'Ik krijg het niet meer aangeschilderd'
Pelgrimstocht als symbool voor het hele leven
Hedy d'Ancona opent
solo-expositie Marian
Siereveld in Amsterdam.
Mieke Braamse
presenteert boek over
pelgrimage naar Keulen.
PZC Vrijdag 14 november 2008 J35
door Rolf Bosboom
MIDDELBURG - De verwondering is
nog niet verdwenen. In korte tijd
heeft Marian Siereveld haar naam
als kunstenaar gevestigd. Hedy
d'Ancona opent morgen haar eer
ste solotentoonstelling in de gere
nommeerde Galerie Rademakers
(voorheen Smelik fe Stokking) in
Amsterdam. En alles wat ze maakt
wordt direct verkocht. „Ik krijg het
niet meer aangeschilderd."
Enkele jaren geleden besloot Siere
veld (1957) haar leven een nieuwe
wending te geven. Ze ging naar de
Willem de Kooning Kunstacade
mie in Rotterdam om haar passie
voor schilderkunst vorm te geven.
Ze studeerde er in korte tijd af en
timmert sindsdien met succes aan
de weg als kunstenaar.
Twee jaar geleden praatte ze zich
zelf met succes binnen bij Galerie
Rademakers. Die toont haar werk
op de voornaamste kunstbeurzen,
waar het zeer in trek blijkt te zijn.
De prijzen zijn daardoor fors geste
gen. „Ik kan mijn eigen schilde
rijen niet meer betalen." Met het
oog op de tentoonstelling die mor
gen begint, heeft Siereveld de afge
lopen periode de beurzen aan zich
'Deze vrouwen zitten zo
dicht op mijn huid. Het zijn
allemaal alter egootjes'
voorbij laten gaan, om werk te
kunnen 'sparen'.
Ze heeft haar baan als docent aan
de Vlissingse scholengemeenschap
Scheldemond inmiddels opgezegd.
„Onder het motto: er komt een
trein voorbij, ik spring erop." Ze
heeft er geen moment spijt van ge
had, wat niet wil zeggen dat het al
lemaal probleemloos is gegaan. Ze
heeft zelfs een maandenlange blok
kade moeten overwinnen na haar
besluit.
„]e wordt zo op jezelf teruggewor
pen. Dan komt toch de spanning
naar boven van: het is nu mijn
brood. Je bent je eigen werkgever.
Daar was ik niet op geprepareerd.
Ergens vanuit de diepte moet zo'n
schilderij komen. Blijkbaar moet
je een manier ontdekken om los te
maken wat er van binnen zit, zo
dat het gaat stromen. Ik moest me
zelf ook elke keer dwingen om te
beginnen. ]e schept toch een nieu
we wereld, een mens. Je bent op
dat moment bijna God. Ik zoek nu
naar volledige ontspanning, met
een houding van: wat dondert het.
Je moet juist af en toe bijvoor
beeld naar de film gaan, terwijl ik
dat eerst van mezelf niet mocht."
Elk schilderij is voor Siereveld ook
een vorm van onderzoek, zelfon
derzoek veelal. Ze beeldt uitslui
tend vrouwen af, in een stijl die
als lyrisch realisme wordt omschre
ven. „Het gaat over kracht en
kwetsbaarheid. Ik vraag me voort
durend af: wie is deze vrouw? Wat
wil ze? Wat voelt ze? Mijn visie is
dat het van binnen allemaal ge
beurt. Je denken bepaalt je hande
len. Als kind al wilde ik daarom al
tijd graag een röntgenbrilletje heb
ben. De binnenwereld is voor mij
de echte werkelijkheid. Het gekke
is dat we juist verstoppen wat het
meest interessant is en wat ons
juist zo mooi maakt. We laten mis
schien maar tien procent van ons
zelf zien."
„Als je de binnenwereld toelaat,
zie je ook minder leuke dingen:
pijn, teleurstelling. Toch ga ik die
wereld niet schilderen met bijvoor
beeld schreeuwende mensen erop.
Het is subtieler. Ik hou van schoon
heid. Het is óók een mooie we
reld. Waarom zou je die aanscher
pen?"
