Boeken 'Alles hangt met elkaar samen' Als je leven helemaal op zijn kop staat f PZC Donderdag 13 november 2008 21 Het creëren van zinnen, daar gaat het A. L. Snijders om bij het schrijven van zijn zeer korte verhalen (zkv's). „Grote gedachten laat ik graag aan anderen." door Joep van Ruiten foto CPD/PR Kortgeleden vertelde A.L. Snijders tij dens een lezing dat hij als schrijver nooit ergens moeite voor heeft hoe ven doen. Uitgevers, kranten, lezers, belangstelling, het is hem allemaal komen aan waaien. Prompt stapte na afloop een vrouw op hem af om haar beklag te doen. Of hij wel wist hoe oneerlijk het was. Zij ploeterde al jaren, zonder enige media-aandacht of succes. „Ik schrijf een half uurtje per dag", wrijft Snij ders (pseudoniem van Peter Müller, 1937) het er nog eens in. „Langer is niet nodig, want dan is het af. Er hoeft ook geen eindredacteur meer naar te kijken. Het is gewoon klaar. Om er voor te zorgen dat ik echt niet meer dan een half uur bezig ben, heb ik laatst een ijzeren krukje aangeschaft dat niet lekker zit. Een half uur is mooi genoeg. Kan ik daarna weer televisiekij ken." Ander voorbeeld. Toen Snijders een paar jaar geleden door het Dagblad van het Noor den als columnist werd bedankt, haalde hij bij wijze van spreken zijn schouders op. „Ik kreeg een brief waarin de hoofdredacteur schreef dat de krant wilde verjongen en verbreden. Er ston den ook een paar spel- en schrijffouten in. Nou ja, dacht ik, dan maar niet meer. Ik schrijf niet voor de krant of voor anderen, ik schrijf op de eerste plaats voor mijzelf." En dus schreef Snijders door. De resultaten, zijn zeer korte verhalen (zkv's), stuurde hij per mail aan een groeiende groep trouwe lezers. „Op een gegeven moment vroeg Paul Abels van uitgeverij AfdH of hij die zkv's mocht bun delen. Dat is toen Belangrijk is dat ik niet aan le zers denk geworden. Eén van de bundels is bij Pieter Steinz beland, zo'n beetje de paus van de Nederlandse litera tuur. Steinz heeft toen een lovend stuk geschreven." Vervolgens klop te de uitgever van De Bezige Bij, Robbert Ammerlaan, aan. Of hij misschien óók van die bejubelde zkv's mocht uitgeven. „Dat heb ik geweigerd, want die zkv's heb ik aan AfdH beloofd", vertelt Snij ders, „In december komt een tweede bundel, Bordeaux met ijs. In plaats daarvan geeft De Bezige Bij nu mijn stukken uit die in re gionale kranten hebben gestaan, samen met brieven aan de hoofd redacteur van het Deventer Dagblad." Een luxepaard noemt Snijders zichzelf „Ik heb nog nooit iets geprobeerd. Zelfs die stukjes voor de krant... Ik schreefbrieven aan een vriend. Die vriend liet er één lezen aan Jan Vrij man van Het Parool en Vrijman zei dat het co lumns waren. Later werd er een heel katern uit Het Parool geschrapt en was ik de column weer kwijt. Toen kwam het Deventer Dagblad. Alles is toeval en alles hangt met elkaar samen. Maar wat we ook proberen, we krijgen er geen grip op." Ondertussen staat Snijders weer volop in de belangstelling. In het kader van de campag ne 'Nederland Leest' gaf hij een lezing, waarin hij onder meer vertelde waarom Harry Mulisch een overschat schrijver is. „De ongelofelijke arrogantie van die man", zegt hij, „De manier waarop hij steeds op de voor grond treedt; het is echt heel erg dat die man tot de iconen van Nederlandse literatuur wordt gerekend." Wat volgt is een tirade waarin Nes- cio een 'tien miljoen keer betere schrijver' dan Mulisch wordt genoemd en waarin Mulisch wordt verweten dat hij nooit afstand heeft ge nomen van zijn communistische sympathieën. „Ik heb de periode van Twee vrouwen meege maakt. Ik heb hem zien opkomen. Ik heb ge