
Toen ik thuis kwam, zag ik dat ik er
meer dan een uur over had gedaan. Ik
ben eerst een flink eind gaan wandelen.
Via de snelweg ga ik niet meer, en ook
niet via België. Mijn leven gaat niet
over rozen maar over... polderwegge
tjes!
Weggetjes in Zeeuws-VIaanderen: pittoresk maar tijdrovend.
i1 ijj:
Stichting 'PZC Middelburg helpt'
Rekeningnummer: 40.26.67.794
- door Carla van de Merbel
Coby Louwerse is weer terug uit
Moddergat. De beheerder van
De Mikke was onlangs in de Frie-
i se plaats om met haar collega's van an-
dere kustasielen te overleggen over 'het
j rampenplan olievogels',
j De Mikke is één van de vijf Nederland-
se kustasielen verenigd in de SON, de
Stichting Olievogelopvang Nederland,
i De SON is een samenwerkingsverband
van asielen langs de kust met als doel
olievogels beter te helpen. Behalve Mid-
delburg en Moddergat doen Rotterdam,
Haarlem en Texel mee. Bij het overleg
j in Moddergat waren ook collega's van
j het kustasiel in Oostende aanwezig,
j Louwerse is tevreden over het resultaat
van de vergadering. „Er ligt nu een ram-
j penplan waarin staat wat er moet ge-
j beuren bij een grote olieramp. Hopelijk
foto Jacqueline Nelisse
hoeven we het nooit uit te voeren. Als
er meer dan vijfhonderd vogels in één
opvang zitten, springt een andere asiel
bij. En iedereen werkt op dezelfde ma
nier. We beginnen in de winter van
2009-2010 ook met olievogelwascursus-
sen. Dat is een pittige cursus waarin je
van alles leert over olie, de giftige stof
fen en de effecten daarvan op vogels en
mensen, welke shampoos je wanneer
moet gebruiken en welke medicijnen
de vogels nodig hebben om hun inge
wanden te reinigen."
Nu zijn er geen olievogels in De Mikke.
Maar op zee wel, zegt Louwerse. „Er
wordt nog steeds olie geloosd; dat kost
niets." De vogels die de dupe worden,
verdrinken midden op zee. Alleen bij
storm komen ze op de kust en is het
probleem voor iedereen zichtbaar.
Trouwens, wie nog mee wil doen aan
de PZC-actie voor De Mikke moet snel
zijn. De inzameling gaat haar laatste
week in. Volgende week verschijnt de
ze rubriek dan ook voor het laatst. Daar- i
na wordt het geld overhandigd.
00
irt
rv
Sinds januari staat in Vlissingen
de flat Weyeblick.
In de flat zou een bemande zorg-
post komen, maar tot op heden
is die er nog steeds niet. Volgens de zorg-
verlehende instantie SVRZ is het niet
rendabel.
Stel je eens voor: Je bent afhankelijk van
zorg en kiest om die reden voor een ver
huizing die maakt dat je op eigen benen
kan blijven staan. Als de bouw van de
flat is afgerond en je eindelijk in je nieu
we huis kunt, is de beloofde zorg niet
aanwezig! Ik zou ook op tilt slaan.
Onder andere bij het televisieprogram
ma KASSA kwam het probleem van de
Weyeblick aan bod. 'Het is een foutje in
de reclamefolders', werd gezegd. Nee,
SVRZ heeft het gewoon verkeerd aange
pakt. Bij Fokus is het zo dat je als cliënt
een zorgindicatie moet hebben. Op die
manier is er altijd voldoende zorgvraag,
Fokus anticipeert daarop.
Door omstandigheden werd ik anderhalf
jaar geleden afhankelijk van persoonlijke
verzorging. Een behoorlijk dilemma
voor een controlefreak als ik, want wat
moest ik doen? Eigenlijk wilde ik niet
weg van mijn stek in Koudekerke. Van
wege de nodige zorg was het voor mij
niet haalbaar om in mijn huis te blijven
maar een verpleeghuis vond ik geen op-
Angela Maas (28) uit Middelburg kwam
eind 1995 in een rolstoel terecht. Nu is ze
even gastcolumnist van de PZC.
http://angelamaas.web-log.nl
tie. Godzijdank kwam voor mij 'Fokus'
net op tijd in beeld.
Fokus heeft op bijna negentig locaties in
Nederland een zorgpost. Dag en nacht
bieden zij zorg op afroep die wordt gefi
nancierd door het college voor zorgverze
keringen. Het personeel van Fokus
werkt op aanwijzing van de cliënt. De re
gie blijft dus altijd in eigen hand.
Ik besloot dat deze manier van zelfstan
dig wonen voor mij dé oplossing was en
schreef me in. Als door een wonder was
er direct een geschikte woning beschik
baar. Ondertussen woon ik alweer ruim
een jaar in dit luxe appartement. In hart
je centrum en volledig geïntegreerd. Met
de zorg gaat het perfect en dankzij Fokus
ben ik nog altijd zo vrij als een vogeltje.
Een 24-uurs bemande zorgpost kan dus
wel.
