4Zo lang Vancouver haalbaar blijft, ga
oktober
Hogazon
KOZIJNEN GEVELS ROLLUIKEN SERRES ZONWERING H GARAGEDEUREN
en nu ook... TERRASOVERKAPPINGEN
onze showrooms staan drie dagen bol van de
workshops, energiezuinige attenties.
nieuwe trends, lekkere hapjes, C|
en tot wel 3.000 energievoordeel 1 v
36 Woensdag 22 oktober 2008 PZC
Dominique de Jonge
wil als zitskiester naar
de Paralympics.
door Peter van Kouteren
TERNEUZEN - De komst van de Ter-
neuzense skihal Snowbase is voor
Dominique de Jonge een geschenk
uit de hemel. De Terneuzense, die
aan posttraumatische dystrofie
lijdt, mikt als zitskiester op deelna
me aan de Paralympics en was tot
voor kort voor haar trainingen aan
gewezen op de skihal in het Lim
burgse Landgraaf.
De Jonge (22) opende vrijdag met
de visueel beperkte Belgische Na
tasha de Troyer de skihal en deed
velen versteld staan. „Ik mag er on
beperkt trainen", glundert ze.
„Werken aan mijn techniek. Me
ters maken. Elke zondagochtend
krijg ik ook nog eens gericht trai
ning. Dat is natuurlijk ideaal, om
dat ik altijd afhankelijk ben van
een ander en het nu dicht bij huis
kan. Ik gebruik vanwege het ziekte
beeld morfine en mag volgens de
wet niet autorijden."
Dan, verontwaardigd: „Ik heb er al
veel brieven over geschreven, om
dat ik dat onzin vind. Morfine zou
slecht zijn voor de concentratie en
het reactievermogen. Als dat nou
na het afnemen van een test zou
worden vastgesteld, zou ik daar
vrede mee hebben. Maar in het ge
wone leven functioneer ik ge
woon goed. Ik zit in mijn laatste
jaar aan de HBO in Tilburg en stu
deer af. Ik wil bij voorkeur op de
afdeling interne communicatie
van een groot bedrijf aan de slag."
De Jonge was amper twee jaar,
toen ze voor het eerst op ski's
stond. Daarna volleybalde ze bij
het Terneuzense Scheldesport,
turnde ze bij EMM in Terneuzen
en was ze onder meer lid van een
zwemclub. „Ik heb skiën en snow-
boarden echt super leuk gevon
den", vertelt ze. „Maar het is niet
te vergelijken met zitskiën. Dat is
echt een passie geworden. Het
geeft me een sterk gevoel als ik lek
ker in mijn ski zit. De geestelijke
kracht die ik ervan krijg is gewel
dig sterk. Ik ben niet afhankelijk
van een ander. Die vrijheid, daar
haal ik veel voldoening uit. Ik kan
in mijn zitski zelf bepalen of ik
hard of minder snel wil en welke
piste ik neem. Een zwarte piste,
off piste... In februari ben ik met
een berggids over een gletsjer van
de Mont Blanc gegaan. Komend
weekend ga ik naar Landgraaf
voor een trainingsweekend met de
Nederlandse ploeg. Het ziet ernaar
uit dat ik opgenomen word in de
ploeg."
Haar wereld stortte in nadat ze in
2001 tijdens het snowboarden zo
maar van de ene op de andere dag
pijn in haar rechtervoet had gekre
gen. „Ik heb niks geforceerd en
ben niet gevallen", verzekert ze.
„Ik ben in Frankrijk naar een arts
geweest en heb foto's laten maken.
Dominique de Jonge mag in haar woonplaats Terneuzen onbeperkt trainen in de nieuwe skihal. Dat levert haar
veel voordeel op in aanloop naar de Paralympics van Vancouver. foto Camile Schelstraete
Ze dachten aan een haarscheurtje
in mijn enkel en dat het met rust
en koelen wel goed zou komen.
We zijn een dag eerder naar huis
gegaan, omdat ik te veel last had.
In Terneuzen ben ik naar de huis
arts gegaan. Mijn enkel was toen al
heel dik, koud en werd al een beet
je grijs. Mijn moeder herkende
dat, omdat ik eerder al posttrauma
tische dystrofie had gehad toen ik
negen jaar was. Dat was destijds
na twee maanden helemaal gene
zen. Binnen tien dagen werd de
diagnose gesteld. Dat is echt snel.
cb
Heinkenszand Schouwersweg 5 Middelburg Klarinetweg 2a