zien hoe hij door de media is gemaakt. Je zou het geniaal kunnen noemen. Maar het allererg ste is dat hij tussen de lezer en de literatuur in is gaan staan." Nadat ook Cor Boonstra en Rijkman Groenink een veeg uit de pan hebben gekregen - „Graaiers, en dan op televisie mooi weer spelen met een grote collectie lp's van Thelonius Monk, daar kan ik slecht tegen" - zakt de woede langzaam maar ze ker weg. Snijders vertelt nog wat over zijn zkv's en de charme van de korte baan. „Het is een kwestie van weglaten wat niet nodig is. Het gaat mij als schrijver om het creë ren van zinnen", zegt hij. „Grote ge dachten laat ik graag aan anderen." Bordeaux met ijs Het werk van A.L. Snijders wordt uitgegeven door De Bezige Bij (Heimelijke vreugde 1 en 2) en AfdH in Enschede (Belangrijk is dat ik niet aan lezers denk en Bor deaux met ijs). A.L. Snijders (pseudoniem van Peter Müller): „Ik schrijf een half uurtje per dag. Langer is niet nodig, want dan is het af." Jordan Sonnenblick Drums, girls dangerous pie. Uitgeverij Lemniscaat 14,95 euro, vanaf veertien jaar door Hanneke van den Berg Het komt niet vaak voor dat je in een boek bij de ene bladzijde hard op moet lachen, om een pagina verderop tranen in je ogen te krijgen. Een auteur die zo kan goochelen met de emoties van de lezer, heeft zonder meer een bijzondere stijl. Jordan Som nenblick is één van de vier schrij vers die bij uitgeverij Lemniscaat het spits af mogen bijten van de serie Made in the USA. Hierin worden boeken opgenomen die tot de mooiste tienerromans uit hedendaags Amerika gerekend worden. Opvallend is dat in de Nederland se vertaling de Engelse titel is blij ven staan, maar dat zal vast ge daan zijn om het Amerikaanse ka rakter in stand te houden. Boven dien bekt het wel lekker: Drums, girls dangerous pie. De omslag is ongetwijfeld ook aantrekkelijk voor tieners. Maar nog veel be langrijker is natuurlijk het ver haal. Sonnenblick heeft een hef tig onderwerp gekozen, maar schrijft er met zoveel humor over dat het toch goed te verdragen is. Steven is een tie ner met een enorm talent voor drummen en een gezonde belang stelling voor meis jes, vooral voor Re- nee, de stoot van de klas. Zijn vijfja rige broertje is een noodzakelijk kwaad, dat hij nou eenmaal om zich heen moet 'M dulden. Dat verandert op slag als de kleine Jeffrey op een ochtend van een kruk valt en een enorme bloedneus krijgt die maar niet over wil gaan. Hij wordt naar het ziekenhuis gebracht, waar leuke mie bij hem wordt geconstateerd. In één klap staat het leven van het hele gezin op zijn kop. Moeder zegt haar baan op, omdat de vele zie kenhuisbezoekjes en het herstel na de chemokuren een dagtaak wor den. Vader werkt zich een slag in de rondte omdat het ziektekostenverze keringstelsel in Amerika nu een maal niet is inge- richt op dure, zie ke kleuters. Zoonlief Steven wordt grotendeels aan zijn lot overgelaten. Omdat zijn ouders het simpelweg niet kunnen op brengen ook nog aandacht aan hun oudste zoon te besteden. Een onderwerp als dit vergt de grootste omzichtigheid. Sonnen blick gooit een belangrijk wapen in de strijd en dat is humor. Ste ven houdt ondanks alle plotselin ge ellende zijn gevoel voor hu mor, dat droger dan droog is en daardoor het verhaal prima in evenwicht houdt. „Afgezien van onze drukte was het zo stil in de straat dat je de huizenprijzen bijna kon horen dalen", is zo'n ty pische zin van Steven. Wie Drums, girls dangerous pie net uit heeft, zal beurse plekken heb ben van het woeste achtbaanritje dat je ondergaat als je dit boek leest. Maar het is het waard.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 21