Pianisten overtuigen in
Prokofiev Pianomarathon
Ramptoerisme, dat bestaat
dus ook in het theater
PZC Maandag 1 december 2008 1 9
AGENDA WÊBÊÊÊM
OP STAP
Murphy's night
Algemene kennisquiz bestaande uit acht
rondes met algemene vragen, muziekfrag
menten en foto's.
Vlissingen Cine Café, 20.00 uur
THEATER
Jurgen Ray man
Met de try-out van zijn programma Fami-
lyman. Het enige watje in dit leven niet
kan kiezen, is familie. Je hebt familie waar
je trots op bent en familie waarvoor je lie
ver een blokje om gaat. Voor het ene fa
milielid heb je een zwak en voor het an
dere familielid nummerherkenning. Fami
lie kan van levensbelang, maar ook een
noodzakelijk kwaad zijn.
Raymann analyseert het fenomeen fami
lie op micro- en op macroniveau. Dus
kom met neven, nichten, broers, zusters,
FILM
GOES
Merral, Eagle eye: 20.00 uur; Quantum
of Solace: 19.00 en 20.30 uur; Madagas
car 2(ov): 20.15 uur;
MIDDELBURG
Schuttershof, Sagan: 20.00 uur;
VLISSINGEN
CineCity, Anubis: 14.00 uur; Der Baa-
der-Meinhof Komplex: 21.30 uur; Body
of lies: 19.15 en 21.45 uur;
Bride flight: 16.15,19.00 en 21.45 uur;
Burn after reading: 22.00 uur; Madagas
car 2 (nl): 13.45, 16.15 en 19.00 uur; Ma
dagascar 2 (nl): 14.00, 16.15, 19.15 en
tantes en ooms. En wie aan het einde van
de avond met hetzelfde gezelschap weer
naar huis gaat, heeft er in ieder geval wat
van opgestoken.
Oostburg, Ledeltheater, 20.15 uur.
Otango
The Ultimate Tango Show: Argentijns
spektakel in twee aktes door een gezel
schap uit Buenos Aires. De groep bestaat
uit tien dansers, twee zangers en vijf mu
zikanten die live begeleiden
Antwerpen, Stadsschouwburg 20.30 uur.
Ladies Night
Hilarische comedy waarin een aantal
werkloze fabrieksarbeiders uit de ellende
wil geraken door een striptease-groep op
te richten. Dat leidt tot een voorstelling
waarin de acteurs letterlijk uit de kleren
gaan
Gent, Capitole 20.00 uur.
meer agendanieuws op www.pzc.nl
22.00 uur; Oorlogswinter: 13.45, 16.15
en 19.30 uur; Quantum of solace: 13.45,
16.15, 19.15 en 21.00 uur;
Radeloos: 14.00 uur; Sinterklaas en het
geheim van het grote boek: 13.45 en
16.15 uur; The women: 16.15 en 19.00
uur; Sneak: 22.00 uur;
TERNEUZEN
View, Sex drive: 20.15 uur; Quantum of
Solace: 20.45 uur; Madagascar 2 (ov):
20.15 uur;
BERGEN OP ZOOM
Cinem'actueel, Madagascar 2 (ov): 20.00
uur; Quantum of Sblace: 20.00 uur; Bride
flight: 20.00 uur; Dan in real life: 20.30
uur;
Een marathon kan een uitput
tingsslag worden. Het aange
kondigde concert met alle so
nates van Prokofiev werd gelukkig
teruggebracht tot zes sonates en
drie andere pianocomposities.
Toch blijft het al met al een niet ge
makkelijke opdracht voor de pia
nisten en een hele zit (drie uur
muziek) voor het publiek. Ik ging
met enige scepsis naar de concert
zaal, maar het werd een aparte er
varing en zelfs een boeiende
avond.
Negen internationale studenten
die zich na het conservatorium
specialiseren bij Aquiles Delle Vig-
ne in Rotterdam, toonden dat ze
stuk voor stuk talent hebben en
klaar zijn voor de grote concour
sen.
