DE STELLING
'De mens als 'Laten we niet op
levend kunstwerk' Gods stoel gaan zitten'
leder mens moet zelf zijn einde kunnen kiezen!'
De eerste aflevering van De Stelling has als
thema de voors en tegens van kinderopvang.
Deze keer laten twee tegenpolen hun licht
schijnen over iets dat ieder mens aangaat:
het levenseinde.
Tekst: Wiljan Broeders
Reageren?
www.bndestem.nl/inbalans
Thomas (28) is beeldend kunstenaar
Als kunstenaar ben ik de mening toegedaan
dat ieder mens zelf kan en mag kiezen of, hoe
en wanneer zijn leven wordt beëindigd. Zoals ik
zelf ook mijn werken maak, bepaal ik het begin en ein
de en zie het leven ook zo; de mens als levend kunst
werk. Dit klinkt misschien voor sommigen als 'De
plaats van God innemen', maar ligt toch wat genuan
ceerder.
Op de kunstacademie zat een jongen (24) in mijn
klas die een geheel eigen leven leidde; hij filmde,
was erg op zichzelf en gezond van lijf en leden.
Toch besloot hij om eruit te stappen. Ondanks
het feit dat ik niet gelovig ben opgevoed maar
wel dacht dat je je leven op aarde uit moet zitten,
begreep ik hem. Gevoelsmatig was zijn leven
rond. Zonder dat hij wereldtrauma's of wat dan
ook had hoeven doorstaan, was het 'volbracht'. In
mijn nabije omgeving heb ik dit inmiddels vaker
meegemaakt en kan er daarom ook goed mee le
ven. Sterker nog: het is onderdeel geworden van mijn
eigen leef- en denkwijze.
Kijkend naar de maatschappij die zoveel sneller en harder
is geworden in de afgelopen decennia is het voor velen niet
gemakkelijk meer dit bij te benen. Voor sommigen is 'eruit
stappen' vaak nog de enige oplossing. Helaas is de acceptatie
van met name gelovigen niet erg groot op zo'n moment. Zelfs
euthanasie is nog een taboeonderwerp, maar je ziet beweging. Wanneer
het lijden verminderd kan worden door medicijnen of een overdosis ervan
wordt - ook door gelovigen - regelmatig een oogje dichtgeknepen. Per slot van
rekening neemt men er ook genoegen mee het leven te rekken door een medi
sche ingreep (bloedtransfusie, donornier) dus waarom dan niet de andere weg
kiezen? Maar ook als er geen uitweg nodig is en iemand na een mooie dag vol
intens geluk besluit de loop van een pistool tegen zijn slaap te zetten en over te
halen met een glimlach op de lippen is het voor mij een vaststaand feit dat eenie
der zelf mag en kan beslissen over zijn eigen dood of leven!
Christen (35) werkzaam in de ouderenzorg
Heb je er wel eens over nagedacht hoe tolerant toleran
tie is wanneer je niet meeloopt met de tolerante mening?
Ik ben zo iemand. Ik vind dat alleen God ons einde mag kiezen.
Je kent het wel, het gebod 'Gij zult niet doden'. God beslist over
leven en dood. Daar geloof ik in. Dat bant euthanasie uit maar
ook abortus; dus het zelf beslissen over het einde van leven.
Natuurlijk heb ik ook gevoelens bij verhalen van een jong meis
je dat verkracht is en zwanger blijkt. Of wanneer een nauw fa
milielid verrekt van de pijn en niet verder meer wil. Wat doe
je dan?
Weet je, oud zijn, de dood, een stervensproces; het lijkt in
deze tijd zover van ons af te staan dat we ons niet meer kun
nen voorstellen datje nog enige zin van leven hebt wanneer
je niet 100% gezond bent. Gezond zijn is een dermate hoog
goed geworden dat als je daar buiten valt je geen reden van
leven meer hebt. Dat is onzin! Op het moment dat alles weg
valt, alle muren en alle maskers - want dat doet 'het einde' -
dan ontmoet je elkaar op een ander niveau.
Ik werk zelf in de ouderenzorg en dat is wat ik telkens weer op
nieuw meemaakte bij mensen die waardig naar hun einde gingen.
Voor familieleden en de stervende was deze periode zeer kostbaar.
Laatst las ik in een blad een gedicht van een vrouw die lijdt aan A.L.S.
(een vreselijke ziekte die alle spieren aantast behalve het hart en de
ogen). Uiteindelijk stik je bij volle bewustzijn. Een regel in haar gedicht raak
te mij diep. 'Zolang ik leef, zal ik je liefhebben met mijn ogen.'
Ik weet niet hoe sterk ik zelf zal zijn, mocht ik ernstig ziek worden maar ik hoop
dat ik zal zijn als deze vrouw. Nog genietend van de dingen die ik wel kan en niet
enkel rouwend om de dingen die waren. Laten we niet op Gods stoel gaan zit
ten. Er is er maar één die die plek toekomt!
