zich fitter dan ooit
Woerts van de eredivisie
naar het Premiership
Ballerinaschoentjes doorbreken taboe
in conservatieve voetbalwereld
PZC Vrijdag 5 december 2008 39
Amerikaanse renner
ligt niet wakker van
dopingbeschuldingen.
door Guy Vermeiren
TENERIFE - Hét moment van de
persconferentie waarin Lance
Armstrong voor het eerst sinds de
aankondiging van zijn terugkeer
(een deel van) de wereldpers in de
ogen keek, was de binnenkomst
van Alberto Contador. Als om te
benadrukken dat er tussen de
twee beste ronderenners van het
laatste decennium geen rivaliteit
bestaat - en, toegegeven, vooral op
vraag van de fotografen - poseer
den de kopmannen van Astana ge
willig met een handdruk die on
derlinge verbondenheid hoorde te
suggereren. Om het helemaal dui
delijk te maken spelde Lance
Armstrong het iedereen nog eens
uit: „We zijn vier december, laat in
de namiddag. Ik, Lance Armst
rong, verklaar dat Alberto Conta
dor met ruime voorsprong de bes
te renner van het moment is en
dat ik het een eer vind aan zijn zij
de bij Astana te mogen fietsen."
Wanneer ging het idee rijpen om er
opnieuw aan te beginnen? „Eind
juli. Ik was aan het trainen voor de
marathon van Chicago toen ik de
joggingschoenen inruilde voor de
fiets omdat ik aan de Leadville 100
(een zware Amerikaanse moun
tainbikerace) wilde deelnemen. In
de twee, drie weken die volgden
beleefde ik opnieuw zoveel ple
zier, dat houd je niet voor moge
lijk. De passie van vroeger was er
terug. Tja, en dan sta je aan de
start van die wedstrijd, dan hoor
je dat startschot en je beseft: hier
hoor ik thuis, ik wil meer van dit.
Kijk, concreet zijn er twee dingen
die me drijven. Het genot van op
nieuw te trainen en te racen en
het feit dat de wereld nood heeft
aan de boodschap die ik wil breng
en. Ik kom hier als vrijwilliger. Ik
ga gratis koersen. Alles staat in het
teken van Livestrong (Armstrongs
stichting voor kankerbestrijding)."
Het besef dat niet iedereen op jouw
terugkeer in het peloton zit te wach
ten moet niet prettig zijn. „Dat is
het ook niet. De voorbije tien jaar
hebben ze elke samenzwerings
theorie al tegen me proberen uit
te spelen. Ze doen maar. Ik laat er
mijn slaap niet voor. Ik kan alleen
maar herhalen wat ik al meer dan
een decennium verklaar: ik heb
nooit doping genomen en heb me
zelf al die tijd keurig onderworpen
aan elke dopingtest die ik moest
ondergaan. Dat zal zo blijven, met
meer transparantie dan ooit voor
dien. Professoren en dokters als
Catlin en Damsgaard, UCI, Wada,
'Doping is een probleem in
de hele sportwereld, niet
alleen in het wielrennen'
Usada, nationale bonden, noem
maar op: ik denk dat er twaalf ver
schillende instanties zijn die me
kunnen controleren. Geen pro
bleem, al zou het wel handiger
zijn als al die instanties hun agen
da's eens op mekaar zouden af
stemmen. Stel dat ik een valsspeler
zou zijn. Denk je echt dat spon
sors, collega's en mensen als Bruy-
neel al die tijd achter mij waren
blijven staan? En geloof je dat Li
vestrong dan ook 300 miljoen dol
lar had ingezameld, de laatste tien
jaar?"
Geloof je echt dat je opnieuw het ni
veau van 2005 kan halen? „Dat is
een vraagteken. Ik ben realist. Een
Tien grote rondes
Astana heeft met Lance Armstrong en Alberto Contador de winnaars van
tien grote rondes binnen de gelederen.
Armstrong zegevierde in de Ronde van Frankrijk van 1999 tot en met
2005. Contador haalde in 2007 als eerste de finish in Parijs.
De Spanjaard won dit jaar zowel de Rosudle van Spanje als de Ronde van
Italië. Daarmee trad hij in de voetsporen van Eddy Merckx en Bernard
Hinault, die ook alledrie de grote rondes op hun naam schreven.
klein deel van dat antwoord zal ik
al weten als ik in januari aan de
start van de eerste rit van de Tour
Down Under zal staan. Dat zal
met vlinders in de buik zijn, ge
loof me. Als dat niet het geval zou
zijn, dan had ik pas écht een pro
bleem. Ik wil mijn tenen opnieuw
in het water steken, in eerste in
stantie voor één seizoen. Een twee
de komt er mogelijk bij, een derde
allicht niet meer. Je kan niet met
de wetten van de leeftijd blijven
spotten. Mijn enige houvast zijn
voorlopig de testen die ik in no
vember heb afgelegd en het gevoel
dat ik de laatste dagen op de fiets
heb. En ik moet zeggen: I'm okay
for an old man. Akkoord, ik heb
wat rugproblemen maar al bij al
voel ik me op mijn 37e sterker dan
ik op mijn 27e was."