De technische vaardigheden van
deze jonge mensen wekten bewon
dering op. Naast de techniek moet
een pianist ook stijlgevoel hebben
en er voor zorgen dat de interpreta
tie van de muziek overkomt. De
meesten slaagden hierin.
De negen sonates schreef Proko
fiev tussen 1907 en 1947. De Turk
se Selen Apaydin speelde de eerste
sonate, met herkenbare elementen
van Rachmaninov en Schumann,
PIANOMARATHON
Sonates en andere werken van
Sergej Prokofiev. Door studenten
van Aquiles Delle Vigne (Codarts,
Hogeschool voor de Kunsten
Rotterdam). Gehoord: vrijdag 28
november in de Concertzaal in
Middelburg.
door Jeanette Vergouwen
met een stevig toucher en veel
brio.
De tweede sonate werd subliem
vertolkt door de Spaanse Irene De
Juan Bernabeu. Zij hield de span
ningsboog mooi vast en overtuig
de zowel in de dansante ritmische
passages, als de virtuoze snelle de
len.
De Spaanse Marina Lozano Lax
bracht een boeiende vertolking
van nummer drie en zorgde er
voor dat de verschillende karakters
goed uit de verf kwamen. De Itali
aanse Guilia Maglietti moest als
eerste optreden met sonate 4. Het
eerste deel is verhalend en het cen
trale deel Andante Assai, met con
trasterende thema's en variaties,
werd door Prokofiev zelf als een
van zijn meest geslaagde gezien.
Jammer dat de balans tussen rech
ter- en linkerhand niet perfect
was.
De vertolkingen van de sonates 8
en 9 door de Duitse Marcus Baban
en de Portugese Manuel Araujo
waren spannend en konden in
een gouden lijstje gezet worden.
De techniek van beide heren is fe
nomenaal en zij speelden soepel
en toch zeer dynamisch.
Het laatste blok bracht een selectie
uit Romeo 8c Juliet door de Brazili
aan Luis Fabiano Rabello;persoon-
lijk vond ik dit werk en de vertol
king ervan weinig boeiend.
De Italiaan Fernando Altamura
zorgde ervoor dat het publiek op
het puntje van de stoel ging zitten.
Hij speelde de vijf Sarcasm, met
het diabolische Tempestoso, het
contrastrijke Allegro rubato en hal
lucinerende slotdeel (precipitossis-
simo) overrompelend.
Voor de Chinese Gigi lp Nga Chi
was het dan ook een moeilijke op
dracht om de avond af te sluiten
met de Toccata. Een kort en heftig
werk met een soort perpetuum
mobile in de linkerhand. Zij is
klein van gestalte, maar groot in
kracht en daden.
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
Twee weken geleden schreef ik (veel te
weinig) over 'De vrouw met de baard'.
Uniek aan deze voorstelling is, dat er
twee versies bestaan. Die zijn er natuur
lijk om ze allebei te zien, ook al moest ik
daarvoor ver van huis, naar Breda. Naast
de grote theatrale versie speelt het Noord
Nederlands Toneel - en ik citeer - 'een in
tieme toneel-op-toneel versie'. Maar in
tiem is toch het woord niet. Tenzij daar
mee bedoeld wordt, dat de acteur ineens
pal naast je stoel kan opduiken.
Want zo was het: op het toneel stond
kriskras verspreid een aantal stoelen. Ten
dele al bezet door wat even later de ac
teurs bleken te zijn. Die daar scharrelend
tussen die stoelen woord vóór woord de
zelfde tekst spelen als in de grote-zaal-ver-
sie. Soms dus pal voor, naast of achter je.
(Eén mevrouw wipte dan ook van lege
stoel naar lege stoel om alles te kunnen
blijven aanschouwen, want ja, toekijkers
blijven we graag. Ramptoerisme, dat be
staat dus ook in het theater.)
Tussen de humor - er zit veel humor in
de voorstelling - is 'De vrouw met de
baard'... ja, niet rauw, maar toch... confron
terend is het woord. Want de liefde is er
moeizaam (maar toch wel mooi) en de
leugen, vooral de leugen, is er glashard.
