Blijere burgers LEVENSLOOPGESCHIKT BOUWEN n® In het creëren van levensloopgeschikte woningen loopt Middelburg voorop. Er gaat dan ook geen maand voorbij of er komt hoog bezoek uit alle delen van het land om Het wonder van Middelburg met eigen ogen te zien. 'Volwaardig meedoen aan de samenleving begint met er middenin te wonen.' Wethouder Albert de Vries heeft het beredruk met al le belangstelling rond de Middelburgse visie op le- vensloopgeschikt bouwen. Om de haverklap leidt hij bezoekers rond, of geeft hij elders in het land presen taties over het zogenoemde Wonder van Middelburg: de snelle en succesvolle transformatie van alle zes stadswijken en drie kernen tot woonservicezones. De wijk Zuid is daarvan een lichtend voorbeeld. „Op de grens met nieuwbouwwijk Veersche Poort 'Aantrekkelijk wonen voor jong en oud, hulpbehoevend of niet' werd sinds 'het wonder' een aanvang nam, in 2003, een fors aantal aangepaste en aanpasbare woningen gerealiseerd", vertelt De Vries. „De wijk kreeg ook een zorgkruispunt van waaruit zorg en dienstverle ning worden aangeboden en het gezellige Grand Ca fé Willem. Over de hele stad verspreid zijn er inmid dels 300 nieuwe plaatsen in groepswoningen met 24-uurszorg en 500 zelfstandige woningen met 24-uurszorg. Het aantal levensloopgeschikte wonin gen wordt tussen nu en 2011 verder uitgebreid, tot 1.000. De helft van de zorgkruispunten in de verschil lende wijken wordt volledig nieuw gebouwd." Levensloopgeschikte woningen zijn woningen die ge schikt zijn of eenvoudig geschikt zijn te maken voor bewoning tot op hoge leeftijd, ook wanneer de bewo ners te maken krijgen met lichamelijke beperkingen of chronische ziekte. Ze zijn er in verschillende typen en voor verschillende doelgroepen. Tot voor kort werd in dit verband de term levensloopbestendig ge bezigd. Maar sinds er kritiek kwam van het Genoot schap Onze Taal krijgt de benaming 'levensloopge- schikt' steeds vaker de voorkeur. Aantrekkelijk Een van de redenen voor het creëren van woonservi cezones was de constatering dat de stad de komende jaren steeds meer oudere inwoners zou tellen. Dat zou gevolgen hebben voor niet alleen het wonen, maar ook de zorg en dienstverlening. Samen met een aantal partners, waaronder wooncorporatie Woon- goed Middelburg, werd gekozen voor wijken die voor iedereen aantrekkelijk zijn om in te wonen, jong en oud, hulpbehoevend of niet. Dat betekent dat er scho len, winkels en ontmoetingsplaatsen moeten zijn, maar ook gezondheids- en welzijnsvoorzieningen. El ke wijk heeft nu zijn eigen zorgkruispunt, voor wie vra gen heeft over zorg en ondersteuning, van schuld hulpverlening tot klussendienst en van kinderopvang tot mantelzorg. In de nieuwe kijk op wonen, zorg en welzijn staat ie dereen, ook senioren en zorgbehoevenden, middenin de maatschappij. Niemand wordt nog per definitie weggestopt in futloze instellingen waar de dagen zich in doelloze monotonie aaneenrijgen. Wethouder de Vries: „Volwaardig meedoen aan de samenleving be gint met er middenin te wonen. En om te zorgen dat de woonservicezones ook toegankelijk zijn voor men sen met een bescheiden budget is een participatie fonds opgericht. In onze gemeente hoeft niemand aan de zijlijn te staan." Ook George van Heukelom, gedeputeerde bij de provincie Zeeland, is blij met de aandacht voor levensloopgeschikte woningen. Maar we zijn er nog lang niet, vindt hij. „Nog altijd wordt er veel te vaak levensloopóngeschikt gebouwd." „Kijk naar een gloednieuwe wijk als de Mortiere, aan de rand van Middelburg", vervolgt Van Heukelom. „Aan alles is gedacht: infrastructuur, de kleur van de dakpannen en bakstenen, de groenaanplant. Maar naar de behoeften van de mensen die er komen wo nen is nauwelijks gekeken. Die willen vooral ook socia le samenhang, zodat ze zich werkelijk thuis voelen. In de Mortiere staat geen school, winkels zijn er niet. Hier en daar wiebelt dan nog een verdwaalde wipkip, maar voor de wat oudere jeugd is er geen ontmoe tingsplek. Je hoeft geen socioloog te zijn om te begrij pen dat daar narigheid van komt." Paula Koster

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 85