De wielerwereld was niet vrij van do
ping schandalen toen jij drie jaar weg
was. Heb je daar een mening over?
(Richt zich tot de Duitse journalist
die de vraag stelde) „Vertel me
eens, hoeveel dopingtesten zijn er
in de Bundesliga? Een paar, zeg je?
Dat zegt toch veel, niet? De wieler
sport werkt keihard om de eigen
rangen te zuiveren. Maar telkens
als er een valsspeler wordt betrapt,
krijgen ze er niks voor terug, ter
wijl dat net bewijst dat de doping-
jacht wérkt. Trouwens, doping is
een probleem in de hele sportwe
reld, niet alleen in het wielrennen.
Bij ons gaat het de goeie kant op.
Voor mij is het glas halfvol, niet
halfleeg."
Je staat voor een boel onzekerheid. Is
dat gevoel te vergelijken met de win
ter tussen. 1998 en 1999, toen je na je
ziekte terugkwam? „Deels wel, ja.
Ik weet nu opnieuw niet waar ik
zal uitkomen. Maar ik weet dat ik
het heb gekund, en ik ben een
hoop ervaring rijker. Dat is een
voordeel, als je dat met de Armst
rong van tien jaar geleden verge
lijkt. Toen wist ik niet eens of ik
nog vijf jaar zou leven of vijftig.
Motivatie was toen de belangrijk
ste factor, en dat is nu opnieuw
mijn drijfveer. Toen ik in 2005
stopte was ik geestelijk compleet
óp. Maar nu is de zin om er iets
van te maken er opnieuw. Méér
zelfs dan in 2004 en 2005."
Oud-directielid
Feyenoord aan de slag
bij Sunderland.
door Hans Leber
BARENDRECHT - Chris Woerts ver
ruilt de Feyenoord-directie voor
die van Sunderland, gaat van de
eredivisie naar het Premiership.
Hij wordt de eerste Nederlander
die een zakelijke directiepositie in
Engeland bekleedt. „Er zitten bij
Sunderland gemiddeld 44.000
mensen te kijken, de club heeft
een enorme geschiedenis, ik moet
de club commercieel op de kaart
zetten, vooral buiten Engeland, de
naamsbekendheid vergroten."
Dwight Yorke, de man uit Trini
dad en Tobago, is een 'Black Cat'
en ook oud-Feyenoorder en voor
malig Excelsior-spits David Con
nolly. De Ier Niall Qiiinn, een club
icoon, is voorzitter. Het merendeel
van de aandelen is in handen van
een Amerikaan, verder js er een
club van - wederom - acht Ieren
mede-eigenaar.
De eerste verandering vond giste
ren al plaats, buiten Woerts om.
Teammanager Roy Keane nam ont
slag. De positie van de voormalig
Manchester United-icoon was na
de achtste seizoensnederlaag vori
ge week al wankel geworden. Toch
koos Woerts voor een club waar
geen paniek heerst. „Ik ben er erg
blij mee. Ik had meer mogelijkhe
den, ook in het buitenland, en ik
was in gesprek met loop Munster
man van FC Twente, maar dit voel
de het beste aan."
Hij noemt Sunderland de grootste
club van Noord-Oost-Engeland,
groter dan Newcastle United dus.
En net als Feyenoord is het een
volksclub. Saillant detail: een ande
re Rotterdamse volksclub, Sparta,
nam rond 1900 de clubkleuren
van de Engelsen over omdat ze de
ze zo fraai vond en gebruikt deze
tot op de dag van vandaag.
Chris Woerts is de eerste Neder-
lander die een zakelijke directie
functie in het Engelse premier
ship zal bekleden. Hij is afkom
stig van Feyenoord.
Onder leiding van Woerts bracht
Feyenoord in het seizoen
2005-2006 een dvd uit over de
twee competitieoverwinningen op
Ajax. Later dat jaar verloor Feye
noord twee keer in de play-offs.
Ook bij Sunderland doen ze aan
dvd's: de thuisoverwinning op de
grote rivaal Newcastle, in oktober
van dit jaar, was de eerste sinds
1980. Een dvd met de vier mooiste
overwinningen (The Fantastic
Four) op de rivaal is sindsdien te
koop.