Dus niets intiems in de voor de hand lig
gende betekenis. Wel nóg dichter op je
vel. En dit stuk komt je sowieso al dicht
bij. Vorige keer kon ik me al haast niet in
houden om op het hoogtepunt van leu
gen iets verontwaardigds te roepen. En
vroeg me vervolgens af, of er dan nooit
eens iemand uit het publiek reageerde...
Hoe laf (of hoe braaf) is het publiek? Zo
laf (of zo braaf) als je zélf bent, dat lijkt
me wel een mooi antwoord. Ik had kun
nen bellen met de voorlichter van NNT
en kunnen vragen of er nooit eens ie
mand reageerde. Vergeten. Vergezocht.
Smoezen genoeg. Ten slotte besloot ik
om, als ik weer die aandrang zou voelen
(maar dan écht, niet om een leuk testje te
doen), dat ik dan zou proberen te dur
ven. En ik voelde me weer boos worden,
toen die politicus wéér de waarheid com
pleet verdraaide. Ik heb geprobeerd. En ik
heb gedurfd! Iedereen (behalve de ac
teurs) keek wel heel vreemd...
Helemaal eerlijk is het misschien
niet. Want ik wist wat er ging komen.
Was dus niet overrompeld en dus niet te
laat deze keer. Drie zinnen verder hoeft
het niet meer. Ie moet roepen als de leu
gen wordt geboren. En zodra je de boos
heid voelt. (Omdat wij weten dat een to
neelstuk een slot heeft, en dat daar de
conclusie getrokken kan worden, stellen
we misschien ons gevoel ook wel uit tot
we een weloverwogen eindoordeel kun
nen vellen?) Ik weet dus nu hoe het voelt
(toch wel een beetje gênant) om zo sterk
mee te leven. En ik weet (want ik heb het
na afloop gevraagd) dat er héél soms nog
wel eens iemand reageert...
En verder... is er één groot verschil met de
andere versie. Die eindigt met spots op
Di-Rect speelt de rockopera Tommy.
de twee geliefden die elkaar dan toch vin
den. Deze eindigt met spots op die politi
cus, die aan-het slot als enige in de zaal
zit (wij allemaal op het podium) en die
dus - zo suggereert het slotbeeld - naar
zijn eigen wandaad heeft zitten kijken. Of
hij daar van heeft geleerd? Ik ben er niet
gerust op...
Twee dagen later was ik alweer ontroerd,
tijdens de eerste tien minuten van 'Tom
my'. Feest van herkenning, heel goede
rock, dat zeker, maar wat vooral opspeel
de was een sterk gevoel van spijt. Waar
om heb ik toen nooit geprobeerd om er
bij te zijn? Het zou waarschijnlijk nooit
gelukt zijn, maar waarom niet minstens
geprobeerd? Dat was het geluid van mijn
'jeugd' (studententijd), het geluid van het
gevoel dat alles nog mogelijk was en dat
we schijt hadden aan... Na die tien minu-
foto GPD
ten bleef de herinnering aan goede mu
ziek, maar bleek deze retro-rock toch net
iets amorfer dan toen. Ondanks goed,
strak drumwerk. Voor de generatie van
toen hoeven die Nederlandse teksten
niet, het beetje verduidelijkend toneel
ook niet. Ik had niet de indruk dat jonge
re bezoekers zo 'freakten' als wij toen..
Deze week
speelt De Zus van Roos (wat een naam)
hun reprise van 'Secretaresse' (4 dec in 't
Beest in Goes). Genomineerd voor -
maar niet de winnaar van - de Nieuwe
Theatermakers Prijs 2008. En dat is toch
wel een aanbeveling. Verder veel Bert Vis-
scher, waarvoor ik nog een kaartje hoop
te kunnen bemachtigen (want natuurlijk
is alles uitverkocht...)
Reageren kan via: willem.nijssen@jubii.nl