Er is de afgelopen tijd nogal wat
veranderd in haar leven. Ook in
haar werk - doeken op groot for
maat, met zorgvuldig gekozen ti
tels - is de ontwikkeling zichtbaar.
„Ik denk dat mijn werk interessan
ter is geworden. Doorleefden Deze
vrouwen zitten zó dicht op mijn
huid. Het zijn eigenlijk allemaal
Mariannetjes, alter egootjes. Het is
heel hard werken, maar wel heel
boeiend. Dat je daar succes mee
hebt, is voor mij een groot cadeau,
iets wat ik me nog steeds niet hele
maal realiseer."
Expositie Marian Siereveld, t/m 20 de
cember in Galerie Rademakers, Prinsen
gracht 570-572, Amsterdam.
en conflicten die nou eenmaal ont
staan als behoorlijk eigenzinnige
mensen met elkaar optrekken. De
pelgrimage is bedoeld om tot le
venswijsheid en diepere gedach
ten te komen. „Iedere deelnemer
levert daar graag een bijdrage aan,
waardoor het programma ook wel
eens te vol werd. Bij elke nabespre
king klinkt wel wat heimwee naar
de eerste twee, wat soberder toch
ten."
Naast een boeiende weergave van
alle ervaringen van deze specifieke
groep, is het ook een soort werk
boek geworden dat anderen zou
kunnen inspireren ook op weg te
gaan. De presentatie wordt zondag
omlijst met een oecumenische
dienst onder leiding van Ko loosse
uit Rotterdam, met als onderwerp
'pelgrimeren' onder het thema
'Wien komt'r op je pad', aanvang
14.30 uur.
Onderweg naar jezelf en de ander,
uitg. Ekklesia Facet/Bert Bakker,
€14,90,ISBN: 978-90-77716-04-5.
door Ali Pankow
ELLEWOUTSDIJK - Het woord pel
grimstocht roept direct associaties
op met verre oorden. Niet ieder
een echter heeft de gelegenheid
naar Santiago de Compestello te lo
pen. Een Zeeuwse groep van circa
twintig enthousiastelingen creëer
de in 2000 op initiatief van Marien
Grashoff, toenmalig predikant in
Goes, een alternatief: een voet
tocht naar Keulen in etappes ver
spreid over ruim tien jaar.
Mieke Braamse uit Rilland-Bath is
één van die Zeeuwse pelgrims.
Met medewerking van de anderen
beschrijft zij de ervaringen tijdens
acht etappes in haar boek Onder
weg naar jezelf en de ander, dat zon
dagmiddag wordt gepresenteerd in
het kerkje van Ellewoutsdijk.
Elk jaar in het weekend rond 21
juni (midzomernacht) trekt de
groep erop uit. De pelgrims begin
nen steeds op de plek waar ze het
jaar daarvoor zijn gestopt. Volgens
planning moeten ze in 2011 in Keu
len aankomen. Die stad gold in
het verleden als einddoel voor
Zeeuwen die als straf een gedwon
gen pelgrimage kregen opgelegd.
Doel van de tocht nu is over de
kerkmuren heen te kijken. Zelf in
vullen wat belangrijk is, vrij van
kerkelijke dogma's en regeltjes. „Al-
Ie deelnemers hebben kennis van
het instituut kerk en zoeken naar
'De vraag is hoe je handen
en vooral voeten kunt
geven aan spiritualiteit'
het universele binnen de geloofsbe
leving. Het is een oecumenische
groep. Door de omgang met ande
re geloofsgenoten, leer je ook an
ders met elkaar omgaan. Je verlegt
Mieke Braamse besloot na acht etappes de ervaringen binnen de Zeeuwse
pelgrimsgroep vast te leggen in een boek. foto Dirk-Jan Gjeltema
zowel letterlijk als figuurlijk je
grenzen", zegt Braamse. Volgens
haar gaat het om een antwoord op
de vraag hoe een mens spirituali
teit handen en vooral voeten kan
geven. „Door gewoon op weg te
gaan", luidt de conclusie. Braamse
beschrijft in haar boek niet alleen
de hartverwarmende ervaringen
en situaties, maar ook de irritaties
Marian Siereveld: „Mijn visie is dat het van binnen allemaal gebeurt. De binnenwereld is voor mij de echte werkelijkheid.
foto Ruben Oreel