Het vertrek van Woerts uit Rotter
dam verraste. „Voor de buitenwe
reld wel, intern wist men sinds
september dat ik weg zou gaan. Ik
was toe aan iets nieuws, wilde niet
nog een keer vier jaar hetzelfde
kunstje doen. De sportwereld
trekt me aan omdat ik leip ben
van sport. Dat het opportunistisch
is, stoort me niet." „Vorig jaar zo
mer verkochten we bij Feyenoord
Royston Drenthe en kwamen Roy
Makaay, Giovanni van Bronck-
horst, Kevin Hofland en Tim de
Cler. Toen was iedereen enthou
siast, nu het tegenzit zou het plot
seling allemaal slecht zijn? Onzin.
Maar wat betere resultaten zijn erg
welkom, ook commercieel. Winst
trekt aan, verlies stoot af., zo
werkt het nu eenmaal", aldus de
kersverse International Business
Development Director.
De Franse ster Franck Ribery van Bayern München) draagt de Mercurial Va-
por Rosa van Nike. foto Michael Dalder/GPD
Toppers lopen weg
met de kleur
roze aan hun voeten.
door Roel Wiche
DEN HAAG - Toen de Britse voetbal
legende Alan Ball in 1970 het heili
ge gras van Wembley betrad met
witte muiltjes, ging er een sidde
ring door heel Engeland. Hoe durf
de hij? De speler van Everton was
gestrikt door fabrikant Hummel,
die 2000 pond voor de recla
mestunt over had. Dat geld heeft
Ball nooit gezien. De aanvaller
vond dat er karton om zijn voeten
zat en liet stiekem zijn Adidas-kick-
sen wit schilderen. Toen de regen
de verf wegspoelde, kon hij fluiten
naar zijn gage.
Als Ball in 200S nog had geleefd,
had hij ongetwijfeld het tienvoudi
ge kunnen opstrijken. Want 38
jaar later vallen de topmerken over
elkaar heen om de toon te zetten
in de trendgevoelige voetbalwe
reld. Met gouden schoenen leek de
overtreffende trap bereikt, maar
Nike denkt toch weer een gat in
de markt te hebben aangeboord.
En hoe. Via een peperdure promo-
tiefilm met Bayern-ster Franck
Ribéry in de hoofdrol presenteer
de de Amerikaanse gigant in sport-
kleding de nieuwste mode: snoep-
roze schoentjes.
Ter geruststelling: ook als links
back van Geertruidse Boys 5 kan
je de Mercurial Vapor Rosa als
kerstcadeau bestellen. Kosten: een
slordige tweehonderd euro. Con
current Puma reageerde direct en
liet Chelsea-vedette Nicolas Anel-
ka opdraven in een bizarre scène
waarin hij gegijzeld wordt door
een bepaald niet buitensporig ge
klede dame. Die laat hem alleen
vrij als hij een belofte doet: hij
moet zijn voeten voortaan roze
kleuren. De campagne voor de
Pink Panther-schoenen is opmer
kelijk, aangezien uitgerekend het
voetbal traditioneel drijft op een
machocultuur waarin iedere ver
wijzing naar homoseksualiteit ver
dacht is. Toch blijken er toppers
weg te lopen met de kleur roze. Zo
was Arsenal-spits Nicklas Bendt-
ner zo ongeveer de gelukkigste
man op aarde toen hij de Mercu
rial Vapor Rosa's twee weken geler
den mocht aantrekken. „Toen ik
nog een kind was droomde ik er
van om met roze schoenen te spe
len." De Deense aanvaller kan be
ter maar niet te hoog van de toren
blazen, want niets is Nike, Puma
of Adidas te dol in de strijd om de
consument. Zelfs superbink Marco
Materazzi (Internazionale) gaat op
zuurstokroze pantoffels spelen, in
navolging van sterren als Andrei
Arshavin (Zenit) en de trendset
ters in de eredivisie, Ajacied Mira-
lem Sulejmani en PSV'er Danko
Lazovic. Nike geeft jaarlijks het dui
zelingwekkende bedrag van 1,2 mil
jard euro uit aan reclame. Daarvan
verdwijnt ruim 300 miljoen in de
zakken van sportsterren.
De felste tegenwind komt verras
send genoeg niet van de concur
rentie, maar van de voetbalclubs
zelf. Steeds meer trainers vragen
hun spelers om terug te keren
naar de ouderwetse zwarte schoe
nen en doen een beroep op hun
sterren om het goede voorbeeld te
geven. Of die lobby gaat slagen, is
een interessante vraag. Nicklas
Bendtner denkt in ieder geval dat
de limiet bereikt is. „De enige ma
nier om me nu te verslaan is om
het veld op te komen met diaman
ten in de schoenen. Dat zie ik nog
niet zo snel gebeuren."
Chris Woerts